ویژگی های کشتی ها: طبقه بندی، دستگاه، توضیحات

2024 نویسنده: Howard Calhoun | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-17 10:25

ویژگی یک کشتی از چندین معیار یا پارامتر تشکیل شده است. این نه تنها در مورد کشتی های رودخانه ای و دریایی، بلکه در مورد هواپیما نیز صدق می کند. انواع پارامترهای طبقه بندی را با جزئیات بیشتر در نظر بگیرید.

معیارهای خطی

یکی از مهمترین خصوصیات یک کشتی ابعاد آن است. حداکثر طول از کمان شدید تا علامت معادل قیچی (Lex) اندازه گیری می شود. اندازه های زیر نیز در این دسته گنجانده شده است:

• طول جسم، ثابت در سطح خط آب از محور فرمان تا قسمت جلوی ساقه (L).
• حداکثر عرض ظرف بین لبه های بیرونی قاب ها (BEX).
• نشانگر مشابهی که در قاب میانی کشتی در ناحیه خط آبی بار تابستانی (B) ثبت شده است.
• نشانگر ارتفاع اضلاع (D). گیج در میان کشتی از لبه انتهایی تیر عرشه بالایی تا نقطه یکسان روی کیل افقی اندازه گیری می شود. همچنین، پارامتر را می توان تا تقاطع خطوط نظری کنار و عرشه فوقانی (در کشتی هایی با مفصل گرد) کنترل کرد.
• پیش نویس (د). این معیار در میان کشتی از خط آب تا بالا ثابت استکیل افقی.

انواع بارندگی

ویژگی‌های کلی کشتی‌ها نیز شامل پیشروی (dh) یا عقب (dk) است. این معیار با علامت گذاری فرورفتگی که در انتهای کناره ها موجود است اندازه گیری می شود. در سمت راست شیء، با اعداد عربی (به دسی متر) اعمال می شود. در سمت چپ علائمی را در پاها با اعداد رومی قرار دهید. ارتفاع علائم و فاصله بین آنها یک پا، سمت راست - 1 دسی متر است.

پیش نویس های به دست آمده بر روی علائم شکاف، فواصل عمودی بین خط آب و لبه پایینی کیل افقی را در نقاطی که علائم اعمال می شود نشان می دهد. پیش نویس میانی کشتی (متوسط) به عنوان نصف مجموع شاخص های کمان و عقب به دست می آید. تفاوت بین پارامترها تریم زمین نامیده می شود. به عنوان مثال، اگر خرطوم بیشتر از کمان در آب غوطه ور باشد، چنین جسمی دارای یک تراش به سمت عقب است و بالعکس.

پارامترهای حجمی

این مشخصه کشتی شامل حجم تمام اتاق های جهت حمل بار بر حسب متر مکعب (W) است. ظرفیت را می توان بر اساس چندین معیار محاسبه کرد:

1. حمل و نقل محموله قطعه در عدل. این پارامتر حجم تمام محفظه های بار بین قسمت های داخلی عناصر بیرون زده (کارلینگ ها، قاب ها، محافظ و سایر قسمت ها) را پوشش می دهد.
2. ظرفیت بار به صورت عمده. این شامل شاخص کل تمام حجم های رایگان اماکن حمل و نقل است. این معیار همیشه بیشتر از ظرفیت عدل است.
3. ویژگی خاص به ازای هر تن ظرفیت بار خالص یک جسم.
4. تناژ ناخالص (اندازه گیری شده در ثبت شدهتن). برای محاسبه هزینه استفاده از کانال ها، خدمات خلبانی، کارخانه ها در اسکله ها و موارد مشابه طراحی شده است.

مشخصات کلی کشتی شامل ظرفیت کانتینرها است. این نشانگر با DEF (معادل ظروف بیست فوتی که می توانند روی عرشه و در انبارها قرار گیرند) اندازه گیری می شود. به جای یک جعبه چهل فوت می توان دو باکس بیست فوتی نصب کرد و بالعکس. در مدل های Ro-Ro، ظرفیت بار در هزاران متر مکعب نشان داده شده است. m. برای مثال، نام Ro / 50 پارامتر 50 هزار متر مکعب را نشان می دهد.

