بافندگی: شرح فرآیند، ویژگی‌ها، فناوری

2024 نویسنده: Howard Calhoun | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-17 10:25

صنعت تولید نساجی جایگاه ویژه ای در اقتصاد ملی دارد و یکی از رایج ترین کالاهای مادی در بخش صنایع سبک را در اختیار مصرف کنندگان سطوح مختلف قرار می دهد. بسته به جهت فعالیت شرکت کنندگان در این بازار می توان از تولید پارچه، بافتنی، فرش و غیره صحبت کرد. با پیشرفت، صنعت بافندگی پیچیده تر شد و با کارکردها و قابلیت های جدید تکمیل شد. اما ابتدا باید با مراحل تاریخی شکل گیری این صنعت در روسیه آشنا شوید.

تاریخچه بافندگی

بافندگی در روسیه به عنوان یک فرآیند فن آوری تمام عیار برای ساخت مواد نساجی را باید از زمان سلطنت پیتر اول در نظر گرفت، زمانی که ارتش به یونیفرم های جدید نیاز داشت. تولید با کیفیت پارچه پارچه باستانی روسی تنها با سازماندهی کار بافندگی امکان پذیر بودکارخانه ها، که در سال 1706، زمانی که اولین تولید کتانی افتتاح شد، آغاز شد. علاوه بر این، فرآیند راه‌اندازی کارخانه‌های تولید پارچه، ابریشم و کتانی تسلط یافت که محصولات آن تنها به پوشاک و پارچه محدود نمی‌شد. در اواسط قرن هجدهم، صنعت داخلی می‌توانست نه تنها با ساده‌ترین پارچه‌ها، بلکه بوم‌های هنری خاص برای مقاصد کلیسا و همچنین روکش‌های مخصوص مبلمان را به بازار داخلی عرضه کند.

در همان زمان، تا آغاز قرن بیستم، تاریخچه بافندگی در روسیه با صنعت کشورهای پیشرفته‌تر اروپایی و همچنین بسیاری از صنایع دیگر ارتباط تنگاتنگی داشت. کاهش شدید وابستگی به تجربه و فناوری خارجی در نیمه اول قرن بیستم در پس زمینه مکانیزاسیون فشرده شرکت های نساجی رخ داد که تأثیر مثبتی بر کیفیت و بهره وری محصول داشت. به هر حال، در سال 1928 ثبت شد که صنعت نساجی شوروی از حدود 4000 ماشین بافندگی مدرن با درجه مکانیزاسیون بالایی در آن زمان استفاده می‌کرد.

همزمان، روند بزرگ شدن آسیاب ها با کارگاه های پشمی به طور فعال در جریان بود، ماشین های بدون شاتل معرفی شدند و ساختار سازمانی تولید به طور کلی بازسازی شد. در آینده، وظایف افزایش ظرفیت ها با افزایش حجم تولید در چارچوب اصل برنامه ریزی شده تعیین شد. با این حال، ایده مدرن شدن دیگر در لیست اولویت ها نبود که در کیفیت محصولات جدید منعکس شد. مدت ها قبل از دهه 1990همین صندوق فنی بدون به‌روزرسانی فعالیت می‌کرد و همین امر باعث شد تا نیازهای بازار داخلی به قیمت محصولات وارداتی جذاب‌تر از نظر کیفیت مصرف‌کننده برطرف شود.

ساختار و جهت تولید

صنعت نساجی دارای شاخه های متعددی است. موارد اصلی شامل موارد زیر است:

• Cotton.
• کتانی.
• پشمی.
• ابریشم.

علاوه بر این، تولید صنعت نساجی از جمله بافت همراه با سیم پیچی پیله، ریسندگی، رنگرزی و اولیه (فرآوری اولیه مواد اولیه) برجسته است. در عین حال ، نمی توان هر یک از این صنایع را به طور جداگانه در نظر گرفت ، زیرا در بیشتر موارد آنها شامل عملیات فن آوری ترکیبی می شوند که به ویژه در مثال شرکت های چرخه کامل مشهود است. اساس فرآیند کلی فناوری ریسندگی و بافندگی است که می توان آن را ترکیبی از عملیات پنوماتیک و مکانیکی نشان داد. به عنوان بخشی از این فرآیند، نخ از الیاف طبیعی و مصنوعی ساخته می شود. سپس از نخ های آماده شده پارچه ای با خصوصیات مشخص تشکیل می شود. اما حتی در یک نمای باریک، عملیات صرفاً بافندگی را می توان بر اساس نوع مواد مورد استفاده طبقه بندی کرد. معمولاً کارخانه‌ها در تولید محصولات از مواد اولیه خاص - کتان، پشم، پنبه و غیره تخصص دارند.

