"دریاسالار اوشاکوف" ( رزمناو): تاریخچه و ویژگی ها

2024 نویسنده: Howard Calhoun | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-17 10:25

اتحاد جماهیر شوروی یک ششم زمین را اشغال کرد. بخشی به دلیل موقعیت جغرافیایی و تا حدودی به دلیل قابلیت های فناوری، زمان زیادی به توسعه کشتی های نیروی دریایی ارتش در کشور اختصاص یافت. با این حال، هر ایالت بزرگ هنوز این کار را انجام می دهد.

قایق ها و رزمناوها، زیردریایی ها و ناوهای هواپیمابر، سبک و بزرگ - لیست راه حل های تکنولوژیکی را می توان برای مدت بسیار طولانی ادامه داد. یکی از آنها «اورلان» یا «پروژه 1144» بود. رزمناو موشکی سنگین اتمی «آدمیرال اوشاکوف» گل سرسبد این پروژه است که مشابه آن در هیچ ناوگانی در جهان وجود ندارد. این در مورد او، توانایی ها، ویژگی ها، داده های نظامی و فنی است که در مقاله درباره آن صحبت خواهیم کرد.

تکامل نام

لازم به ذکر است که نام "دریاسالار اوشاکوف" بلافاصله به رزمناو داده نشد. "راه راه دریاسالار" پس از فروپاشی اتحادیه - در سال 1992 ظاهر شد. سپس او و 3 اورلان دیگر نام های جدیدی دریافت کردند. در همان زمان، تنها یکی - چهارم - نام "پیتر کبیر" را دارد. سه نفر اول "دریاسالار" شدند. اینها اوشاکوف، لازارف و نخیموف هستند. هنگام خروج از لغزنده، دادگاه تماس گرفتبه ترتیب "کیروف"، "فرونزه"، "کالینین". چهارمین رزمناو ابتدا "Kuibyshev" نام گرفت، سپس، حتی قبل از اتمام ساخت، نام جدیدی دریافت کرد - "یوری آندروپوف".

امروز فقط «پیتر کبیر» در خدمت است. "نخیموف" در حال مدرنیزه شدن است. شاید دو مورد اول نیز به روز شوند، اما برای نخیموف.

پروژه اورلان

ایده ایجاد یک کشتی، که بعدها به رزمناو هسته ای "دریاسالار اوشاکوف" تبدیل شد، بلافاصله مطرح نشد. طرح های اولیه به دهه 1950 برمی گردد. سپس تصمیم به ایجاد دو نوع کشتی گرفته شد - یکی تبدیل شدن به یک رزمناو (پروژه 63) ، دوم - یک کشتی دفاع هوایی (پروژه 81). برای هر دو نوع، برنامه ریزی شده بود که از یک راکتور هسته ای به عنوان نیروگاه استفاده شود.

سپس پروژه 81 بسته شد و کار روی هر دو نوع به یک جهت کاهش یافت. قرار بود این کشتی خیلی بزرگ نباشد، اما هم قابلیت دفاع هوایی و هم یک رزمناو ساده را داشته باشد. متأسفانه، پروژه 63 زیاد دوام نیاورد و به زودی نیز بسته شد.

بازگشت به پروژه "اتمی" تنها در پایان دهه 60 اتفاق می افتد، زمانی که دفتر طراحی مرکزی لنینگراد با ایجاد یک کشتی گشت زنی "ارزان" هسته ای محول شد. این کشتی باید حدود 8000 تن جابجایی داشته باشد (برای مقایسه، گل سرسبد این پروژه، رزمناو موشکی Admiral Ushakov، 24000 تن دریافت کرد)، بتواند نه تنها کشتی های دیگر را اسکورت کند، آنها را پشتیبانی آتش کند، بلکه بتواند ردیابی کند. سقوط کرده و در صورت لزوم کشتی های دشمن احتمالی را نابود کنید. یکی از اصلی ترین "تراشه ها" بودتبدیل شدن به محدوده کروز نامحدود پروژه اولیه ساخت حدود 40 کشتی از این نوع بود، اما همانطور که مشخص شد، صنعت به سادگی آماده تولید یک کشتی با چنین جابجایی نبود، بدون ذکر قیمت احتمالی آن.

