پایگاه هوایی انگلس. هوانوردی دوربرد نیروی هوایی روسیه

2024 نویسنده: Howard Calhoun | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-17 10:25

پس از اصلاحات در سال 2009، از 245 پایگاه نیروی هوایی روسیه، تنها 70 پایگاه فعال باقی ماندند. پایگاه هوایی انگلس در نزدیکی ساراتوف در حال حاضر یکی از بزرگترین پایگاه های هوایی است.

تاریخچه آفرینش

ساخت این تأسیسات در سال 1930 به دستور شورای کمیساریای خلق آغاز شد. این پایگاه در 1.5 کیلومتری شهر انگلس، ماهواره ساراتوف قرار دارد. در ابتدا به عنوان مدرسه خلبانان سازماندهی شد. بیش از 10 هزار نفر در ساخت آن مشغول بودند. اولین هواپیمای U-2 (طراحی شده توسط پولیکارپوف) در فوریه 1932 از پایگاه جدید به پرواز درآمد

تاریخچه پایگاه هوایی: مدرسه پرواز

تا سال 1936، دوره های نظامی انگلس شاید بهترین در کشور بود. در ابتدا آموزش خلبانی فقط بر روی هواپیماهای U-2 انجام می شد. بعدها از مدل های R-5 و USB نیز استفاده شد. بسیاری از فارغ التحصیلان این مدرسه در نبردهای اسپانیا و خلخین گل شرکت کردند. همچنین خلبانان پایگاه انگلس در سالهای 1939-1940 در فنلاند جنگیدند. سپس به هفت فارغ التحصیل مدرسه عنوان قهرمان اتحاد جماهیر شوروی اعطا شد. با آغاز جنگ جهانی دوم، قبلاً وجود داشتهزاران خلبان بسیار ماهر را آموزش داد.

در طول جنگ جهانی دوم

در طول جنگ، پایگاه هوایی روسیه انگلس 14 هنگ هوایی را به جبهه فرستاد. همچنین سه نفر از آنها زن بودند که توسط م.م. راسکووا این خلبان-دریانورد شوروی یکی از اولین کسانی بود که عنوان قهرمان اتحاد جماهیر شوروی را دریافت کرد. در اواخر دهه 30 ، M. Raskova به عنوان بخش ویژه مجاز NKVD GUGB خدمت کرد و بعداً به اداره هوانوردی NPO اتحاد جماهیر شوروی منتقل شد. او مجوز سازماندهی واحدهای رزمی زنان را شخصاً از استالین دریافت کرد. سه هنگ که او ایجاد کرد - جنگنده 586، هنگ بمب افکن 587 و 588 - گروه هوایی Night Witches را تشکیل دادند.

در پایان جنگ جهانی دوم، تقریباً 200 دانش آموز مدرسه به قهرمانان اتحاد جماهیر شوروی تبدیل شدند. خلبانان پایگاه انگلس سورتی پرواز بر روی PE-2، PO-2، SB و وسایل نقلیه دیگر انجام دادند.

پایه در دهه 50

پس از جنگ، مدرسه انگلس به مدرسه تغییر نام داد و به آموزش خلبانان نظامی ادامه داد. تا سال 1951 پروازها با موتورهای پیستونی انجام می شد. بعداً از بمب افکن های جت Il-28 استفاده شد. در دهه 1950 ساخت فرودگاه جدید انگلس-2 با باند 100 متر عرض و 3 کیلومتر در قلمرو پایگاه آغاز شد. این تولید ناخالص داخلی در سال 1955 به بهره برداری رسید. در جریان بازسازی، مدرسه انگلس به شهر تامبوف منتقل شد. در سال 1954، یک واحد هوانوردی جدید 201 در پایگاه سازماندهی شد که شامل سه هنگ از بمب افکن های سنگین (79، 1076، 1230) بود.

در زمستان 1955، پایگاه هوایی انگلس اولین بمب افکن M-4 را دریافت کرد (توسعهMyasishchev)، و در بهار 1957 - چندین دستگاه ZM. این هواپیماها بعداً به تانکرهای هوایی تبدیل شدند.

فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی

در سال 1985، فرودگاه ساخته شده در سال 1955 در پایگاه بازسازی شد. در همان سال، مدیریت تأسیسات به دستور دولت مبنی بر انهدام همه بمب افکن های ZM طبق معاهده کاهش سلاح های تهاجمی عمل کرد. فقط سوخت‌رسان‌های ZM-II و ZMN-II در پایگاه باقی مانده‌اند. در سال 1993 با Il-78 بهبود یافته جایگزین شدند.

پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی، 201 (tbap) به لشگر بمب افکن گارد 22 دونباس تبدیل شد. در سال 1995، این پایگاه دارای یک اسکادران Tu-160 متشکل از 6 خودرو بود. همچنین، خلبانان آن با ماشین‌های ZMD و تانکرهای ZMS-II پرواز کردند.

وضعیت امروز

امروز، پایگاه هوایی انگلس در آمادگی رزمی مداوم است. همانطور که قبلا ذکر شد، امروز تنها بمب افکن های قو سفید بر روی آن مستقر می شوند. در آگوست 2007، وی. پوتین بیانیه ای داد که این خودروها همیشه در مناطق دورافتاده در حال انجام وظیفه خواهند بود. بعداً، فرمانده ارتش هوایی 37، P. Androsov، به مردم اطلاع داد که هیچ موشک هسته ای در این هواپیما وجود ندارد.

تا به امروز، Tu-160 ها عمدتاً در شمال و شمال غربی اقیانوس اطلس، نزدیک سواحل کانادا و آلاسکا، و همچنین در سایر جهات استراتژیک عمل می کنند.

در سال 2012، پایگاه بازسازی شد. در همان زمان، مجموعه پرتاب 1، شبکهتاکسی وی، امکانات درمانی و سایر امکانات. وسایل کمک ناوبری جدید نیز نصب شد. در سال 2014، این پایگاه به عنوان بهترین تشکیلات هوانوردی دوربرد در فدراسیون روسیه شناخته شد. در زمستان 2016، تولید ناخالص داخلی جدید دیگری به بهره برداری رسید. از نوامبر 2015، خلبانان پایگاه در عملیات نظامی در سوریه شرکت کرده اند.

البته شرایط سخت اقتصادی کشور بر وضعیت این تأسیسات مهم استراتژیک نیز تأثیرگذار است. به عنوان مثال، در سال های نه چندان دور، رسانه ها پرونده سرقت سوخت از پایگاه هوایی انگلس را مورد توجه قرار دادند. در همین راستا در بهار 1395 چندین پرونده کیفری آغاز شد که متهمان آن نمایندگان ستاد فرماندهی بودند. کل خسارت ناشی از سرقت نفت سفید در آن زمان به 131 میلیون روبل رسید.

ترکیب امروز

در سال 2009، لشکر 22 بمب افکن دونباس به پایگاه هوایی 6950 گارد از دسته اول سازماندهی شد. در حال حاضر شامل موارد زیر است:

• دفتر پایگاه هوایی؛
• دفتر فرماندهی هوایی.
• 7 اسکادران هوانوردی (4 - انگلس، و 3 - Shaikovka).

هواپیما

از سال 2016، پایگاه هوایی انگلس دارای 16 بمب افکن White Swan و 20 ناو موشک انداز Tu-95MS است. طبق یک سنت که به دهه 30 قرن گذشته بازمی گردد، تقریباً هر اتومبیلی نام خاص خود را دارد. ناوهای موشکی Tu معمولاً به نام قهرمانان اتحاد جماهیر شوروی و فدراسیون روسیه یا افرادی که مستقیماً با هوانوردی مرتبط هستند نامگذاری می شوند. بنابراین، به عنوان مثال، در پایگاه انگلس خودروهایی وجود دارد"والری چکالوف"، "نیکلای کوزنتسوف"، "آندری توپولف"، و غیره.

بمب افکن های Tu-95MS معمولاً به نام شهرها نامگذاری می شوند. پایگاه انگلس دارای هواپیماهایی مانند مسکو، ساراتوف، کالوگا و غیره است.

