رزین پلی استر و رزین اپوکسی: تفاوت، ویژگی ها و بررسی ها

2024 نویسنده: Howard Calhoun | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-17 10:25

رزین های اپوکسی و پلی استر که در این مقاله به تفاوت های آنها می پردازیم از دسته ترموستینگ ها هستند. به این معنی که پس از فرآیند انجماد، دیگر نمی توان آنها را به حالت مایع برگرداند. هر دو ترکیب دارای ویژگی های متفاوتی هستند که دامنه کاربرد آنها را تعیین می کند. برای درک هدف از این مواد، مطالعه مروری بر رزین های پلی استر و اپوکسی مفید است.

رزین اپوکسی

اپوکسی به موادی با منشاء مصنوعی اطلاق می شود. در شکل خالص آن برای استفاده نامناسب است، زیرا به تنهایی قادر به تبدیل شدن به حالت جامد نیست. برای سخت شدن، یک سخت کننده مخصوص به رزین اپوکسی به نسبت مناسب اضافه می شود.

برای استفاده مناسب، باید مزایا و معایب اپوکسی را بدانید. رزین این نوع به دلیل ویژگی های استحکام آن ارزشمند است. در برابر مواد شیمیایی تهاجمی مانند اسیدها و قلیاها مقاوم است. مزایای اپوکسی عبارتند از: متوسطانقباض، مقاومت در برابر سایش بالا و چقرمگی عالی. فرآیند انجماد در طیف وسیعی از دماها اتفاق می افتد، اما محدوده توصیه شده در زندگی روزمره از 18+ تا 25+ درجه است. روش پخت گرم برای تولید محصولات با استحکام بالا که می توانند بارهای شدید را تحمل کنند استفاده می شود.

این نوع رزین هم در صنعت و هم در خانه استفاده می شود. دامنه استفاده از آنها به دلیل ایجاد ترکیبات جدید با خواص بهینه شده گسترده تر می شود. با اختلاط انواع رزین های اپوکسی و هاردنرها می توانید محصولی نهایی با ویژگی های کاملا متفاوت بدست آورید.

کاربرد رزین اپوکسی

رزین نوع اپوکسی در درجه اول به عنوان ماده ای برای چسباندن سطوح استفاده می شود: چوب، چرم، فلز و سایر غیر متخلخل. چنین ترکیبی در الکترونیک، مهندسی مکانیک و هوانوردی مورد تقاضا است. فایبرگلاس که به طور فعال در ساخت و ساز استفاده می شود نیز از اپوکسی ساخته شده است. این رزین برای ضد آب کردن کف و دیوارها، از جمله سطوح خارجی استفاده می شود. محصولات نهایی ساخته شده از فایبرگلاس پس از آسیاب و پردازش اضافی در دکوراسیون داخلی محبوب هستند.

سخت کننده اپوکسی

مواد اپوکسی از دو جزء تشکیل شده است که پس از اختلاط آنها فرآیند پلیمریزاسیون آغاز می شود. قطعه ای که باعث خشک شدن اپوکسی می شود سخت کننده نام دارد. بسته به کاربرد رزین ها و هاردنرهای مختلف می توان به طور کامل به دست آوردمخلوط های مختلف اپوکسی.

نسبت سخت کننده در ترکیب ممکن است متفاوت باشد و عمدتاً به مارک رزین بستگی دارد. واکنش پلیمریزاسیون رزین اپوکسی برگشت ناپذیر است، به این معنی که امکان ذوب یک ماده از قبل جامد شده وجود ندارد.

این اشتباه است که فرض کنیم با تخمین بیش از حد مقدار سختی گیر، سخت شدن سریعتر خواهد بود. یک راه موثر برای سرعت بخشیدن به فرآیند، افزایش دمای مخلوط است. افزایش دمای عملیاتی به میزان 10 درجه به شما این امکان را می دهد که سرعت عمل را تا 3 برابر افزایش دهید. برای این منظور، اجزای ویژه به صورت تجاری در دسترس هستند. مخلوط‌های اپوکسی نیز وجود دارند که در دماهای پایین سخت می‌شوند.

انتخاب نادرست میزان سختی گیر بر کیفیت محصول نهایی تأثیر منفی می گذارد. اول از همه، استحکام و مقاومت آن در برابر مواد شیمیایی کاهش می یابد. با مقدار کمی سخت کننده، قوام قسمت چسبناک می شود، با مقدار اضافی، پلیمر روی سطح ماده آزاد می شود. رایج ترین نسبت های رزین/سخت کننده 1/2 یا 1/1 است. قبل از مخلوط کردن، توصیه می شود دستورالعمل های مربوط به نسبت صحیح اجزاء را مطالعه کنید.

رزین پلی استر

این رزین در طی فرآوری الکل‌های مقاصد خاص تشکیل می‌شود. اساس مواد پلی استر است. از حلال ها و بازدارنده های تخصصی برای تسریع فرآیند پخت استفاده می شود. بسته به محدوده مواد، ممکن است ساختار و خواص متفاوتی داشته باشد. محصول حاصل نیاز به پردازش اضافی با هدف افزایش حفاظت در برابر آب دارداشعه ماوراء بنفش. پوشش اضافی همچنین ویژگی های استحکام محصول را افزایش می دهد. رزین پلی استر، بر خلاف اپوکسی، با خواص مکانیکی پایین مشخص می شود. اما در عین حال پلی استر با قیمت پایین متمایز می شود و به همین دلیل مواد محبوبیت بیشتری دارند.