"Fugas" + "Orlan"

علی رغم این ناهماهنگی ها، پروژه 1144 چراغ سبز می گیرد. تاسیسات هسته ای، توپخانه، لوله های اژدر و حتی یک هلیکوپتر بدون سرنشین در حال توسعه هستند. شایان ذکر است که توسعه این هواپیماها در اتحادیه مدت ها قبل از اینکه این ایده در ذهن آمریکایی ها مطرح شود آغاز شد. اما کشتی هلیکوپتر را ندید. اما یک لحظه دیگر، نه کمتر مهم برای "کیروف" آن زمان (بعدها "دریاسالار اوشاکوف") وجود دارد. رزمناو از دسته "کشتی ردیاب" به دسته "کشتی ضد زیردریایی" می رود.

واقعیت این است که به موازات "اورلان" یک کشتی کاملا ضربتی نیز ساخته شد که پروژه آن با نام رمز "Fugas" (یا "محصول 1165") بود. و در ماه مه 1971، زمانی که تسلیحات از قبل برای هر دو کشتی ساخته شده بود، پروژه ها با هم ترکیب شدند. کشتی آینده بهترین گزینه های تسلیحاتی را که قبلا برای هر نوع توسعه داده شده بود دریافت خواهد کرد.

راه اندازی

یک سال پس از ادغام پروژه ها، نسخه نهایی به ارتش ارائه می شود. سپس در مارس 1973 در کارخانه کشتی سازی بالتیک. Ordzhonikidze رزمناو سرب را گذاشت. در نسخه نهایی پروژه، 5 کشتی در نظر گرفته شده بود که 4 فروند آن ساخته شد. اما لازم به ذکر است که کشتی چهارم - "پیتر کبیر" - بلافاصله چندین تفاوت از همتایان خود دریافت کرد. ATبه ویژه، دارای استقلال ناوبری بیشتر، سلاح های ضد زیردریایی و سونار بهبود یافته و موشک های کروز مدرن تر است.

4 سال بعد، در شب سال نو 1977، رزمناو هسته ای سنگین "آدمیرال اوشاکوف" به فضا پرتاب شد و در نیروی دریایی اتحاد جماهیر شوروی ثبت نام کرد. امسال برای پروژه اورلان با رویداد دیگری مشخص شد. پس از آن بود که طبقه بندی جدیدی در نیروی دریایی ارائه شد و کیروف از دسته کشتی های ضد زیردریایی ساده به یک رزمناو موشکی هسته ای سنگین تبدیل شد.

شرح و طراحی

در طول طراحی و سپس ساخت کشتی، مواد کامپوزیت به طور گسترده در جهان مورد استفاده قرار گرفت. بنابراین، روبناهای توسعه یافته کشتی شناور عمدتاً از آلیاژهای آلومینیوم-منیزیم ساخته شده است. بیشتر اسلحه ها در عقب و کمان نصب می شوند. سپرهای زرهی اضافی موتورخانه، خشاب های مهمات و تقریباً تمام پست های مهم دریاسالار اوشاکوف را پوشش می دهد.

رزمناو دارای یک پیش‌قله گسترده و دو کف برای تمام طول کشتی است. قسمت سطح دارای پنج عرشه (همچنین در طول کل بدنه) است. در قسمت عقب یک آشیانه زیر عرشه وجود دارد که برای حضور دائمی سه هلیکوپتر طراحی شده است. در همان مکان مکانیزم بالابری طراحی شد و اتاق هایی برای نگهداری کلیه مواد لازم برای پروازها در نظر گرفته شد. در یک محفظه جداگانه یک سیستم بالابر و پایین برای آزاد کردن آنتن مجتمع چند جمله ای وجود دارد.

ساخت چنین کشتی ای الزامات بسیار بالایی را برای آن مطرح کرده استتولید کنندگان احتمالی اولاً، در طراحی نهایی، کشتی بیش از 24000 تن جابجا شد.ثانیاً، حداکثر طول بدنه بیش از 250 متر بود. همچنین تعدادی الزامات وجود داشت که فقط یک کارخانه در اتحادیه به نام لنینگرادسکی وجود داشت. ، می تواند راضی کند.

تسلیحات

قبل از صحبت در مورد تسلیحات، شایان ذکر است که رزمناو موشکی آدمیرال اوشاکوف قرار بود به گروه های ناو هواپیمابر دشمن حمله کند، زیردریایی ها را ردیابی و منهدم کند و البته ضد هوایی و (در آینده) دفاع ضد موشکی از سرزمین های خود. بر اساس تمام این وظایف، کشتی لیست کاملی از انواع سلاح ها را دریافت کرد. از آنجایی که شرح دقیق هر نوع به بیش از یک مقاله نیاز دارد، باید خود را به ویژگی های مختصر محدود کنید.

