تانک های اتحاد جماهیر شوروی - برتری کمی و کیفی مطلق

2024 نویسنده: Howard Calhoun | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-17 10:25

در پایان دهه سی، تانک های اتحاد جماهیر شوروی تمام نشانه های خودروهای زرهی مدرن اواخر قرن بیستم و اوایل این قرن را داشتند. اینها شامل موارد زیر است: یک تفنگ لوله بلند، یک موتور دیزلی، زره ضد بالستیک قدرتمند بدون پرچ، و یک گیربکس عقب. در طول کل جنگ جهانی دوم، هیچ کشوری یک مدل واحد از تجهیزات نظامی ایجاد نکرد که تمام این چهار معیار را برآورده کند، تنها در نیمه دوم دهه پنجاه، طراحان خارجی متوجه شدند که برای سازندگان تانک شوروی در اواسط دهه سی چه چیزی واضح بود..

اساس ناوگان تانک اتحاد جماهیر شوروی از سال 1941، BT-7 سبک (سرعت بالا) بود. این وضعیت کاملاً با ماهیت تهاجمی دکترین نظامی مطابقت داشت: دشمن در حال آماده شدن برای ضربه زدن در قلمرو خود بود. این ماشین ها دارای سرعت بالا (تا 80 کیلومتر در ساعت) و قدرت مانور، چرخ دار و کاترپیلار بودند. آنها عملاً نمی توانستند در خارج از جاده بجنگند ، اما مانند تمام مخازن اتحاد جماهیر شوروی ، آنها موتور قدرتمندی داشتند که با سوخت دیزل کار می کرد ، چرخ عقبغلتک ها، یک توپ 45 میلی متری که قادر به اصابت هر آنالوگ خارجی زمان خود است و یک مسلسل. دیفرانسیل عقب نمایه پایین تری ارائه می کرد که آسیب پذیری را با عدم راندن میل محرک به غلتک های جلو کاهش می داد.

علی رغم نقش غالب ایده استراتژیک تهاجمی، تانک های اتحاد جماهیر شوروی نه تنها سبک، بلکه متوسط و سنگین نیز بودند. T-34، بهترین در کلاس متوسط، در اولین اصلاح دارای یک تفنگ 75 میلی متری بود، علاوه بر این، زره جلویی ضخیم بود، در یک زاویه بازتابی قرار داشت. همانند تانک‌های BT، زیرشاخه آن شامل غلتک‌های مسیر روی فنرهای شیبدار فنری بود. این طرح توسط مهندس آمریکایی کریستی اختراع شد، در تمرین تانک سازی جهان بهترین بود و تا به امروز باقی مانده است. در سال 1943، تغییراتی در T-34-85 با یک تفنگ 85 میلی متری و یک برجک ریخته گری ظاهر شد.

پس از حمله آلمان به اتحاد جماهیر شوروی، تانک سازی متوسط و سنگین بود که مسیر اصلی توسعه پیشرفت های طراحی شد.

تانک های سنگین اتحاد جماهیر شوروی در جنگ جهانی دوم برابری نداشتند. KV و IS هایی که در سال 1944 در جبهه ظاهر شدند به ابزاری ایده آل برای نفوذ به دفاع درجه یک دشمن تبدیل شدند. تفنگ 122 میلی متری برجک به هیچ تانک آلمانی فرصتی برای پیروزی در دوئل توپخانه نداد و محافظت زرهی تا ضخامت 120 میلی متر باعث شد تا غول 46 تنی عملاً آسیب ناپذیر باشد.

در مقایسه با تانک های آلمانی، تانک های اتحاد جماهیر شوروی قدرت مانور بسیار بهتری داشتند.کار با آن راحت تر است و به دلیل چیدمان صحیح، در عین داشتن بهترین ویژگی های جنگی، آسان تر نیز می شود. حمل و نقل آن ها، عبور از پل ها، چه از نوع معمولی و چه از پل ها بسیار آسان تر بود. لازم به ذکر است که طراحان آلمانی تا پایان جنگ موفق به ایجاد یک موتور دیزلی تانک نشدند که بتوان آن را با B-2-34 600 اسب بخاری ما مقایسه کرد.

در دهه های پس از جنگ، کارخانه های شوروی به ساخت تانک ادامه دادند. اتحاد جماهیر شوروی آنها را بیش از مجموع همه کشورهای دیگر تولید کرد. T-54، T-62، T-72 و دیگر نمونه‌های خودروهای زرهی دوران شوروی تبدیل به شاهکارهای ایده‌های طراحی و موضوع قرض گرفتن ایده‌های فنی برای سازندگان تانک در سراسر جهان شده‌اند.