صنعت چین. صنعت و کشاورزی در چین

2024 نویسنده: Howard Calhoun | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-17 10:25

توسعه سریع صنعت چین در سال 1978 آغاز شد. پس از آن بود که دولت شروع به اجرای فعال اصلاحات اقتصادی لیبرال کرد. اول از همه، آنها به جهت گیری مجدد صنایع اصلی برای صادرات، جذب سرمایه گذاری خارجی و همچنین ایجاد مناطق اقتصادی با فضای مالیاتی و اداری مطلوب مربوط می شوند. در نتیجه در زمان ما این کشور یکی از پیشتازان جهان در تولید تقریباً همه گروه‌های کالا است.

تاریخچه مختصر توسعه صنعتی در چین

مهم نیست که چقدر تعجب آور به نظر می رسد، اما تا اواسط قرن بیستم، چین یک کشور یک سیستم نیمه فئودالی با اقتصاد و تولید توسعه نیافته بود. از نظر صنعتی شدن بیش از صد سال از کشورهای پیشرفته جهان عقب ماند و تنها به عنوان ماده خام و زائده کشاورزی عمل کرد. بعد از سال 1949، زمانی که جمهوری خلق چین اعلام شد، وضعیت شروع به تغییر کرد. پس از اینکه صنعتی شدن در مدت زمان نسبتاً کوتاهی انجام شد، صنعت و کشاورزی چین به سرعت شروع به توسعه کرد.گواه گویا این امر را می توان این واقعیت نامید که فقط در پنجاه سال حدود 370 هزار شرکت جدید در ایالت ظاهر شده است. حجم تولید در این مدت 39 برابر شد. امروزه این کشور از نظر تعداد کارخانه ها و کارخانه ها در جایگاه برتر دنیا قرار دارد. کل صنعت آن توسط 360 شاخه مختلف ارائه شده است. با توجه به سرعت بسیار بالای توسعه، دولت گاهی اوقات حتی مجبور به مهار آن می شود. این کار برای جلوگیری از جهش ها و بحران دیگری در اقتصاد جهانی انجام می شود. بزرگترین مراکز صنعت چین عمدتاً در استان های ساحلی شرقی متمرکز شده اند. اینها عبارتند از لیائونینگ، شانگهای، جیانگ سو، گوانگدونگ، شاندونگ و دیگران.

تولید گاز و نفت

این کشور دارای منابع معدنی بسیار غنی است. با وجود این، صنایع تبدیلی چین بسیار بهتر از معدن توسعه یافته است. به هر حال، اندازه ذخایر گاز طبیعی موجود در مناطق جنوبی و شرقی کشور به گفته محققان بیش از 4 هزار میلیارد تن است. تا امروز، کمتر از 4 درصد از آنها کاوش شده است. در مورد تولید نفت، یک پنجم تولید سوخت و منابع انرژی در چین را تشکیل می دهد. ذخایر طلای سیاه که 16 درصد درآمد ارزی صادراتی را تامین می کند، حدود 64 میلیارد تن است.

در حال حاضر 32 شرکت متخصص در تولید نفت در کشور وجود دارد. بزرگترینکارخانه های فرآوری محلی در استان های قیدام، یومن، داگانگ و شاندونگ واقع شده اند.

صنایع سبک

حتی در دوران پیش از انقلاب، صنعت سبک چین نقش پیشرو در ساختار اقتصاد آن داشت. این منطقه در حال حاضر نیز برای توسعه کشور بسیار مهم است. در واقع، صنایع غذایی و نساجی تقریباً 21 درصد از کل محصولات صنعتی تولید شده در ایالت را تشکیل می دهند. شرکت های پیشرو تولید کننده آن در سراسر کشور پراکنده هستند. صنعت غذا در جنوب غربی چین توسعه یافته است. در مناطق شمال غربی، عمدتاً شرکت هایی وجود دارند که در دامپروری و فرآوری پنبه تخصص دارند. شرکت های شمال شرقی عمدتاً در صنایع کاغذ، لبنیات و شکر مانند صنایع سبک چین مشغول هستند. به طور کلی، بیش از 23 هزار شرکت نساجی در قلمرو ایالت وجود دارد که در آنها تولید و فرآوری مواد خام با جهت گیری مشخص مشخص می شود و همچنین حدود 65 هزار شرکت صنایع غذایی. با همه اینها و تولید کاغذ را فراموش نکنید. اگرچه به اندازه دو صنعت قبلی نیست، اما همچنان نقش بسیار مهمی در توسعه کشور دارد.