فرایندهای تولید بافندگی و عملیات تکمیل تکمیل می شود. در یک چرخه، تولید بافندگی و تکمیل فراهم می شودتهیه نخ، نخ و پارچه که تحت عمل آوری، چاپ و رنگرزی خاص قرار می گیرد. همچنین می‌توان به کارگاه‌های کامل رنگرزی و تکمیلی اشاره کرد که در چارچوب کارخانه‌های بافندگی سازماندهی شده‌اند و رویه‌های جامعی را برای آماده‌سازی حرارتی، شیمیایی و مکانیکی مواد ارائه می‌دهند.

نقشه فناوری بافندگی

تضمین سطح کافی از بهره وری با حفظ کیفیت مناسب محصول بدون توسعه اولیه زیرساخت تولید شرکت با تمام مراحل لجستیک و فرآیندهای مکانیکی برای پردازش مواد خام غیرممکن است. موارد زیر در قالب داده های اولیه برای توسعه نقشه تکنولوژیکی فرآیند تولید استفاده می شود:

• جعل اشکال.
• نوع ماده خام استفاده شده.
• ویژگی های نخ های پود و تار.
• مقصد پارچه ای که باید ساخته شود.
• پیکربندی و ساختار پارچه.
• الزامات برای سازماندهی گردش کار.

مجموعه خاصی از عملیاتی که باید انجام شود بر همین اساس تعیین می شود. در حالت چرخه کامل تولید نخ تار، فناوری بافندگی فرآیندهای کاری زیر را فراهم می کند: پیچ کردن، تاب دادن، اندازه، سوراخ کردن، گره زدن و غیره. مرطوب کننده، بخارپز یا امولسیون کننده.

نخ های تار که به بسته های چرخان فرستاده می شوند، در بوبین ها پیچیده می شوند. برخی از شرکت ها این فرآیند را حذف می کنند، زیرا موضوعاتدر ابتدا به سراغ تجهیزات چرخاندن یا چرخاندن در قرقره ها می روند. هنگام تاب برداشتن بر روی ماشین های خاص، تعداد معینی از نخ ها با طول معین روی یک بسته پیچیده می شود. در این مرحله می توان از تیر بافندگی یا میل تاب دار استفاده کرد. نخ های آماده شده با پانسمان آغشته می شوند - این راه حلی است که مقاومت مواد را در برابر تنش های مکانیکی افزایش می دهد.

نخ های اندازه گیری به مغازه بافندگی ارسال می شود. در این مرحله، بخش جداسازی متصل می شود، جایی که نخ ها به لایه ها رزوه می شوند. این عمل بر روی دستگاه جدا کننده یا با استفاده از واحد گره زنی انجام می شود. در کنار صحافی، بافت را می‌توان عملیات نهایی آماده‌سازی نخ‌ها برای تولید محصول دانست.

مواد

محصولات بافندگی از مواد نساجی ساخته می شود که در اشکال مختلف وارد مراحل نهایی تولید می شود. اساس تهیه این گونه مواد اولیه الیاف، نخ، نخ و مشتقات آنها مانند پارچه، نمد، نمد و بافتنی است. در مفهوم گسترده، مواد نساجی به بدنه های انعطاف پذیر قوی با طول محدود و ابعاد عرضی کوچک اطلاق می شود. لازمه اصلی استفاده از مواد اولیه نساجی در بافت، مناسب بودن برای ساخت نخ یا محصولات نساجی نهایی است. این تناسب با طیف گسترده ای از خواص و ویژگی های مواد خام تعیین می شود.

همه الیاف نساجی به طور مشروط به ابتدایی و فنی تقسیم می شوند. اولی فیبرهای منفرد هستند که اجازه نمی دهندجدایش، جدایی. می توان گفت که این یک واحد مواد خام کوچک است که از آن قسمت های خالی پیچیده تری تشکیل می شود. الیاف فنی نیز به نوبه خود توسط گروهی از الیاف ابتدایی چسبانده شده در یک یا ترکیب دیگر تشکیل می شوند. با توجه به تکنولوژی بافندگی، الیاف ابتدایی و فنی باید دارای طول محدودی در محدوده بین ده ها تا صدها میلی متر باشند. طولانی ترین رشته ها از ابریشم یا مواد شیمیایی ساخته می شوند که تحت پردازش خاصی قرار گرفته اند.

