نژادهای پرزدار بز چیست؟ توضیحات، اسامی و نظرات

2024 نویسنده: Howard Calhoun | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-17 10:25

بزها در هزاره 9-10 قبل از میلاد شروع به پرورش مردم کردند. ه. در حال حاضر، مزارع می توانند حاوی MRS از این نوع از مناطق مختلف بهره وری باشند. اغلب در مزارع، به عنوان مثال، بزهای کرکی پرورش داده می شوند. شما می توانید مقدار زیادی گوشت از این نوع MRS دریافت کنید. در عین حال، چنین بزهایی معمولاً مقدار کمی شیر می دهند. در بیشتر موارد فقط غذا دادن به توله ها کافی است.

ارزش اصلی چنین گاوهایی البته پشم مرغوب است. در این مقاله به طور کامل بررسی خواهیم کرد که چه نژادهایی از بزهای پرزدار با نام، تاریخچه پرورش، عکس و غیره هستند.

توضیحات کلی

از بزهای سایر گونه ها، بزهای پرزدار عمدتاً در اندازه بزرگشان متفاوت هستند. شما می توانید این حیوانات را با:تشخیص دهید

• استخوانهای قوی؛
• سم های سخت؛
• سینه توسعه یافته.

شش بز این جهت بهره وری از یک ریش و یک کرک ظریف تشکیل شده است. موهای انتقالی روی پوست MRS این نژادها گاهی رشد می کنند، اما نه خیلی بزرگمقادیر. هنگام پردازش کرک، آنها را می توان به راحتی انتخاب و حذف کرد. ساختار ظریف تنها ویژگی پشم این گونه بزها نیست. کرک MRS این گونه نیز به دلیل این واقعیت است که حاوی چربی کمی است. هنگام بریدن، پشم این گونه بزها به هم نمی چسبد و به راحتی به رشته های جداگانه پخش می شود.

نژادهای پرزدار بز چیست: محبوب ترین MRS

در بیشتر موارد، حیوانات این گونه در مزارع روسیه پرورش داده می شوند:

• Orenburg;
• Angora;
• Gorno-Altai;
• Pridonskiye;
• سیاه.

همه این نژادها می توانند در میزان کرک، رنگ پوشش، وزن بدن و برخی شاخص های دیگر متفاوت باشند.

بز Orenburg: تاریخچه نژاد

این نوع MRS پرزدار توسط انتخاب مردمی پرورش داده شده است. چنین حیواناتی در اورال جنوبی - عمدتاً در منطقه اورنبورگ - پرورش داده می شوند. این نژاد پرزدار بز است که بیشترین شناخت را در کشور ما و در سراسر جهان دریافت کرده است. این تنوع حتی برای افرادی که از کشاورزی دور هستند نیز شناخته شده است، به لطف صنایع دستی سنتی منطقه اورنبورگ - بافتن روسری و تار عنکبوت با کیفیت بسیار بالا تبدیل شده است.

این هنرپیشه حدود 200 سال پیش در اورال جنوبی ایجاد شد. اعتقاد بر این است که در آن زمان بود که بزهای آسیایی را به این مناطق آوردند که بعداً با بزهای محلی تلاقی کردند. متعاقباً، حیوانات دقیقاً بر اساس کیفیت کرک برای پرورش انتخاب شدند. در نتیجه، بز معروف اورنبورگ پرورش یافتنژاد کرکی.

کیفیت پشم این حیوانات، از جمله، بسیار تحت تأثیر آب و هوای محلی است. MRS اورنبورگ از این نوع بارها برای پرورش به سایر مناطق کشور صادر شد. با این حال، کیفیت حیوانات در مناطق دیگر، متأسفانه، پس از چند سال به شدت بدتر شد. علاوه بر منطقه اورنبورگ، چنین بزهایی فقط در شمال قزاقستان، در منطقه چلیابینسک و باشکری پرورش داده می شوند.

شرح بزها

بزهای منطقه اورنبورگ عمدتاً در اندازه بزرگشان با نمایندگان سایر نژادهای پرزدار متفاوت هستند. همچنین ویژگی های این MPC عبارتند از:

• استخوانهای بسیار زبر؛
• واقع در بالای استخوان ساکروم پژمرده؛
• اندام باریک قوی؛
• پژوهک نوک تیز;
• سر سبک کوچک با نیمرخ کشیده؛
• بزها شاخ های بسیار بزرگی دارند.

پشم بزهای اورنبورگ یکنواخت است. او بیشتر سیاه رنگ است. اما گاهی اوقات در مزارع منطقه اورنبورگ بزهای این گونه نیز به رنگ خاکستری، سفید و قرمز پرورش داده می شوند.

