سرمایه گذاری پورتفولیو - چیست؟

2024 نویسنده: Howard Calhoun | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-17 10:25

سرمایه گذاری های پورتفولیو سرمایه گذاری در اوراق بهادار دو یا چند شرکت به طور همزمان است. هدف اصلی این روش سرمایه گذاری کاهش ریسک از دست دادن سرمایه از طریق استفاده از سهام و اوراق قرضه با سطوح مختلف درآمد و ریسک است. ویژگی این رویکرد این است که سهام برای به دست آوردن سهام هیئت مدیره در هیچ شرکتی خریداری نمی شود، بلکه فقط برای ایجاد درآمد یا حفظ سرمایه است.

چیست

سرمایه گذاری های پورتفولیو شامل چنین سرمایه گذاری هایی است که سرمایه گذار را قادر می سازد تا به طور موثر از وجوهی که در اختیار دارد استفاده کند. در مجموع، آنها پرتفویی متشکل از سهام، اوراق قرضه و دریافتی های بانکی را نشان می دهند. برای تهیه سبد سرمایه گذاری باید دیدی از کجا و چگونه می توان اوراق بهادار را خریداری کرد، با چه روش هایی باید ارزیابی شود و چگونه می توان تغییرات احتمالی قیمت را برای آنها پیش بینی کرد.

بازده سرمایه گذاری را می توان از شرکت صادر کرد به دست آوردسود سهام یا با افزایش ارزش اوراق بهادار تحصیل شده. خرید و فروش سهام و اوراق قرضه دارای ویژگی هایی است که ناآگاهی از آنها می تواند منجر به از دست رفتن بخشی یا کل سرمایه سرمایه گذاری شده شود.

سرمایه گذاری پرتفوی خرید تا 10 درصد از سهام شرکت است. اگر تعداد سهام خریداری شده بیشتر از این درصد باشد، سرمایه گذاری مستقیم محسوب می شود. معامله‌گران حرفه‌ای با آنها سروکار دارند و سرمایه‌گذاران فقط قطعاتی را در یک سبد اوراق بهادار که قبلاً تکمیل شده است خریداری می‌کنند. اگر سرمایه‌گذاری از طریق صندوق‌های سرمایه‌گذاری مشترک و صندوق‌های مختلف سرمایه‌گذاری کند، نیازی به دانش خاصی در مورد معاملات سهام ندارد (هر چند مطلوب است).

سرمایه گذارانی که قصد دارند به تنهایی در فعالیت های سرمایه گذاری شرکت کنند، باید ایده ای از چگونگی انجام این کار و دانش و مهارت هایی که برای موفقیت در این فعالیت نیاز دارند داشته باشند. درک نادرست از نحوه عملکرد بازار سهام، یا عدم آگاهی از تکنیک های اساسی کار با اوراق بهادار، می تواند منجر به این واقعیت شود که سرمایه گذاری های پرتفوی به جای سود، تنها زیان را به همراه خواهد داشت. اولین کاری که یک سرمایه گذار باید انجام دهد دسترسی به بورس است.

از کجا شروع کنیم

می توانید اوراق بهادار را از دوستان یا در بورس خریداری کنید. اکثر سرمایه گذاران چنین دوستانی ندارند که بتوانند از آنها سهام بخرند، بنابراین برای خرید به بورس می روند. دسترسی به آن توسط بانک های بزرگ کشور فراهم شده است. به منظور شروع انجامسرمایه‌گذاری مستقیم و پرتفوی، سرمایه‌گذار باید با انعقاد قرارداد مناسب، واریز مبلغ اولیه، دانلود و نصب برنامه ویژه بر روی کامپیوتر (QUIK). پس از نصب برنامه و مجوز، سرمایه گذار به بازار سهام شرکت های روسی و خارجی دسترسی پیدا می کند. او ممکن است در حال خرید و فروش سهام باشد، اما برای موفقیت به دانش بیشتری نیاز دارد.

