مناطق خطرناک - در حال تولید چیست؟

2024 نویسنده: Howard Calhoun | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2024-01-02 13:53

متاسفانه، حوادث صنعتی غیر معمول نیست. شایع ترین علت بروز آنها عدم رعایت مقررات ایمنی و سازماندهی نامناسب تولید است. بنابراین، مناطق خطر اولین چیزی است که برای جلوگیری از حوادث باید به آن توجه کرد.

مفهوم

برای درک مکان، محاسبه مرزها و تخصیص گرافیکی / سازنده مناطق خطرناک، ابتدا باید با اصطلاحات آشنا شوید. منطقه خطر منطقه ای از فضای کار است که در آن خطر زیادی برای آسیب به سلامت و زندگی کارگران وجود دارد.

آنها در هر منطقه تولیدی، صرف نظر از مشخصات آن، هستند. ماهیت کار فقط بر اندازه و نوع مناطق خطرناک تأثیر می گذارد. بنابراین، هنگام سازماندهی کار، به مناطق بالقوه خطرناک توجه کنید، اقداماتی را برای اطمینان از ایمنی در این فضا انجام دهید.

بازدید

از آنجایی که منطقه خطر مکانی است که مقررات ایمنی خاصی در آن اعمال می شود، شما بایدبا انواع آن مقابله کنید. طبقه بندی بر اساس عوامل مؤثر بر ایمنی کارگران شکل می گیرد. آنها دو نوع هستند:

• دائمی؛
• پتانسیل.

این طبقه بندی عوامل توسط وزارت بهداشت فدراسیون روسیه ایجاد و ایجاد شده است. علاوه بر این، لیستی از GOST وجود دارد که اندازه و شرایط کار را در منطقه ناامن مناطق کار تنظیم می کند. کارفرما مسئول عدم رعایت آنها است.

مناطق با قرار گرفتن مداوم در معرض عوامل خطر

محیط کاری خطرناک باید محافظت شود تا توجه کارمندان را به خود جلب کند. هنجارهای تعیین شده برای تعیین فضای خطرناک به نوع آن بستگی دارد.

مناطق با تأثیر دائمی خطرات عبارتند از:

• نزدیک قطعات رسانای بدون عایق تاسیسات الکتریکی؛
• در کنار قطره های بدون حصار به ارتفاع بیش از 1.3 متر؛
• با غلظت مواد مضر، صدا، ارتعاش و سایر عوامل مضر، بالاتر از استانداردهای تعیین شده.

این لیست به حوزه های خدمات ساخت و ساز و تعمیر، تولید مصالح ساختمانی، ساخت سازه های ساختمانی، سازه ها و محصولات اشاره دارد. در قوانین و مقررات ساختمانی مشخص شده است. می توانید در مورد متن کامل سند در SNiP 12-03-2001 اطلاعات بیشتری کسب کنید.

مناطق بالقوه ناامن

عوامل موقتی بر سایت هایی که یک تهدید بالقوه هستند تأثیر می گذارد. بنابراین، آنها در معرض الزامات وفاداری بیشتری برای نصب نرده ها هستند. به مناطق باخطرات بالقوه عبارتند از:

• فضای نزدیک ساختمانها و سازه های در حال ساخت (در حال ساخت)؛
• قطعه در طبقات ساختمانها و سازه ها در یک دستگیره که بر روی آنها کار ساخت و نصب انجام می شود؛
• مناطق برای وسایل نقلیه و سایر تجهیزات متحرک؛
• مناطق که کالاها با جرثقیل جابجا می شوند.

این لیست برای صنعت ساخت و ساز نیز کاربرد دارد. در مکان هایی با عوامل تولید دائمی و بالقوه خطرناک، مناطق موقت و دائمی کارکنان سازمان را نمی توان قرار داد.

محاسبه منطقه خطر در حین کار جرثقیل

از آنجایی که چرخش جرثقیل به صورت دایره ای انجام می شود، شعاع منطقه خطر به عنوان مقدار مورد نظر در محاسبات در نظر گرفته می شود. نرده های سیگنال در امتداد آن نصب می شود که از حضور کارگران در زمان ساخت و ساز جلوگیری می کند.

