نژادهای کمیاب مرغ: نام ها، توضیحات نژادها

2024 نویسنده: Howard Calhoun | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-17 10:25

مرد مرغ چندین هزار سال پیش شروع به تولید مثل کرد. چنین پرنده اقتصادی از دیرباز در اروپا، آسیا و آمریکا محبوب بوده است. البته، اغلب، کشاورزان جوجه هایی از نژادهای معمولی و گسترده - لگگرن، رویالند، جشن کوچینسکی و غیره پرورش می دهند. اما برخی از علاقه مندان پرندگان تزئینی اصلی یا فقط خانگی را در حیاط خلوت خود نگه می دارند. چه نژادهای کمیاب جالبی از جوجه های امروزی در جهان وجود دارد؟ در مورد آن در مقاله ما بخوانید.

شرح گا دونگ تائو

به نوعی دیگر، این نژاد مرغ را جنگ ویتنامی می نامند. این پرنده در درجه اول با ظاهر غیر معمول خود جذب می شود. "گا" در روسی به عنوان "مرغ" ترجمه شده است، "دونگ تائو" نام روستای ویتنامی است که از زمان های بسیار قدیم در آن خروس های جنگی پرورش می دادند. در اروپا فقط تعداد کمی از کلکسیونرها از این گونه جوجه ها نگهداری می کنند. اساساً گا دونگ تائو را فقط در خود ویتنام می توان یافت. بنابراین، در حال حاضر یکی از نادرترین نژادهای مرغ در جهان است.

می توانید چنین پرنده ای را از هر پرنده دیگری تشخیص دهید:

• حجیم و کمی شلهیکل؛
• شانه قرمز مهره ای شکل;
• بالهای کوتاه و محکم؛
• گردن حجیم و کوتاه.

در عین حال، مهمترین ویژگی مشخصه گا دونگ تائو پنجه های بسیار ضخیم با انگشتان کوتاه و ضعیف است. در زمان پرورش جوجه های این نژاد در ویتنام روی پاها بود که زمانی بیشترین توجه را داشتند. پنجه های گا دونگ تائو در این کشور برای تهیه یک خوراکی خاص استفاده می شود.

ویژگی های مراقبت و نگهداری

این جوجه های کمیاب پرندگان بسیار دمدمی مزاج و لطیفی هستند. از آنجایی که این نژاد در یک کشور گرم پرورش داده شده است، آب و هوای روسیه چندان مناسب او نیست. کشاورز که به خاطر علاقه تصمیم به داشتن چنین جوجه هایی می گیرد باید برای آنها انباری عایق بندی شده و گرم شده بسازد. همچنین، صاحب مزرعه ای که گا دونگ تائو را پرورش می دهد، احتمالاً با مشکلی مانند حساسیت این پرنده به انواع بیماری ها مواجه خواهد شد. البته گا دونگ تائو در برابر بیماری های مرغ اروپایی مصونیت ندارد.

این نژاد همانطور که قبلا ذکر شد متعلق به گروه مبارز است. بر این اساس، Ga Dong Tao bettas با پرخاشگری خود متمایز می شوند. در حیاط این گونه جوجه ها جدا از سایر طیور نگهداری می شوند. بله، و خود صاحبان باید در رابطه با این گونه خروس ها با احتیاط بسیار رفتار کنند. یک حرکت ناگهانی در قفسه می تواند منجر به آسیب بسیار جدی شود.

پرخاشگری در خروس های این نژاد واقعاً غلت می زند. ولیدر عین حال آموزش آنها بسیار آسان است. جوجه ها به طور غیرعادی باهوش هستند و تحت راهنمایی یک مربی باتجربه می توانند به معنای واقعی کلمه روی خط راه بروند.

کلاه قرمزی انگلیسی

جوجه های این نژاد متعلق به جهت تولید تخم هستند. وجه تمایز اصلی این پرنده کشاورزی یک تاج صورتی بزرگ است. این نژاد بسیار قدیمی است، اما هنوز توسط برخی از کشاورزان در بریتانیا نگهداری می شود. مرغ با کلاه قرمز در اوایل قرن نوزدهم در انگلستان پرورش داده شد. سپس کشاورزان قرقاول یورکشایر را که اکنون منقرض شده بود و همچنین لانکشایر مونی را به عنوان نژاد مادر برای او انتخاب کردند.

