"Kornet" - سیستم موشکی ضد تانک. ATGM "Kornet-EM". ATGM "Kornet-E"

2024 نویسنده: Howard Calhoun | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-17 10:25

از جنگ جهانی اول، تانک ها به سرعت تبدیل به یک دردسر واقعی برای پیاده نظام شدند. در ابتدا، حتی زمانی که به زره های اولیه مجهز شدند، فرصتی برای جنگنده ها باقی نگذاشتند. اما حتی در طول جنگ جهانی دوم، زمانی که توپخانه های هنگ و تفنگ های ضد تانک (تفنگ های ضد تانک) ظاهر شدند، تانک ها همچنان قوانین درگیری خود را دیکته می کردند.

اما سال 1943 فرا رسید، که با یکی از معدود موارد مشخص شد که مهندسان آلمان نازی توانستند نه تنها مؤثر، بلکه مؤثرترین سلاح، کارتریج فاوست را نیز بسازند. بر اساس آن بود که RPG-2 معروف پس از جنگ ایجاد شد که به نوبه خود جد RPG-7 افسانه ای شد.

اما دائمی "نبرد زره و پرتابه" و فکر نمی کنم متوقف شود. زره مرکب ظاهر شد که نفوذ به آن با یک نارنجک انداز معمولی چندان آسان نبود. علاوه بر این، آزمایش‌ها برای ایجاد یک سیستم پویا و فعال در حال انجام بودحفاظتی که امروزه تمامی MBT های معمولی جهان به آن مجهز شده اند. یک اقدام متقابل جدید مورد نیاز بود.

سیستم های قابل حمل ضد تانک پیاده نظام چنین شد. از نظر ظاهری ، قسمت کار آنها به شدت شبیه همان نارنجک انداز است ، فقط "لوله" به یک تکیه گاه ویژه وصل شده است که ابزارهای هدایت و کنترل زیادی روی آن نصب شده است. این پرتابه یک نارنجک راکتی نیست، بلکه یک موشک ضد تانک تمام عیار است، حتی یک موشک کوچک.

امروز می خواهیم در مورد کورنت به شما بگوییم. سامانه موشکی ضد تانک این مدل مدت‌هاست که در خدمت ارتش ما بوده و از نظر تئوری به شما این امکان را می‌دهد تا به طور مؤثر با تمام MBT‌های مدرن یک دشمن بالقوه مقابله کنید.

شروع توسعه

مهم نیست در دهه 90 وضعیت چقدر سخت بود، اما به اعتبار اسلحه سازان داخلی (دفتر طراحی تولا)، کار بر روی یک مدل کاملاً جدید از سلاح ها آغاز شد. قبلاً در سال 1994 ، اولین مجتمع ها وارد خدمت ارتش ما شدند. انصافاً شایان ذکر است که کار از ابتدا شروع نشد: از مجموعه ضد تانک Reflex به عنوان پایه استفاده شد که در آن زمان می توانست روی تمام مخازن داخلی و همچنین Sprut-S و Sprut-SD نصب شود. اسلحه های خودکششی "".

اما تمام سیستم های ضد تانک داخلی که در آن زمان وجود داشتند یک نقص داشتند، اما یک نقص بسیار مهم. ما در مورد یک روش کنترل صحبت می کنیم: یا سیمی، زمانی که ارتش مجبور بود با کویل به اطراف هجوم آورد، یا از طریق دستورات رادیویی، که به خوبی می تواند توسط دشمن سرکوب شود.ابزاری برای تنظیم پارازیت فعال.

"ویژگی های مدیریت" ATGM جدید

تفاوت "کورنت" چه بود؟ سامانه موشکی ضد زره از این نوع مجهز به سامانه های کنترلی مشابه با سیستم های مورد استفاده در صنعت هوانوردی بود. در مرحله اول، یک فرستنده لیزر نسبتاً قدرتمند روی خود نصب نصب شده است که به طور موثر هدف را روشن می کند. طراحی دومی دارای ردیاب نوری است که پرتو بازتاب شده را می گیرد. سیستم هومینگ موشک داده های دریافتی را تفسیر می کند و می تواند مسیر پرواز را تنظیم کند.

