شاخص‌های تولید محصول: انواع شاخص‌ها و روش‌های ارزیابی

2024 نویسنده: Howard Calhoun | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-17 10:25

شاخص‌های تولید محصول مهم‌ترین مؤلفه ارزیابی ویژگی‌های کیفی محصولات، طرح‌ها، قطعات و غیره است. آنها اجازه می دهند تا توصیف جامعی از عملکرد محصولات فناورانه در رابطه با سازگاری طرح با کاربرد آن در شرایط خاص، به عنوان مثال، در تولید ارائه شود.

TCI: مفهوم و ویژگی ها

مقرراتی که ماهیت، محتوا، ترکیب و هنجارهای مورد استفاده در انتخاب TKI را مشخص می کند، استانداردهای سیستم یکپارچه آماده سازی فناوری تولید را تعیین می کند. امروزه توسعه مکانیسم‌هایی برای ساخت‌پذیری در عملکرد گسترده آماده‌سازی تکنولوژیکی تولید گنجانده شده است که در تمام مراحل آماده‌سازی طراحی ارائه و انجام می‌شود.

شاخص‌های ساخت‌پذیری: GOST

طبق GOST 14.205-83 TKI چیزی نیست جز مجموعه ای از ویژگی های طراحی محصول که خود را در توانایی بهینه سازی منابع نشان می دهد.هزینه های (موقت، مادی، کارگری و غیره) در فرآیند آماده سازی تولید از نظر فنی، ساخت، استفاده بیشتر و تعمیر سازه ها تحت شرایط خاص مرتبط با سازمانی و فنی.

انواع نشانگر

شاخص‌های قابلیت ساخت، کیفیت سازه‌ها، قطعات و مکانیسم‌های دیگر را مشخص می‌کنند. تا به امروز، هفت نوع از این شاخص ها وجود دارد. بهتر است آنها را با جزئیات بیشتری در نظر بگیرید.

شاخص های عقلانیت تکنولوژیکی سطح بهینه بودن ساختار و ترکیب ساخت قطعه، مواد و اشکال ساختاری تایید شده را مشخص می کند. ما در مورد عواملی مانند پیچیدگی طراحی محصول صحبت می کنیم. مجلس او؛ سهولت حذف اجزا؛ در دسترس بودن نقاط خدمات، تعمیرات؛ آزمون پذیری؛ عدم تعادل وزن قطعات در شرایط نصب خارج از شرکت سازنده.

شاخص‌های تداوم

همچنین شاخصی از قابلیت ساخت طرح به عنوان تداوم وجود دارد. این هم تداوم تکنولوژیکی و سازنده مکانیسم، تکرارپذیری و تغییرپذیری اجزای آن و همچنین بخش‌های ساختاری محصول و مواد مربوطه را تعیین می‌کند. در اینجا لازم است ضرایب تازگی مکانیسم محاسبه شود. استفاده از اجزای ساختاری یکپارچه، به عنوان مثال، سوراخ، نخ، و غیره. تکرارپذیری و کاربرد مواد در مکانیزم؛ تکرارپذیری اجزای ساختاری و سایرین.

شاخص‌هاشدت منبع و قابلیت ساخت

شاخص هایی از قابلیت ساخت یک قطعه وجود دارد که شدت منبع (هم خصوصی و هم پیچیده) را مشخص می کند. اولین نوع باید شامل مصرف مواد، شدت کار، شدت انرژی باشد. شاخص های ارائه شده هزینه های کار، مواد، انرژی، زمان را تعیین می کند. همه آنها به ایجاد و عملکرد بیشتر مکانیسم می روند.

شاخص‌های ساخت‌پذیری تولید، شدت کار مکانیسم را در تهیه برنامه فنی تولید، شدت کار در مورد ایجاد و نصب محصول، شدت مواد در ایجاد، شدت انرژی در ایجاد مکانیسم، مدت زمان این ایجاد، عوامل تکنولوژیکی مکانیزم در ساخت.