ارقام محموله

ویژگی های محموله کشتی شامل داده های زیر است:

• ظرفیت بار خاص.
• ضریب برای تصحیح تفاوت‌های طراحی در نگهدارنده‌ها.
• تعداد و ابعاد دریچه ها.
• محدودیت بار عرشه.
• ظرفیت حمل و مقدار تجهیزات ویژه کشتی.
• دستگاه های تهویه فنی، از جمله کنترل آب و هوا در محفظه های حمل و نقل.

از آنجایی که ظرفیت ویژه محموله ارتباط تنگاتنگی با شاخص خالص دارد، مشخصات فنی کشتی ها از این نظر تنها با در نظر گرفتن پارامتر ظرفیت حمل واقعی می تواند یک مقدار ثابت در نظر گرفته شود. مقایسه این شاخص ها امکان محاسبه قابلیت های جسم را در هنگام بارگیری با انواع مختلف مواد ممکن می سازد. تانکرهای مایع همچنین پارامتر ظرفیت حمل خاص خود را در نظر می گیرند.

ویژگی ها

معیار ظرفیت بار خاص یک ویژگی کلی کشتی ها است،نشان دادن تعداد تن یا کیلوگرمی که یک جسم می تواند بر حسب یک متر مکعب نگه دارد.

به عنوان یک قاعده، ظرفیت بار خاص در مرحله طراحی کشتی در نظر گرفته می شود و بسته به هدف آن به شرح زیر توزیع می شود:

• Ro-ro - 2.5 تا 4.0 m3/t.
• تغییرات جهانی - 1، 5/1، 7 متر3/t.
• کامیون های چوبی (تصویر زیر) - تا 2.2 متر3/t.
• نسخه های کانتینر - 1، 2-4، 0 متر3/t.
• تانکرها - تا 1.4 متر3/t.
• کامیون های سنگ معدن – 0.8-1.0 m3/t.

مفاد کنوانسیون بین المللی خصوصیات عمومی کشتی ها از نظر اندازه گیری (1969): در زیر آمده است:

• پارامترهای نهایی را در متر مکعب در نظر بگیرید.
• مزایای پناهگاه و نسخه‌های مشابه را به حداقل برسانید.
• تعریف تناژ ناخالص - GT (توناژ ناخالص).
• بار خالص – NT (تناژ ناخالص خالص).

طبق این قوانین، تناژ ناخالص GT و NT به ترتیب حجم قابل استفاده کل و تجاری را مشخص می کنند.

انواع ناوگان

کشتی ها بسته به هدف و ویژگی های عملیات به چندین نوع طبقه بندی می شوند:

• ناوگان ماهیگیری - برای استخراج ماهی و سایر موجودات اقیانوسی یا دریایی، حمل و نقل و تحویل کالا به مقصد.
• کشتی‌های تولیدی - شناورهای دریایی، تراول‌ها، خرچنگ‌ها، ماهی مرکب، کشتی‌های جلبک دریایی و آنالوگ‌های آنها.
• ناوگان پردازش -تسهیلات شناور بر پذیرش، پردازش و ذخیره غذاهای دریایی، ماهی و حیوانات دریایی و در عین حال ارائه خدمات پزشکی و فرهنگی به اعضای تیم متمرکز بود. همین دسته شامل یخچال‌ها و کشتی‌های مادر می‌شود.
• کشتی های حمل و نقل - به ناوگان استخراج و فرآوری خدمت می کنند. ویژگی اصلی وجود در تجهیزات انبارهای مجهز مخصوص نگهداری محصولات (حمل و نقل، کشتی های یخچال دار و مشابه) است.
• ناوگان کمکی - کشتی های فله بر، بار-مسافری، تانکرها، یدک کش ها، اصلاحات بهداشتی و آتش نشانی.
• کشتی های ویژه - تجهیزات طراحی شده برای هوش عملیاتی پیشرفته، آموزشی، تحقیقات علمی.
• ناوگان فنی – کارگاه های شناور، لایروبی و سایر امکانات بندری.

تناژ ثبت شده

این نشانگر مشروط نیز در مشخصات کلی کشتی گنجانده شده است. در تن ثبت می شود، یک واحد برابر با 2.83 متر مکعب یا 100 فوت است. پارامتر مشخص شده بر مقایسه مقادیر اشیاء و تعیین میزان عوارض بندری مختلف از جمله آمار در نظر گرفتن حجم محموله متمرکز است.