صنایع سنگین

مانند سایر بخش های اقتصاد، صنعت سنگین چین نیز با سرعت نسبتاً بالایی در حال توسعه است. برای شرکت های متخصص در آن، پس از یک رشد طولانی در چند سال گذشته، کاهش جزئی در حجم تولید مشخص شده است. در عین حال، طبق نظر بسیاری از جهانتحلیلگران، هیچ ربطی به کیفیت و قیمت محصول ندارد. واقعیت این است که اکنون کشور دارای ظرفیت مازاد است که در شرایط کاهش مصرف، نه تنها در خود ایالت، بلکه در سراسر جهان، به سادگی نیاز به کاهش دارد. سودآورترین، همانطور که تمرین نشان می دهد، از امروز در این صنعت شرکت های کوچک هستند. کارشناسان می گویند که این امر نمی تواند برای مدت طولانی ادامه یابد، بنابراین در آینده نزدیک بازار قطعاً مجدداً توزیع خواهد شد و پس از آن تقریباً 5 درصد از شرکت های این صنعت ورشکسته می شوند یا توسط شرکت های بزرگ جذب می شوند.

مهندسی

تا اواسط قرن گذشته هیچ نقشی در توسعه اقتصاد چین نداشت. صنعت کشور عملاً ماشین آلات و مکانیزم هایی با قطعات، هواپیما، تراکتور، خودرو و… نمی ساخت. در واقع مهندسی مکانیک پس از انقلاب 1949 در چین به روشی جدید ایجاد شد. تنها در طول برنامه پنج ساله اول، بیش از 60 کارخانه در خاک کشور ساخته شد (یک سوم آنها به لطف پشتیبانی فنی فعال اتحاد جماهیر شوروی ساخته شد). در نتیجه، وضعیت اکنون به طرز چشمگیری تغییر کرده است.

در حال حاضر این صنعت بیش از 53 هزار قلم محصول تولید می کند و نیازهای داخلی کشور را به طور کامل برآورده می کند. بزرگترین مراکز مهندسی عبارتند از پکن، شن یانگ، شانگهای و تیانجین.

متالورژی

همانطور که در بالا ذکر شد، این کشور بسیار غنی استمنابع طبیعی. به لطف این، صنعت متالورژی چین نیز کاملاً توسعه یافته است. تقریباً در هر استان یا منطقه خودمختار، شرکت های آهن و فولاد وجود دارد که تعداد کل آنها بیش از 1.5 هزار است. این ایالت بیش از هزاران نوع فولاد، از جمله آلیاژهای هوانوردی مقاوم در برابر دمای بالا و گریدهای آلیاژی بالا با ویژگی های از پیش تعیین شده تولید می کند.

ایراد اصلی که برای اکثر شرکت های این حوزه معمول است، سطح فنی نسبتا پایین تولید و تجهیزات ضعیف آنها با فناوری های مدرن است. علاوه بر این، حدود 70٪ از این شرکت ها به هیچ وجه به امکانات درمانی مجهز نیستند. در مورد متالورژی غیر آهنی، مطمئناً می توان شرایط توسعه آن را مساعد نامید، زیرا در روده های زمین ذخایر غنی از مس، منگنز، روی، نقره، طلا، سرب و بسیاری از سنگ های معدنی دیگر وجود دارد. در عین حال، نمی توان از توجه به این واقعیت غافل شد که تنها چند دهه پیش، استخراج تنها برخی از آنها به طور فعال در حال توسعه بود و توسعه خود به طور آشفته و بدون رعایت قوانین ایمنی اولیه انجام شد.

