تراکنش های REPO. معاملات REPO با اوراق بهادار

2024 نویسنده: Howard Calhoun | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-17 10:25

تراکنش های REPO را می توان مرحله جدیدی در توسعه وام دهی نامید. آنها یک نسخه راحت تر و قابل اعتمادتر از آن هستند. اوراق بهادار معمولاً موضوع معاملات از این نوع هستند، زیرا دارای نقدینگی بالا و مزایای دیگری هستند. در برخی موارد ممکن است موضوع معامله ملک یا اموال دیگری باشد. علاوه بر این، تراکنش های REPO می توانند به طور فعال در طول معاملات مبادله ای مورد استفاده قرار گیرند.

شایان ذکر است که اصلاحات لازم قبلاً در قانون اوراق بهادار ("در بازار اوراق بهادار" ، قانون فدرال) انجام شده است که انجام چنین عملیاتی را تنظیم می کند. این امر آنها را حتی بیشتر قابل اعتماد کرد و امکان ایجاد موقعیت های درگیری بین طرفین را از بین برد.

تعریف

تراکنش‌های REPO رویه‌هایی هستند که طی آن، فروش هر گونه اشیای قیمتی انجام می‌شود، همراه با خرید مجدد آنها پس از یک دوره مشخص با قیمتی که در زمان معامله تعیین شده است. خرید معکوس اجباری است، که نشان دهنده مرحله نهایی (دوم) معامله است.

هزینهارزشی که طرفین در مرحله اول معامله بر آن تکیه می کنند معمولاً با ارزشی که مرحله دوم بر اساس آن انجام می شود متفاوت است. تفاوت هر دو بالا و پایین امکان پذیر است. این تفاوت که به صورت درصد بیان می شود، نرخ REPO نامیده می شود. در همه موارد، هر دو قیمت در پایان معامله ثابت هستند و پس از آن تغییر نمی کنند.

برنامه

دامنه معاملات REPO گسترده است. اولین بار در آغاز قرن بیستم استفاده شد، اما اکنون توسط تعداد زیادی از افراد و سازمان ها در همه جا امضا شده است. آنها در سطح بین بانکی بسیار محبوب شده اند، و همچنین می توانند توسط سازمان های مختلف با بانک ها یا سازمان های دیگر منعقد شوند.

نمونه‌هایی وجود دارد که در آنها معاملات REPO برای اهداف دیگری منعقد شده است. یعنی برای گرفتن وام که تعهدات آن مربوط به بدهی اعتباری نیست و در سطح اسنادی به آن اضافه نمی شود. یعنی با انعقاد تعدادی از این گونه تراکنش ها، یک سازمان می تواند مبلغ قابل توجهی در اختیار داشته باشد، اما بدهی وام نداشته باشد (طبق اسناد).

در قرض دادن

وام دادن هدف اصلی معاملات REPO است. چنین رویه‌هایی جایگزین مناسبی برای طرح‌های وام‌دهی مرسوم هستند. در واقع فروشنده با فروش اشیای قیمتی خریدار، پول خریدار را برای استفاده موقت می گیرد. در مرحله دوم معامله، پس از گذشت مدت زمان معین، فروشنده همان اشیاء قیمتی را پس می‌خرد و مالکیت آنها را به دست می‌آورد و خریدار - پول خود را.

اگراگر فروشنده مبلغ لازم برای بازخرید اشیاء قیمتی را نداشته باشد، در مالکیت خریدار باقی می ماند. به همین دلیل است که چنین رویه هایی قابل اعتمادترین گزینه وام در نظر گرفته می شوند. مزیت اضافی آنها یک قیمت ثابت است که در زمان معامله تعیین می شود و فروشنده باید در مرحله دوم اشیاء با ارزش را بازخرید کند.

در بورس

در طول معاملات بورس، برخی از شرکت‌کنندگان گاهی با نیاز به فروش دارایی‌هایی مواجه می‌شوند که در دسترس نیستند. در این صورت می توان با شخصی که دارایی های مورد نیاز را در اختیار دارد، معامله REPO منعقد کرد. مناقصه‌دهنده این دارایی‌ها را از او می‌خرد و به صلاحدید خود آنها را مجدداً می‌فروشد و یک موقعیت "کوتاه" باز می‌کند. با گذشت زمان، موقعیت "کوتاه" بسته می شود، و باعث می شود ارزش ها به معامله گر بازگردد، که با تکمیل مخزن، آنها را به مالک اصلی برمی گرداند.

مالکان اصلی معمولاً کارگزاران بورس هستند. معاملات REPO در ابتدا فقط با اوراق بهادار منعقد می شد، اما اکنون می توان آنها را در رابطه با کالاها و اوراق بهادار انجام داد، زیرا چنین عملیاتی راحت ترین راه برای کارگزاران است تا فرصت باز کردن موقعیت های "کوتاه" را برای معامله گران فراهم کنند..