علاوه بر تاج قرمز بزرگی که این نژاد نام خود را از آن گرفته است، خصوصیات مرغ انگلیسی کلاهک قرمز عبارتند از:

• بدنه سبک و دم بلند؛
• گردن با اندازه متوسط با پرهای کشیده؛
• بالها محکم به بدن فشار داده شده؛
• دم بالا ست؛
• سر ضخیم کوچک.

عکس های یک نژاد کمیاب از جوجه های کلاه قرمز انگلیسی را می توانید در زیر مشاهده کنید. رنگ این پرنده در بیشتر موارد قهوه ای رنگارنگ تیره است. یکی از ویژگی های متمایز این نژاد، در میان چیزهای دیگر، تفاوت بزرگ در اندازه بین خروس و مرغ است.

چگونه مراقبت کنیم

این نژاد در درجه اول به دلیل تولید بالای تخم خود مشهور است. به لطف این کیفیت است که مرغ با کلاه قرمز هنوز از آن لذت می بردمحبوب برخی از کشاورزان در انگلستان است. گوشت نمایندگان این نژاد نیز بسیار خوشمزه در نظر گرفته می شود. در جوجه های کلاهک قرمز نرم است، اصلا سفت و آبدار نیست.

مزایای این نژاد از جمله استقامت است. جوجه های کلاه قرمز انگلیسی به خوبی سرما را تحمل می کنند و به ندرت بیمار می شوند. بنابراین در روسیه کشاورزانی که تصمیم به برخورد با این نژاد دارند نباید مشکل خاصی با آن داشته باشند.

تنها عیب این جوجه ها این است که کاملاً غریزه مادری ندارند. کشاورز باید جوجه های این نژاد را در انکوباتور پرورش دهد.

صاحب مزرعه که تصمیم دارد از این جوجه ها مراقبت کند، علاوه بر موارد دیگر، باید به خاطر داشته باشد که آنها پروازهای بسیار خوبی هستند. برای چنین پرنده ای، از جمله، باید یک حیاط سرپوشیده یا یک پرنده با حصار بسیار بلند بسازید.

Paduans

نمایندگان این نژاد کمیاب جوجه ها ظاهری غیرعادی جذاب دارند. یکی از ویژگی های بارز پادوان ها یک تاج پرتوی شکل بسیار سرسبز است که کل سر را می پوشاند. این جوجه ها از زمان های قدیم برای بشر شناخته شده بوده اند. برای مثال در روسیه، دهقانان در قرن هجدهم از پادوها برای تهیه تخم مرغ و گوشت استفاده می کردند. منشاء دقیق این نژاد متاسفانه مشخص نشده است. با این حال، برخی از محققان معتقدند که برای اولین بار چنین جوجه هایی در ایتالیا شروع به پرورش کردند. در هر صورت، اولین اشارات به این نژاد در میان رومی ها یافت می شود.

این جوجه ها بسیار سبک و برازنده به نظر می رسند. پرهای نمایندگان این نژاد روشن و هماهنگ است. در جوجه ها تاج شبیه توپ است و در خروس ها شبیه توپ استشبیه یال است تاج نمایندگان این نژاد وجود ندارد. در عین حال، ریش چنین جوجه هایی بسیار بزرگ است. این پرنده گوشواره هم ندارد.

چگونه به درستی مراقبت کنیم

این نژاد نخبه از مرغ های تخمگذار متعلق به گروه تزئینی است. آنها مانند جوجه های معمولی در مرغداری های بزرگ حاوی پادوآ هستند. انباری که برای آنها ساخته شده، از جمله باید به خوبی عایق بندی شود و بخاری در آن نصب شود. در خانه پادوان باید یک لایه ضخیم از نی روی زمین گذاشته شود. در محفظه این جوجه ها، شما همچنین باید یک سایبان بسازید.

پادوها پرنده ای همه چیزخوار هستند. با این حال، رژیم غذایی آنها، مانند هر جوجه، باید با دقت ایجاد شود. نباید به این پرنده اجازه داد همه چیز را بخورد. اگر پادوان به چیزی کهنه یا خیلی چرب نوک بزند، قطعاً بیمار می شود. اعتقاد بر این است که غذای خشک کامل برای این جوجه ها مناسب است.