ارتقا یافته Tu-160M

ناو موشک‌بر استراتژیک White Swan در سال 1984 به بهره برداری رسید. در زمان خود، این دستگاه واقعاً یک معجزه فناوری نظامی بود. تا به امروز، این هواپیما قوی ترین، سریع ترین و سنگین ترین بمب افکن جهان باقی مانده است.

Tu-160 به عنوان پاسخی به برنامه هواپیمای استراتژیک سرنشین دار پیشرفته آمریکایی، که در چارچوب آن ناو موشک انداز V-1 ایجاد شد، توسعه یافت. در همان زمان، خودروی ما در نهایت از هر نظر از خودروی ساخته شده در ایالات متحده پیشی گرفت.

در سال 2015، مدیر کل Tupolev PJSC اعلام کرد که به زودی نوسازی Tu-160 در این شرکت آغاز خواهد شد. در واقع، هواپیمای جدید تنها از نظر خارجی شبیه به مدل قدیمی خواهد بود. طراحان قصد دارند تجهیزات اویونیک را با Tu جایگزین کنند، موتورها را ارتقا دهند، سیستم دفاعی را بهبود بخشند، و غیره. اولین Tu مدرن احتمالاً در سال 2021 وارد خدمت خواهد شد.

تاریخچه هوانوردی دوربرد فدراسیون روسیه

نیروی ضربتی اصلی نیروی هوایی کشور همان چیزی است که هوانوردی دوربرد امروزی است. انگلس پایگاهی است که هواپیماهای آن بر فراز آبهای اقیانوس منجمد شمالی و اقیانوس اطلس، سواحل آلاسکا و غیره پرواز می کنند. این ذخیره استراتژیک مدرن تقریباً در هر نقطه از جهان قادر به حل مشکلات است. هوانوردی دوربرد منشأ خود را از هواپیمایی ایجاد شده در سال 1914 گرفته استفرمان نیکلاس دوم از اسکادران هواپیما "ایلیا مورومتس". خلبانان این یگان در سالهای جنگ جهانی اول حدود 400 سورتی پرواز را انجام دادند.

در سپتامبر 1917، نیروهای آلمانی به وینیتسا، جایی که اسکادران در آن زمان مستقر بود، نزدیک شدند. برای جلوگیری از دستیابی دشمن به تجهیزات، فرودگاه نظامی به همراه هواپیما به آتش کشیده شد. هوانوردی دوربرد در روسیه تنها چند ماه پس از شروع انقلاب اکتبر احیا شد. در 22 مارس 1918، با حکم شورای کمیسرهای خلق، گروه شمالی "ایلیا مورومتس" متشکل از 3 وسیله نقلیه تشکیل شد.

مرحله جدیدی در توسعه هوانوردی دوربرد در روسیه پس از توسعه هواپیمای TB-3 توسط طراح توپولف آغاز شد. از آنجایی که این ماشین ها در مقادیر زیادی تولید می شدند، در روسیه امکان تشکیل (در سال 1933) اولین سپاه هوانوردی بمب افکن سنگین فراهم شد. در سال 1938 آنها در سه ارتش هوانوردی ویژه ادغام شدند. در طول سال های جنگ، خدمه هوایی آنها در تمام عملیات های مهم ارتش سرخ شرکت کردند.

به طور رسمی، هوانوردی دوربرد نیروهای مسلح بر اساس ارتش هوایی هجدهم پس از جنگ جهانی دوم در سال 1946 ایجاد شد. جهش کیفی جدیدی در توسعه آن با پذیرش Tu-16 همراه بود. بمب افکن های Tu-95 و ZM. Tu-22MZ، Tu-95MS، و همچنین Tu-160، هوانوردی دوربرد در دهه 80 قرن گذشته تکمیل شد. همه این وسایل نقلیه مجهز به موشک هایی هستند که می توانند اهداف را در هر نقطه از جهان هدف قرار دهند.

حقایق جالب

در طول سالهای وجود پایگاه، چندین رویداد قابل ذکر کاملاً عادی نبود. به عنوان مثال، در سال 2003 از فرودگاه انگلسهواپیمای Tu-160 بلند شد که خود وزیر دفاع اس. ایوانف تصمیم به پرواز گرفت. برخی از خلبانان بر این باورند که حضور وی در صندلی خلبان خطر خاصی برای ایمنی پرواز ایجاد کرده است.