آنچه باید برای ساختن یک نمونه کار به درستی بدانید

برای اینکه سرمایه گذاری مستقیم و پرتفوی یک سرمایه گذاری سودآور باشد، باید مشخص شود که بازگشت سرمایه چگونه خواهد بود. این می تواند هم درآمد در قالب سود سهام انباشته سالانه و هم درآمد ناشی از رشد سهام باشد. این مسئله باید قبل از خرید سهام و اوراق قرضه حل شود، زیرا بر انتخاب شرکت هایی که سهام آنها باید خریداری شود، تأثیر می گذارد.

هر سرمایه‌گذاری، حتی سرمایه‌گذاری که دارای شش یا بیشتر صفر است، می‌داند که پول یک منبع محدود است. برای به دست آوردن حداکثر سود، باید در مورد استراتژی سرمایه گذاری تصمیم بگیرید. توزیع پول نقد برای خرید سهام و اوراق قرضه در بسیاری از شرکت ها هیچ تاثیری نخواهد داشت. بنابراین ابتدا لازم است ترکیب و میزان سرمایه گذاری های پرتفوی مشخص شود. تعیین کنید کدام اوراق بهادار را بخرید. میزان ریسک و بازده این اوراق چقدر است. و برای این شما نیاز به تجزیه و تحلیل دارید. معامله گران و معامله گران در کار خود در بورس اوراق بهادار از سه نوع تحلیل استفاده می کنند: تحلیل فنی، بنیادی و پیچیده اقتصادی بنگاه هایی که سهام آنها را انجام می دهند.برای خرید برنامه ریزی کنید.

تحلیل بنیادی

تحلیل بنیادی سرمایه گذاری های پرتفوی مطالعه اخبار، گزارش ها، اطلاعات تاریخی در مورد فعالیت های شرکت هایی است که قرار است سهام آنها خریداری شود. همچنین داده های مربوط به اقتصاد دولت به عنوان یک کل مورد مطالعه قرار می گیرد: داده های آماری، قوانین و اقدامات قانونی. عمدتاً قوانین مالیاتی و قوانین مربوط به فعالیت های سرمایه گذاری. وظایف معامله گر همچنین شامل تجزیه و تحلیل گزارش های منتشر شده سالانه و شاخص های عملکرد شرکت ها توسط آژانس های رتبه بندی مختلف است.

تحلیل بنیادی دشوار است زیرا باید حجم زیادی از داده ها را پردازش کنید و تصمیمات باید سریع گرفته شوند. در عین حال، استفاده از هرگونه ابزار تحلیلی، برنامه های کامپیوتری، فرمول ها به دلیل ویژگی های اطلاعات دریافتی غیرممکن است. انجام آن برای سرمایه گذاری های پرتفوی بسیار دشوار است، زیرا داده های بیشتری برای پردازش وجود دارد.

به دلیل پیچیدگی تحلیل فاندامنتال و کارایی پایین آن، معامله گران عملاً از آن در فعالیت های خود استفاده نمی کنند، بلکه آن را مطالعه می کنند، زیرا در برخی موارد می تواند مفید باشد. به عنوان مثال: سبد سرمایه گذاری شامل سهام یک شرکت تلفن همراه در کشور N است. سپس سرمایه گذار از این خبر مطلع می شود که کودتا در کشور N رخ داده و ملی کردن شرکت ها برنامه ریزی شده است. اگر سرمایه گذار برای صرفه جویی در پول سرمایه گذاری شده عجله نکند، سرمایه گذاری خود را در این اوراق به طور کامل از دست خواهد داد.

تحلیل فنی

تحلیل فنی سیستمی است برای جمع آوری و پردازش اطلاعات بصری در مورد تغییرات قیمت یک اوراق بهادار خاص که برای مدت طولانی قبل از آن رخ داده است. اعتقاد بر این است که همه عوامل قبلاً در نمودار قیمت در نظر گرفته شده اند، به علاوه تاریخ اغلب تکرار می شود. صعودها همیشه با نزولی دنبال می شوند، حرکات بازار قابل پیش بینی است و می توانید با خیال راحت پیش بینی کنید.