توجه داشته باشید که سیستم های ضد تانک نسل قبلی مشکل دیگری هم داشتند: دقت ضربه تقریباً 90٪ به حرفه ای بودن اپراتور و دست محکم او بستگی داشت. سرباز مجبور بود به معنای واقعی کلمه پرواز موشک را به صورت دستی تنظیم کند و دائماً آن را به سمت هدف نشانه بگیرد. برای این کار از جوی استیک استفاده شد. موقعیتی را تصور کنید که یک وسیله نقلیه دشمن در این زمان ثابت نمی‌ماند، بلکه فعالانه مانور می‌دهد و سعی می‌کند اپراتور را با انواع سلاح‌های موجود بپوشاند: اگر انگشت خود را کمی بیشتر بکشد، همین است، موشک هدف را از دست می‌دهد.

سیم‌ها اغلب پاره می‌شدند، در اثر ترکش یا گلوله پاره می‌شدند، و غیرممکن بود که از ساییدن پیش پا افتاده آنها مطمئن شویم. کنترل رادیویی اغلب مسدود می شود.

کورنت کاملاً از چنین کمبودهایی محروم بود. سامانه موشکی ضد تانک کاملاً خودمختار است و مجهز به موشک‌های «هوشمند» است که نیازی به شلیک دستی ندارند. البته از نظر تئوری می توان یک پرتو لیزر را منعکس کرد وبا استفاده از پرده دود پراکنده شود. اما، همانطور که تمرین نشان می دهد، این زمان نسبتا طولانی طول می کشد. سرعت موشک به حدی است که حتی اگر مختصات دقیق آن در فاصله 100 تا 300 متری هدف از بین برود، مهمات این فاصله را در مدت زمان کوتاهی طی می کند که باز هم تانک دشمن به جایی نمی رسد.

بنابراین، مجموعه کورنت یک سلاح بسیار قابل اعتماد است که به شما امکان می دهد با اطمینان وسایل نقلیه زرهی دشمن را در شرایط مختلف ضربه بزنید.

چه وظایفی برای طراحان تعیین شد؟

از اواسط دهه 80 تقریباً تمام تانک های قدرت های غربی مجهز به سیستم های حفاظتی پویا بودند و بنابراین مردم تولا با یک کار "ساده" روبرو شدند: اطمینان از تخریب قابل اعتماد تجهیزات محافظت شده با این روش. جای تعجب نیست که موشک کورنت 9M133 در حال توسعه بلافاصله به یک کلاهک پشت سر هم مجهز شد. اولین عنصر آن سنجش از راه دور را غیرفعال کرد و عملیات آن را تحریک کرد و قسمت دوم مستقیماً به زره تانک برخورد کرد.

به هر حال، به همین دلیل، طراحی موشک کاملاً قابل توجه بود. بنابراین، شارژ شکل در دم، موتور در وسط، و شارژ اولیه در کمان است. سیستم‌های کنترل در عقب هستند.

کاربردهای غیر متعارف

با این حال، نه تنها تانک ها می توانند "کورنت" را نابود کنند. سیستم موشکی ضد تانک ممکن است به روشی تا حدودی غیر متعارف مورد استفاده قرار گیرد.

واقعیت این است که سیستم های ضد تانک مختلف با پیکربندی های مختلف ساخته شده انداسلحه ها اغلب توسط سربازان به عنوان وسیله ای مؤثر برای بیرون کشیدن سریع دشمن از پناهگاه مستحکم استفاده می شد. بنابراین، در طول نبرد برای فالکلند در سال 1982، چتربازان انگلیسی اغلب مناطق مستحکم را تصرف کردند و دقیقاً با کمک سیستم های ضد تانک خود، مقاومت آنها را سرکوب کردند.

نیروهای ویژه ما با استفاده از "باسون ها"، غارها را از غارهای خود بیرون زدند و نیروهای مسلح روسیه از این سلاح ها در دومین لشکرکشی چچن استفاده کردند. معلوم شد که "باسون ها" در پاکسازی ساختمان ها بسیار موثر هستند. در یک کلام، در سال‌های اخیر چنین نمونه‌هایی بسیار زیاد بوده است.

