هواپیمای An-2: مشخصات، موتور، کابین خلبان، سرعت، عکس و قیمت

2024 نویسنده: Howard Calhoun | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-17 10:25

این خودرو در سالهای اولیه پس از جنگ مخالفان زیادی داشت. هواپیمای An-2 حتی در آن زمان منسوخ به نظر می رسید، مقامات عالی هوانوردی تصور خود را از اینکه فناوری مدرن چگونه باید باشد داشتند. یک هواپیمای دوباله با بینی "بلانت" و پرانتز به نظر می رسید که یادگاری از گذشته قبل از جنگ باشد، یادآور تخته سه لا U-2 بود و نام مستعار توهین آمیز "ذرت" بلافاصله به آن "چسبید" (اینگونه آنها مسخره کردند. یک هواپیمای آموزشی کوچک که تمام چهار سال سخت را در جبهه ها جنگید). چه کسی می دانست که این هواپیمای ناخوشایند برای مدت طولانی از منتقدان خود زنده خواهد ماند…

ایده آنتونوف

اولگ کنستانتینوویچ آنتونوف در توسعه وسایل نقلیه هوایی مشغول بود. این تاپیک با اصل طرد به او داده شد. در طول جنگ، طراحانی که تجربه غنی در ایجاد تجهیزات نظامی داشتند، نگران هواپیماهای تهاجمی، بمب افکن ها و جنگنده ها بودند، PS-84 های دارای مجوز اساس هوانوردی غیرنظامی را تشکیل دادند (آنها همچنین Li-2 هستند، اسناد و تجهیزات برای تولید آنها در این کشور خریداری شد. ایالات متحده آمریکا در دهه سی). آنتونوف،یک مرد جوان (کمی بیش از 30 سال) گلایدرهای فرود را با ظرفیت های مختلف حمل کرد. یک سال قبل از جنگ، نمونه اولیه هواپیمای An-2 به آنها پیشنهاد شد. مشخصات فنی علاقه مدیریت را برانگیخت، هواپیمای دوباله کند و کوچک به نظر می رسید. اولگ کنستانتینویچ به طراحی لندینگ کرافت بازگشت، اما ایده خود را فراموش نکرد.

پیاده سازی

در سال 1945، دولت اتحاد جماهیر شوروی به پیشرفت فرآوری کشاورزی توسط هوا پی برد. گرده افشانی و درمان شیمیایی با کمک هوانوردی در ایالات متحده امری عادی بود و همه فن آوری های پیشرفته در شرایط ویرانی های پس از جنگ به فوریت مورد نیاز بود، کشور احساس بحران غذایی کرد. علاوه بر این، یک هواپیمای کوچک با قابلیت حمل ده ها و نیم مسافر یا یک یا دو تن بار مورد نیاز اداره پست و عملاً تمام شاخه های اقتصاد ملی بود، به ویژه برای خدمات رسانی به مناطق دور افتاده. الزامات اصلی برای دستگاه جدید در شرایط مرجع فرموله شده است: باید از مکان های آماده نشده خارج شود، بتواند در محدوده آب و هوایی گسترده ای کار کند. نگهداری آن نباید به فناوری های خاصی نیاز داشته باشد. و البته، باید قابلیت اطمینان و سهولت مدیریت وجود داشته باشد. تمام این الزامات به طور کامل توسط هواپیمای An-2 برآورده شد که اولین نسخه آن از میدان آزمایشی نووسیبیرسک در سال 1947 بلند شد. ایده هفت سال پیش کاربرد پیدا کرد.

ساخت اتحاد جماهیر شوروی

به مدت پنج سال، این هواپیما در ابعاد نسبتاً کوچک (حداقلحداقل برای اتحاد جماهیر شوروی) مقدار، فقط چند صد قطعه. پس از مرگ "پدر مردم"، N. S. Khrushchev که حزب و کشور را رهبری می کرد، تولید این دستگاه را افزایش داد. هواپیمای An-2 به خوبی با مفهوم شیمیایی سازی جهانی و توسعه کشاورزی مطابقت داشت که با وظیفه جاه طلبانه "رسیدن و سبقت گرفتن" از رقیب اصلی جهانی اتحاد جماهیر شوروی - ایالات متحده آمریکا روبرو بود. پایه تولید در ابتدا کارخانه هواپیماسازی کیف شماره 437 بود. یک اصلاح تخصصی کشاورزی با شاخص "M" نیز در شهر دولگوپرودنی ساخته شد. در کمال تعجب O. K. Antonov، حمل و نقل مسافر عملاً به هدف اصلی An-2 تبدیل شد. مشخصات فنی هواپیما به معنای راحتی در پرواز نبود و "پچ پچ" ناشی از "سقف پایین" مانعی برای محموله نبود. سالن به ساده ترین روش مجهز شده بود، نیمکت های نسبتاً باریکی در امتداد طرفین قرار داده شده بودند. این طراح عمومی در مورد چنین محبوبیتی نسبت به فرزندان خود اظهار نظر کرد و آن را "قطبی حلبی با بال" نامید. با این وجود، عکس های An-2 با "بال های آئروفلوت"، چه با اسکی در نزدیکی یورت های چوکچی، یا در پس زمینه مراتع کوهستانی مرتفع، یا حتی فقط در یک زمین روستایی، اغلب در مطبوعات شوروی آن سال ها یافت می شد. قیمت بلیط معتدل بود، برای یک اسکناس سه روبلی گاهی اوقات امکان پرواز به مرکز منطقه ای همسایه وجود داشت، راحتی نیز بی نیاز بود، اما مردم در مورد آننوشکا بسیار گرم صحبت کردند.