همانطور که تجربه نشان می دهد، قیمت همیشه منعکس کننده وضعیت واقعی امور نیست، بنابراین نباید صرفا به تحلیل تکنیکال تکیه کرد، زیرا عواملی مانند خرید سهام شرکت توسط صاحبان همان شرکت نیز می تواند بر رشد قیمت تاثیر بگذارد در نتیجه، این توهم ایجاد می‌شود که شرکت با موفقیت کار می‌کند، یک سرمایه‌گذار ناآگاه، سرمایه‌گذاری پرتفویی در سهام شرکت انجام می‌دهد و رشد آن‌ها را تماشا می‌کند. و شرکت در این زمان در آستانه ورشکستگی است. طبیعتاً به زودی ارزش سهام آن کاهش می یابد و فقط ضرر را برای سرمایه گذار به همراه خواهد داشت.

تحلیل جامع اقتصادی بنگاه

تحلیل جامع اقتصادی یک شرکت، تجزیه و تحلیل وضعیت مالی شرکتی است که سهام منتشر کرده و در بورس قرار داده است. کتاب های قطور زیادی در مورد چگونگی انجام یک تحلیل پیچیده نوشته شده است، بنابراین حتی با تمام تمایل، در نظر گرفتن جزئیات آن در این مقاله کار نخواهد کرد. اما علیرغم اینکه مطالعه آن به زمان زیادی نیاز دارد (حداقل مطالعه کتاب درسی)، انجام آن بسیار ساده است. برای انجام یک تجزیه و تحلیل جامع از شرکتشما به صورت‌های مالی شرکت (قابل دانلود در وب‌سایت رسمی آن) و نوعی ویرایشگر صفحه‌گسترده، به عنوان مثال، Microsoft Excel نیاز دارید.

تحلیل شامل محاسبه مهمترین پارامترهای وضعیت مالی شرکت مانند ثبات مالی، نقدینگی، سودآوری، پرداخت بدهی است. بر اساس این شاخص های عملکرد شرکت، می توان تشخیص داد که آیا شرکت ورشکسته است و آیا حداقل ظرف 3-4 سال آینده خطر ورشکستگی وجود دارد یا خیر.

چند شرکت باید بررسی کنند

پس از راه‌اندازی برنامه دسترسی به بورس، فهرستی از شرکت‌هایی که سهام آنها در حال حاضر در بازار موجود است به معامله‌گر ارائه می‌شود. این سوال مطرح می شود: چه تعداد شرکت نیاز به تجزیه و تحلیل دارند؟ پاسخ به این امر به عوامل مختلفی بستگی دارد. این است:

• مبلغ سپرده سرمایه گذاری؛
• استراتژی سرمایه گذاری (بستگی به نوع سرمایه گذاری پرتفوی و نحوه سود دارد - از طریق دریافت سود سهام یا فروش مجدد بعدی سهام)؛
• مدتی که برای آن برنامه ریزی شده است وجوه سپرده گذاری شود؛
• سطح ریسک قابل قبول؛
• سطح درآمد مطلوب.

برای اینکه سرمایه گذاری های سبد مالی سودآور و قابل اعتماد باشد، باید تا حد امکان شرکت ها را بررسی کنید. در حالت ایده آل، لازم است یک تجزیه و تحلیل کامل از تمام شرکت هایی که سهام آنها در بازار فهرست شده است انجام شود. این فرآیند بسیار پر زحمت و طولانی است. شما می توانید مشکل ساز شوید: یک نمای کلی از همه شرکت ها ایجاد کنید و فقط آنهایی را انتخاب کنید که شرکت دارندمناسب برای نوع انتخاب شده از سرمایه گذاری پرتفوی، و تجزیه و تحلیل این شرکت ها. در هر صورت، اگر سرمایه‌گذار انتظار نتیجه خوبی را داشته باشد، نمی‌تواند خود را محدود به تجزیه و تحلیل چند شرکت کند. هرچه شرکت‌های بیشتری مطالعه کرده باشد، شانس ایجاد یک نمونه کار موثر بیشتر است.

