جوجه‌های Wyandot: شرح نژاد، عکس‌ها، نظرات

2024 نویسنده: Howard Calhoun | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-17 10:25

کارآمد، آرام، پر از وقار - جوجه های Wyandot که در قرن نوزدهم در ایالات متحده ظاهر شدند، بهترین کیفیت نژادهای گوشت و تخم مرغ را جمع آوری کردند. اولین پرندگان در سال 1883 در ایالات متحده آمریکا وارد استاندارد شدند (آنها نمایندگان نقره ای این نژاد بودند)، در روسیه این اتفاق در سال 1911 رخ داد.

توسعه نژاد

اولین گونه با حاشیه نقره ای، همانطور که قبلا ذکر شد، در سال 1883 به عنوان یک استاندارد در ایالات متحده شناخته شد و پذیرفته شد. در سال 1933 سیاه، زرد، کلمبیایی، کبک، نقره ای حاشیه، نقره ای با طرح سیاه و سفید ظاهر شد. در سال 1960 و 1965، حاشیه طلایی و زرد-کلمبیایی اضافه شد. در سال 1977 - آبی.

مرغ و خروس: ظاهر

شکل کلاسیک گرد، منقار زرد یا شاخی، پاهای برهنه زرد بلند دارند. تاج کوچک است (برای مثال در نرها نیز در مقایسه با لهورن ها). جوجه ها طبیعت بسیار آرامی دارند، تقریباً هرگز، حتی نزدیک غذا، دعوا نمی کنند. ماده ها نیز مرغ های مادر عالی هستند.

از 1 ژانویه 2012، انجمن طیور آمریکا (APA) 10 گزینه رنگ را به رسمیت شناخت.که امروزه بیش از 17 نوع آن شناخته شده است. Wyandotte نژادی از جوجه‌ها است که عکس‌های آن همیشه به دلیل رنگ‌های روشن و زیبای پرندگان جلب توجه می‌کند.

در میان آنهایی که استاندارد نژادی برای آنها وجود دارد: سیاه، آبی، حنایی، حنایی-کلمبیایی، کلمبیایی، حاشیه طلایی، کبک، حاشیه نقره ای، سفید، نقره ای با طرح سیاه.

وزن یک خروس متوسط از 2.5 تا 3.5 کیلوگرم، مرغ - از 2 تا 3 کیلوگرم متغیر است. جوجه‌های Wyandot خیلی سریع رشد می‌کنند و در 15 هفتگی از تولد به اندازه بالغ می‌رسند.

جوجه سفید

ویاندوت های سفید رنگ زمانی به دلیل بهره وری، گوشت خوش طعم، سرزندگی و استقامت بسیار محبوب بودند، اما در طول جنگ جهانی دوم جمعیت بسیار کاهش یافت.

این مرغ ها تخم های بزرگ قهوه ای روشن می گذاشتند و معمولاً پرهای ابریشمی زیبایی داشتند. با این حال، بیشتر ویاندوت‌های بریتانیایی پرهای نرم و کرکی داشتند، تخم‌های کمتری تولید می‌کردند و به محافظت بسیار بیشتری در برابر عناصر نیاز داشتند.

در اواسط قرن بیستم، بیشتر ویاندوت های سفید در طول زمستان با موفقیت تخم گذاری کردند (برخی مرغ ها تا 240 تخم در سال تولید می کردند - نتیجه فوق العاده ای است) و زمانی که پرنده ای مقاوم در برابر سرما قادر به تولید بود، انتخاب ایده آلی بود. تخم مرغ های زیادی لازم بود و گوشت خوشمزه با حداقل نگرانی، با شخصیتی آرام و دوستانه.

