ترکش - چیست؟ ترکش به چه صورت است؟

2024 نویسنده: Howard Calhoun | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-17 10:25

مقاله توضیح می دهد که ترکش چیست، چه زمانی از این نوع پرتابه استفاده شده است و چه تفاوتی با بقیه دارد.

جنگ

بشریت تقریباً در سراسر وجود خود در جنگ است. در تاریخ باستان و معاصر، حتی یک قرن نبوده است که بدون این و آن جنگ بگذرد. و بر خلاف حیوانات یا اجداد انسان نمای ما، مردم به دلایل مختلف و نه فقط به خاطر فضای زندگی پیش پا افتاده یکدیگر را نابود می کنند. درگیری های مذهبی و سیاسی، نفرت نژادی و غیره. با رشد پیشرفت تکنولوژی، روش های جنگ به طور چشمگیری تغییر کرده است و خونین ترین آنها دقیقاً پس از اختراع باروت و سلاح گرم آغاز شد.

در یک زمان، حتی تفنگ‌ها و تفنگ‌های ساچمه‌ای بدوی نیز روش‌های درگیری و تاکتیک‌ها را تغییر دادند. به زبان ساده، آنها با زره و جنگ های طولانی به دوران جوانمردی پایان دادند. به هر حال، حمل زره سنگین چه فایده ای دارد اگر از شما در برابر گلوله تفنگ یا گلوله توپ محافظت نمی کند؟

برای مدت طولانی، اسلحه سازان تلاش می کردند طراحی توپ ها را بهبود بخشند، اما این تنها در نیمه دوم قرن نوزدهم اتفاق افتاد، زمانی که گلوله های توپخانه یکپارچه شدند و لوله ها به تفنگ تبدیل شدند. اما پیشرفت تکنولوژیکی واقعی در زمینه مهمات توپخانهترکش را انجام داد. چیست و چگونه این پوسته ها چیده شده اند، در مقاله تجزیه و تحلیل خواهیم کرد.

تعریف

ترشنگ نوع خاصی از گلوله های توپ است که برای شکست و از بین بردن نیروی انسانی دشمن طراحی شده است. این نام به نام مخترع آن، افسر بریتانیایی هنری شرپنل گرفته شد. ویژگی اصلی و متمایز چنین مهمات این بود که در فاصله معینی منفجر شد و نیروهای دشمن را نه با قطعات گلوله، بلکه با صدها توپ فولادی که در یک مخروط پراکنده شده بودند که توسط قسمت وسیعی به سمت زمین هدایت می شد، باران کرد - این ترکش دقیقاً چیست ما اکنون می دانیم که چیست، با این حال، ویژگی های طراحی و تاریخچه ایجاد چنین مهمات را با جزئیات بیشتری در نظر خواهیم گرفت.

تاریخ

در زمانی که توپخانه باروت به طور گسترده مورد استفاده قرار می گرفت، یکی از کاستی های آن به وضوح آشکار می شد - گلوله توپ شلیک شده به سمت دشمنان دارای عوامل جرمی آسیب رسان کافی نبود. معمولاً فقط یک یا چند نفر را می کشد. تا حدودی سعی کردند این مشکل را با بارگیری توپ ها با باک شات برطرف کنند، اما در این صورت برد پرواز آن بسیار کاهش یافت. وقتی آنها شروع به استفاده از ترکش کردند همه چیز تغییر کرد. ما قبلاً می دانیم که چیست، اما اجازه دهید نگاهی دقیق تر به خود ساخت و ساز بیندازیم.

در ابتدا، چنین پرتابه ای جعبه ای استوانه ای از چوب، مقوا یا فلز نازک بود که درون آن گلوله های فولادی و بار پودری قرار می گرفت. سپس آن را در یک سوراخ مخصوص قرار دادندیک لوله اشتعال پر از باروت آهسته در حال سوختن بود که در لحظه شلیک آتش گرفت. به بیان ساده، فیوز کندگیر اولیه بود و با تنظیم طول لوله، می‌توان ارتفاع و بردی را که پرتابه در آن می‌شکند محاسبه کرد و عناصر ضربه‌ای را به سمت دشمن پرتاب کرد. بنابراین، ما این سوال را که ترکش به چه معناست، حل کردیم.