برای ایجاد محصولات نساجی از نخ هایی استفاده می شود که آنها نیز گروهی از الیاف هستند که به صورت طولی به هم متصل شده اند. در این حالت رزوه های اولیه و ثانویه از هم جدا می شوند. الیاف اولیه در نتیجه عملیات شیمیایی الیاف ریسندگی یا ریسندگی به دست می آیند. برای آماده سازی نخ های ثانویه، از تکنیک های بافت یا پیچاندن استفاده می شود. این ماده خام پیچیده تری است که فرصت بیشتری برای تغییر شکل و خواص فنی و فیزیکی محصول می دهد.

تجهیزات کاربردی

در شرایط تولید مدرن، بدون استفاده از ماشین‌های پیشرفته و مکانیزم‌های کمکی که عملیات بافت مکانیکی را فراهم می‌کنند، غیرممکن است. گردش کار کلی این تجهیزات با هدف تشکیل پارچه با پارامترها و خواص از پیش تعیین شده است. این فرآیند را می توان با ماشین بافندگی یا گروهی از ماشین های مجهز به دستگاه های زیر مکانیزه کرد:

• مکانیسم ریزش - حرکت اصلی را فراهم می کندنخ ها در جهت عمودی.
• واحد رزمی - نخ پود را از طریق سوله می‌گذارد.
• دستگاه باتان - عمل میخ زدن نخ پود به لبه پارچه را انجام می دهد.
• ترمز - تاب نخ را از تیر باز می کند و آن را روی کشش کافی قرار می دهد.
• رگلاتور کالا - چندین عملیات از جمله حرکت نخ اصلی در جهت طولی و حذف پارچه انباشته شده را انجام می دهد.

بسته به شرایط یک تولید خاص می توان از واحدهای کمکی و واحدهای فنی مختلفی استفاده کرد. استفاده از وسایل ایمنی برای کارخانجات بافندگی الزامی است که خطر عیوب را کاهش می دهد. به عنوان مثال، در صورت شکستن نخ، آنها به طور خودکار گردش کار را با دادن سیگنال مربوطه به کنترل پنل متوقف می کنند. روند کار استاد بافندگی را بازیابی می کند، همچنین پارامترهای عملیاتی بافندگی را در حالت عادی نظارت می کند.

مواد تولیدی

در روسیه، کل بازار محصولات بافندگی حدود 4000 نوع محصول نساجی دارد. اساس این مجموعه از پارچه های ساخته شده از ترکیب الیافی نخ های کتان، پنبه، پشم و ابریشم تشکیل شده است. علاوه بر این، پارچه ها با چندین ویژگی متمایز می شوند که وجود یک استاندارد، طبقه بندی تجاری و حسابداری را تعیین می کند. به هر نوع پارچه یک شماره مقاله در قالب یک علامت عددی داده می شود که نشان دهنده ویژگی های محصول، به عنوان مثال، عملکرد و پارامترهای ساختاری آن است. بیشتر دردر مراحل برنامه ریزی تولید بافندگی، شرکت محدوده اصلی خواصی را تعیین می کند که محصولات توسط آن هدایت می شوند. حداقل، این باید تعداد نخ های استفاده شده، چگالی خطی، عرض پارچه و غیره باشد. تعریف واضح از ویژگی های محصول، لجستیک تولید موثر را تشکیل می دهد و تامین متعادل ظرفیت های انرژی شرکت را هدایت می کند. به آن.

کاربرد فناوری های نوین در تولید

آینده صنعت، از نظر توسعه فناوری، می تواند با اجرای فعال پیشرفت هایی که کیفیت فرآیندهای کاری را بهبود می بخشد، همراه باشد. در حال حاضر خطوط تولید کارخانه های بافندگی پیشرفته به طور جامع به یک پلت فرم کنترل الکترونیکی با عناصر روباتیک منتقل می شود. توجه ویژه ای به استفاده از سنسورها و مکانیسم های کنترلی در نواحی احتمال پارگی می شود که باعث کاهش درصد رد و آسیب به الیاف می شود. در عین حال، بهبود فناوری تولید بافندگی بدون عوامل اقتصادی کامل نیست. مانند تمام تجهیزات صنعتی، ماشین‌های بافندگی نیاز به هزینه انرژی قابل توجهی دارند. فن آوری های جدید امکان کاهش مصرف انرژی ماشین ابزار را از 5-10٪ به 35-50٪ بسته به اصل عملکرد واحد می دهد. فقط سیستم های کنترل نوآورانه به شما امکان می دهد منبع تغذیه الکتریکی را با کشش پنوماتیک ترکیب کنید و به بهینه سازی بالایی از هزینه های انرژی دست یابید. تغییرات ساختاری نیز ویژگی های مثبتی به سازماندهی فرآیند تولید می دهد. در این جهت، می توان به افزایش انعطاف پذیری درایو هنگام باز کردن گلو، افزایش منبع اشاره کرد.کوچک کردن شفت ها و تجهیزات.