گزینه های رنگ

اگرچه انجمن طیور آمریکا فقط به طور رسمی آن را به رسمیت می شناسد10 رنگ (دستیابی به گنجاندن در استاندارد آسان نیست، یکی از الزامات این است که حداقل باید 5 پرورش دهنده عضو APA وجود داشته باشد که این گونه خاص را برای حداقل 5 سال پرورش دهند)، بسیاری دیگر وجود دارد:

1. سفید. به لطف انتخاب B. M. Briggs از Wyandots نقره ای روشن، Leghorns و Orpingtons سفید و همچنین Dorkings در سال 1885 ظاهر شد. پر و پایین آنها سفید خالص است. گنجاندن سایه های متفاوت یا پوشش زرد به عنوان یک نقص جدی در نظر گرفته می شود.
2. نقره. آنها اولین پرندگان شناخته شده این نژاد بودند. جوجه های Silver Wyandot از طیف وسیعی از اجداد مختلف مانند Cochinkin، Brahma، Leghorn، Seabright، Bentham، Hamburger، Orpington هستند.
3. مشکی. به شدت سیاه و پرهایی با رنگ مایل به سبز و متاتارسوس زرد، منقار شاخ یکسان یا تیره. نر ممکن است مقداری سفید در دم بافته شود. قسمت پایینی پرها نیز ممکن است سفید باشد. این استاندارد رنگ برنزی را در پرهای پرواز یا قیطان های خروس، متاتارس تیره در مرغ یا رنگ پریده در نر، درست مانند منقار یا پرهای سیاه بدون درخشش سبز مجاز نمی داند.
4. آبی. این رنگ آمیزی عجیب و غریب در نتیجه تلاقی ویاندوت های نقره ای با اندلس آبی ظاهر شد. جوجه های آبی Wyandot دارای رنگ یکنواخت پر و پایین بدون حاشیه هستند. کمر، سر و یال خروس، همراه با پرهای پوششی بال ها، تیره تر، گاهی اوقات سیاه مخملی است. کمی سفید در کرک قابل قبول است. متاتارس و منقار زرد هستند (یا منقار شاخی است). کاستی های غیر قابل قبول شامل ناهمواری،رنگ خالدار، لکه های سیاه، منقار سفید یا سیاه، سایه سبز یا قهوه ای پرها. خروس های جوان نباید دم سفید داشته باشند.
5. نقره‌دار حاشیه. تاریخچه ظهور این رنگ دارای چندین مرحله است. اول از همه، نژادهای مرغ Seabright و Cochinchin متقابل شدند، در دوم - هامبورگ نقره ای با دروازه تاریک. مستیزوهای جفت اول با جوجه های جفت دوم تلاقی داده شدند. انتخاب بیشتر آنچه را می توان در پرورش دهندگان امروزی شکل داد.
6. حاشیه طلا. خروس های این گونه طبق استاندارد دارای رنگ پرهای طلایی (شامل سر و یال) با طرح مشکی روی آنها هستند. دم سیاه با براق سبز است. در مرغ، رنگ اصلی پرها قهوه ای طلایی با طرح مشکی با براق سبز است. پرهای دم و پایین سیاه هستند. Wyandot golden توسط جوزف مک‌کین از ویسکانسین و در نتیجه تلاقی مرغ‌های نقره‌ای این نژاد با خروس‌های Winnebago پرورش یافت.
7. راه راه. آنها بیشتر از راه راه به نظر می رسند. اما در واقع طبق استانداردهای نژاد رنگ اصلی آنها مشکی درخشان است. با این حال، در فواصل زمانی معین، نوارهای سفید مشخصی روی هر پر وجود دارد. پرهای صحیح در کل باید خاکستری مایل به آبی به نظر برسند. قسمت پایین ویاندوت های مخطط همان طرح پرها را دارد، اما سایه روشن تری دارد. اگر راه راه ها یا الگوی به طور کلی مبهم، بیش از حد بزرگ باشد و پرها احساس رنگ تیره یا قهوه ای را ایجاد کنند، غیر قابل قبول است.