انواع تناژ ثبت:

• Gross - حجم تمام محفظه‌های کشتی در روسازه‌ها و زیر عرشه، طراحی شده برای مجهز شدن به مخازن بالاست، چرخ‌خانه، وسایل کمکی، گالی، نورگیرها و موارد دیگر.
• تناژ ثبت خالص. این شامل حجم مفیدی است که برای حمل و نقل بار اصلی و مسافران استفاده می شود. تبادل ثبت نام تایید شدسند ویژه (گواهی اندازه گیری).

ضریب اختلاف سازنده نگهداشتن

مقدار این ویژگی فنی کشتی ها بین 0.6-0.9 واحد متغیر است. هر چه این معیار کمتر باشد، نرخ پارک در هنگام انجام عملیات باربری بیشتر می شود. تعداد و ابعاد دریچه ها یکی از معیارهای تعیین کننده برای انجام عملیات باربری می باشد. کیفیت و سرعت عملیات بارگیری و تخلیه و همچنین درجه راحتی در حین عملیات به تعداد این عناصر بستگی دارد.

سطح راحتی و ویژگی‌های عمومی کشتی‌های روسی تا حد زیادی ضریب شفافیت را تعیین می‌کند، که نسبت حجم کل جابجایی‌های حمل‌ونقل به میانگین ظرفیت بار یک شی است.

عرشه ها و مساحت آنها

در میان بارهای مجاز روی عرشه، عمق نگهدارنده به ویژه در قایق های یک طبقه نقش تعیین کننده ای دارد. این پارامتر تعیین کننده حمل و نقل کالاهای بسته بندی شده در چند طبقه و محدودیت حمل و نقل اجسام بلند است. معمولا حمل و نقل بیشتر مواد با در نظر گرفتن محدودیت ارتفاع نصب انجام می شود تا از خرد شدن و خرد شدن لایه های زیرین جلوگیری شود.

در این راستا، یک عرشه میانی (Tween Deck) علاوه بر این بر روی دستگاه های جهانی نصب می شود که امکان محافظت از بار روی نگهدارنده را فراهم می کند. همچنین امکان افزایش فضای کل برای حمل و نقل وسایل حجیم و حجیم را فراهم می کند. مشخصات فنی شناورهای Ro-Ro از نظر ظرفیت حمل یکی از مهمترین پارامترها می باشد. برای افزایش سطح کار، طرح های مشابهمجهز به عرشه های متحرک و میانی.

تجهیزات با امکانات فنی

در کشتی‌های Ro-Ro، هر محل کار باید به گونه‌ای طراحی شود که بار مضاعف ۲۵ تنی DEF را تحمل کند. برای سایر انواع کشتی های آبی، این شاخص در حدود زیر محاسبه می شود:

• کامیون های سنگ معدن - 18-22 تن در متر 2.
• تغییرات جهانی - در عرشه فوقانی تا 2.5 تن، عرشه توئین - 3.5-4.5 تن، پوشش دریچه بار - 1.5-2.0 تن.
• کامیون های چوبی – 4، 0-4، 5 تن در متر2.
• کشتی های کانتینری (تصویر زیر) - حداقل بار DEF 25 تن در هر شش طبقه است.

کشتی ها از نظر تجهیز به تجهیزات فنی برای تهویه و اطمینان از ریزاقلیم به سه دسته تقسیم می شوند:

1. مدل های با تهویه طبیعی اجباری. در اینجا، جریان هوا به داخل عرشه ها و نگهدارنده ها از طریق کانال های هوا و منحرف کننده ها تامین می شود. چنین طرحی برای ذخیره محموله در شرایط سخت آب و هواشناسی، به ویژه در سفرهای طولانی مدت، بی اثر است.
2. نسخه با سیستم مکانیکی. آنها مجهز به توزیع کننده هوا و فن های الکتریکی هستند. عملکرد مکانیسم ها به نرخ تبادل جریان هوا مشخص شده بستگی دارد. برای کشتی های جهانی استاندارد، این شاخص در 5-7 چرخه کافی است. در کشتی‌هایی که سبزیجات، میوه‌ها یا سایر کالاهای فاسد شدنی را حمل می‌کنند، این پارامتر باید حداقل 15-20 واحد تبادل هوا در ساعت باشد.
3. انواع با تهویه مطبوعدر انبار بار.

