آویز کریستی یا آویز شمع: توضیحات، برنامه، ویژگی ها

2024 نویسنده: Howard Calhoun | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-17 10:25

تعلیق کریستی یک مکانیسم مستقل با فنر مارپیچ است. این طرح توسط طراح آمریکایی جان کریستی ابداع شد. هدف اصلی دستگاه تجهیز مخازن ردیابی و چرخدار با پیکربندی اصلی است. از نظر دینامیک، واحد جدید در مقایسه با آنالوگ فنری سنتی سودمند است. این امکان افزایش سرعت حرکت تجهیزات را در زمین های ناهموار با مشخصات پایین تر فراهم کرد. اولین استفاده از سیستم تعلیق شمعی در تانک M-1928 با توسعه بیشتر در تمام پروژه های مهندس تا زمان مرگ وی در سال 1944 معرفی شد. ویژگی های این مکانیسم را در نظر بگیرید.

تاریخچه آفرینش

کریستی یک سیستم تعلیق منحصر به فرد برای خودروهای زرهی پرسرعت جنگی با ذخیره قدرت قابل توجهی ایجاد کرد. هدف از این تانک ها شکستن خط پدافندی دشمن، از بین بردن امکانات مادی و فنی آن، اختلال در عملکرد پوشش عقب و زیرساخت ها بود. در اتحاد جماهیر شوروی، چنین وسایل نقلیه ای به عنوان تانک های چرخدار طبقه بندی می شدند.

اولین پیشرفت های طراح به دلیل توانایی های محدود گره برای حرکت در زمین های ناهموار چندان مناسب نبود.آویز در نیمه دوم دهه 20 قرن گذشته، دانشمند زمان زیادی را صرف نوسازی طراحی و جستجوی راه حل های نوآورانه کرد. مشکل اصلی در آن زمان وجود یک اندازه عمودی بزرگ فنر بود. برای ارائه 250 میلی متر حرکت فنر، تا 700 میلی متر فضای آزاد برای قرار دادن پایه ها و فنرها مورد نیاز بود. چنین تصمیمی در پیکربندی خودروهای زرهی سبک نمی گنجید.

بهبود

سیستم تعلیق کریستی دستخوش ارتقای دیگری به شکل بازوی L با میل لنگ شده است. با کمک آن می توان حرکت فنر را از حالت عمودی به حرکت افقی تغییر داد. غلتک در یک انتهای بازوی میل لنگ ثابت است که منحصراً به صورت عمودی حرکت می کند. خم شدن المنت بر روی قسمت بدنه ثابت می شود، انتهای دوم قطعه با فنر تعلیق که به صورت افقی در داخل بدنه قرار دارد جمع می شود.

طول مکانیسم فنر بسیار مناسب است. بسته به تغییر تجهیزات، مسافت واحد تعلیق را از 250 تا 600 میلی‌متر فراهم می‌کند. جان والتر کریستی اختراع خود را به بریتانیای کبیر و اتحاد جماهیر شوروی فروخت. علیرغم اینکه تانک در حین پرش آسیب دید، سیستم تعلیق با در نظر گرفتن نوسازی بیشتر آن خریداری شد.

موتور

یکی دیگر از ویژگی های جالب توسعه یافته توسط یک مهندس آمریکایی، توانایی تغییر پیکربندی شاسی است. برای حرکت در امتداد بزرگراه، فقط کافی بود کامیون ها را پیاده کنید و منحصراً سوار شویدپیست های اسکیت این امکان بهبود تعدادی از پارامترها را فراهم کرد، به عنوان مثال:

• افزایش سرعت خودرو.
• افزایش دامنه حرکت مخزن.
• کاهش ساییدگی و پارگی مسیرهایی که در آن زمان کاملاً شکننده بودند.

دانه های تعلیق کریستی با غلتک های بزرگ که با محافظ لاستیکی پوشانده شده اند. قطر عناصر برابر با ارتفاع مسیرها است، در حالی که در طراحی از غلتک های نوع برگشتی استفاده نمی شود. مسیرها به یک برجستگی راهنمای مرکزی مجهز شده بودند، قطعات به صورت جفت تولید می شدند و یک خط الراس راهنمایی مرکزی از بین عناصر دوقلو عبور می کرد.

اگر وزن مخزن از پارامترهای خاصی (20 تن) تجاوز نکند، حرکت در پیست های اسکیت مجاز است. با افزایش مقادیر، جرم تجهیزات فشار قابل توجهی بر روی زمین وارد می کند که منجر به تغییر شکل آن می شود. به عنوان مثال، هنگامی که ستونی از خودروهای نوع مورد بحث حرکت می کنند، شیارهای عمیقی روی آسفالت ایجاد می کنند که به ویژه در گرما روی سطح جاده تأثیر منفی می گذارد. در توسعه بیشتر تانک هایی از این نوع، طراحان تنها به توسعه نمونه های ردیابی شده (A-32، T-34) پرداختند.

آویز کریستی: چگونه کار می کند

استفاده از روکش لاستیکی ضخیم روی لبه اسکله باعث ایجاد بانداژ خاصی می شود که بعدها وارد طراحی کلاسیک اکثر مخازن سبک شد. این راه حل اجازه می دهد تا به طور قابل توجهی طول عمر مسیرها را افزایش دهید. به دلیل کمبود پلیمر در زمان جنگ، T-34 ها با غلتک های تمام فولادی تولید می شدند که به دلیل عدم استقبال خدمه رزمیعملکرد ضعیف.