این نوع پوسته خیلی سریع مؤثر است. از این گذشته ، اکنون اصلاً لازم نبود به کسی ضربه بزنید ، نکته اصلی این بود که طول لوله احتراق و فاصله را محاسبه کنید و در آنجا باکشات های فولادی کار خود را انجام می دهند. سال اختراع ترکش را 1803 می دانند.

تفنگ تفنگ

اما با همه کارآمدی شکست نیروی انسانی با انواع پرتابه های جدید، از کامل بودن فاصله زیادی داشتند. طول لوله احتراق باید بسیار دقیق محاسبه شود و همچنین فاصله تا دشمن. آنها اغلب به دلیل ترکیبات مختلف باروت یا عیوب آن اشتباه شلیک می کردند، گاهی اوقات زودتر منفجر می شدند یا اصلاً مشتعل نمی شدند.

سپس در سال 1871، توپخانه اسکلارویچ، بر اساس اصل کلی گلوله های ترکش، نوع جدیدی از آنها را ساخت - واحد و برای تفنگ های تفنگدار. به بیان ساده، چنین گلوله توپخانه ای از نوع ترکش با استفاده از جعبه فشنگ به دانه پودری متصل می شد و از طریق بند تفنگ پر می شد. علاوه بر این، داخل آن یک فیوز از نوع جدید بود که اشتباه نمی کرد. و شکل خاص پرتابه گلوله‌های کروی شکل را دقیقاً در امتداد محور پرواز پرتاب می‌کند، و نه در همه جهات، مثل قبل.

درست است و این نوع مهمات هم بی نصیب نبودکاستی ها نکته اصلی این بود که زمان سوختن فیوز قابل تنظیم نبود، به این معنی که خدمه توپخانه مجبور بودند انواع مختلفی از آن را برای فواصل مختلف حمل کنند، که بسیار ناخوشایند بود.

بالابر قابل تنظیم

این در سال 1873 تصحیح شد، زمانی که لوله تخریب با یک حلقه تنظیم چرخان اختراع شد. معنی آن این بود که تقسیمات نشان دهنده فاصله روی حلقه اعمال می شد. به عنوان مثال، اگر یک پرتابه باید در فاصله 300 متری منفجر شود، فیوز را با یک کلید مخصوص به قسمت مربوطه می چرخانند. و این امر انجام نبرد را بسیار تسهیل کرد ، زیرا علائم با شکاف های دید توپخانه مطابقت داشت و برای تعیین برد نیازی به دستگاه های اضافی نبود. و در صورت لزوم، با تنظیم پرتابه برای حداقل زمان انفجار، می توان از توپ مانند یک قوطی شلیک کرد. همچنین انفجاری در اثر برخورد با زمین یا مانع دیگری رخ داد. در عکس زیر می‌توانید ترکش را ببینید.

استفاده

این گونه پوسته ها از همان ابتدای اختراع تا پایان جنگ جهانی اول مورد استفاده قرار گرفتند. علیرغم مزایای آنها نسبت به پوسته های جامد قدیمی، با گذشت زمان مشخص شد که ترکش ها دارای معایبی نیز هستند. به عنوان مثال، عناصر ضربه زننده آن در برابر سربازان دشمن که به سنگرها، سنگرها و به طور کلی هر پناهگاهی پناه می بردند، ناتوان بودند. و توپچی‌هایی که آموزش‌دیده نیستند، اغلب زمان فیوز را اشتباه تنظیم می‌کنند، و تولید چنین پرتابه‌ای مانند ترکش گران است. چیه مابرچیده شد.

زیرا پس از جنگ جهانی اول، ترکش به طور کامل با گلوله های تکه تکه با فیوز کوبه ای جایگزین شد.

اما در برخی از انواع سلاح ها همچنان از آن استفاده می شد، به عنوان مثال، در مین پرش آلمانی Sprengmine 35 - در لحظه فعال شدن، شارژ اخراج کننده یک "لیوان" پر از گلوله های کروی را به ارتفاع حدودا هل داد. یک و نیم متری منفجر شد.