8. کلمبیایی. دریافت در سال 1893 توسط همان B. M.بریگز. نتیجه (طبق داستان ها) تا حد زیادی تصادفی است، عبور Wyandotes سفید با صخره های راه راه پلیموت برنامه ریزی نشده بود. نتیجه اتحادیه بیشتر با یک رود آیلند قرمز و یک دروازه نور عبور کرد. پرنده حاصل عمدتاً سفید است، با رگه‌های سیاه در امتداد ساقه پر و لبه یال نقره‌ای.
9. سفید طلایی. رنگ اصلی خروس ها طلایی است. طرح سفید است، دم، شکم و پایین سفید (مانند مرغ). سر طلایی با طرح خط سفید است.
10. ویاندوت طلایی. یال هر دو گونه یکسان است - طلایی رنگ با طرحی از رنگ سفید.
11. گلدن یال. پرندگان زیبای درخشان خروس دارای سینه، ساق پا، شکم و دم سیاه با درخشش مایل به سبز است، پرهای پرواز دارای فن قهوه ای است، در حالی که خود آنها سیاه عمیق هستند. سر ماده و نر قرمز مایل به قهوه ای است. یال مرغ و سر با یال خروس زرد طلایی با طرح سیاه است. در عین حال، سایه اصلی پر و بال در ماده ها خاکستری مایل به قهوه ای بدون هیچ طرحی است.
12. سیلورمنز. رنگ اصلی مرغ خاکستری است که با نقاط کوچک سیاه رنگ آمیزی شده است. خروس دارای سینه سیاه با رنگ سبز، ساق پا و شکم است. سر سفید است و بال‌ها از شانه‌ها تا نوارهای عرضی سفید است.
13. Fawn. رنگ بسیار رایج در بین جوجه های خارج از نژاد، رنگ زرد ساده، یکنواخت و پر رنگ است. اگر پرندگان این گونه خالدار یا رنگارنگ، خیلی تیره یا روشن یا با رنگ مایل به قرمز باشند غیر قابل قبول تلقی می شود. همچنین حنایی راه راه سفید وکلمبیایی سیاه حنایی رنگ اصلی در ماده ها و نرها زرد است. الگوی پر مانند "کلمبیایی ها" است. در عین حال، کرک خاکستری است.
14. Calico. انواع بسیار جالب جوجه ها - رنگ اصلی آنها قهوه ای شاه بلوطی روشن است ، اما در همان زمان روی هر پر در نوک یک لکه سیاه با رنگ مایل به سبز وجود دارد که در وسط آن یک نقطه سفید وجود دارد. تفاوت نرها با ماده ها این است که الگوی آنها کمی تیره تر و گویاتر است.
15. Wyandottes قرمز. رنگ پرهای آن‌ها مانند رود آیلند است، گاهی اوقات کمی روشن‌تر.
16. کبک. در سالهای 1895-1896، کبک وایاندوت در ایالت آیووا در ایالات متحده پرورش داده شد. هامبورگ طلایی، مبارزه هندی، کوچینچین کبک، مرغ جنگی انگلیسی و مرغ کبک ایتالیایی در ایجاد این نژاد شرکت داشتند.
17. تاریک. آنها یک الگوی مشکی شفاف زیبا روی پس‌زمینه‌ای روشن، کرک‌های تخته سنگی تیره دارند.
18. آبی طلایی. جوجه های جفتی از این رنگ آبی با پرهای سفید هستند. نرهای بالغ عمدتا طلایی هستند، فقط قسمت پایین آبی و شکم خاکستری تیره است. ماده ها قهوه ای طلایی با طرح آبی هستند.
19. کوتوله ویاندوت. نژاد مرغی که در قرن بیستم در انگلستان و آلمان ظاهر شد.

