گوجه فرنگی F1 گیلگال: ویژگی ها، توصیف انواع، ویژگی های رشد، بررسی ها

2024 نویسنده: Howard Calhoun | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-17 10:25

گوجه‌فرنگی با میوه‌های درشت توسط ساکنان تابستانی روسیه عمدتاً برای تهیه سالاد تابستانی و همچنین پاستا و سس پرورش می‌یابد. انواع چنین گوجه فرنگی در حال حاضر، البته، بسیاری از آنها وجود دارد. به عنوان مثال، به گفته باغداران، گوجه‌فرنگی گیلگال از نظر عملکرد، طعم میوه و بی‌تفاوتی خود را بسیار خوب نشان داد.

توضیحات کلی تنوع

این گوجه فرنگی از گروه هیبریدهای نسل اول F1 است. مزایای چنین گوجه فرنگی در مقایسه با انواع طبیعی این است که در شرایط نامطلوب از نظر توسعه پایدارتر هستند. در عین حال، با قضاوت بر اساس بررسی های ساکنان تابستانی، گیلگال، در میان چیزهای دیگر، از اشکال اصلی بسیاری از هیبریدهایی که اخیراً توسط پرورش دهندگان پرورش داده شده اند نیز محروم است - کیفیت طعم نه چندان برجسته میوه ها. گوجه فرنگی روی چنین بوته هایی معطر، با تفاله ترش و شیرین لطیف و آبدار رشد می کند.

کشت انواع گوجه فرنگی Gilgal F1 در مناطق حومه شهر هم در زمین باز و هم در زمین حفاظت شده مجاز است. از آنجایی که این گوجه فرنگی ها هستندنامشخص، آنها هم به سادگی در بسترها و هم در گلخانه بسیار بالا رشد می کنند. سازنده این هیبرید ادعا می کند که طول ساقه آن در هر فصل می تواند به 2 متر برسد. با این حال، ساکنان تابستانی در انجمن های تخصصی معمولاً از گیلگال به عنوان یک گوجه فرنگی نسبتاً بلند صحبت می کنند.

بازده

ویژگی‌های گوجه‌فرنگی گیلگال از نظر بهره‌وری به گفته اهالی تابستان بسیار خوب است. این تنوع در وهله اول توسط باغبانان ارزش زیادی دارد زیرا میوه های زیادی می دهد. بسیاری از باغداران به ویژه گیلگال را برای خانواده های پرجمعیت توصیه می کنند. بازده این هیبرید در زمین باز می تواند به 16-20 کیلوگرم در متر مربع برسد. هنگامی که در گلخانه رشد می کنند، باغبان اغلب تا 36 کیلوگرم گوجه فرنگی گیلگال را از همان منطقه برداشت می کنند.

میوه های روی بوته های این رقم بسیار بزرگ می رسند. به طور متوسط، وزن آنها 250-300 گرم است. اولین گل آذین هیبرید روی 5-7 برگ گذاشته می شود، بعدی - پس از 2-3 برگ. باغبانان باتجربه توصیه می کنند که بیش از 5-7 قلم مو روی یکی از این گیاهان نگذارید.

میوه های گیلگال شکلی صاف و گرد دارند. در عین حال، آنها در ناحیه ساقه دارای یک دنده خفیف هستند. رنگ گوجه فرنگی این گونه قرمز پررنگ است. روی برش، گوجه‌فرنگی گیلگال دارای رنگ صورتی است.

استفاده از میوه ها

بهتر از همه، به گفته بسیاری از اهالی تابستان، گوجه گیلگال برای مصرف تازه و در سالادهای تابستانی مناسب است. ویژگی بارز میوه های این گونه این است که تقریباً همه آنها اندازه های تقریباً یکسان و نسبتاً بزرگ دارند. با این حال، گوجه فرنگیبوته های Gilgala F1 در واقع بالغ می شود. و در صورت تمایل، صاحبان کلبه تابستانی که درگیر کشت چنین گوجه فرنگی هستند، می توانند میوه های کوچک زیادی را از آنها جمع آوری کنند. چنین گوجه فرنگی، به گفته باغبان، برای ترشی یا ترشی به طور کلی در شیشه ها نیز عالی است. پوست این گوجه فرنگی متراکم است. و بنابراین، هنگامی که با آب نمک داغ ریخته می شوند، ترک نمی خورند. خوردن میوه های شور یا ترشی این هیبرید نیز بسیار راحت است. وقتی روی چنگال می‌زنید، پوست آن لیز نمی‌خورد.

بسیاری از اهالی تابستان علاوه بر سالاد، از میوه های درشت گیلگلا برای تهیه انواع سس های زمستانی و سس های مختلف نیز استفاده می کنند. در این شکل، با قضاوت بر اساس بررسی ها، این گوجه فرنگی ها نیز به سادگی طعم خود را آشکار می کنند.

توصیه مفید

طعم میوه های گیلگال، به گفته باغداران، به سادگی عالی است. با این حال، باغبانان با تجربه هنوز توصیه می کنند که این گوجه فرنگی ها را فقط زمانی که کاملا رسیده باشند جمع آوری کنید. میوه های گیلگال باید برای مدت طولانی تری روی بوته ها در زمین باز و یا در گلخانه آویزان شوند. حتی گوجه‌فرنگی‌های کمی نارس از این نوع، متأسفانه، طعمی نه چندان مطبوع از گوشت گاو ذرت دارند.