این نژاد بز کرکی در حال حاضر از نظر کیفیت پشم بهترین نژاد در جهان محسوب می شود. در عکس زیر می توانید ببینید که این MPC محبوب چگونه است.

بهره وری نژاد

قطر پرزهای پوشش زیرین این بزها ۱۴-۱۵ میکرون و طول آنها ۵-۶ سانتی متر است و در حیوانات جوان کرک لطیف تر و در عین حال کوتاه است. درصد محتوای آن در گاوهای سنین مختلف در پشم می تواند به 31-45٪ برسد.

رشد ملکه‌های این نژاد در قسمت پژمرده ۶۵ سانتی‌متر، نرها ۷۵ سانتی‌متر است، در عین حال وزن بزهای بالغ تا ۸۵ کیلوگرم می‌رسد. وزن بدن ملکه های این نژاد به طور متوسط 35-50 کیلوگرم است. توده کرک از بزها معمولاً 400-450 گرم است. برای ملکه ها این رقم 300-400 گرم است.

بررسی

البته، به گفته کشاورزان، این نژاد قدیمی فقط تعداد زیادی مزیت دارد. بزهای اورنبورگ در مراقبت بی تکلف هستند و برای تغذیه بی نیاز هستند. در مراتع طبیعی، با قضاوت بر اساس بررسی ها، این حیوانات به خوبی وزن اضافه می کنند. و البته مهمترین مزیت بزهای این گونه کیفیت عالی کرک است.

کشاورزان بهره وری نه چندان بالا را به کاستی های MRS اورنبورگ نسبت می دهند. کرک این حیوانات به عنوان مثال کمتر از همان دون شانه می شود. بله، و بزهای شیری از نژاد اورنبورگ بسیار اندک هستند.

گوشت این حیوانات را می توان بیشتر از نمایندگان سایر گونه های این گروه بهره وری به دست آورد. در عین حال با قضاوت از نقدها طعم خوبی دارد.

نژاد پریدون: انتخاب

محل پرورش این بزها متاسفانه ناشناخته است. در مناطق ولگوگراد، ورونژ و روستوف، حیوانات از نژاد دون برای مدت طولانی در مزارع نگهداری می شوند. مشخص است که این رقم برای چندین قرن در جنوب روسیه شکل گرفته است.

نظری وجود دارد که این نژاد پرزدار بز که شرح آن در زیر ارائه خواهد شد، در نتیجه تلاقی ملکه های درشت مو محلی با تولیدکنندگان آنگورای ترکیه به دست آمده است. برخی از محققان نیز در نظر دارندکه نژاد پریدون نتیجه جهش رکس است.

بزها چگونه هستند

ویژگی های متمایز نمای بیرونی حیوانات این نژاد عبارتند از:

• قانون اساسی قوی؛
• هیکل صحیح؛
• سر کوچک و کمی صاف؛
• گردن کوتاه؛
• سینه های حجیم؛
• خیلی وقت است بازگشت.

اندام های Don MRS، بر خلاف MRS اورنبورگ، حجیم هستند. شش نماینده این نژاد از بزهای پرزدار عمدتاً رنگ خاکستری دارند. گاهی اوقات حیوانات سیاه یا سفید برفی نیز وجود دارند.

معیارهای بهره وری

در پشم بزهای Don می تواند تا 80% را شامل شود. طول پرزهای آن در همان زمان به 6 سانتی‌متر می‌رسد. بزهای اورنبورگ با بزهای اورنبورگ از این جهت متفاوت هستند که کرک آنها از موهای بیرونی بلندتر است. بنابراین، او روی چنین حیواناتی حلقه حلقه می کند.

میانگین وزن ماده های این نژاد 40-45 کیلوگرم است. وزن بدن بزها به 80-65 کیلوگرم می رسد. ارتفاع پهپاد برای ملکه ها 60-62 سانتی متر و برای نرها 64-67 سانتی متر است.از یک بز این نژاد می توان 600-800 گرم شانه کرد.از نرها تا 1300-1500 گرم حذف می شود.

نظر کشاورزان در مورد این نژاد

بنابراین این رقم دارای بهره وری عالی است. در بالا، توضیحات مفصلی برای این نژاد پرزدار از بزها ارائه شد. و البته عمدتاً فقط نظرات عالی در مورد Pridonsk MRS از کشاورزان در این زمینه وجود دارد. از مزایای این بز کرکی می توان به نرخ بالا اشاره کردبهره وری. پشم این حیوانات را می توان تقریباً دو برابر بیشتر از MRS اورنبورگ شانه کرد. بزهای دون به دلیل این واقعیت که کرک آنها از نظر خواص دارویی متفاوت است، شایسته بررسی خوب کشاورزان هستند.

