شیلنگ اکسیژن: توضیحات، ابعاد، GOST و بررسی

2024 نویسنده: Howard Calhoun | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-17 10:25

در حال حاضر کارهای زیادی با استفاده از جوشکاری انجام می شود. به همین دلیل، شیلنگ‌های اکسیژن به یک ماده کاملاً مورد توجه تبدیل شده‌اند و حمل و نقل آن‌ها نیز آسان است.

آستین چیست

یک شیلنگ اکسیژن معمولی یک شلنگ بلند انعطاف پذیر است که از یک لایه نخ بند ناف ساخته شده است که از هر دو طرف توسط چندین لایه ترکیب لاستیکی محافظت می شود. این محصول در هنگام کار با جوش بیشترین تقاضا را دارد. البته این ماده کاربرد بسیار محدودی دارد، اما با وجود این عیب، امروزه یکی از محبوب ترین محصولات لاستیکی است. هدف اصلی این شیلنگ پر کردن یا تامین گاز است. اغلب، این عملکرد هنگام انجام هر کار صنعتی مورد نیاز است.

محدوده شلنگ

آستین‌های اکسیژن، به عنوان مثال، در تولید، برای تامین موادی مانند اکسیژن، پروپان، استیلن و هوای اتمسفر که از دستگاه‌های ثابت می‌آیند، ضروری هستند. چنین وسایل ثابتی می تواند یک خط اکسیژن، یک سیلندر استیلن یا پروپان باشد. تحویل انجام می شوداز این محصولات تا محل انجام کارهای صنعتی. علاوه بر این، شیلنگ های اکسیژن با موفقیت در ساخت تجهیزات پزشکی استفاده می شود. بیشتر اوقات، می توانید استفاده از چنین شلنگی را در یک سیستم حمایت از زندگی پزشکی که اکسیژن را تامین می کند یا در لباس مخصوص مشاهده کنید که وظیفه اصلی آن نیز تامین اکسیژن از یک سیلندر به یک ماسک است.

نظرات مشتریان درباره این مورد بسیار متفاوت است. برخی از خریداران از خرید کاملا راضی هستند، آنها می گویند که شلنگ در برابر استرس مقاومت می کند، پاره نمی شود و ترک نمی خورد. با این حال، ادعاهای دیگری نیز وجود دارد. به عنوان مثال می گویند یک شلنگ استیلن قرمز معمولی که برای 6 مگاپاسکال طراحی شده است در برخی موارد فشار را تحمل نمی کند و می شکند. اگر به بررسی‌های شیلنگ‌های لاستیکی معمولی نگاه کنید، برخی از خریداران می‌گویند که آنها اغلب ترک می‌خورند.

طراحی

آستین اکسیژن از دو جزء تشکیل شده است. عنصر اول لایه لاستیکی داخلی، عنصر دوم لاشه بند ناف است که از الیاف پنبه یا الیاف آغشته یا غیر اشباع لایه لاستیکی بیرونی ساخته شده است. همچنین توجه به این نکته ضروری است که در صورت مشاهده هرگونه آسیب قابل مشاهده در آستین، استفاده از آن اکیدا ممنوع است. شایان ذکر است که این محصولات دارای رنگ های مختلف می باشند. بسته به رنگ شلنگ، مساحت کاربرد آن تغییر می کند:

• شلنگ قرمزبرای کار با استیلن، پروپان، بوتان و همچنین گاز شهری استفاده می شود و دارای کلاس 1; است.
• کلاس دوم آستین زرد استرنگی که برای حمل و نقل سوخت مایع در نظر گرفته شده است؛
• آستین آبی اکسیژن کلاس 3 است و برای انتقال اکسیژن استفاده می شود.

اما ذکر این نکته ضروری است که رنگ مشکی این محصولات صرف نظر از اینکه در کدام طبقه قرار دارند مجاز است. در این حالت از یک ریسک رنگی (شیار) استفاده می شود که مشخص می کند این شیلنگ متعلق به هر کلاسی است یا خیر.

استفاده شده برای تعیین:

• یک خط تیره اولین کلاس است؛
• کلاس دوم به ترتیب دو خط تیره است؛
• کلاس سوم - سه.

مشخصات استاندارد این شیلنگ ها عبارتند از:

• قطر داخلی شیلنگ اکسیژن - 9 میلی متر؛
• شلنگ OD 22mm;
• فشار کاری داخل محصول می تواند به 6.3 مگاپاسکال برسد؛
• GOST که بر اساس آن این محصول تولید می شود - 9356-75.

آستین تست

تولید این محصول برای عبور از آزمایشگاه و همچنین تست تولید الزامی است. پس از توسعه محصول جدید و توسعه کامل فرآیند تکنولوژیکی تولید آن، محصول برای آزمایش تولید ارسال می شود. این برنامه آزمایشی برای شیلنگ های اکسیژن شامل تأیید انطباق با الزامات فنی مربوط به این محصول است. پس از اتمام مرحله آزمون، باید تصمیم گیری شود که آیاآیا ارزش استفاده از این توسعه را دارد، و آیا تولید این نوع خاص از محصول را ایجاد کنیم.