فقط در نظر گرفتن این نکته مهم است که موشک های ATGM مهمات ترموباریک نیستند و بنابراین استفاده از آنها علیه نیروی انسانی دشمن همیشه به نتایج مطلوب منجر نمی شود. Tulyaks با قدردانی از تجربه رزمی سربازان شوروی و روسیه، موشک هایی را مخصوص کورنت ساختند که دقیقاً به همان کلاهک ترموباریک مجهز بودند. چنین پرتابه ای که به فضای بسته یک پناهگاه مستحکم برخورد می کند، به معنای واقعی کلمه تمام زندگی داخل آن را به دلیل افت فشار شدیدی که در طول انفجار رخ می دهد، از هم می پاشد.

در یک کلام، موشک کورنت یک سلاح واقعاً چند منظوره است که می تواند به طور گسترده در همه شاخه های ارتش مورد استفاده قرار گیرد.

نسخه غربی

در سرتاسر جهان، روند فعالی به سمت کنارگذاشتن کامل سیستم‌های ضد تانک وجود دارد که برای کار کردن به اپراتور واجد شرایط نیاز دارند. ATGM های غربی شامل جاولین های آمریکایی و اسپایک های اسرائیلی هستند. اپراتور آنها با اصل "آتش و فراموش" هدایت می شود. اعتقاد بر این است کهچنین مجتمع هایی متعلق به نسل سوم هستند. اتفاقا مجموعه کورنت ما متعلق به دومی است.

موشکی که از چنین سامانه‌هایی شلیک می‌شود، نه تنها با پرتو لیزر و حرارت موتور منتشر شده از هدف، بلکه با تصویر مرجع تجهیزات دشمن که در حافظه آن جاسازی شده است، هدایت می‌شود.

مشکل اصلی همین "جاولین" گرانی بسیار زیاد مهمات است. یک موشک ممکن است 120 تا 130 هزار دلار قیمت داشته باشد. و این برای یک قطعه است! به دور از همه کشورهای جهان می توانند ارتش خود را با وجود همه شایستگی های غیرقابل شک به چنین سیستم های ضد تانک مجهز کنند. بنابراین، در هند، نه چندان دور، کار بر روی یک مجتمع ضد تانک خودکششی (بر اساس وسایل نقلیه جنگی پیاده نظام) اعلام شد که به تنهایی با Javelins مسلح است. پس هزینه شاسی و خود مجموعه رزمی برابر است. با این حال، ATGM حتی کمی بیشتر هزینه دارد.

برعکس، در همان سوریه، صنایع دستی مبتنی بر Kornet-E ATGM نصب شده بر روی BMP-1/2 همه جا حاضر به طور مکرر مورد توجه قرار گرفت. با توجه به اینکه خود مجموعه و موشک حدود 30 هزار دلار قیمت دارند، قیمت آنها بسیار کمتر از قیمت شاسی است که تولید چنین مجموعه هایی را از نظر اقتصادی مقرون به صرفه می کند.

علاوه بر این، مجتمع های غربی نسل سوم مشکل دیگری دارند. در محدوده موثر کمتری بیان می شود. بنابراین، موشک جاولینا از نظر تئوری می تواند به یکباره تا 4700 متر پرواز کند، اما قسمت اصلی آن تنها در فاصله 2.5 هزار متری موثر است. نصب چنین مجموعه هایی بر روی یک شاسی بزرگ BMP به سادگی بی معنی است: در حالی که ماشینبه تانک نزدیک می شود، او زمان خواهد داشت تا چندین بار به او ضربه بزند (از جمله موشک های خودش).

مشکلات جدی در نبردهای شهری وجود دارد. بنابراین آمریکایی ها در سال 2003 تمامی تانک ها و خودروهای جنگی پیاده نظام عراق را بدون هیچ مشکلی ناک اوت کردند. اما این فقط در فضای باز بود. هیچ موردی از استفاده از جاولین در خودروهای زرهی در شهرها مشاهده نشد. به همین دلیل است که آمریکایی ها (و سپس اسرائیلی ها) مجتمع های نسل سوم خود را به کنترل دستی مجهز کردند.