برای محاسبات، باید سه مقدار را بدانید:

• شعاع چرخش پیکان (R_c);
• طول کل ساخت و ساز (k);
• شعاع خروج (ΔR).

شعاع چرخش بوم به مشخصات فنی جرثقیل بستگی دارد، طول کل سازه به جسم در حال ساخت بستگی دارد. برای یافتن شعاع خروج، کافی است از جداول با نشانگرهای استاندارد استفاده کنید.

فرمول محاسبه منطقه خطر به شرح زیر است:

R_o=R_{c+0، 5k + ΔR.}

بر اساساز داده های به دست آمده، می توان محیط دقیق منطقه خطر را تعیین کرد و محل نصب جرثقیل را به عنوان مرکز آن در نظر گرفت. این منطقه باید با حصارهای سیگنال مطابق با GOST 12.4.059.-89. برجسته شود.

فرمول و روش محاسبه منطقه خطر هنگام کار در ارتفاع

با تعریف منطقه خطرناک، واضح است که نباید مستقیماً در محل کار ساخت و ساز قرار گیرد. هنگام کار در ارتفاع، اجسامی که ممکن است به طور تصادفی از آن بیفتند بسیار خطرناک هستند. بنابراین قسمتی از برجستگی افقی محوطه کار در زیر محل کار در ارتفاع بالا حصارکشی می شود.

راهنمای گام به گام برای شناسایی منطقه خطر هنگام کار در ارتفاع:

1. طول و عرض فضای کاری را تعیین کنید.
2. ابعاد طرح افقی ناحیه زیر فضای کار را بیابید.
3. فاصله (ارتفاع) ناحیه کار را تعیین کنید.
4. محاسبه فاصله ایمنی.
5. مرزهای منطقه خطر را بیابید.

برای انجام محاسبات لازم، دو فرمول لازم است: فرمول برای یافتن فاصله ایمنی و مرزهای منطقه خطر. همه داده‌های دیگر با استفاده از اندازه‌گیری‌های مناسب پیدا می‌شوند.

فرمول فاصله ایمنی (b):

b=0، 3N،

که در آن H ارتفاع ناحیه کار است.

فرمول مرز منطقه خطر:

K_1=S+b;

K_2=D+b،

جایی که W، D ابعاد برآمدگی افقی (طول و عرض) است.

ایزوله کردن منطقه خطر

برای کارگران برای پرداختتوجه، اجتناب از فضای بالقوه خطرناک، باید مطابق با GOST های فعلی اختصاص داده شود. همانطور که قبلا ذکر شد، ماهیت نشانه گذاری به عواملی بستگی دارد که شرایط خطرناکی را در کار ایجاد می کنند.

مناطق با تأثیر ثابت عوامل خطر با حصارهای محافظ ایمنی برجسته می شوند. آنها باید در امتداد کل محیط فضای بسته نصب شوند.

در مورد مناطقی با عوامل بالقوه اثرگذار، دو راه برای تشخیص یک منطقه خطرناک وجود دارد: حصارهای سیگنال یا علائم. علامت هشدار یک صفحه سفید مستطیلی یا مربعی است که عبارت "منطقه خطر" به رنگ قرمز در آن نوشته شده است. اما هر دو علائم و نرده ها باید با GOST تعیین شده مطابقت داشته باشند. نرده های مناطق خطرناک فقط پس از محاسبه دقیق مرزهای منطقه ناامن نصب می شوند.

علامت گذاری در انبارها

همانطور که قبلاً ذکر شد، منطقه خطر فضایی است که در آن تهدید واقعی برای سلامت و زندگی کارگران وجود دارد. چنین سایت هایی در هر شرکت تولیدی، صرف نظر از زمینه فعالیت آن، در دسترس هستند. بنابراین، آنها باید نه تنها در محل ساخت و ساز محافظت شوند.