قابلیت نگهداری

یکی دیگر از شاخص های اساسی تولید پذیری به شرایط عملیاتی بستگی دارد. توصیه می شود پیچیدگی مکانیسم را در شرایط عملیاتی لحاظ کنید. پیچیدگی آن در طول نگهداری، نصب و برچیدن؛ دفع شدت کار؛ مصرف مواد مکانیزم در شرایط عملیاتی؛ شدت انرژی در شرایط عملیاتی؛ مدت زمان نگهداری؛ s/s فن آوری در حال کار.

شاخص‌های ساخت‌پذیری عمومی و تعمیری

شاخص‌های قابلیت ساخت در طرح تعمیر، شدت مواد، شدت کار و البته شدت انرژی را در حین کار تعمیر تعیین می‌کند.مدت زمان این کارها، s/s فن آوری.

در مورد شاخص‌های قابلیت ساخت عمومی، ما در مورد ویژگی‌های قابلیت ساخت مکانیزم مطابق با تمام مراحل چرخه زندگی صحبت می‌کنیم. این شامل پیچیدگی خاص ساختار، مصرف انرژی و مواد خاص، فناوری‌های خاص یک قطعه یا مکانیزم است.

لازم به ذکر است که استفاده از شاخص‌های خاص ساخت‌پذیری زمانی صورت می‌گیرد که برای اطمینان از مقایسه ویژگی‌ها و شاخص‌های محصولات هم نوع ضروری باشد. چنین طرح هایی، به عنوان یک قاعده، مقادیر متفاوتی از پارامترهای کلیدی دارند یا نرخ های کاربردی متفاوتی را پیاده سازی می کنند.

شاخص‌ها بر اساس تعداد خواص

بر اساس تعداد مشخصه های مورد استفاده، شاخص های پیچیده ساخت پذیری، تک (به عبارت دیگر، خصوصی) و گروهی متمایز می شوند. تک توصیف یک ملک، پیچیده - چند در یک بار. بر اساس مجموع انواع شاخص های ارائه شده، مرسوم است که کیفیت سازه تعیین شود.

روشهای ارزشیابی

محاسبه شاخص‌های قابلیت ساخت و انواع آنها را بررسی کردیم. بنابراین، زمان آن رسیده است که تخمین روش ها را شروع کنیم. تصمیم نهایی در مورد انتخاب منطقی ترین گزینه طراحی از میان گزینه های ممکن، صرفاً بر اساس نتایج ارزیابی قابلیت ساخت از نظر کمی گرفته می شود.

متداول ترین و در حال حاضر استفاده از روش های ارزیابی مطلق، نسبی و تفاوت است. شاخص مطلقبه عنوان K \u003d (K (1) … K (n) محاسبه می شود. شاخص نسبی قابلیت ساخت را می توان به صورت K (v) u003d K / K (v) محاسبه کرد.

شایان ذکر است که ارزیابی کیفی بر اساس تکنیک های بصری مهندسی است. با توجه به ویژگی های فنی و طراحی به طور جداگانه انجام می شود. به همین دلیل است که رسیدن به حداکثر سطح TI مهم است. ارزیابی کیفی معمولاً قبل از ارزیابی کمی انجام می شود. با این حال، این تکنیک ها مجاز به ترکیب هستند، که امروزه به طور گسترده در عمل استفاده می شود.

ارزیابی کیفی را می توان به صورت "خوب" یا "بد"، "ممکن" یا "نه" نشان داد، به عبارت دیگر، اساس در اینجا تجزیه و تحلیل ساختار برای مطابقت با استانداردها و الزامات پذیرفته شده است. اخیراً از چنین مکانیزمی برای ویژگی های کیفی ویژگی های فناورانه و طراحی مانند مقیاس شدت استفاده شده است. یعنی انتقال به ارزیابی کمیت از طریق معرفی امتیازات انجام می شود.

شرایط باید رعایت شود

با در نظر گرفتن کامل انواع شاخص‌های ساخت‌پذیری محصولات و روش‌های ارزیابی آنها، می‌توان به نتیجه‌گیری اصلی رسید. پس از آزمایش محصول برای ساخت، به هر طریقی، تعدادی شرایط باید فراهم شود:

• کمترین سطح ممکن از ثانیه / ثانیه و شدت کار در مورد ساخت یک محصول، طرح یا قطعه.
• در نهایت شدت کار و قیمت پایین برای تعمیر و نگهداری محصول.
• کمترین سطح ممکن مصرف مواد طرح، محصول.