راه حل روسی

به زودی، مردم تولا به طور قابل توجهی Kornet را ارتقا دادند: ATGM یک سیستم ردیابی هدف "هوشمند" دریافت کرد. استفاده از آن به این صورت است: اپراتور ابتدا هدف را به صورت بصری تشخیص می دهد، ATGM را در جهت آن هدایت می کند و سپس علامتی می گذارد. پس از پرتاب موشک، بدون نیاز به مشارکت انسانی در این فرآیند، خود را در فضا جهت می دهد. به همین دلیل، کورنت یک ATGM است که حتی می تواند برای انهدام تضمینی هلیکوپترهای دشمن استفاده شود.

اگر فکر می کنید Javelin با 4.5 هزار مترش ظاهر خوبی دارد، توسعه داخلی به طور کلی از این نظر منحصر به فرد است. بنابراین به شرط مجهز شدن به موشک های جدید با کمک کورنت، می توان تانک را در فاصله هشت تا ده هزار متری ناک اوت کرد. علاوه بر این، احتمال اصابت به یک هدف در کل محدوده برنامه ممکن به طور مداوم بالا است.

برخی تغییرات

در حال حاضر، نیروهای ما یک نسخه کاملاً مدرن از این مجموعه را تحت شاخص "D" دریافت می کنند، در حالی که Kornet-EM در حال صادرات است. به طور کلی تفاوت خاصی بین آنها وجود ندارد. بایدتوجه داشته باشید که به معنای واقعی کلمه طی چند سال گذشته، خودروی تایگر به شاسی اصلی این مجموعه تبدیل شده است. علاوه بر این، نیروهای هوابرد اکنون یک سامانه موشکی ضد تانک ویژه کورنت را دریافت می کنند که بر روی شاسی BTR-D نصب شده است. چه تغییرات دیگری در دسترس است؟

نمایه "E" به چه معناست؟

اولین ATGM در سال 1994 به عموم ارائه شد و از نام "Kornet-E" استفاده شد. آن چیست؟ شاخص در این مورد نشان دهنده نسخه صادراتی است. تفاوت های آن با نسخه ای که در خدمت نیروهای مسلح داخلی است بسیار ناچیز است و به دستورالعمل ها و امضاهای روی واحدهای کنترل ساخته شده به زبان انگلیسی (یا هر نوع دیگر، بسته به میل مشتری) ختم می شود.

به طور کلی، این سیستم موشکی ضد تانک Kornet-E است که اغلب در "نقاط داغ" مختلف در سراسر جهان یافت می شود. دلایل آن ساده است: ارزان است، یادگیری آن بسیار آسان است و می تواند تقریباً تمام انواع وسایل نقلیه زرهی موجود را به طور قابل اعتماد مورد اصابت قرار دهد.»

نسخه زرهی

هرچقدر که ممکن است عجیب به نظر برسد، این مجموعه اکنون به عنوان یک افزودنی بسیار امیدوارکننده به سیستم Pantsir در نظر گرفته می شود. قبلاً در مورد دلایل آن صحبت کرده ایم: با موشک های جدید، نه تنها پهپادهای دشمن، بلکه حتی یک هلیکوپتر جنگی را نیز به راحتی ساقط می کند. در این مورد، نوعی "همزیستی" فناوری استفاده می شود: سیستم تشخیص قدرتمند "شل" هدف را شناسایی می کند و تنها پس از آن سیستم موشکی ضد تانک "Kornet" آن را از بین می برد. به اندازه کافی عجیب، اما برای یک بار پرتاب یک موشک ATGM، یک پهپاد سرنگون می شود، در حالی که برای نابودی آن از طریق خودکاراسلحه "Pantsir" به حداقل صد پوسته نیاز دارد.

البته چنین اهدافی به احتمال 100 درصد توسط موشکهای ضد هوایی قابل انهدام هستند، فقط هزینه آنها به حدی است که چنین شلیکی بسیار پرهزینه خواهد بود. علاوه بر این، پهپادهای فعلی می توانند به راحتی سیستم هدایت لیزری پانتسیر را فریب دهند، در حالی که یک موشک ساده ATGM تنها با ردیابی بصری هدف و بدون نیاز به نور لیزر هدایت می شود.