غذایی که به این پرنده پیشنهاد می شود از جمله موارد دیگر نیاز به بررسی وجود هورمون دارد. خوراک حاوی چنین اجزایی می تواند به طور قابل توجهی ایمنی پادوان ها را کاهش دهد. علاوه بر این، هنگام استفاده از چنین غذایی، این جوجه ها شروع به تخم گذاری می کنند که کیفیت چندانی ندارند. در زمستان به پادوها معمولا غذای گرم داده می شود. بیشتر اوقات نخود، ذرت، عدس بخارپز می شود. سبزی ها نیز برای نمایندگان این نژاد بسیار مفید در نظر گرفته می شوند.

نوشیدنی‌های مخصوص پادوآسی‌ها باید حتماً نوک سینه خریداری شوند. آب این جوجه ها را نمی توان در ظرف های ساده ریخت. در غیر این صورت ریش بلند این پرندگان مدام خیس می شود و خاک جمع می شود.

ویژگی جوجه هااین نژاد، در میان چیزهای دیگر، این است که آنها به شدت به صاحب آن وابسته هستند. بنابراین، کشاورزان با تجربه خرید پادوهای بالغ را برای مزرعه توصیه نمی کنند. در یک مکان جدید، چنین جوجه هایی احساس ناراحتی می کنند. بهتر است جوجه های این نژاد را برای مزرعه خریداری کنید.

Bantams

در حال حاضر یکی از نادرترین نژادهای مرغ کوتوله در جهان است. به نوعی دیگر به این جوجه ها پادشاه می گویند. بانتم ها یک بار از ژاپن به اروپا آورده شدند. آنها از هند به سرزمین خورشید در حال طلوع آمدند، جایی که در دوران باستان برای جنگ خروس ها پرورش داده می شدند. روزی روزگاری، این جوجه های کوچک نشانه ثروت محسوب می شدند و فقط افراد ثروتمند می توانستند آنها را خریداری کنند. بسیاری از محققان این نژاد زیبا را یکی از قدیمی ترین نژادهای جهان می دانند.

پرهای بانتم می تواند رنگ متفاوتی داشته باشد. اما در عین حال همیشه روشن و بسیار جذاب است. استانداردهای این یکی از کمیاب‌ترین جوجه‌های جهان، رنگ‌های سفید، مشکی، رنگارنگ و غیره را مجاز می‌دانند. همچنین ویژگی های بارز چنین پرنده ای عبارتند از:

• پرهای ضخیم؛
• سر کوچک؛
• بالهای پهن بلندی که به زمین می رسند؛
• بدن برافراشته؛
• پاهای کوتاه.

تاج بانتام ها می تواند به شکل برگ یا گل رز باشد. همچنین، برخی از انواع این نژاد کمیاب مرغ دارای تاج هستند.

ویژگی های مراقبت

این مرغ ها در بیشتر موارد به عنوان مرغ های تزئینی پرورش داده می شوند. با این حال، از آنها ممکن استمقدار کمی تخم مرغ دریافت کنید بسته به تنوع، بانتام ها می توانند از 90 تا 130 قطعه را حمل کنند. در سال. یکی از ویژگی های تخم مرغ این است که زرده داخل آنها حرکت نمی کند.

برای یک کشاورز روسی، یک طرح تجاری برای پرورش نژاد کمیاب جوجه های بنتام باید الزاماً شامل محاسباتی برای ساخت انباری گرم و تهویه شود. خانه ای را برای بنتام ها به همان روشی که برای نمایندگان نژادهای دیگر تجهیز کنید. تنها نکته این است که نشیمنگاه ها برای آنها پایین تر و در یک ردیف قرار می گیرند. در هر صورت مرغ بانتم باید همیشه خشک و بسیار سبک باشد. هنگامی که در چنین اتاقی نگهداری می شوند، پرهای آنها تا حد امکان جذاب به نظر می رسد. علاوه بر این، با تعداد زیادی پنجره، این پرنده بهتر عجله می کند.