خدمتکار در…

تا سال 1963، An-2 یک هواپیمای منحصراً شوروی بود. در سال 1958، اسناد تولید آن در چارچوب همکاری های بین المللی سوسیالیستی به لهستان منتقل شد و توسط کارخانه های شوروی آزاد شد.شروع به کاهش تدریجی کرد. شرکت لهستانی PZL-Mielec تقریبا 12 هزار هواپیمای دوباله را تحویل داد که عمدتاً توسط اتحاد جماهیر شوروی خریداری شد (بیش از 10 هزار). شرایط تحویل به "میهن تاریخی" از قبل توافق شده بود و دستگاه های باقی مانده در کشورهای سوسیالیستی و سایر مناطق کره زمین مورد استفاده قرار گرفت، جایی که این هواپیمای منحصر به فرد مورد قدردانی قرار گرفت.

ماشین های دفتر طراحی Antonov در چین نیز شناخته شده اند. در آنجا، An-24 (دریافت شاخص Y-7) و An-2 (Y-5) تحت لیسانس به تولید انبوه می رسند. تعداد کل نسخه های ساخته شده از "آننوشکا" در جهان از هجده هزار نسخه گذشت که در سال 2012، 2300 نسخه از آنها از نظر فنی سالم هستند. هواپیمای An-2، طبق کتاب گینس، رکورددار طولانی مدت است؛ بیش از شش دهه است که تولید شده است.

در راس "آننوشکا"

همه خلبانانی که در خلبانی این هواپیمای دوباله (به هر حال، بزرگترین آن) تجربه دارند، به "فرارندگی" منحصر به فرد آن اشاره می کنند. مساحت نسبی بزرگ سطوح یاتاقان تقریباً چنین پدیده ناخوشایندی مانند "ایستادگی" را از بین می برد. با باد مخالف 50 کیلومتر در ساعت، هواپیمای An-2 عملاً می تواند "در جای خود شناور شود" و بر روی یک نقطه ثابت روی زمین شناور شود. این توانایی برنامه ریزی در حالت با موتور خاموش یا از کار افتاده را تعیین می کند. ترمزهای ساده اما بسیار خوب، مشابه ترمزهایی که در کامیون ها استفاده می شود، پس از فرود، ساحل را کاهش می دهد و الزامات باند بسیار دلخواه است. کابین An-2 از نظر راحتی خاص تفاوتی ندارد ، اما با این وجود راحت است ، دو خلبان شلوغ نمی شوند ، فضای کافی وجود دارد. لعاب کاریدارای برجستگی هایی برای بهبود دید است.

گزینه های اضافی

شاسی ها جمع نمی شوند که البته از نظر آیرودینامیکی بد است اما از نظر اطمینان ایده آل است. شما می توانید پنوماتیک را بدون خروج از کابین پمپ کنید، یک کمپرسور داخلی وجود دارد. علاوه بر چرخ‌های معمولی، اسکی‌ها روی پایه‌های معمولی برای کار در زمستان یا شرایط قطبی یا شناورهای ویژه شبیه قایق‌های کایاک نصب می‌شوند که به لطف آن هواپیما به یک هواپیمای آبی تبدیل می‌شود.

دستگاه به طور مستقل سوخت گیری می شود، بدون تانکر، یک پمپ سوخت ارائه شده است که می تواند بنزین را از بشکه ها مستقیماً به مخازن پمپ کند.

کاربرد An-2

چنین بی تکلفی ساختاری و عملیاتی این هواپیما را در بسیاری از موارد ضروری کرده است. از آن به عنوان آزمایشگاه پرواز، آمبولانس هوایی، موتور آتش نشانی بالدار استفاده می شد. محبوبیت An-2 در کلوپ های پرنده بسیار زیاد بود، بسیاری از چتربازان اولین پرش خود را با عبور از در باز یک هواپیمای دوباله انجام دادند. برای شناسایی هواشناسی، نسخه ای با یک کابین مشاهده اضافی در جلوی واحد دم افقی ایجاد شد. در صورت لزوم می توان این هواپیما را با آویزان کردن NURS و بمب به هواپیمای تهاجمی فوق سبک تبدیل کرد. البته کند حرکت خواهد بود اما دقت ضربه را تضمین می کند.