سیستم موشکی ضد تانک Kornet-D به طور خاص برای انهدام اهداف هوایی ساخته شده است، اما از دیگر ATGM های این خانواده نیز می توان برای این منظور استفاده کرد.

در حال حاضر، ایده نصب این مجموعه بر روی کشتی های گشتی و قایق های نیروی دریایی روسیه نیز بسیار امیدوارکننده به نظر می رسد (این دیگر یک ایده نیست، چنین مدرن سازی در حال انجام است). بنابراین تنها در 20 سال، این پیشرفت صنعتگران تولا از یک وسیله "پیشرفته" برای نابود کردن خودروهای زرهی به یک سیستم تسلیحاتی چند منظوره تبدیل شده است که می تواند اهداف را در زمین، هوا و دریا منهدم کند.

Emka

اما امیدوارکننده ترین مورد برای "مصرف کننده انبوه" هنوز دقیقاً "Kornet-EM" است که روی شاسی "Tiger" نصب شده است. برای اولین بار، توسعه در طول MAKS-2011 نشان داده شد. این سیستم هیچ مشابهی در دنیا ندارد.

در این حالت مجتمع به 16 موشک به طور همزمان مجهز شده است که نیمی از آنها در کانتینرهای محافظ قرار دارند و کاملاً آماده استفاده رزمی هستند. شلیک سالوو به یک هدف زمانی امکان پذیر است که دو موشک به طور همزمان روی یک تانک کار کنند. امکان شلیک انواع مهمات کهتا به حال برای این سلاح ساخته شده است. مزیت بزرگی که سامانه موشکی ضد تانک Kornet-EM دارد، استفاده گسترده از شاسی و مواد مقرون به صرفه در تولید است که به طور چشمگیری هزینه آن را در مقایسه با مدل های غربی کاهش می دهد.

مشخصات اصلی

حداقل برد شلیک - 150 متر. حداکثر 10 کیلومتر است. کنترل نصب کاملاً خودکار است ، "پر کردن" الکترونیکی به طور قابل اعتمادی از تداخل فعال احتمالی دشمن محافظت می شود. می تواند به طور همزمان به دو هدف در یک زمان هدایت و شلیک کند. قسمت تجمعی می تواند تا 1300 میلی متر زره فولادی همگن نفوذ کند. نسخه پر انفجار این موشک حامل بار انفجاری معادل 7 کیلوگرم TNT است. انتقال مجموعه از سفر به جنگ تنها هفت ثانیه طول می کشد.

برای اولین بار در تاریخ تجارت داخلی تسلیحات، طرح "آتش کن و فراموش کن" اجرا شد. با توجه به حذف تقریباً کامل یک فرد از فرآیند کنترل موشک، امکان افزایش تقریباً 100 درصدی احتمال اصابت به یک هدف در اولین تلاش وجود داشت. لازم به ذکر است که مجموعه قدیمی Kornet-E تقریباً دو برابر مشخصات بدتری دارد. توانایی تعیین و ردیابی خودکار یک هدف تأثیر مثبتی بر وضعیت روانی-عاطفی پرسنل دارد که می توانند بر رانندگی وسیله نقلیه و تعیین مسیرهای عقب نشینی تمرکز کنند.

در اصل، این مجموعه را می توان بر روی بیش از یک "ببر" سوار کرد. بنابراین، از یک موشک ضد تانک استفاده می کندشاسی پیچیده کورنت BMP-3 و در این نسخه (به دلیل رزرو بهتر) نصب برای استفاده در نبردهای شدید شهری توصیه می شود. بار روی شاسی خودروی حامل چقدر سنگین است؟

بسته به تعداد پرتابگرها، جرم Kornet-EM ATGM می تواند از 0.8 تا 1.2 تن متغیر باشد، که عملاً برای شاسی همان ببر (که از یک نفربر زرهی قرض گرفته شده است) بی ربط است. ظروف خود از پلاستیک با استحکام بالا ساخته شده اند. مدت نگهداری تضمینی موشک ها بدون بررسی های معمول حداقل ده سال است.

