چودار زمستانی: یک توصیف کلی

2024 نویسنده: Howard Calhoun | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-17 10:25

چاودار زمستانه یک محصول علوفه ای و غذایی بسیار مهم است که حاوی مقدار زیادی پروتئین (تا 15 درصد) و کربوهیدرات (تا 81 درصد) است. علاوه بر این، دانه آن حاوی ویتامین های A، B و E است. نان چاودار از آرد پخته می شود که از نظر ارزش بیولوژیکی و محتوای کالری از آنالوگ گندم پیشی می گیرد. اهمیت اصلی کشاورزی، اول از همه، در این واقعیت نهفته است که به دلیل رشد سریع و بوته بودن زیاد، قادر به سرکوب موثر علف های هرز است. از سبوس چاودار، غلات و آرد نیز به صورت خوراک غلیظ استفاده می شود که از نظر کیفیت به هیچ وجه کمتر از علف های چند ساله نیست. از جمله، چاودار زمستانه برای اهداف فنی نیز استفاده می شود. به طور خاص، می توان آن را به ملاس، الکل و نشاسته تبدیل کرد و از کاه می توان برای تولید سلولز و اسید استیک استفاده کرد.

محصول از علف هرزی تشکیل شد که محصولات گندم را پر از خاک کرد. خاستگاه آن آسیای جنوب شرقی و ماوراء قفقاز است. در اوکراین، چاودار زمستانه برای اولین بار در حدود هزاره اول قبل از میلاد ظاهر شد و اولین اشاره به کشت در قلمرو روسیه به نهم بازمی گردد.قرن. اکنون کشت آن نه تنها در کشور ما، بلکه در ایالات متحده آمریکا و اروپای غربی نیز گسترده است. با وجود این، از نظر جهانی، در بین تمام محصولات غلات، چاودار در یکی از آخرین مکان ها قرار دارد. وسعت محصول سالانه آن حدود بیست میلیون هکتار است. هنگام کشت چاودار در خاکهای حاصلخیز و با وارد کردن مقدار کافی کود، محصول خوبی (تا 20 سنت در هکتار) می دهد. در عین حال این رقم در مقایسه با گندم حدود یک و نیم برابر کمتر است.

حالا چند کلمه در مورد زمان کاشت چاودار زمستانه. این کار در پاییز انجام می شود، زمانی که میانگین دما حدود پانزده درجه است. در این صورت احتمال آسیب آن توسط انگل ها به طور محسوسی کاهش می یابد و خود فرهنگ ریشه بهتری پیدا می کند. محصولات زراعی قادر به مقاومت در برابر سرما در دمای 25 درجه هستند. جوانه زنی در خاک در دمای 2 درجه سانتیگراد شروع می شود و زمانی که دما 10 درجه باشد شاخه های دوستانه تشکیل می شوند. چاودار زمستانی به لطف سیستم ریشه ای توسعه یافته خود، حتی خشکسالی های بهاری را نیز تحمل می کند. علاوه بر این، در طول دوره رشد خود، این فرهنگ نسبت به رطوبت زیاد نیاز ندارد، بنابراین هم در باران های شدید طولانی و هم در گرما به خوبی توسعه می یابد. او در مورد نوع خاک حساس نیست. چاودار حتی در خاک های شنی و نابارور به طور معمول رشد می کند. در مقایسه با سایر غلات، فسفر و پتاسیم را مستقیماً از زمین بهتر جذب می کند.

تتراپلوئید وانواع دیپلوئید چاودار زمستانه. تفاوت بین آنها در تعداد کروموزوم هایی است که سلول های سوماتیک گیاه را تشکیل می دهند. اولین مورد از این گونه ها نسبتاً اخیراً ظاهر شد و دارای 28 کروموزوم است. در مورد دوم، 14 کروموزوم دارد. گونه های دیپلوئید به طور گسترده ای توزیع می شوند. محبوب ترین آنها مانند Niva، Volya و Boguslavka هستند. در گروه تتراپلوئید، سپتامبر، پوخوچانکا و درولیانسکایا را یادداشت می کنیم.