شخصیت پرنده

مرغ ها عموماً بسیار آرام و دوستانه هستند، اما مقداری از انسان فاصله دارند - آنها به دور صاحبش نمی چرخند مگر اینکه به طور خاص رام شوند.

علاوه بر این، آنها عاشق "حرف زدن" هستند - که شامل صدای خروس و غلغلک مرغ ها می شود. جوجه کشی و رشد عالیجوجه ها، هم خودشون و هم از جوجه های دیگه.

چند تخم مرغ می توانید از Wyandotes تهیه کنید؟

در سن حدود ۲۵ هفتگی، پرندگان شروع به تخمگذاری می کنند. آنها در سال اول 180 تا 200 و در سال دوم 130 تا 150 تخم می‌گذارند. برخی از مرغ‌های خوب می‌توانند سالانه تا 240 تخم تولید کنند.

برای مقایسه: نمایندگان نژادهای تخم مرغ در سال اول 220-250 قطعه می دهند (برخی جوجه های هیبریدی - تا 300). در سال 1979، یک مرغ لگهورن 371 تخم گذاشت که بیشترین تعداد تخم است.

کرامت ویاندوتس

برای خلاصه کردن همه موارد فوق، از مزایای این نژاد می توان به مقاومت در برابر سرما، بی تکلفی در غذا، شخصیت دوستانه و آرام، گوشت خوش طعم با تعداد نسبتاً زیادی تخم گذاری اشاره کرد.

در عین حال، پرندگان غریزه جوجه آوری دارند و جوجه ها را به خوبی بزرگ می کنند، آنها زود شروع به تخم گذاری می کنند. شما می توانید آنها را در محوطه های باز نگهداری کنید، زیرا آنها پرواز را نمی دانند.

لازم به ذکر است که به برخی از معایب جوجه های وایاندوت اشاره می شود. نظرات در مورد آنها معمولا مشتاقانه است، به خصوص از مبتدیان. با این حال، این طیور مستعد چاقی است (که بحرانی نیست) و مستعد ابتلا به عفونت است. بنابراین، زیستگاه آنها باید تا حد امکان تمیز نگه داشته شود و ارتباط با جوجه های دیگران محدود شود.

شرایط مهار

این پرندگان بی تکلف هستند، اما بهتر است چند بار در روز به آنها غذا بدهید یامطمئن شوید که غذا و آب همیشه در دسترس است. توصیه می شود رژیم غذایی را با کلسیم و ویتامین ها بیشتر غنی کنید. برخی از کشاورزان برای این منظور از پودر غذای خشک سگ استفاده می کنند.

پرندگان به ویژه در تابستان به محدوده آزاد نیاز دارند. از آنجایی که آنها نمی توانند پرواز کنند، می توانید آنها را در باغ رها کنید یا یک پرنده مخصوص بسازید. قفسه باید مرتباً قرار گرفته و تمیز شود (با استفاده از سود سوزآور یا سایر مواد ضدعفونی کننده ایمن).

آنها برای چه کسانی هستند؟

جوجه‌های Wyandot یک انتخاب عالی برای مبتدیان و افرادی هستند که می‌خواهند پرندگان مستقل، آرام و دوستانه را حفظ کنند. آنها همچنین به عنوان 2 در 1، هم به عنوان منبع گوشت و هم به عنوان مرغ تخمگذار عالی هستند.

عالی برای مزارع با زمینی که می توان برای پیاده روی به جوجه ها داد. ماده ها "انکوباتورهای زنده" هستند.

کوتوله ویاندوت

علاوه بر تنوع معمول نژاد با رنگ های مختلف، نژاد دیگری نیز وجود دارد. کوتوله ویاندوتز. این نژاد اندازه و وزن کمتری دارد که بین 0.9-1 کیلوگرم متغیر است و بر این اساس به غذای کمتری نیاز دارند. شکل جوجه ها گردتر است. تخم مرغ ها نیز کوچکتر هستند.

علی رغم اندازه این جوجه ها، ویاندوت کوتوله در غیر این صورت بسیار شبیه به معمول است - همان رنگ ها، شرایط مشابه بازداشت، تغذیه، غریزه پرورش و طبیعت آرام.