حمل و نقل رودخانه ای. حمل و نقل با حمل و نقل رودخانه ای. ایستگاه رودخانه

2024 نویسنده: Howard Calhoun | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-17 10:25

حمل و نقل آب (رودخانه ای) حمل و نقلی است که مسافران و کالاها را با کشتی ها در امتداد آبراه هایی با منشاء طبیعی (رودخانه ها، دریاچه ها) و مصنوعی (مخازن، کانال ها) حمل می کند. مزیت اصلی آن هزینه پایین آن است که به لطف آن با وجود فصلی بودن و سرعت کم، جایگاه مهمی در سیستم حمل و نقل فدرال کشور دارد.

مزایا و معایب

حمل و نقل رودخانه ای روسیه نقش مهمی در حمل و نقل بین منطقه ای و درون منطقه ای کشورمان دارد. مزایای آن در مسیرهایی با منشاء طبیعی است که برای چیدمان آنها هزینه های کمتری نسبت به ساخت راه آهن و بزرگراه صرف می شود. هزینه حمل و نقل بار از طریق آبراه کمتر از راه آهن است. و بهره وری نیروی کار 35 درصد بالاتر است.

با این حال، حمل و نقل رودخانه ای دارای معایبی است - ماهیت فصلی، سرعت کم حرکت، محدود.استفاده، که با پیکربندی شبکه آب تعیین می شود. علاوه بر این، شریان های اصلی کشور ما از شمال به جنوب و از جنوب به شمال جریان دارند و جریان های اصلی بار جهت عرضی دارند.

بزرگراه اصلی

به لطف ساخت آبشارهای آبشار، رودخانه های ولگا و کاما به بزرگراه های عمیق آب تبدیل شده اند. اتصالات بین حوضه ای مسکو-ولگا، دریای سفید-بالتیک، ولگا-بالتیک، ولگا-دونسکوئه و ولژسکوئه امروزه یک سیستم واحد اعماق دریا را تشکیل می دهند که طول کل آن 6.3 هزار کیلومتر است. با رشد مداوم حمل و نقل آب داخلی در بخش شرقی روسیه، موقعیت پیشرو همچنان در اختیار حوضه ولگا-کاما است. رودخانه های آن بیش از پنجاه درصد حمل و نقل مسافر و کالا را تشکیل می دهند. جايگاه اصلي اين حوضه را حمل و نقل مصالح ساختماني از طريق رودخانه (60 درصد) به خود اختصاص داده است. حمل و نقل آنها در هر دو جهت انجام می شود و عمدتاً درون ناحیه ای است.

و چه چیزی در طول آبراه های روسیه حمل می شود؟

حمل و نقل رودخانه ای در این شریان ها عمدتاً الوار را هم بر روی کشتی ها و هم به روش قدیمی، روی قایق ها، با رفتینگ تحویل می دهد. جنگل سیبری از کاما به ولگا و در امتداد مسیر ولگا-بالتیک - جنگل مناطق وولوگدا و آرخانگلسک، کارلیا برای مناطق قفقاز شمالی و منطقه ولگا منتقل می شود. حمل و نقل رودخانه ای مسکو درگیر حمل و نقل الوار در امتداد کانالی به همین نام به منطقه مسکو و مسکو است. از طریق بنادر ولگا و کاما، زغال سنگ کوزنتسک به حوضه منتقل می شود و سپساز طریق آبراه ها به نیروگاه ها منتقل می شود. علاوه بر این، تحویل نمک جایگاه برجسته ای را اشغال می کند - از معدن نمک باسکونچانسکی تا ولگا تا بنادر منطقه ولگا، اورال، مرکز، تا شرکت های شمال غربی صنعت ماهیگیری و صادرات. علاوه بر این، محصولات کشاورزی (محصولات خربزه) از مناطق ولگوگراد و آستاراخان، ماهی از دریای خزر، و همچنین محصولات شیمیایی از منطقه ولگا و اورال به ولگا ارسال می شود. فرآورده های نفتی و نفت، محموله های غلات در هر دو جهت حمل می شوند.