بازدید

گزینه های زیادی برای این روش وجود دارد. برای هر گروه از موارد، طرفین می توانند مناسب ترین شرایط معامله را انتخاب کنند. شرایط اصلی که تحت آنتمایز انواع مختلف چنین معاملاتی مانند زمان و جهت است.

شرایط به معنای زمانی است که پس از آن باید تعهدات مرحله دوم معامله انجام شود. تحت هدایت - ماهیت اقدامات هر یک از طرفین در مرحله اول و دوم روند.

به جهت

بر اساس جهت، چنین عملیاتی را می توان مستقیم یا معکوس در نظر گرفت. بستگی به این دارد که هر یک از طرفین در مرحله اول معامله چه نقشی ایفا کنند. یعنی معامله برای یکی از طرفین مستقیم و برای دیگری معکوس است.

• معاملات REPO مستقیم: طرف به عنوان فروشنده ای عمل می کند که متعهد می شود که خرید بعدی دارایی های فروخته شده را انجام دهد.
• تراکنش‌های بازخرید معکوس: طرف به‌عنوان یک خریدار عمل می‌کند که فروشنده متعهد می‌شود در مرحله دوم اشیاء با ارزش را از او بازخرید کند.

تا مهلت

تاریخ سررسید دوره ای است که طی آن باید تعهدات مرحله دوم انجام شود. بر این اساس، چنین تراکنش‌هایی می‌توانند درون روز، فوری یا باز باشند.

• باز: تفاوت آنها در این است که هیچ ضرب الاجلی تعیین نمی شود، فقط یک قیمت ثابت تعیین می شود که در آن اشیاء با ارزش باید بازخرید شوند.
• فوری: تاریخ سررسید مرحله دوم بیش از یک روز، قبل از اینکه تاریخ انقضا معتبر در نظر گرفته شود.
• درون روز: کالاهای با ارزش باید روز بعد بازخرید شوند.

ویژگی ها

یکی از ویژگی های خاص نحوه حسابداری تراکنش های REPO است. با وجود این واقعیت که در طول روش دو بارفروش انجام می شود (اول توسط فروشنده به خریدار و سپس برگشت)، فقط سود دریافتی توسط یکی از طرفین به دلیل تفاوت در مبالغ پرداخت شده برای همان دارایی ها در مرحله اول و دوم معامله مشمول مالیات می شود..

علاوه بر این، قبلاً ابهاماتی وجود داشت که طرفین باید به آن توجه کنند. متعاقباً، قانون اوراق بهادار به منظور رفع چنین ابهاماتی اصلاح شد.

مزایا

مزیت اصلی حداقل ریسک است. اگر یکی از طرفین در مرحله دوم به تعهدات خود عمل نکند، وجه نقد یا سایر اشیاء قیمتی دقیقاً به همان مبلغ در اختیار طرف مقابل باقی می‌ماند. تنها منبع خطر ممکن است پویایی بیش از حد زیاد تغییرات در ارزش این مقادیر باشد. بسته به شرایط، این عامل می‌تواند هم سود اضافی و هم زیان خاصی به همراه داشته باشد.

علاوه بر این، از جمله مزایایی که معاملات ریپو دارند، انعطاف پذیری شرایط است. طرفین می توانند اصطلاحی را که مناسب آنهاست انتخاب کنند و بر روی قیمتی که برای هر یک از آنها قابل قبول باشد توافق کنند.

برای خریدار

برای طرفی که در مرحله اول به عنوان خریدار عمل می کند، مزیت این است که قبل از مرحله دوم، از مقادیر به دست آمده برای اهداف خود استفاده کند. گاهی اوقات از این فرآیند به عنوان اوراق قرضه یاد می شود. به لطف این مزیت،معاملات REPO با اوراق بهادار و سایر دارایی ها در تجارت بورس بسیار گسترده است.

اگر هدف از عملیات صدور وام نقدی باشد، خریدار به عنوان طلبکار عمل می کند. این واقعیت که اشیای قیمتی به ملک او تبدیل می شود، در صورتی که وام گیرنده به تعهدات خود عمل نکند، به عنوان بیمه عمل می کند.

برای فروشنده

برای طرفی که در مرحله اول فروش اشیاء قیمتی را انجام می دهد، مزیت امکان استفاده از وجوه دریافتی به صلاحدید خود، قبل از مرحله دوم عملیات است. به لطف این مزیت، رویه هایی از این نوع به جایگزینی عالی برای وام های کلاسیک تبدیل شده اند.

وقتی نوبت به صدور وام در اوراق بهادار می رسد، فروشنده وام دهنده خواهد بود. انتقال وجه در اختیار وی به عنوان بیمه در صورت عدم استرداد اشیاء قیمتی توسط خریدار عمل می کند.