خودرو

صنعت خودروسازی چین نقش مهمی در اقتصاد این کشور ایفا می کند. اثربخشی سیاستی که دولت کشور در این راستا در پیش گرفته است بسیار بالاست. اول از همه، با این واقعیت بیان می شود که شرکت های مشترک با بسیاری از خودروسازان پیشرو با موفقیت در ایالت در حال توسعه هستند. ازامروزه امپراتوری آسمانی تقریباً تمام نیازهای داخلی وسایل نقلیه را به طور مستقل تأمین می کند. در عین حال واردات آنها از 10 درصد فراتر نمی رود. این وضعیت تا حد زیادی به این دلیل است که دولت وظیفه خودروسازی جمعیت را تعیین نمی کند (تنها 1٪ از ساکنان اتومبیل خود را دارند). تعدادی از مالیات ها، محدودیت ها و عوارض منجر به این واقعیت شده است که خودرو در اینجا یک کالای لوکس است.

صنعت ساختمانی

صنعت ساخت و ساز چین با آخرین مکان از نظر توسعه فاصله دارد. این تعجب آور نیست، زیرا این کشور دارای ذخایر عظیمی از گچ، گرافیت، کوارتز، خاک رس با کیفیت بالا، آزبست، سنگ آهک و میکا است. انبوه ترین در میان انواع مصالح ساختمانی، تولید سیمان بود که در منطقه شمال شرق کشور ایجاد می شود. بیشتر شرکت های کاشی و سرامیک در بوشان، جیانگشی، ارومچی و شنیانگ متمرکز هستند، در حالی که کارخانه های آجر در نزدیکی پکن قرار دارند. شهر سیچوان به خاطر کارخانه های قدرتمند آزبست خود مشهور است.

صنایع شیمیایی

با وجود ذخایر بزرگ گاز، زغال سنگ و فسفات، مدت‌هاست که در چین به بسیاری از صنایع توجه نشده است. برخی از آنها به سادگی پس از انقلاب بازسازی شدند. صنایع شیمیایی چین نیز از این قاعده مستثنی نیست. در نیمه اول دهه پنجاه قرن گذشته، 33 شرکت بزرگ متخصص در این زمینه در اینجا ظاهر شدند. در عین حال، در مدت زمان کوتاهی، دامنه محصولات ده برابر شده و به 900 کالا رسیده است.

بزرگترین شرکت های شیمیایی در نانجینگ، شانگهای، هاربین، شنیانگ و جیلین واقع شده اند.

کشاورزی

افزایش مداوم جمعیت منجر به افزایش مصرف محصولات غذایی می شود. در این راستا، دولت پادشاهی میانه یکی از اولویت ها را تضمین توسعه فعال بیشتر صنایعی مانند صنایع غذایی و کشاورزی در چین می داند. این کشور سیاست حمایت همه جانبه از دهقانان را به منظور بهبود سطح زندگی آنها و افزایش عملکرد گیاهان زراعی دنبال می کند. به ویژه، دهقانان از مالیات کشاورزی، مالیات بر محصولات، کشتار دام و سایر پرداخت ها معاف هستند. همچنین به شهروندان شاغل در این صنعت انواع یارانه، یارانه، وام پرسود و حتی کمک بلاعوض تعلق می گیرد.

تقریباً در تمام استانها، در سطح قانونگذاری، دولت خرید محصولات از دهقانان را تضمین می کند. کلمات جداگانه مستحق مشارکت پرورش دهندگان محلی است که توانستند تعدادی از محصولات را با عملکرد چندین برابر بیشتر از انواع سنتی توسعه دهند.

نتیجه گیری

این مقاله به طور خلاصه تنها صنایع اصلی در چین را شرح می دهد. بدون شک امپراتوری آسمانی در سایر زمینه های فعالیت اقتصادی به موفقیت های بزرگی دست یافته است. اینها شامل توسعه فناوری اطلاعات و بیولوژیکی، داروسازی، صنایع غیر زباله، ارتباطات،بهبود فن آوری کامپیوتر، توسعه منابع جدید انرژی، کاهش آلودگی محیط زیست و بسیاری از زمینه های دیگر.