سرمایه گذاری های پرتفوی واقعی معمولاً شامل سهام 5-6 شرکت به اضافه اوراق قرضه و اسکناس می شود، اما اوراق بهادار بیشتری نیز وجود دارد. اما این به ندرت اتفاق می‌افتد، زیرا پیگیری تغییرات را برای سرمایه‌گذار سخت‌تر می‌کند، زیرا مقدار اطلاعاتی که باید پردازش شوند، افزایش می‌یابد.

کدام سهام بازده رشد ایجاد می کنند

استراتژی رشد، سرمایه گذاری های سبد سهامی شرکت است که با افزایش قیمت اوراق بهادار خریداری شده، رشد آن برنامه ریزی شده است. کدام کسب و کارها برای چنین استراتژی مناسب هستند؟ اول از همه، اینها شرکت های نوپا هستند. آنها تازه شروع به کار کرده اند و مشکلات نقدی دارند: بانک ها تمایلی به وام دادن ندارند. اکثریت قریب به اتفاق سرمایه گذاران از سرمایه گذاری در یک پروژه جدید "مشکوک" می ترسند، بنابراین آنها مجبور هستند تقریباً تمام سودی را که دریافت می کنند در خود شرکت سرمایه گذاری کنند. این منجر به این واقعیت می شود که قیمت سهام آنها به سرعت افزایش می یابد، اما می تواند به همان سرعت سقوط کند. سود سهام پرداخت نمی شود، زیرا تمام وجوه در توسعه شرکت سرمایه گذاری می شود.

شرکت های جدید همیشه ریسک بالایی دارند و سود بالایی دارند. اگر شرکت کمتر از 10 سال فعالیت داشته باشد، جدید محسوب می شود. تجزیه و تحلیل آنها بسیار دشوار است. سرمایه گذاران عمدتا هستندبه جای تحلیل تکنیکال یا بنیادی، به صورت های مالی تکیه کنید.

اوراق بهادار برای دریافت سود سهام

سرمایه گذارانی که می خواهند نه از طریق رشد سهام، بلکه از طریق سود سهام صادر شده توسط بنگاه ها درآمد کسب کنند، باید اوراق بهادار آن دسته از شرکت هایی را خریداری کنند که برای مدت طولانی فعالیت داشته اند. چنین شرکت هایی معمولاً سود خوبی دارند و تقریباً به طور کامل صاحب جایگاهی هستند که مدت ها پیش اشغال کرده بودند. مزیت های رقابتی آنها غیرقابل انکار است - آنها نیازی به سرمایه گذاری در گسترش تولید و تبلیغات ندارند. برای جمع آوری وجوه اضافی، آنها آماده هستند تا سخاوتمندانه سود سهام را به سهامداران خود بپردازند.

با این حال، چنین سهامی یک اشکال دارند - گران هستند. چنین اوراق بهاداری پایدارترین درآمد را فراهم می کند، اما نسبت سرمایه سرمایه گذاری شده و سود خیلی بالا نیست. چنین سرمایه‌گذاری‌هایی کم‌ریسک‌ترین نوع هستند و فقط برای سرمایه‌گذاران بسیار محافظه‌کار با سرمایه‌های کلان مناسب است.

معمولاً، سرمایه‌گذاری‌های پرتفوی در قالب بسته‌های اوراق بهادار شرکت‌های جدید، در حال توسعه و شرکت‌های با سابقه که به طور منظم به سهامداران خود سود سهام پرداخت می‌کنند، انجام می‌شود. آنها به نسبت های مختلف ترکیب می شوند. این امر به منظور تنظیم سطح ریسک پرتفوی سرمایه گذاری انجام می شود. سه نوع از این ترکیب ها وجود دارد که در آنها پرتفوی ها به دو دسته با ریسک بالا، متوسط و کم طبقه بندی می شوند.