انبارها نیز مکانهایی هستند که کارگران اغلب در آنها آسیب می بینند. اغلب این به دلیل ناپایداری جعبه ها، ظروف، بسته های ذخیره شده در مکان های مخصوص تعیین شده است. البته با بارگیری و نگهداری مناسب، خطر آسیب در انبار کم است. اما به دلیل بی احتیاطی یا بی توجهیکارکنان و افرادی که مسئول رعایت قوانین ایمنی هستند، ممکن است صدمات جبران ناپذیری به سلامتی کارکنان وارد شود. بنابراین یک منطقه صنعتی خطرناک در انبارها با علامت گذاری مناسب مشخص می شود.

مناطق خطرناک چگونه در انبارها مشخص می شوند؟

علامت گذاری های ویژه برای متمرکز کردن توجه کارگران در مناطق بالقوه ناامن طراحی شده اند. استفاده از آن باید فقط توسط سازمان های تعمیر یا ساخت و ساز انجام شود. علامت‌گذاری خودتان توصیه نمی‌شود.

نشانه گذاری سیگنال را می توان به صورت: نشان داد

• خطوط علامت گذاری؛
• علائم طبقه "منطقه خطر"؛
• فلش و سایر عناصر سیگنال اضافی.

هنگام اعمال علامت های خاص، شرکت های تعمیر و ساخت و ساز از قلم مو، رنگ با ترکیب خاص، شابلون حروف، علائم و سایر عناصر استفاده می کنند. صاحب انبار این حق را دارد که به طور مستقل روش علامت گذاری را تعیین کند.

روش های علامت گذاری:

• کف های خود تراز که از نظر رنگ با محل کار اصلی متفاوت است؛
• نصب علامت های رنگی؛
• اعمال علامت‌گذاری سیگنال.

به عنوان یک قاعده، 4 رنگ برای علامت گذاری استفاده می شود: قرمز، زرد، سبز و آبی. تخصیص مناطق بالقوه ناایمن یک الزام اجباری است که در مقررات ایمنی تجویز شده است. بنابراین مسئولیت عدم وجود یا اعمال علامت هایی که با محدوده منطقه خطر مطابقت ندارد به عهده صاحب انبار می باشد.

فرایندعلامت گذاری. مزایای برچسب

اگر صاحب انبار یک شخص خصوصی است، مهم است که کارآفرین گردش کار کامل را برای طراحی و علامت گذاری دنبال کند. اگر خدمات حفاظت از نیروی کار جداگانه در محل تولید ارائه شود، این فرآیند به وظایف مستقیم آن تعلق دارد. این شامل چندین مرحله است:

1. تعیین مکان و نوع تهدید بالقوه.
2. هماهنگی پروژه در سازمانهای مجاز.
3. نصب علائم مطابق با استانداردهای قابل اجرا و GOST.

برای تعیین دقیق مکان و نوع خطر احتمالی، یک شرکت می تواند به خدمات متخصصانی مراجعه کند که یک ممیزی کامل از محل انجام دهند و همه خطرات احتمالی را به درستی ارزیابی کنند. بدون این، شروع کار در منطقه خطر غیرممکن است، در غیر این صورت، در صورت آسیب به کارگر انبار، صاحب او نه تنها متحمل ضررهای هنگفت می شود، بلکه خطر بی پروانه ماندن را نیز در پی خواهد داشت.

مزایای برچسب:

• تعیین همه مناطق بالقوه خطرناک؛
• توانایی اعمال علامت گذاری برای برجسته کردن معابر؛
• سازمان ایمن جابجایی کالا در انبار؛
• محافظت در برابر برخورد با وسایل نقلیه موتوری.

می توانید علامت گذاری را نه تنها برای نشان دادن مناطق خطرناک، بلکه برای برجسته کردن گرافیکی محل کار، مسیرهای عابران پیاده و مسیرهای وسایل نقلیه، سلول های ذخیره سازی کف و موارد دیگر اعمال کنید. یک طرح اتاق به خوبی طراحی شده به طور قابل توجهی خطر را کاهش می دهدوقوع هر موقعیت آسیب زا در محل کار.