در آگوست 2016، وی. پوتین در هواپیمای قو سفید "پیاده روی" کرد. این بار خدمه وظایفی مانند پرتاب موشک های کروز، سوخت گیری و رسیدن به سرعت مافوق صوت را انجام دادند.

در سال 2005 فیلمبرداری فیلم مستند "قوی سفید" در خاک پایگاه انجام شد. این نوار در مورد سرنوشت دشوار Tu-160 می گوید. در سال 2008، برخی از قسمت‌های فیلم "هفتمین دوره تغییرات" در اینجا فیلمبرداری شد.

حوادث و بلایا

البته، مانند هر پایگاه دیگری، پایگاه انگلس در تمام طول عمر خود دچار حوادث شده است. بنابراین، به عنوان مثال، در تابستان 1955، در هنگام برخاستن، یک بمب افکن M-4 در اینجا سقوط کرد و منفجر شد. هر هشت خدمه کشته شدند. درست یک سال بعد تراژدی مشابهی رخ داد. ام-4 در هنگام برخاستن از زمین سقوط کرد. این بار 6 نفر جان باختند.

حادثه بعدی در سال 1975 اتفاق افتاد. بمب افکن 3M شروع به دود گرفتن کرد و در ارتفاع 5000 متری منفجر شد. 6 خدمه کشته شدند. 3M دیگر در تابستان 1984 سقوط کرد. در حالت صعود، موتور هواپیما آتش گرفت. این بار پایگاه هوایی 5 نفر را از دست داد. در بهار سال 1992، دو فروند هواپیمای 3MS-II بر فراز اوکتیابرسکی، کمی شرق ساراتوف با هم برخورد کردند. یکی از ماشین ها در هوا از بین رفت. خلبانان نفتکش دوم موفق به ایجکت شدند. در هواپیمای اول، کل خدمه جان خود را از دست دادند، در هواپیمای دوم - فقط کاپیتان، که نداشتجدایی از صندلی جواب داد.

آخرین حادثه در پایگاه در پاییز 2003 رخ داد. بمب افکن Tu-160 "میخائیل گروموف" در 40 کیلومتری ساراتوف سقوط کرد. علت این فاجعه آتش سوزی در هواپیما بوده است. همه خدمه در این حادثه جان باختند.

موزه هوانوردی دوربرد

امروز در قلمرو پایگاه، هر کسی می تواند هواپیما، بمب، موشک کروز و غیره را ببیند. برای انجام این کار، فقط باید بلیط موزه هوانوردی دوربرد را خریداری کنید. این نمایشگاه در سال 2000 به ابتکار فرمانده یگان برگزار شد. در آن زمان، فقط مقدار زیادی از تجهیزات استفاده شده در پایگاه جمع شده بود. حیف شد دور انداختنش. بنابراین، مدیریت شی تصمیم به برگزاری نمایشگاه گرفت. تنها یک نمایشگاه هواپیمای موزه امروز شامل 14 قطعه است. می توانید با خرید یک سفر به انگلس با قیمت حدود 600 روبل به آنها نگاه کنید. علاوه بر افراد معمولی کنجکاو، هیئت های نظامی از سراسر جهان اغلب به موزه می آیند.

قابل توجه ترین نمایشگاه این نمایشگاه، به گفته بسیاری از بازدیدکنندگان، هواپیمای تانکر ZMS-2 است. این خودرو به دلیل اندازه بسیار بزرگش اغلب سلطنتی نامیده می شد. در کنار این هواپیما، Tsar Bomba قرار دارد، موشکی کروز که زمانی برای حمل کلاهک های هسته ای استفاده می شد. تمام خودروهای نظامی موزه در یک طرف نوار بتنی قرار دارند. در طرف دیگر هواپیماهای آموزشی و ترابری وجود دارد. در پایان تور، شرکت کنندگان این فرصت را دارند که در کابین هواپیمای An-2 عکس بگیرند. در بهار 1960، آیندهفضانوردان، از جمله یوری گاگارین.