توجه به این نکته ضروری استامروز مشکل واقعی بحث دقت است. تکنسین موظف است هنگام حل آن از صحت ساخت محصولات مورد نیاز طراح و راندمان و بهره وری بالا اطمینان کامل داشته باشد. این سؤال کاملاً حساس است، به همین دلیل است که تولید کنندگان مدرن در تلاش هستند تا کارکنان شایسته را استخدام کرده و دائماً آنها را آموزش دهند. اغلب، دقت در ساخت یک محصول به یکی از دو روش به دست می آید که تفاوت اساسی با یکدیگر دارند. اولین مورد شامل اندازه‌گیری‌های آزمایشی و پاس‌ها است، دومی کسب خودکار ابعاد از طریق استفاده از ماشین‌های سفارشی‌سازی شده است. به طور طبیعی، در تولید مدرن، تکنیک دوم به طور فزاینده ای مورد استفاده قرار می گیرد. جهان به سمت اتوماسیون پیش می رود.

اقدامات برای بهبود قابلیت ساخت

برای اینکه قابلیت ساخت یک محصول، محصول یا طرح تا حد امکان بالا باشد، باید تعدادی از فعالیت ها را برنامه ریزی و اجرا کرد، از جمله:

• افزایش سریال سازی محصولات، محصولات یا اجزای آنها از طریق یکسان سازی، استانداردسازی و گروه بندی مطابق با ویژگی های طراحی.
• محدودیت نسبی طیف اجزای محصول و مواد مورد استفاده.
• کاربرد آن تکنیک های سازنده ای که قبلاً در تولید تسلط یافته اند.
• استفاده از کارآمدترین فرآیندهای تولید و همچنین ابزارهای تولید استاندارد.
• از درجه مواد پایدار استفاده کنید.
• از درجه مواد پایدار استفاده کنید.
• توسعه و به کارگیری بعدی ایده های طراحی مترقی که منجر به افزایش دقت قطعه کار و استفاده از (در بهترین حالت) فناوری بدون زباله می شود. ما می توانیم در مورد به حداقل رساندن زباله در اینجا صحبت کنیم.
• استفاده از تکنیک های پیشرفته برای قوی تر کردن قطعات.
• استفاده از عوامل ایمنی مکانیکی مبتنی بر علم، و همچنین روش‌های استاندارد برای محاسبه و آزمایش محصولات.
• افزایش سطح در دسترس بودن، مناسب بودن برای بازرسی، سهولت حذف (در صورت لزوم)، مونتاژ، قابلیت تعویض و تکرارپذیری محصولات.
• محدود کردن تعویض اجزای محصول در نتیجه تعمیر یا نگهداری.
• محدودیت در صلاحیت کارکنانی که تعمیرات و نگهداری سازه را انجام می دهند.

در حال حاضر، ارزیابی چگونگی فن آوری یک محصول بر اساس سه نوع شاخص است. بیایید آنها را با جزئیات بیشتر در نظر بگیریم. اولاً، اینها شاخص های اساسی قابلیت ساخت هستند. ارزش آنها لزوماً توسط اوراق دستورالعمل مربوطه برای محصول تنظیم می شود. دوم، شاخص های محصول طراحی شده. آنها با آزمایش طراحی، مکانیسم یا محصولات برای قابلیت ساخت به دست می آیند. ثالثاً، شاخص های درجه تولید محصول که اکنون مقادیر آن توسط دستورالعمل های مربوطه تنظیم می شود که تولید محصول را تعیین می کند.

باید به خاطر داشت که انواع ارزشیابی هستنداین مهم‌ترین عاملی است که روش‌شناسی مقایسه گزینه‌های محصول و انتخاب معقول بهینه‌ترین گزینه را در میان بسیاری از گزینه‌های مشابه با گزینه انتخاب شده توصیف می‌کند.