محدوده سرعت و کروز

سرعت کشتی یک پارامتر تعیین کننده است که ظرفیت حمل و دوره تحویل محموله را نشان می دهد. این معیار تا حد زیادی به قدرت نیروگاه و خطوط بدنه بستگی دارد. انتخاب سرعت هنگام ایجاد یک پروژه به طور منحصر به فردی با در نظر گرفتن ظرفیت، بالابر و قدرت موتور اصلی کاردستی تعیین می شود.

ویژگی اصلی در نظر گرفته شده کشتی با انواع مختلفی تعیین می شود:

1. تحویل با سرعت. هنگامی که موتور با حداکثر قدرت روشن می شود، پارامتر مطابق با خط اندازه گیری شده ثابت می شود.
2. شتاب پاسپورتی (فنی). این نشانگر زمانی کنترل می شود که نیروگاه در 90 درصد توانایی های خود کار کند.
3. سرعت مقرون به صرفه است. این حداقل مصرف سوخت مورد نیاز برای غلبه بر یک واحد (مایل) مسیر را در نظر می گیرد. به عنوان یک قاعده، نشانگر حدود 65-70 درصد سرعت فنی است. چنین اندازه گیری در صورتی مناسب است که ویژگی های کشتی تحت پروژه شامل حاشیه زمان برای تحویل به مقصد یا کمبود سوخت به دلیل شرایط خاص باشد.
4. استقلال و دامنه کمپین. معیار مشخص شده به حجم مخازن سوخت بستگی دارد، نسبت مصرف از 40 تا 65 درصد در هنگام کار در حداکثر بار است.

موتور اصلی و نوع سوخت

ویژگی های دادگاه های فدراسیون روسیه بر اساس چنین پارامترهایی به شرح زیر تقسیم می شود:

• قایق های بخار با موتورهای پیستونینوع.
• کشتی‌های موتور دیزلی.
• گذرهای توربین بخار و گاز.
• اجرای هسته ای.
• نسخه های دیزل-الکتریک و مشابه آن.

گزینه‌های اخیر با گیربکس کم سرعت و مصرف سوخت خاص کم محبوب‌تر هستند. چنین نیروگاه هایی تا حد امکان به ترکیب بهینه مصرف، کیفیت، قیمت و راندمان نزدیک هستند.

کشتی های مدرن عمدتاً به موتورهای اصلی کوچک و سبک مجهز هستند که توسط یک دنده کاهش کار می کنند. از نظر منابع و قابلیت اطمینان، آنها تا حد امکان به همتایان کم سرعت خود نزدیک هستند، که با ابعاد کوچکتر و بهره وری بالا متمایز می شوند.

ویژگی های هواپیما

بر اساس مواضع فدراسیون بین المللی هوانوردی، هواپیماها به چند دسته تقسیم می شوند:

• کلاس "A" - بادکنک رایگان.
• نسخه "B" - کشتی های هوایی.
• رده "C" - هواپیماهای دریایی، هلیکوپترها و سایر هواپیماها.
• "S" مخفف space mods است.

با در نظر گرفتن ویژگی های مختصر کشتی ها، نسخه تحت شاخص "C" به تعدادی دسته بندی (بسته به نوع و قدرت موتور) تقسیم می شود، یعنی:

• دسته اول - 75 تن یا بیشتر.
• دوم - 30-75 تن.
• سوم - 10-30 تن.
• چهارم - تا 10 تن.

طبقه بندی

ویژگی های هواپیما پارامترهای معمولی تعیین شده توسطشاخص های فنی و اقتصادی در واقع واحدهای مورد بحث یک واحد پرنده هستند که به دلیل برهمکنش با هوای منعکس شده از سطح زمین به طور پیوسته در جو حفظ می شوند.

هواپیما وسیله ای است که از هوا سنگین تر است و برای پرواز با کمک موتورهای قدرتی که نیروی رانش ایجاد می کنند طراحی شده است. بال ثابت نیز در این فرآیند دخالت دارد که هنگام حرکت در جو، نیروی بالابر آیرودینامیکی دریافت می کند. ویژگی‌هایی که هواپیماها بر اساس آنها طبقه‌بندی می‌شوند، متنوع هستند، به هم پیوسته هستند و یک سیستم واحد را تشکیل می‌دهند که معیارهای بسیاری از بازار را نیز فراهم می‌کند.