نمایندگان این نژاد کمیاب از مرغ های تخمگذار بسیار کم غذا می خورند. بنابراین صاحبان مزارع این امکان را دارند که بهترین و با کیفیت ترین خوراک را برای خود خریداری کنند. مانند سایر جوجه ها، اساس رژیم غذایی بانتم ها رب سبزیجات مرطوب با افزودن سبوس است. همچنین چنین پرنده ای باید غلات دریافت کند.

تاکل روسی

این نژاد شگفت انگیز با انتخاب مردمی در قرن نوزدهم به دست آمد. هنگام پرورش این جوجه ها، دهقانان روسی روی استقامت و بهره وری آنها از نظر گوشت و تخم مرغ تمرکز کردند. جوجه های این نژاد بسیار جذاب به نظر می رسند. ویژگی اصلی آنها یک تاج بزرگ و بیرون زده است. استانداردهای این نژاد از جمله موارد زیر است:

• تن متناسب؛
• فراوان،پرهای نزدیک؛
• ساق پاهای حجیم قوی؛
• سر دراز؛
• دم نه چندان بلند.

تاج این جوجه های کمیاب همیشه به عقب پرتاب می شود. در خروس ها دم کرکی و دارای دم خوک است. از خصوصیات بارز این نژاد نیز منقار کمی خمیده در انتها و چشمان قرمز است.

اخیراً تاج روسی در میان کلکسیونرهای داخلی محبوبیت زیادی پیدا کرده است. به عنوان مثال، امروزه این نژاد کمیاب مرغ در کورسک، ولگوگراد، منطقه مسکو و حتی در اورال و سیبری نگهداری می شود. و هیچ چیز شگفت انگیزی در افزایش محبوبیت تاج روسی وجود ندارد. از این گذشته، این پرنده نه تنها بسیار سازنده است، بلکه بسیار زیباست.

ویژگی های مراقبت از کاکل روسی

برای نگهداری از این نژاد کمیاب مرغ شرایط خاصی لازم نیست. البته چنین پرنده ای به خوبی با آب و هوای روسیه سازگار است. مرغداری برای کاکل روسی، البته باید عایق باشد، اما گرم کردن آن ضروری نیست. نورپردازی نیز تقریبا هیچ تاثیری بر کیفیت زندگی این جوجه ها ندارد. با این حال، حداقل یک پنجره در خانه برای آنها، البته، باید اجباری باشد.

این جوجه ها مانند نمایندگان هر نژاد داخلی یا خارجی دیگر تغذیه می شوند. تنها نکته ظریف مراقبت از این پرنده این است که باید هر از گاهی تاج را کوتاه کند. پرهای روی سر اغلب جلوی دید این جوجه ها را می گیرند و به همین دلیل حتی می توانندنمی توان فیدر پیدا کرد گاهی اوقات تاج چنین پرنده ای به سادگی بسته می شود.

Wyandotte

تشکیل این نژاد در قرن نوزدهم آغاز شد. در قلمرو آمریکای شمالی ویاندوت نام یکی از قبایل سرخپوست این قاره است. به طور رسمی، این نژاد جالب در سال 1883 ثبت شد. اعتقاد بر این است که Leggorns، Orpingtons، Cochinchins، Dorkings و برخی دیگر پدر و مادر او شدند.

مهمترین ویژگی های متمایز Wyandotes عبارتند از:

• پرهای کرکی حجیم؛
• عرض قابل توجه پرها؛
• بدن قوی؛
• دم کرکی نه خیلی بلند؛
• شانه کوچک در نر و ماده؛
• پنجه های قوی قوی با اندازه متوسط.

پرهای این جوجه ها می تواند متفاوت باشد - از آبی تا طلایی. Silver Wyandot به عنوان زیباترین در نظر گرفته می شود. چنین جوجه هایی دارای یک پر سفید با براق فولادی با لبه سیاه هستند که به آنها ظرافت خاصی می بخشد. در زیر عکس، یک نژاد کمیاب از جوجه های ویاندوت مورد توجه خواننده قرار گرفته است.