خرید کدام اوراق سودآورتر است: شرکت های روسی یا خارجی

بسیاری از سرمایه گذاران تازه کارنمی دانم با خرید اوراق بهادار شرکت های خارجی می توانند سرمایه گذاری خارجی پرتفوی انجام دهند یا قانون منع کرده است؟ سخت است بدون ابهام پاسخ داد. اگرچه خرید سهام و سرمایه‌گذاری بین‌المللی سبد سرمایه‌گذاری یک امر رایج در جهان است، سرمایه‌گذاران تازه کار ممکن است با مشکلاتی مواجه شوند. نکته این است که آستانه ورود به بورس های خارجی بسیار بیشتر از بازار داخلی است. ورود فقط برای کسانی امکان پذیر است که حداقل 2000 دلار واریز کنند. علاوه بر این، سهام برخی از شرکت های خارجی به ساکنان خارجی فروخته نمی شود. می توانید سعی کنید آنها را از طریق رسیدهای بانکی خریداری کنید، اما این روشی پرمخاطره برای انجام چنین سرمایه گذاری های خارجی است.

مشکل دیگر ساختار متفاوت اقتصاد است. در سایر کشورها قوانین و استانداردهای کاملاً متفاوتی برای تهیه صورتهای مالی و حسابداری اتخاذ شده است. روش های دیگری برای ارزیابی دارایی ها و عملکرد استفاده می شود. سایر قوانین ارزیابی وضعیت واقعی امور و اتخاذ تصمیم مناسب برای خرید اوراق بهادار برای سرمایه گذار دشوارتر خواهد بود.

سرمایه گذار با چه خطراتی مواجه است

هر فعالیت اقتصادی به نوعی با خطراتی مرتبط است. سرمایه گذاری نیز از این قاعده مستثنی نیست. علیرغم اینکه سرمایه گذاری پرتفوی به صورت خرید بلوک سهام انجام می شود و به عنوان یک ابزار مالی نسبت به سرمایه گذاری های مستقیم یا ساده کم ریسک تلقی می شود، همواره خطر از دست دادن بخشی از وجوه وجود دارد. موارد زیر خطراتی است که ممکن استمواجهه با سرمایه گذار:

• ریسک مالی. این ریسک با نوسانات طبیعی در قیمت سهام و اوراق قرضه که سرمایه گذاری های پرتفوی را تشکیل می دهند، مرتبط است. اگر سرمایه‌گذار زمان اشتباهی را برای خرید اوراق بهادار انتخاب کند، می‌تواند منجر به ضرر شود.
• ریسک سیاسی. وضعیت سیاسی، قوانین و تغییرات اعمال شده توسط قانونگذاران در آن قوانین می تواند منجر به هزینه ها و زیان های غیرمنتظره شود. برای مثال، اگر مالیات جدیدی وضع شود یا قوانین معاملات در بورس تغییر کند.
• خطر کلاهبرداری. کلیه شرکتهایی که سهام آنها در بورس اوراق بهادار پذیرفته شده است باید صورتهای مالی را منتشر کنند که قابلیت اطمینان آن باید توسط حسابرسی تأیید شود (گزارش حسابرس باید به صورتها پیوست شود). اما هنوز هم شرکت‌هایی هستند که گزارش‌های نادرست را به سرمایه‌گذاران ارائه می‌کنند تا میزان سرمایه جمع‌آوری شده را افزایش دهند یا احتمال قریب‌الوقوع ورشکستگی را پنهان کنند.
• خطر از دست دادن سپرده. سرمایه گذاران اغلب از اهرم مالی (شاخه اعتباری) در طول معاملات بورس استفاده می کنند. این ابزار امکان خرید تعداد بیشتری اوراق بهادار را فراهم می کند، اما یک اشکال دارد. اگر بازار طبق پیش بینی سرمایه گذار پیش نرود، ممکن است به از دست دادن کامل یا جزئی سپرده منجر شود.
• خطر شهرت. قیمت سهام تحت تأثیر عوامل مختلفی قرار می گیرد که یکی از مهمترین آنها شهرت شرکت است. اخبار منفی ممکن است منجر به سقوط قیمت اوراق بهادار موجود در سبد سرمایه گذاری شود. این منجر به از دست دادن سرمایه غیرمنتظره خواهد شد. این امر به ویژه در مورد پرتفوی خارجی مشهود استسرمایه گذاری در شرکت های خارجی فناوری اطلاعات زمانی که برخی اخبار منفی باعث سقوط سهام و ضرر سرمایه گذاران می شود.