بسته به مشخصات فنی کشتی و نوع عملیات، هواپیماهای غیر نظامی به دسته های زیر تقسیم می شوند: GA (هواپیمایی عمومی) و تغییرات تجاری. تجهیزاتی که به طور مرتب توسط شرکت ها برای حمل و نقل کالا و مسافر استفاده می شود، متعلق به جهت تجاری است. استفاده از هواپیما و هلیکوپتر برای اهداف شخصی یا تجاری آنها را به عنوان GA طبقه بندی می کند.

اخیراً محبوبیت هواپیماهای عمومی افزایش یافته است. این به دلیل این واقعیت است که دستگاه ها قادر به انجام وظایف غیر معمول برای واحدهای تجاری هستند. این شامل:

• کار کشاورزی.
• حمل و نقل بارهای کوچک.
• پروازهای آموزشی.
• گشت.
• هوانوردی گردشگری و ورزشی.

در عین حال، شناسه های تماس گیرنده به طور قابل توجهی در زمان کاربران صرفه جویی می کنند، که به دلیل امکان جابجایی بدونمرتبط با برنامه زمانبندی برای برخاستن و فرود بیشتر این واحدها، فرودگاه های کوچک کافی است. ضمنا مصرف کننده با انتخاب مسیر مستقیم به مقصد مورد نظر نیازی به صدور و ثبت بلیط ندارد.

به استثنای معدود، هواپیماهای عمومی دارای وزن برخاست تا 8.5 تن هستند. بسته به هدف، بدون توجه به شرایط عملیاتی، دو دسته متمایز می شوند: اصلاحات چند منظوره و تخصصی. گروه اول بر انجام طیف وسیعی از وظایف متمرکز است. این امکان به دلیل تجهیز مجدد و نوسازی یک هواپیمای خاص با حداقل تغییرات ساختاری برای حل یک کار خاص است. آنالوگ های چند منظوره به انواع با پایه های زمینی و آبی (دوزیستان) تقسیم می شوند. هدف واحدهای تخصصی انجام یک کار خاص است.

طرحهای آیرودینامیک

نوع آیرودینامیک به معنای سیستم خاصی از یاتاقان یک هواپیما است. این عناصر شامل بال ها (شرکت کننده در ایجاد رانش اصلی آیرودینامیکی) و پرهای اضافی است. تمرکز آن بر تثبیت تجهیزات در جو و کنترل آن است.

شرح زیر شرح مختصری از کشتی از نظر طرح‌های آیرودینامیکی موجود است:

• "بی دم".
• طرح استاندارد معمولی.
• "اردک".
• طراحی یکپارچه و قابل تبدیل.
• با جلو یا دم افقیپر و بال.

واحدهای هوا، با توجه به برخی از علائم آیرودینامیک، بر اساس پارامترهای طراحی بال طبقه بندی می شوند (برای اطلاعات به جدول مراجعه کنید).

پیکربندی و قرارگیری بال	تنوع عناصر قدرت	فرم در طرح
بندبند تک هواپیما یا دوباله	مدار ترکیبی	پارابولا
قطبی دوباله	نسخه مونوبلاک	بیضی
سه هواپیما	سیستم کیسون	دایره
پاراسل	نسخه Spar	ذوزنقه
تک هواپیمای کج شده	نوع خرپا	مثلث با یا بدون جریان
طرح یک و نیم		طراحی پیکان
Seagull		مستطیل
Monoplane		فرم متحرک
		نمای حلقوی
		sweep معکوس یا متغیر

علاوه بر این، هواپیماها بر اساس طراحی بدنه، پارامترهای ارابه فرود، انواع نیروگاه ها و محل قرارگیری آنها طبقه بندی می شوند.

مهمبرای هوانوردی غیرنظامی بسته به محدوده پرواز آنها یک بخش هواپیما دارد:

• واحدهای مسافت کوتاه خطوط هوایی اصلی (1-2.5 هزار کیلومتر).
• هواپیمای متوسط (2.5-6.0 هزار کیلومتر).
• واحدهای مسافت طولانی (بیش از 6 هزار کیلومتر).