ویژگی های محتوا

این نژاد، مانند بسیاری دیگر از نژادهای قدیمی روسی و اروپایی، خیلی سریع با هر شرایط زندگی سازگار می شود. برای اینکه Wyandots احساس راحتی کنند، قبل از هر چیز باید سالن مرغداری آنها به خوبی روشن باشد. وزن جوجه های این نژاد قابل توجه است. بنابراین، نشستن در انبار برای آنها خیلی بلند نیست.

از جمله ویژگی های این نژاد، حساسیت به کثیفی در مرغداری است. تعویض ملافه در سولهبا wyandotes حداقل 1 بار در هفته لازم است. جوجه های این نژاد را مانند هر نژاد دیگری تغذیه کنید. یعنی به آنها مش و دانه می دهند. ارائه کنسانتره زیاد به این جوجه ها توصیه نمی شود. در غیر این صورت چاق می شوند و کمتر عجله می کنند.

تخم مرغ Wyandot با میل از تخم خارج می شود. بنابراین، کشاورزان تنها در صورتی آنها را جوجه کشی می کنند که بخواهند جوجه های بیشتری داشته باشند.

ققنوس ژاپنی

این نژاد مرغ نخبه از چین و ژاپن به اروپا آمده است. در این کشورها اعتقاد بر این بود که ققنوس ها اگر در حیاط مستقر شوند، می توانند خوش شانسی قابل توجهی را به همراه داشته باشند. در شرق، حتی یک بار خوردن نمایندگان این نژاد ممنوع بود.

ویژگی اصلی ققنوس ها دمی زیبا است که اغلب به طول 10 متر می رسد. به دلیل این "لوازم جانبی"، نرهای این نژاد به سختی می توانند راه بروند. همچنین ویژگی های این نژاد عبارتند از:

• پرهای متراکم و صاف؛
• شانه نخود یا گردو؛
• پنجه های برهنه و بدون پر.

عکس های جوجه های کمیاب این نژاد در زیر ارائه شده است. همانطور که می بینید، ققنوس ها در واقع بسیار چشمگیر به نظر می رسند. دانشمندان ژاپنی موفق شدند، از جمله، سرعت ژن پوست اندازی دم نمایندگان این نژاد را کاهش دهند. بنابراین، پرهای آن در ققنوس فقط هر 5 سال به تدریج تغییر می کند.

قوانین مراقبت

نگهداری از جوجه های این نژاد یک کار غیرعادی دشوار است. اعتقاد بر این است که فقط متخصصان واقعی می توانند از عهده آن برآیند. علاوه بر این، مقامات ژاپنی نیز ممنوع استخرید/فروش ققنوس. به همین دلیل، آنها در اکثر موارد یکی از نادرترین نژادهای جوجه در این سیاره به حساب می آیند. فروش ققنوس با جریمه هنگفتی برای کشاورزان ژاپنی همراه است. بنابراین، نوع آلمانی ققنوس کاملاً در جهان محبوب شده است که محدودیتی برای فروش آن وجود ندارد. پرورش دهندگان در آلمان دم نمایندگان این نژاد را به 3 متر "کوتاه" کردند. ققنوس های گونه آلمانی نیز کاملاً دمدمی مزاج هستند، اما مراقبت از آنها کمتر از ژاپنی ها است.

کشاورز که تصمیم به پرورش این نژاد مرغ نخبه دارد، از جمله این نکته را در نظر داشته باشد که این گونه خروس ها باید حداقل 3 بار در روز پیاده روی شوند. با طول دم بیش از دو متر، چنین پرنده ای نمی تواند به تنهایی راه برود. کشاورز باید با خروس مانند سگ راه برود. دم چنین ققنوس باید از قبل روی یک سنجاق سر پیچیده شود یا روی گاری گذاشته شود.

مرغ های فونیکس، در میان چیزهای دیگر، کاملاً فاقد غریزه مادری هستند. بنابراین، برای پر کردن گله چنین پرنده ای، به یک دستگاه جوجه کشی نیاز دارید.

کشاورزان مخمر را به خوراک ققنوس اضافه می کنند. در عین حال، جو، جو، چغندر، هویج، کلم هر روز در منوی چنین پرنده ای گنجانده می شود. همچنین به این جوجه ها آرد گیاهی می دهند. مطمئن باشید که این پرنده باید مکمل های معدنی نیز دریافت کند.