این گونه رزین ها به طور فعال در ساخت ساختمان ها، در صنعت خودروسازی، کشتی سازی و فرآیند تولید ظروف برای ترکیبات شیمیایی استفاده می شود. اجزای پلی استر هنگامی که با شیشه مخلوط می شوند، ترکیباتی با مقاومت بالا ایجاد می کنند. به همین دلیل، مواد حاصل در ساخت سایبان ها، سقف ساختمان ها و وسایل روشنایی استفاده می شود.

رزین پلی استر نیز بخشی از سنگ مصنوعی است. پلاستیک تولید شده با استفاده از این جزء در تولید طاقچه، کابین دوش، پارتیشن و عناصر تزئینی مورد استفاده قرار می گیرد. رزین های پلی استر، بر خلاف رزین های اپوکسی، می توانند به راحتی رنگ شوند.

مزایای اصلی رزین نوع پلی استر

رزین پلی استر بر خلاف اپوکسی کاربرد بیشتری دارد. پس از اختلاط با شیشه، این ترکیب ویژگی های استحکامی را به دست می آورد که بیشتر از فولاد است. سخت شدن پلی استر به شرایط و دمای خاصی نیاز ندارد. کار با آن کم زحمت تلقی می شود و خود مواد ارزان تر است.

تفاوت چیست؟

هنگام پرسیدن این سوال: "پلی استر یا اپوکسی کدام بهتر است؟"، باید بدانید که چرا و کجا به رزین نیاز است. هر دو ماده مزایا و معایب خود را دارند وانتخاب نهایی به شرایط استفاده و همچنین نوع سطحی که رزین روی آن اعمال می شود بستگی دارد.

اپوکسی هزینه بالاتری دارد، اما دوام بیشتری دارد. با داشتن خواص چسبندگی عالی، سطوح ساختارهای مختلف را محکم به هم متصل می کند. رزین اپوکسی در انقباض کم، ویژگی های مکانیکی بهتر و مقاومت در برابر سایش با محصول پلی استر متفاوت است.

در عین حال، برخلاف پلی استر، اپوکسی به زمان بیشتری برای سفت شدن نیاز دارد که باعث کند شدن روند ساخت قطعات از این ماده می شود. کار با چنین رزینی با افزایش اقدامات ایمنی همراه است: هنگام کار با مواد مایع به دستکش نیاز است، برای پردازش یک محصول جامد به یک ماسک تنفسی نیاز است. خطر خیلی خود رزین نیست، بلکه اجزای مورد استفاده برای ایجاد حالت جامد است. هنگامی که در دمای بالا پخت می شود، احتمال از دست دادن ویسکوزیته مواد وجود دارد که باعث ایجاد مشکلات اضافی در کار می شود.

کدام رزین بهتر است اپوکسی یا پلی استر؟ بررسی ها نشان می دهد که در بیشتر موارد اولین مورد به شکل چسب استفاده می شود، زیرا خواص آن بسیار بالاتر از مواد مبتنی بر پلی استر است. در شرایط دیگر، استفاده از رزین پلی استر منطقی تر به نظر می رسد که اولاً باعث صرفه جویی در هزینه می شود و ثانیاً کار را ساده می کند.

مزایای استفاده از پلی استر

پلی استر عناصر سمی از خود ساطع نمی کند، استفاده آسان است ودانش خاصی برای کار با آن لازم نیست. این ترکیب برای پوشاندن سطوح مختلف و به دنبال آن درمان با یک عامل تقویت کننده استفاده می شود. از نظر خاصیت چسبندگی، پلی استر به طور قابل توجهی از اپوکسی پایین تر است و استفاده از آن برای چسباندن سطوح غیر منطقی است. به عنوان ماده ای برای محصولات تزئینی، مناسب نیست، زیرا خواص مکانیکی پایینی دارد. هنگام مخلوط کردن ترکیب پلی استر، مقدار کمی کاتالیزور استفاده می شود. مواد به سرعت در عرض 2-3 ساعت سخت می شوند.

قسمت تمام شده الاستیک و مقاوم در برابر خمش است. نقطه ضعف محصولات رزین پلی استر اشتعال پذیری است. رزین پلی استر را روی اقلام ساخته شده از اپوکسی اعمال نکنید. برای تعمیر محصول اپوکسی بهتر است از آن استفاده کنید.

نحوه آماده سازی صحیح سطح

رزین را فقط باید روی سطوحی که از قبل آماده شده استفاده کنید. مرحله اول چربی زدایی با حلال است. پس از حذف کثیفی و آثار چربی، فرآیند آسیاب انجام می شود. لایه رویی با استفاده از کاغذ سنباده یا ابزار مخصوص از سطح مواد جدا می شود. سپس فرآیند حذف گرد و غبار انجام می شود. پس از آن، می توانید شروع به اعمال مؤلفه کاری کنید.

ایمنی

برای اینکه هنگام کار با رزین ها و سختی گیرها به سلامتی آسیبی وارد نشود، لازم است تمام اقدامات احتیاطی حداکثر انجام شود. عدم رعایت سادهمقررات ممکن است باعث آسیب پوست، سوختگی یا آسیب ریه در هنگام کار با رزین های اپوکسی یا پلی استر شود. ملاحظات ایمنی شیمیایی:

• از ظروف طراحی شده برای پخت و پز استفاده نکنید.
• همه دستکاری ها باید با لباس و دستکش مخصوص انجام شود. قبل از انجام کار روی دست ها باید با کرم محافظ استفاده شود. آسیاب محصولات نهایی در یک ماسک تنفسی و شیشه های مخصوص انجام می شود.
• در صورت تماس رزین با پوست، فوراً با صابون یا الکل بشویید.

اجزای اپوکسی باید در یک منطقه با تهویه مناسب استفاده شوند.