آزمایشات آزمایشگاهی

ارزش دارد با این واقعیت شروع کنیم که کاملاً همه مواد تحت آزمایشات آزمایشگاهی قرار می گیرند که متعاقباً برای ایجاد شیلنگ اکسیژن یا پروپان اکسیژن استفاده می شود. آزمایش ها بر روی مواد تشکیل دهنده لایه لاستیکی شلنگ انجام می شود. تمام مواد تقویت کننده ای که قسمت برق محصول از آنها ساخته شده است نیز آزمایش خواهند شد.

همچنین ذکر این نکته ضروری است که پس از ساخت ترکیب، چسب یا خمیر لاستیک، قبل از قرار دادن آنها در تولید بیشتر، یک آزمایش آزمایشگاهی دیگر انجام می شود که هدف از انجام آن این است که آیا نتیجه حاصل می شود یا خیر. مواد تمام هنجارها و الزامات موجود در اسناد نظارتی را برآورده می کند. اولین چیزی که مورد ارزیابی قرار می گیرد ویژگی الاستیک-استحکام است. پارامترهای فیزیکوشیمیایی مخلوط حاصل نیز ارزیابی می شوند. آنها باید با تمام هنجارها و الزامات، که در GOST 270-75 تجویز شده است، مطابقت داشته باشند.

علاوه بر تعیین این ویژگی ها، سختی و کشش لاستیک حاصل، مقاومت آن در برابر یخ زدگی یا گرما را نیز بررسی می کنند. عامل دیگری که بررسی می شود مقاومت شیلنگ در برابر گازی است که استفاده می شود.

تست تولید

لازم است بدانید که در تولید داخلی هیچ روش استانداردی برای تست این محصول وجود ندارد. اغلب، این نوع تأیید به این واقعیت کاهش می یابد که آنها یکپارچگی را ارزیابی می کنندمحصول حاصل و همچنین به طور انتخابی ابعاد شلنگ را کنترل کنید. برای آن دسته از محصولاتی که در شرایط بارگذاری پنوماتیکی یا هیدرولیکی کار می کنند، گذراندن تست تنگی و حاشیه ایمنی الزامی است.

برای آزمایش عملکرد شیلنگ تحت فشار، آن را با مایع کار پر کنید تا هوا کاملاً خارج شود. پس از آن، تحت عمل فشار مورد نظر، شلنگ برای مدت زمان مورد نیاز نگهداری می شود. زمانی که به جای بررسی معمول در زمان، به لحظه پارگی برسد، تغییرات مجاز است. اگر آستین های پارچه ای در نظر گرفته شوند، آزمایش های آنها مطابق با GOST 6867 انجام می شود. تعیین استحکام پیوند بین پارچه و عناصر ساختاری لاستیکی مهم است.

شیلنگ اکسیژن 9 میلی متر، GOST 9356-75

این استاندارد دولتی هنجارها و الزامات این نوع محصول را تعیین می کند. از الزامات فنی، موارد زیر قابل تشخیص است:

• آنها یا باید از یک لایه داخلی لاستیکی و یک قاب پنبه ای تشکیل شده باشند یا بر اساس الیاف شیمیایی آغشته و غیر اشباع باشند، لایه بیرونی باید لاستیک باشد.
• همان GOST الزامات رنگ های این محصول را در رابطه با محیط کاری آن نیز تعیین می کند.
• ارتفاع صخره ها در شیلنگ باید از 0.2 تا 0.3 میلی متر باشد، اما عرض آنها از 0.4 تا 0.5 میلی متر باشد. فاصله بین گروه های خط تیره از 3 تا 4 میلی متر است.
• قابل توجه است که اگر شیلنگ متعلق به کلاس سوم باشد، با اکسیژن کار می کند و به رنگ مشکی است، در فشار کاری تا 4 مگاپاسکال، یعنی40 kgf/cm2، نوارهای رنگی یا خط تیره اختیاری است.

علامت گذاری، ذخیره سازی، تحویل

لازم است روی آن دسته از شیلنگ هایی که در آب و هوای سرد کار می کنند با در نظر گرفتن اسناد نظارتی متعلق به این تأسیسات علامت گذاری شود. برای تحویل یا ذخیره سازی، تمام آستین ها بسته شده و در محل قرار می گیرند. قطر محفظه حاصل باید حداقل 300 میلی متر باشد. لازم است چنین سوله هایی را با یک نوار پارچه ای ببندید که عرض آن از 30 تا 40 میلی متر است. علاوه بر این، چنین نواری باید حداقل در سه مکان ثابت شود. نوار از چلوار یا مواد دیگری ساخته شده است که می توان از آن برای پانسمان استفاده کرد و ایمنی بسته بندی آستین را تضمین می کند.