سلاح اصلی حمله توسط سیستم گرانیت - یک سیستم موشکی ضد کشتی واقع در کمان - نشان داده شده است. شامل 20 موشک، حداکثر برد پرواز 550 کیلومتر، کلاهک هسته ای. کلاهک 500 کیلوگرمی.

سلاح ضد هوایی - سامانه موشکی فورت. این رزمناو دارای 12 دستگاه درام با 8 موشک است. علاوه بر اهداف هوایی، می‌توانید کشتی‌های دشمن را با کلاس تا ناوشکن ضربه بزنید. پرتاب موتورهای موشک پس از رها شدن از محل نصب انجام می شود که از انفجار و آتش سوزی کشتی اطمینان حاصل می کند. برد پرواز - 70 کیلومتر (محدود شده توسط سیستم های کنترل کشتی).

تجهیزات ضد زیردریایی شامل سامانه موشکی متل است - 10اژدرهای موشکی برد شلیک تا 50 کیلومتر عمق تخریب تا 500 متر علاوه بر این سیستم از دو لوله اژدر پنج لوله ای استفاده شده است.

همچنین روی عرشه تعداد زیادی توپ کوچک، توپ و مسلسل کوچک شش لول وجود دارد.

خدمت به میهن

در میان تمرین‌ها و مأموریت‌های رزمی زیادی که "عقاب‌ها" به آن‌ها رفتند، شایان ذکر است که "دریاسالار اوشاکوف" در آن شرکت کرد. رزمناو زمانی در آبهای ما بود که در دسامبر 1983، کشتی های ناتو که در کنار اسرائیل عمل می کردند، عملیات نظامی علیه سوریه و لبنان، متحدان اتحاد جماهیر شوروی را آغاز کردند. به کشتی دستور داده شد که به دریای مدیترانه برود. اینجاست که کنجکاوی شروع می شود. هنگامی که وارد آن آب شد و کمی کمتر از یک روز به مقصد باقی ماند، کشتی های ناتو بلافاصله آتش خود را متوقف کردند و به منطقه جزیره گریختند. آمریکایی‌ها هرگز بیش از 500 کیلومتر به اوشاکوف نزدیک نشدند.

اعدام قابل عفو نیست

عبارت از داستان قدیمی بالا به خوبی وضعیت کشتی را در سپیده دم عصر جدید توصیف می کند. در سال 1989، زمانی که رزمناو در حال انجام ماموریت بود، گیربکس اصلی شکست. سپس مشکلات با نیروگاه اصلی شروع می شود و در سال 1991 کاپیتان دستور دریافت می کند: تعمیر باید انجام شود. کشتی لنگر انداخته است، اما طی چند سال آینده تنها یک رویداد مهم رخ می دهد - انتقال کشتی به نیروی دریایی روسیه و تغییر نام رزمناو موشک هسته ای سنگین دریاسالار Ushakov. نوسازی و تعمیرات متوسط تنها تا سال 2000 آغاز می شود.

سرنوشت بعدی کاملاً با افسانه قدیمی سازگار است - همه چیز بستگی به این دارد که کاما کجا باشد. به مدت 20 سال (از زمان پارک) این ویرگول چندین بار موقعیت خود را تغییر داده است. یا نوسازی، سپس دفع، سپس راه حل جدید و حتی بازگشت به نیروی دریایی، اما این نیز نهایی نیست. در ادامه چه اتفاقی خواهد افتاد و آیا دریاسالار به دریا خواهد رفت یا خیر، هنوز مشخص نیست.

نتیجه گیری

یکی از معدود کشتی‌های نیروی دریایی روسیه، رزمناو "آدمیرال اوشاکوف" دارای نیروگاهی مبتنی بر یک راکتور هسته‌ای است. حتی امروز، هیچ کشتی در ناوگان جهان وجود ندارد که از نظر قدرت آتش قابل مقایسه با Ushakov باشد. ظاهر شدن این گل سرسبد در افق در بسیاری از موارد توازن قوا را به طور اساسی تغییر داد و حیف بود که یک کشتی از این کلاس به سادگی از بین برود.