ترکیب مجموعه

اول، این مجموعه شامل خود شاسی، مجهز به کابین اپراتور با دید و وسایل دیگر است. همانطور که قبلاً گفتیم ، مجتمع نظامی-صنعتی ما اغلب اتومبیل ببر را برای این نقش معرفی می کند. ویژگی این مجموعه در این مورد نیز این است که به نظر می رسد دور از یک ATGM دقیق باشد، اما مانند یک جیپ معمولی است، زیرا موشک ها در بدنه آن پنهان شده اند. در صورت تهدید واقعی، کانتینر تنها در هفت ثانیه موقعیت خود را روی شاسی می گیرد.

خود موشک‌ها و نام‌گذاری آنها می‌تواند متفاوت باشد - از سلاح‌های مستقیم ضد تانک گرفته تا انواع تکه تکه شدن با انفجار بالا، می‌توانند علیه نیروی انسانی دشمن در نبردهای شهری استفاده شوند. برد موثر آنها تا ده کیلومتر است. گزارش شده است که قسمت پشت سر هم موشک می تواند به پیاده نظام پنهان شده در پشت دیوارهای بتنی که ضخامت کلی آنها به حدود سه متر می رسد، اصابت کند.

موشک های ضد تانک. گزارش شده است که منطقی ترین استفاده از آنها بر روی آنها استتا هشت کیلومتر برد دارد. نفوذ زره قسمت تجمعی آنها حدود 1100-1300 میلی متر زره همگن است. در اصل، چنین ویژگی هایی امکان استفاده موثر از Kornet را برای مبارزه با انواع MBT های ناتو، حتی با در نظر گرفتن این واقعیت که تمایل به افزایش ضخامت زره جلویی وجود دارد، ممکن می کند. در نهایت، مهمات می تواند شامل گلوله های ترموبریک باشد که به طور خاص برای از بین بردن نیروی انسانی دشمن طراحی شده است که توسط دیواره های پناهگاه محافظت می شود.

پرتابگر با چهار کانتینر پرتاب محافظت شده. مجهز به دستگاه رصد تله ترموویژن. نسل سوم تصویرگر حرارتی استفاده می شود. برای راحتی محاسبه، از دوربین های تلویزیونی با وضوح بالا استفاده می شود که شناسایی تجهیزات و سازه های حفاظتی دشمن را بسیار تسهیل می کند. همچنین یک مسافت یاب لیزری داخلی وجود دارد که به شما امکان می دهد فاصله تا هدف را با دقت بالا تعیین کنید.

عیوب

آیا "کورنت" داخلی دارای ویژگی های منفی است؟ سیستم موشکی ضد تانک (عکس در مقاله است) با وزن بسیار زیاد (حدود 50 کیلوگرم) با رقبای خارجی خود تفاوت دارد. علاوه بر این، تعدادی از اصلاحات هنوز از هدایت پرتو لیزر استفاده می‌کنند که تا حد زیادی موقعیت گرفته شده توسط جنگنده‌ها را آشکار می‌کند. با این حال، دقیقاً به دلیل شرایط اخیر است که مجموعه Kornet-EM بر روی شاسی یک ببر نسبتاً سریع نصب شده است که به شما امکان می دهد مکان نقطه شلیک را به سرعت تغییر دهید.

علاوه بر این، برخی از کارشناسان گواهی می دهند که تنها 47٪ از ضربات منجر به نفوذ زره می شود.چنین داده هایی، به ویژه، در طول جنگ بین لبنان و اسرائیل در سال 2006 به دست آمد.

اما داده های دیگری نیز وجود دارد. بنابراین، وزارت نظامی ایالات متحده، با اکراه، مجبور به اعتراف به حضور MBT های آبرامز گمشده در عراق (از سال 2012) شد. روزنامه نگاران بریتانیایی به عنوان مثال به قسمتی اشاره می کنند که در یک خیابان باریک، آبرامز به معنای واقعی کلمه با گلوله های RPG-7 پر شده بود که به او آسیبی نمی رساند. اما تنها یک رگبار از "کورنت" تانک را کاملاً از کار انداخت و خدمه را از بین برد. به گفته شاهدان عینی خودرو بلافاصله آتش گرفت.