مقصدهای اصلی

حمل و نقل رودخانه ای در روسیه به ویژه در حوضه های ولگا-کاما توسعه یافته است، زیرا کاما با شاخه های آن - Vyatka و Belaya - در اتصالات اورال با شمال غرب، مرکز، مهم است. منطقه ولگا. عمدتا غلات، الوار، نفت، محموله های شیمیایی، مواد معدنی ساختمانی به پایین کاما حمل می شود. زغال سنگ، سیمان، الوار در جهت مخالف حمل می شود. در قسمت بالایی کاما، ترافیک بسیار کمتر است. علاوه بر این، کانال ولگا-دون به افزایش حمل و نقل محموله های فله در امتداد ولگا کمک کرد. به لطف او، از مناطق مجاور دون، غلات، زغال سنگ، خربزه، محصولات صنعتی و سایر کالاها در امتداد ولگا حمل می شود. در جهت مخالف - سیمان، سنگ معدن، چوب، محصولات شیمیایی. همه اینها با حمل و نقل رودخانه ای حمل می شود. سامارا مانند سایر شهرهای منطقه ولگا میانه مصرف کننده اصلی این کالاها است. نقش مهمی در توسعه حمل و نقل، پیوندهای حمل و نقل آبی این حوضه با منطقه شمال غرب و همچنین با کشورهای خارجی دارد.دریای بالتیک از طریق مسیر ولگا-بالتیک. کنسانتره آپاتیت، سنگ معدن، مصالح ساختمانی، الوار از طریق آن به جنوب و محموله های شیمیایی، غلات، زغال سنگ و فرآورده های نفتی به شمال منتقل می شود.

حمل و نقل مسافر

جریان های اصلی مسافر نیز در حوضه ولگا-کاما متمرکز شده اند. هر ایستگاه رودخانه ای، مقاصد محلی، ترانزیت، درون شهری و حومه شهر را به شهروندان ارائه می دهد. کشتی های مسافربری در سازماندهی گردشگری یا تفریحی بسیار مورد استفاده قرار می گیرند. طولانی ترین خطوط ترانزیتی از مسکو به آستاراخان، پرم، روستوف و اوفا هستند. بزرگترین ایستگاه رودخانه در پایتخت روسیه واقع شده است. در حوضه ولگا-ویاتکا، بزرگترین بنادر رودخانه نیژنی نووگورود، ولگوگراد، مسکو، پرم، آستاراخان، کازان، یاروسلاول هستند.

شمال غربی

رودها برای مدت طولانی به عنوان ارتباطات حمل و نقل مرکزی مناطق اقتصادی شمال غربی و شمالی خدمت کرده اند. در بخش اروپایی آن، شریان های اصلی آب برای حمل و نقل کالا، دوینا شمالی با شاخه های آن سوخونا و ویچگدا، پچورا، مزن، و در شمال غربی - سویر، نوا و کانال دریای سفید-بالتیک است. جریان قدرتمندی از مواد معدنی و مواد نفتی، چوب و همچنین غلات و زغال سنگ از آبراهه های شمالی عبور می کند. بنادر اصلی ناریان مار، پچورا، مزن، آرخانگلسک، کوتلاس هستند.

حوضه شمال غربی تحویل جنوب چوب و سنگ آهن از کارلیا، کنسانتره آپاتیت از شبه جزیره را فراهم می کند.کلا در جهت مخالف - کالاهای تولیدی، غلات، نمک و محصولات نفتی. نقاط انتقال کالاهای مختلف Volkhov، Petrozavodsk و سنت پترزبورگ هستند. از اینجا خطوط مسافربری دائمی به مسکو و منطقه Verkhnevolzhsky سازماندهی می شود. مسیرهای محلی نیز در اینجا به خوبی توسعه یافته اند، به خصوص با افزایش تعداد کشتی های پرسرعت.

به شرق

در شرق روسیه، حوضه Ob-Irtysh در سیبری غربی رتبه اول را از نظر حمل و نقل به خود اختصاص داده است. حمل و نقل رودخانه ای در اینجا به توسعه منابع گاز و نفت و همچنین جنگل ها کمک کرد. از مراکز اصلی حمل و نقل (توبولسک، نووسیبیرسک، اومسک) در امتداد ایرتیش و اوب، زغال سنگ، تجهیزات حفاری و لوله ها، مصالح ساختمانی، مواد غذایی و محصولات صنعتی به میادین نفت و گاز منطقه تیومن تحویل داده می شود. تحویل کالا به مناطق عمیق سرزمین اصلی در امتداد مسیر دریای شمالی با حمل و نقل بعدی در دهانه های تاز، پور و اوب به کشتی های رودخانه انجام می شود. بیشتر ترافیک از چوب است که با قایق به بندر رودخانه آسینو می آید. سپس با کشتی به نووسیبیرسک، اومسک، تومسک منتقل می شود. بیش از یک چهارم تحویل در امتداد ایرتیش و اوب مصالح ساختمانی است که از مناطق جنوبی به شمال، به صنعت نفت و گاز می رسد. علاوه بر این، حمل و نقل رودخانه ای در حمل و نقل محموله غلات، نمک، زغال سنگ و فرآورده های نفتی اهمیت زیادی دارد.

در اوب، همراه با بنادر باستانی بارنائول و نووسیبیرسک، بنادری که در ارتباط با ایجاد مراکز صنعتی به وجود آمدند، نقش مهمی دارند.– Surgut، Ob، Labytnangi، Salekhard.