یکی دیگر از مزایای مسلم این نژاد را تعدد می دانند. در یک زمان، رحم Don معمولاً 2-3 بچه می آورد. مانند اورنبورگ، در چنین گاوهایی، زمانی که در مناطق دیگر پرورش داده می شوند، کیفیت کرک ممکن است کاهش یابد. این کشاورز البته به برخی از کاستی های این نژاد اشاره می کند.

Gorno-Altai MRS: تاریخچه انتخاب

این بزها در سال 1944 توسط متخصصان شوروی به دست آمد. نام بز پرزدار "Gorno-Altai" در محل پرورش به او داده شد. به طور رسمی، این نژاد تنها در سال 1982 تایید شد. مولدین این گونه، بزهای دون بودند که با بزهای محلی و آنگورا تلاقی داده شدند. در حال حاضر، این نژاد، متأسفانه، توسط آلتای مو درشت جذب می شود.

این نژاد در مناطق مرکزی و جنوب شرقی کوه های آلتای، در داغستان، تیوا، خاکاسیا گسترش یافته است. همچنین این بزها در قزاقستان، مغولستان، چین پرورش داده می شوند.

شرح MPC

ویژگی های متمایز نمایندگان نژاد گورنو-آلتایی عبارتند از:

• سایز کوچک؛
• قانون اساسی قوی؛
• هیکل هماهنگ.

اندام این بزها قوی و قوی است که با موهای کوتاه پوشیده شده است. رنگ پوشش حیوانات این نژاد خاکستری است.

بهره وری حیوانات

مانند بزهای اورنبورگ و دون، قسمت پایینی بزهای گورنو-آلتایی برای بافتن روسری مناسب است. بوفه آن از ملکه های بالغ 500-700 گرم، بز - 700-1000 گرم است. طول پرزهای کرکی در این حیوانات تقریباً 8-9 سانتی متر است.

وزن رحم این نژاد می تواند به 38-40 کیلوگرم برسد، بزها - 63-70 کیلوگرم. این جانوران معمولاً 62 سانتی متر قد در قسمت پژمرده دارند.

بازخورد کشاورزان

صاحبان مزرعه بی تکلف بودن را مزیت اصلی این نژاد می دانند. این حیوانات از جمله برای چرای کل سال در مراتع کمیاب کوهستانی مناسب می باشند. با قضاوت بر اساس بررسی ها، این MRS همچنین به خوبی با شرایط آب و هوایی سخت سازگار است.

کشاورزان مقاومت در برابر بیماری های مختلف را یکی دیگر از مزیت های بدون شک بزهای نژاد پرزدار گورنو-آلتایی می دانند. گوشت این حیوانات نیز به گفته صاحبان زمین های خانگی لطیف و خوش طعم است.

بررسی ها در مورد این نژاد بز کرکی اغلب مثبت هستند. کشاورزان بر این باورند که تنها اشکال MRS Gorno-Altai این است که شاخ های آن اغلب متقاطع یا ابتدایی هستند.

Black Downy Goat: History of Breed

این MPC زمانی در ازبکستان پرورش داده شد. برای به دست آوردن یک نوع جدید، پرورش دهندگان بزهای محلی را با بزهای آنگورا وارداتی از ایالات متحده آمریکا تلاقی کردند.

هدف اصلی از ایجاد یک نژاد جدید در آن روزها به دست آوردن حیواناتی به رنگ سفید با پشم نوع موهر بود. برخی از بچه های دورگه سیاه پوست به دنیا آمدند. چنین فرزندانی در یک گله جداگانه جمع آوری شدند و شروع به گذراندن با او کردندکار پرورش.

شرح حیوانات

به گونه ای دیگر به این بزها فرغانه یا ازبک می گویند. ویژگی های بیرونی آنها عبارتند از:

• استخوانهای ظریف اما به خوبی توسعه یافته؛
• سایزهای نسبتاً بزرگ؛
• هیکل صحیح؛
• گوش آویزان؛
• دم اسبی کوچک و خزدار؛
• اندام بلند صاف.

یکی از ویژگی های این نژاد، از جمله، تفاوت قابل توجه در اندازه نر و ماده (تا 54٪) است. رنگ کت این بزها مشکی است. در عین حال، کرک آنها یکنواخت نیست. شورو از پوست این حیوانات ساخته می‌شود.

ارزش اقتصادی

شانه کردن از یک بز سیاه بالغ معمولاً برابر با 450 گرم است، از یک نر - تا 700 گرم. طول موهای کرک در یک MRS سیاه به جنسیت حیوان بستگی دارد. در نرها این رقم 10 سانتی متر و در ملکه ها 8 سانتی متر است.

بزهای بالغ این نژاد می توانند تا ۸۰ کیلوگرم وزن داشته باشند. وزن بدن ملکه های ازبک معمولاً از 40 کیلوگرم بیشتر نمی شود. چنین بزهایی در هر دوره شیردهی حدود 100 لیتر شیر می دهند. ملکه های این نژاد معمولاً بیش از 1 توله نمی آورند.