این تکنیک تحت ارتعاش قابل توجهی قرار گرفت که به بدنه منتقل شد و صدای ناخوشایندی در داخل تانک ایجاد کرد. علاوه بر این، لرزش بیش از حد باعث آسیب به تجهیزات جنگی، تضعیف گره ها و عناصر ساختاری شد. متعاقباً تولید T-34 آغاز شد که تعلیق کریستی آن مجهز به یک لبه لاستیکی بر روی غلتک های اول و پنجم بود. در سال 1943، تغییرات تمام فلزی به طور کامل متوقف شد. تراز اضافی ارتعاش توسط جذب شوک داخلی ارائه شد. این طرح به طور گسترده در خودروهای جنگی زرهی سنگین استفاده می شود.

اصلاحات

تعلیق تانک کریستی به طور فعال در وسایل نقلیه جنگی پرسرعت شوروی مانند BT-2، BT-7، BT-5، T-34 استفاده شد. در آخرین مدل، طرح مورد نظر بیشتر مورد استفاده قرار گرفت. سیستم مونتاژ شامل یک فنر عمودی ثابت با پیکربندی مارپیچی بود که در یک زاویه کمی نسبت به بدنه قرار می گرفت.

با توجه به اینکه غلتک های بزرگ و یک مسیر آویزان ویژگی های اصلی سیستم مورد بررسی هستند، گاهی اوقات آنالوگ های دارای یک گروه پیچشی به اشتباه به عنوان مدل هایی که از سیستم تعلیق کریستی استفاده می کنند طبقه بندی می شوند.

موارد زیر تغییراتی در خودروهای جنگی است که در واقع از این نوع تعلیق استفاده می کردند:

• BT-2/7/5، T-34، T-29 (صنایع دفاعی شوروی).
• MK، صلیبی، دنباله دار، ارابه سوار (بریتانیا).
• تغییرهای آزمایشی تانک های ساخت ایتالیا.
• Mk-1, Mk-4 (اسرائیل).
• ماشین آزمایشی ژاپنی (Ke-Ni).

مزایا و معایب

تعلیق شمعی با مکانیزم فنری مزایای زیادی دارد که در بالا ذکر شد. با این حال، این مکانیسم دارای معایبی نیز می باشد. این موارد شامل نکات زیر است:

• ایجاد نوسانات طولی که هدایت آتش با سرعت کامل را دشوار می کند.
• شفت های فنری به طور قابل توجهی حجم قابل استفاده داخلی را محدود کردند.
• لانه های متعادل کننده، پایداری زره بدنه خودرو را در طرفین کاهش داد.

توسعه بیشتر

نوع در نظر گرفته تعلیق مستقل در اتحاد جماهیر شوروی از سال 1940 به طور فعال مورد مطالعه قرار گرفته است. این موضوع به دلیل نیاز به مدرن سازی تانک محبوب T-34 مطرح شد. در پاییز همان سال، کمیته دفاع قطعنامه‌ای را تصویب کرد که در آن به دفاتر طراحی و واحدهای مهندسی تحت کنترل خود دستور داد تا در مورد انتقال به ساخت تانک‌های T-34 با استفاده از فناوری جدید، توجیهی منطقی ارائه کنند. طراحی برای یک شاسی به روز شده با سیستم تعلیق میله پیچشی ارائه شده است.

توسعه مستندات به دفتر طراحی کارخانه شماره 183 سپرده شد. پروژه جدید برای استفاده از غلتک‌های موجود و مکانیسم‌های متعادل کننده ارائه شده است. در همان زمان، حجم کار مفید تقریباً 20 درصد افزایش یافت که امکان افزایش عرضه سوخت به 750 لیتر را فراهم کرد. این مخزن در محفظه انتقال قرار داشت. به مزایای چنین محلولی، باید کاهش جرم را اضافه کردآویز به طور کلی تقریبا 0.4 تن.

آغاز جنگ جهانی دوم به طور قابل توجهی پیشرفت های نوآورانه را به عقب راند. در نتیجه، سیستم تعلیق میله پیچشی جدید و بهبود یافته روی تانک های T-34 و T-44 به طور کامل تنها در پایان دهه 40 قرن گذشته ظاهر شد.

حقایق جالب

ارتش بریتانیا یک تانک با سیستم تعلیق کریستی (M-1936) مجهز به کمک فنرهای هیدرولیک تلسکوپی خریداری کرد. این امر باعث شد تا از تمایل فناوری از نظر ارتعاشات طولی بدنه خلاص شویم. در عین حال، نرمی سواری نیز به میزان قابل توجهی افزایش یافته است. گره مشابهی در تانک های مرکاوا اسرائیلی (دهه 70 قرن گذشته) استفاده شد. هنوز به طور فعال مورد سوء استفاده قرار می گیرد.

قطعات دستگاه مورد نظر:

• غلتک آهنگ.
• چرخ راهنما.
• پیست برای حمایت.
• کمربند خزنده.
• Tracks.
• کشنده آهنگ.

در پایان

آویز شمعی یا آویز کریستیز به یک پیشرفت واقعی در تجهیز تجهیزات نظامی سبک تبدیل شده است. پس از تغییرات خاصی، این طرح به طور فعال حتی در تانک های سنگین مورد استفاده قرار گرفت. ویژگی مکانیزم در امکان توزیع مجدد بار بسته به موانعی که باید بر آن غلبه کرد و زمین است. به طور کلی، این طراحی عمدتاً روی تانک های تولید انگلیسی، ژاپنی، آمریکایی و شوروی ریشه دوانده است.