اینها خطرات اصلی هستند که ممکن است سرمایه گذار با آن مواجه شود. خطر تقلب خطرناک ترین در نظر گرفته می شود، زیرا ورشکستگی یک شرکت به معنای از دست دادن تقریباً کامل وجوه سرمایه گذاری شده است. اجتناب از خطرات در فعالیت های سرمایه گذاری غیرممکن است، اما کاهش آنها کاملاً ممکن است. این همان چیزی است که سرمایه گذاری های پورتفولیو برای آن اختراع شد.

سرمایه گذاری شخصی یا مدیریت اعتماد: کدام بهتر است؟

علاوه بر کارگزاری، بانک ها خدمات دیگری نیز ارائه می دهند. به عنوان مثال، برخی از بانک ها (عمدتاً بزرگ) خدمات مدیریت دارایی را ارائه می دهند، بنابراین وظایف صندوق های سرمایه گذاری مشترک را انجام می دهند. از سرمایه گذاران دعوت می شود تا سهمی در سبد سرمایه گذاری های خریداری شده توسط بانک خریداری کنند. علاوه بر این، گزینه‌هایی وجود دارد.

معمولاً، سه نوع سرمایه گذاری سبد دارایی برای انتخاب وجود دارد - اینها پرتفوی های کم خطر، با ریسک متوسط و پر ریسک. در وب سایت رسمی بانک، در بخش مربوطه می توانید دریابید که کدام اوراق در یک مورد خاص گنجانده شده است.

هنگام انتقال به مدیریت اعتماد، عوامل خطر باید در نظر گرفته شود. به هر حال، این واقعیت که وجوه در یک سبد سرمایه‌گذاری از قبل جمع‌آوری‌شده یا تحت مدیریت معامله‌گر دیگری، هرچند باتجربه‌تر و آماده‌تر، سرمایه‌گذاری می‌شود، با خطر از دست دادن وجوه از بین نمی‌رود.

نه بانک، نه صندوق و نه شرکت مدیریت مسئولیتی در قبال از بین رفتن وجوهی که برای مقاصد سرمایه گذاری به آن منتقل می شود، نیستند. یعنی اگر به هر دلیلی وجوه سرمایه گذاری شده از بین برود،هیچ کس جواب نمی دهد پول برگشت داده نمی شود. برای جلوگیری از این اتفاق، یا حداقل برای کاهش خطر وقوع چنین رویدادهایی، باید یک شرکت سرمایه گذاری قابل اعتماد را انتخاب کنید. هنگام انتخاب صندوق باید به موارد زیر توجه کنید:

• عمر صندوق (بانک)؛
• حضور/عدم دعاوی مربوط به عدم پرداخت وجوه به سرمایه گذاران؛
• میزان سرمایه مجاز؛
• ترکیب سبد سرمایه گذاری.

مدیریت اعتماد - خرید سهام در صندوق های سرمایه گذاری - راحت تر. این یک فرصت سرمایه گذاری خوب است. علاوه بر این، آنها از نظر سرمایه گذاری سبد خارجی، که دسترسی به آن معمولا برای یک معامله گر ساده بسته است، فرصت های بسیار خوبی دارند.

سرمایه گذار در چنین شرایطی نیازی به داشتن دانش یا مهارت ندارد. این صندوق از معامله گران حرفه ای استفاده می کند که نه تنها تئوری سرمایه گذاری پرتفوی را به خوبی می دانند، بلکه دارای تجربه در بورس هستند. آنها همچنین ممکن است به اطلاعاتی دسترسی داشته باشند که برای یک سرمایه گذار ساده که تصمیم به معامله به تنهایی دارد، در دسترس نیست. اما سرمایه‌گذار با دادن پول خود به چنین صندوق‌هایی، همچنان باید برای این واقعیت آماده باشد که ممکن است وجوهش به دلیل اشتباه شخص دیگری از بین برود، درست مثل اینکه خودش این اشتباهات را انجام داده باشد.