نظر صاحبان مزرعه

از مزایای این نژاد، کشاورزان، اول از همه، پشم گوسفند خوب و با کیفیت خوب را شامل می شوند. همچنین مزیت بز سیاه را گوشت بسیار خوشمزه می دانند. مالکان مزارع و بی تکلفی در غذا و همچنین بی‌توجهی به شرایط بازداشت، به مزیت‌های این حیوانات نسبت داده می‌شود.

کمبود بزهای این نژادکشاورزان، اول از همه، احتمال از بین رفتن مقداری از کرک ها را در اثر پوست اندازی فنری در نظر می گیرند. به هیچ وجه نباید با روش شانه زدن پشم در حین نگهداری این MPC تاخیر داشته باشید. حتی با 5 روز تاخیر، می توانید تقریبا نیمی از کرک را از دست بدهید.

Angora MRS: تاریخ

چه نژادهای دیگری از بزهای کرکی وجود دارد؟ اساساً این گونه های سیاه، اورنبورگ، دون و گورنو آلتای هستند که در کشور ما پرورش داده می شوند. اما برخی از کشاورزان، عمدتا در ماوراء قفقاز، بزهای آنگورا را نیز نگهداری می کنند.

این نژاد در اصل در ترکیه پرورش داده شده است. چنین بزهایی قبلاً در قرن شانزدهم به اروپا آورده شدند. در روسیه، Angora MRS نسبتاً دیر شروع به تولید مثل کرد. برای اولین بار چنین حیواناتی در اواسط قرن بیستم در قفقاز به کشور ما آورده شدند. متأسفانه معلوم شد که بزهای آنگورا برای آب و هوای روسیه آماده نیستند. برای بهبود مقاومت در برابر سرما و رطوبت، آنها را با اقوام محلی قفقازی تلاقی کردند.

توضیحات کلی نژاد

بزهای آنگورا از نظر ظاهری بسیار جذاب به نظر می رسند. پوشش آنها یکنواخت و متراکم است و شاخ ها به سمت پایین پیچ خورده است. ویژگی های بیرونی بزهای آنگورا نیز عبارتند از:

• گردن کوتاه و سر کوچک؛
• تنه کوتاه؛
• پاهای کوچک قوی.

پشم بزهای این نژاد معمولاً سفید است. رنگ های مشکی، قرمز، نقره ای، خاکستری و قهوه ای نیز وجود دارد. از ویژگی های این کت بزی وجود جلوه بازتابی است.

بهره وری

طول موی بز آنگورامی تواند به 30 سانتی متر برسد. برای یک سال، کشاورزان تا 2-4 کیلوگرم کرک از یک ملکه و تا 7 کیلوگرم از یک ملکه نر جمع آوری می کنند. این بزها دو بار در سال قیچی می شوند. یکی از ویژگی های این نژاد این است که در ملکه ها کت نسبت به نرها ساختار بسیار ظریف تری دارد.

وزن بزهای این نژاد می تواند تا 50 کیلوگرم برسد. وزن بدن نرها 50-60 کیلوگرم است. رشد در پژمرده رحم نژاد آنگورا به 55-65 سانتی متر و بزها به 65-75 سانتی متر می رسد.

بررسی از صاحبان farmstead

به مزیت های نژاد آنگورا، کشاورزان، اول از همه، بی تکلفی در غذا را شامل می شوند. البته، از نظر کیفیت کرک این بزها، نظرات بسیار خوبی از صاحبان مزرعه وجود دارد. به گفته کشاورزان، گوشت آنگورا MRS نیز بسیار خوشمزه است.

کاستی‌های نمایندگان این نژاد، صاحبان مزرعه‌ها در وهله اول عبارتند از:

• غریزه مادری ضعیف در زنان؛
• احتمال تولد فرزندان بیمار؛
• تاثیر قوی آب و هوا بر کیفیت پشم.

به جای نتیجه گیری

بنابراین، متوجه شدیم که نژادهای پرزدار بز با نام و توصیف کدامند. همه گونه های MRS پرورش یافته در روسیه با بهره وری خوب، بی تکلفی و استقامت متمایز می شوند. نگهداری چنین بزهایی در مزرعه می تواند کاملاً سودآور باشد. با این حال، علاوه بر مراقبت مناسب، این امکان وجود دارد که چنین نژادهایی نیاز به انتخاب حمایتی نیز داشته باشند. در غیر این صورت، کیفیت پرزدار بزهای این گونه می تواند به میزان قابل توجهی کاهش یابد. این چیزی است که امروز اتفاق می افتد، برای مثال،متأسفانه، با نژادهای گورنو آلتای و اورنبورگ.