ویژگی ها

کیفیت پروازی و عملیاتی این دستگاه به گونه ای است که در برخی موارد هنوز جایگزینی برای هواپیمای An-2 وجود ندارد. مشخصات ودر زمان ما برای یک کلاس از وسایل نقلیه سبک بسیار خوب است. وزن برخاست - 5.5 تن با جرم محموله 1.5 تن فضای اختصاص داده شده برای بار محدود به ارتفاع 1.8 متر عرض 1.6 متر طول 4.1 متر ظرفیت مسافر عادی 12 نفر است. برای برخاستن، یک منطقه آسفالت نشده به طول 235 متر کافی است و برای فرود - 10 متر کمتر است. سقف - 4200، اما معمولاً پرواز در ارتفاعات پایین تر انجام می شود. سرعت کروز An-2 180 کیلومتر در ساعت، حداکثر سرعت 235 کیلومتر در ساعت (با بار کامل) است. در عین حال، ماشین می تواند تقریباً هزار کیلومتر بدون توقف پرواز کند.

مسائل مدرن

هر، حتی موفق ترین تکه فناوری، به مرور زمان منسوخ می شود. هواپیمای An-2 نیز از این قاعده مستثنی نیست. ویژگی های آن خوب است، اما در زمان ما الزامات برای نیروگاه تغییر کرده است. در زمانی که آب گاز معمولی گرانتر از بنزین بود، توجه چندانی به مصرف آن نمی شد. این روند برای مدت طولانی ادامه یافت، اما افزایش قیمت فرآورده های نفتی مجبور به تجدید نظر در آن شد.

موتور An-2 کاربراتوری هزار اسب بخاری بسیار قابل اعتماد اما… بنزین مخصوص هوانوردی لازم است گرونه. بله و مصرف آن نیز قابل توجه است. در برخی کشورها، به ویژه در کانادا و ایالات متحده، استفاده از این نوع هواپیماها ممنوع است. با این حال، کلکسیونرها با کمال میل An-2 را نیز در آنجا خریداری می کنند. قیمت یک و نیم میلیون روبل و بیشتر کسانی را که می خواهند از خلبانی یک "هواپیما قدیمی" لذت ببرند متوقف نمی کند.

دومین جوانی An-2

O. K. دفتر طراحی آنتونوف یکی از اولین کسانی بود که موتورهای توربین را نصب کرد.برای حمل و نقل پروانه ای و هواپیماهای مسافربری. مزایای زیادی وجود دارد: سوخت - نفت سفید، قابلیت اطمینان بالا، اقتصاد، کاهش سر و صدا. در دهه پنجاه، دفتر طراحی پیشنهاد اجرای نسخه An-2 مجهز به TVD (موتور توربو پروانه) را داد، اما مدیریت صنعت هوانوردی ترجیح داد تلاش‌ها را به سمت پروژه‌های اولویت‌دار لاینرهای راحت برد متوسط که برای جایگزینی آن‌ها در نظر گرفته شده است، هدایت کند. Il-14 و Li-2 که در آن زمان در تمام مسیرهای منطقه کار می کردند. علاوه بر این، در آن زمان هیچ موتوری با اندازه های مناسب وجود نداشت. اما در اواخر دهه 70، مهندسان موتور از Omsk TVD-20 را طراحی کردند که برای Anushka کاملاً مناسب بود. در سال 1990، An-3 با یک گلایدر، تقریباً به طور کامل از An-2 به ارث رسیده بود، اما با یک نیروگاه متفاوت آماده شد. او آن موقع وارد سریال نشد، مشکلات اقتصادی مانع او شد. این پروژه در سال 1997 با اضافه شدن تجهیزات اویونیک مدرن مجدداً شروع شد. امیدوارکننده‌ترین جهت برای مدرن‌سازی آنوشکی، "جلوگیری" هواپیماها با حفظ حداقل نیمی از عمر موتور آنها در نظر گرفته می‌شود.

کارها در این راستا در اوکراین نیز در حال انجام است، جایی که از موتور سیچ MS-14 استفاده می شود. گزینه دیگری (نووسیبیرسک) برای مدرن سازی هواپیماهای معروف دوباله وجود دارد که شامل نصب موتور مدرن آمریکایی Honeywell است. این اصلاح AN-2MS نام گرفت.

در همه این موارد، نصب توربین مشکل سر و صدا، مصرف بیش از حد سوخت را حل می کند و رد بنزین گران قیمت "100" را تضمین می کند. از همه جهات دیگر، هواپیمای An-2 به سادگی یک ماشین فوق العاده است. دلایلی وجود دارد که باور کنیم او عمر طولانی خواهد داشتآسمان بر فراز جنگل‌ها، مزارع و شهرها.