بررسی گوجه فرنگی گیلگال از باغبانان

بنابراین نظر اهالی تابستان در مورد این گوجه فرنگی ها بسیار خوب است. باغداران علاوه بر طعم عالی میوه ها و عملکرد بالا، از مزایای این هیبرید به موارد زیر نیز اشاره می کنند:

• ظاهر جذاب گوجه فرنگی؛
• قابلیت حمل و نقل و ماندگاری طولانی؛
• مقاومت به بیماری.

در انجمن های تخصصی مختلف، بسیاری از ساکنان تابستان به میوه های این گوجه فرنگی 10 امتیاز از 10 امتیاز ممکن می دهند.

مزیت مطلق این گوجه فرنگی به گفته باغداران خانگی، بی تکلف بودن آنها در مراقبت است. هنگام رشد در فصل گرم، باغبان معمولاً مجبور نیستند به این هیبرید چه در زمین باز و چه در گلخانه توجه زیادی داشته باشند.

برخی از اشکالات گوجه فرنگی F1 گیلگال، به گفته ساکنان با تجربه تابستانی، فقط میانگره های کوتاه ساقه هستند. همانطور که باغبان ها خاطرنشان می کنند، برای تشکیل گیاهان از این نوع، باید با دقت و فقط با یک چاقو یا قیچی خوب تیز شده.

ویژگی های Fit

در روسیه مرکزی گوجه فرنگی گیلگال البته فقط به صورت نهال کاشته می شود. در عین حال، چنین گوجه فرنگی در مراحل اولیه با استفاده از فناوری استاندارد کشت می شود. یعنی بذرهای این هیبرید را در خاک سست ضدعفونی شده با آب داغ در فنجان یا جعبه می کارند. در مرحله بعد، ظروف با مواد کاشت (که ترجیحاً قبل از کاشت با پرمنگنات پتاسیم درمان می شود) با یک فیلم پوشانده می شوند و تا زمان جوانه زنی در مکانی تاریک قرار می گیرند.

پس از جوانه زدن گوجه فرنگی، جعبه ها یا لیوان ها را به طاقچه پنجره جنوبی یا شرقی آپارتمان منتقل می کنند. نهال گیلگال در فاز دو برگ واقعی غواصی می کند. گوجه فرنگی های جوان این گونه را با خشک شدن خاک در جعبه ها آبیاری می کنند. کود برای رشد نهالمعمولا استفاده نمی شود.

فرود در یک مکان دائمی

از آنجایی که این گوجه فرنگی ها کاملاً بلند می شوند، البته باید در منطقه ای که برای کشت آنها در نظر گرفته شده است، تکیه گاه نصب شود. زمین در بسترهای گوجه فرنگی گونه Gilgal F1 باید روی سرنیزه بیل حفر شود، زیرا قبلاً مواد آلی را روی سطح پراکنده کرده است - کود یا هوموس. در مرحله بعد، بسترهای هیبرید باید به دقت تراز شوند.

البته بسیاری از ساکنان تابستانی علاقه مند هستند که چه زمانی گوجه گیلگال را در مکانی دائمی بکارند. نهال های این واریته معمولاً در اواخر ماه مه به بستر در زمین باز منتقل می شوند. در عین حال، می توان آن را در اوایل این ماه در گلخانه ای در روسیه مرکزی کاشت.

نهال گیلگال معمولاً بر اساس الگوی ۵۰×۵۰ سانتی متر کاشته می شود و در عین حال ریشه بوته ها را ۳۰ سانتی متر عمق می دهند و قبل از کاشت گوجه فرنگی، زمین را کاملاً می ریزند. گیاهان جوان کاشته شده در بسترها بلافاصله بسته می شوند. در صورت تمایل می توانید ابتدا کمی خاکستر و سوپر فسفات به سوراخ های گوجه فرنگی گیلگال اضافه کنید.

ویژگی های مراقبت در مکان دائمی

همانطور که بسیاری از ساکنان تابستانی اشاره می کنند، هیبرید گیلگال بهترین نتایج را از نظر عملکرد در هنگام تشکیل بوته ای از 1-2 ساقه نشان می دهد. مراقبت از گوجه فرنگی از این نوع در فصل گرم استاندارد است.

یعنی این گوجه فرنگی ها هفته ای دو بار به وفور آبیاری می شوند. برای هر گیاه در صورت مرطوب شدن تقریباً 5 لیتر آب مصرف می شود. روز بعد پس از آبیاری، زمین زیر گوجه فرنگی گیلگال شل شده و علف های هرز می شود و پوسته آن جدا می شود. پس از اولین رطوبت فصل، تجربه کردساکنان تابستان توصیه می کنند که این گوجه فرنگی ها را با خاک اره، کود یا کاه نیز مالچ کنید.

گوجه فرنگی F1 گیلاگال سه بار در هر فصل کود داده می شود. برای اولین بار، گوجه فرنگی 2-3 هفته پس از کاشت با دم کرده ماللین ریخته می شود. پس از 14 روز دیگر از کودهای معدنی فسفر و پتاس استفاده می شود. دو هفته قبل از برداشت، بسترها با ترکیبات معدنی آلی یا نیتروژنی بارور می شوند.