Yenisei and Angara

حمل و نقل رودخانه ای ینیسی بخش جنوبی سیبری شرقی را به مناطق قطب شمال متصل می کند. در اینجا، حمل و نقل الوار به دو سوم کل گردش کالای ینیسی می رسد. علاوه بر این، غلات، فرآورده های نفتی، زغال سنگ و مصالح ساختمانی معدنی در طول رودخانه حمل می شود. ینیسه بالا، از مینوسینسک تا کراسنویارسک، با غلبه جریان محموله در پایین دست مشخص می شود و دانه ها جایگاه اصلی را اشغال می کنند.

دهانه آنگارا: بخش اصلی جنگل از اینجا می آید، جریان کالاها را در ینیسی تقسیم می کند. قسمت اصلی بالا می رود و از دهانه به دیکسون - پایین رودخانه. علاوه بر چوب، حمل و نقل مصالح معدنی ساختمانی و زغال سنگ جایگاه قابل توجهی را به خود اختصاص می دهد. بنادر اصلی کراسنویارسک، ینیسیسک، دودینکا، ایگارکا و در آنگارا - ماکاریوو، براتسک، ایرکوتسک، اوست-ایلیمسک هستند.

لنا و کوپید

در لنا، حمل و نقل از بندر اوستروو شروع می شود و تا دلتای رودخانه ادامه می یابد. در اینجا، علاوه بر کالاهای داخلی، کالاهایی که از راه آهن - از خلیج Tiksi و Osetrovo - تحویل داده می شود. دو سوم محموله ها زغال سنگ و مصالح ساختمانی و بقیه چوب و نفت است. اکثر آنها از بالا به پایین می روند. عملیات باربری در بنادر Kirensk، Osetrovo، Yakutsk، Vitim انجام می شود.

در خاور دور، آمور و شاخه های آن Bureya و Zeya از اهمیت حمل و نقل بالایی برخوردار هستند. محموله های اصلی غلات، نمک، فلز، زغال سنگ، الوار، روغن و ماهی است. بنادر اصلی - Komsomolsk-on-آمور، بلاگوشچنسک، خاباروفسک. در این مناطق به دلیل توسعه نیافتگی زیرساخت های ارتباطات زمینی، حمل و نقل رودخانه ای نیز در جابجایی مسافران اهمیت دارد.

حمل و نقل دریایی

اهمیت اصلی حمل و نقل دریایی در این واقعیت نهفته است که بخش بسیار مهمی از تجارت خارجی روسیه را تامین می کند. کابوتاژ فقط برای تامین سواحل شرقی و شمالی کشور ضروری است. گردش کالا برای حمل و نقل دریایی هشت درصد است. این در نتیجه طولانی ترین مسافت حمل و نقل - تقریباً 4.5 هزار کیلومتر - به دست می آید. حمل و نقل دریایی مسافران ناچیز است.

مشکلات حمل و نقل دریایی در روسیه

در مقیاس جهانی، حمل و نقل دریایی از نظر گردش کالا در رتبه اول قرار دارد و با کمترین هزینه تحویل محموله برجسته است. در فدراسیون روسیه، نسبتاً ضعیف توسعه یافته است، این به این دلیل است که مراکز اصلی اقتصادی کشور ما از بنادر دریایی دور هستند. علاوه بر این، بیشتر دریاهایی که قلمرو روسیه را احاطه کرده اند در حال یخ زدن هستند. این امر هزینه استفاده از این نوع حمل و نقل را به میزان قابل توجهی افزایش می دهد. مشکل دیگر ناوگان بسیار قدیمی کشورمان است. بنابراین، حمل و نقل دریایی و رودخانه ای روسیه بیش از بیست سال پیش ساخته شد، که با استانداردهای جهانی غیرقابل قبول است، چنین کشتی هایی باید از رده خارج شوند. عملاً هیچ نوع مدرنی از کشتی در ناوگان داخلی وجود ندارد: حامل های سبک تر ، حامل های کانتینری ، حامل های گاز ، کشتی هایی با تخلیه و بارگیری افقی و غیره.قبل از الحاق کریمه، روسیه تنها یازده بندر بزرگ داشت که برای چنین کشور بزرگی کافی نیست. در نتیجه، حدود نیمی از محموله‌هایی که از طریق دریا می‌رفتند توسط بنادر خارجی خدمات رسانی می‌شد. اینها عمدتاً جمهوری های شوروی سابق هستند: اوکراین (اودسا)، لتونی (ونتسپیلس)، استونی (تالین)، لیتوانی (کلایپدا). استفاده از مراکز حمل و نقل دریایی سایر کشورها نیز به خسارات مالی زیادی کمک می کند. اگر وضعیت بنادر دریای سیاه کم و بیش حل شود، بندر جدیدی در سواحل دریای بالتیک ساخته می شود.