حرفه های بافندگی

در معنای وسیع، کارگران نساجی به عنوان بافنده معرفی می شوند. با این حال، در صنعت تخصص های فردی زیادی وجود دارد. تا به امروز، بیشتر آنها با وظایف اپراتور مرتبط هستند که عملکرد گروه خاصی از تجهیزات را کنترل می کند. بنابراین، مشاغل اصلی تولید بافندگی شامل موارد زیر است:

• اپراتور کارت. کارت را در حال اجرا، بارگیری، و تعمیر خرابی ها هنگام خروج از دستگاه نگه می دارد.
• اسپینر. به دستگاه ریسندگی خدمت می کند و کیفیت چرخش و نخی که به تجهیزات ارسال می شود را بررسی می کند. کار ریسنده همچنین شامل کنترل کیفیت نخ نهایی است.
• Winder. فرآیند سیم پیچی را کنترل می کند، تنش بهینه را تنظیم می کند و شکستگی ها را حذف می کند.
• بافنده. به طور مستقیم حرفه پایه در صنعت بافندگی که فعالیت های آن با طیف گسترده ای از فعالیت ها همراه است. او باید پارچه سیم پیچ را حذف کند، عیوب پارچه را تشخیص دهد، تعمیر و نگهداری تجهیزات را انجام دهد، و غیره. عضوی از این حرفه به طور کلی می تواند فرآیند تولید را در مراحل مختلف کنترل کند.
• کنترل کننده کیفیت. متخصصان این نوع بر روی واحدهای رد و اندازه گیری، شناسایی ازدواج پارچه و همچنین ارزیابی انطباق آن با ویژگی های تعیین شده کار می کنند. آنها همچنین برچسب گذاری محصول را انجام می دهند.

نقایص

ظهور عیوب در ساخت پارچه می تواند با عیوب مختلفی در بافت همراه باشد - از کیفیت اولیه پایین مواد اولیه گرفته تا استفاده نادرست از مکانیسم های ماشین در هنگام انجام یک عملیات خاص. مشکلات رایج این نوع شامل موارد زیر است:

• بلیزنا - شکستن نخ اصلی که منجر به نقض بافت و ایجاد شکاف طولی می شود.
• Podpletina - گسست در گروه نخ های تار که مستلزم تغییر در طرح پارچه در یک منطقه خاص است.
• نیکل - مهر و موم نخ پود که فراتر از حد مجاز است. این نوع عیوب در بافت اغلب در اثر خرابی ماشین ایجاد می شود و به ویژه زمانی که رنگ به طور ناموزون اعمال شود مشهود است.
• برچسب زدن - فقدان یک یا چند نخ پود که به دلیل آن شکاف عرضی روی پارچه ایجاد می شود.
• Undercut - نادر شدن نخ ها ناشی از نقض در تنظیمات دستگاه. این نقص به ضعیف شدن ساختار ماده و ظاهر شدن نوارهای قابل مشاهده در پارچه های رنگ شده کمک می کند.

نتیجه گیری

علی رغم تاریخچه غنی شکل گیری و توسعه فناوری، صنعت نساجی همچنان یکی از پرکارترین و پیچیده ترین بخش های اقتصاد ملی است. این نیز به این دلیل است که حتی کارخانه‌های بزرگ تمایل دارند در یک جایگاه خاص کار کنند و طیف محدودی از محصولات را در اختیار مصرف‌کننده قرار می‌دهند. با این وجود، تولید بافندگی در روسیه نیز توسط شرکت هایی با زمینه فعالیت گسترده ارائه می شود. این شامل LLC است"KamyshinLegProm" که به ریسندگی الیاف پنبه و تولید پارچه از مواد خام خود اشتغال دارد. از سوی دیگر، Bryansk Worsted Plant LLC در تولید پارچه های مخصوص کت و شلوار، یونیفرم و لباس های شرکتی تخصص دارد.