طراح هواپیما اولگ کنستانتینوویچ آنتونوف: بیوگرافی

2024 نویسنده: Howard Calhoun | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-17 10:25

برکسی پوشیده نیست که صنعت شوروی در همه زمان ها به وجود پرسنل بسیار ماهر معروف بود که حتی کشورهای سرمایه داری غربی نیز مایل بودند در صفوف خود داشته باشند. بسیاری از مهندسان در آن زمان نه به خاطر پول، بلکه فقط به این دلیل کار می کردند که فعالیتی که خود را وقف آن کردند معنای زندگی و عشق بزرگ آنها بود. یکی از این شخصیت‌های تاریخی که زمانی موفق به ایجاد یک پیشرفت عظیم در صنعت هواپیماسازی شد، اولگ آنتونوف است. درباره این مرد با سرنوشت شگفت انگیز و در این مقاله بحث خواهد شد.

بیوگرافی

"پدر" آینده بسیاری از هواپیماها در 7 فوریه 1906 در استان مسکو (روستای ترینیتی) متولد شد. پدربزرگ او زندگی خود را در اورال گذراند و موقعیت بالایی داشت - او شرکت های متالورژی محلی را مدیریت کرد. پدربزرگ طراح هواپیمای آینده یک مهندس بود. او تمام عمر کاری خود را وقف ساخت و ساز کردپل های مختلف این او بود که به روستای ترینیتی نقل مکان کرد و با دختر یک ژنرال بازنشسته بولوتنیکوف ازدواج کرد. نام همسر آنا الکساندرونا بود. سه پسر در خانواده آنها به دنیا آمدند: ساشا، دیما و کوستیا. دومی در نهایت پدر قهرمان ما شد. کنستانتین کنستانتینوویچ با آنا افیموونا بیکوریوکینا ازدواج کرد که از او یک دختر به نام ایرینا و یک پسر به دنیا آورد که امروز تمام جهان نام او را می شناسند. البته این اولگ آنتونوف است.

من پرواز خواهم کرد

اینها افکاری در سر اولگ شش ساله بود، وقتی که عصرها به داستان های پسر عمویش ولادیسلاو در مورد هوانوردی گوش می داد. در آن زمان پسر عموی من در مسکو تحصیل می کرد. به گفته خود آنتونوف، در آن زمان بود که تصمیم گرفت زندگی خود را با هواپیما پیوند دهد.

اما والدینش اشتیاق او را نداشتند. مادر معتقد بود که مردم اصلاً نباید پرواز کنند، زیرا غیرطبیعی است. و پدر استدلال می کرد که یک مرد در زندگی باید درگیر موضوعی جدی تر از رویای بهشت باشد. تنها عضو خانواده که از این پسر حمایت کرد مادربزرگش بود. این او بود که یک هواپیمای مدل مجهز به موتور لاستیکی به او داد. پس از چنین ارائه ای، اولگ آنتونوف شروع به جمع آوری همه چیزهایی کرد که فقط مربوط به حمل و نقل هوایی بود: عکس ها، نقاشی های مختلف، بریده های روزنامه، ادبیات، مدل های کوچک. این رویکرد به تجارت بود که بعدها به او کمک کرد تا تاریخچه ساخت هواپیما را به خوبی مطالعه کند.

تراژدی خانوادگی

برای مطالعه علوم دقیق، اولگ آنتونوف وارد مدرسه واقعی ساراتوف شد. با این حال او از شاگرد اول فاصله زیادی داشت. اما او توانست به زبان فرانسه تسلط کامل پیدا کند،که در چند سال به ثمر نشست، زیرا دانش به دست آمده به او کمک کرد تا بدون مشکل با همکاران خارجی ارتباط برقرار کند. به زودی جنگ جهانی اول آغاز شد و مادرش، همانطور که شایسته نمایندگان روشنفکران روسیه است، به عنوان پرستار مشغول به کار شد. متأسفانه کار او به طرز غم انگیزی به پایان رسید. او که در بیمارستان بر روی مجروحان پانسمان می کرد، از طریق خراش روی بازوی خود دچار عفونت شد و در اوج زندگی بر اثر مسمومیت خون جان باخت. در سال 1915 اتفاق افتاد. از آن لحظه به بعد، اولگ توسط مادربزرگش بزرگ شد.

اولین کار مستقل

در سیزده سالگی آنتونوف اولگ کنستانتینوویچ به همراه دوستانش "باشگاه هواداران هوانوردی" را تأسیس کردند. پس از مدتی، حلقه شروع به انتشار مجله خود کرد که سردبیر، هنرمند، روزنامه نگار و ناشر آن آنتونوف بود. این نسخه تمام اطلاعات لازم برای علاقه مندان به هواپیما را داشت. حتی اشعاری در مورد خلبانان نیز چاپ شد.

در ۱۴ سالگی مرد جوان بیرون از دیوار مؤسسه آموزشی بود. مدرسه اش تعطیل شد. از آنجایی که بچه ها را فقط از 16 سالگی به یک مدرسه می بردند، راه آنجا برای او بسته بود. اما او راهی پیدا کرد. خواهرش ایرینا قبلاً در این دانشگاه تحصیل کرده بود. بنابراین، او شروع به رفتن به کلاس ها با او کرد، پشت میز نشسته و تمام اطلاعاتی که به دانش آموزان داده می شد را جذب می کرد. پس دو سال وقت گذاشت. و بالاخره گواهینامه گرفت. مرد جوان سعی کرد در مدرسه پرواز ثبت نام کند اما به دلیل سلامتی قبول نشد. با این حال، این پسر را ناراحت نکرد. سپس مدارکی را به دانشگاه ساراتوف ارائه می کند، اما پس از مدتی دوبارهبدون هیچ چیز باقی می ماند، زیرا دانشکده او منحل شد. آنتونوف قاطعانه از ورود به بخش ساخت و ساز امتناع کرد.

کار در "انجمن دوستان ناوگان هوایی"

از سال 1923، آنتونوف اولگ کنستانتینوویچ کاملاً خود را وقف این باشگاه کرد. رئیس جامعه رفیق گلوبف بود که از جوانان مشتاق بسیار صمیمانه پذیرایی کرد. او حتی در مورد لوازم و محل به آنها کمک کرد و یک سالن کوچک در یک دانشکده فنی صنعتی برای کلاس ها اختصاص داد. آنتونوف در درون دیوارهای آن بود که اولین زاده فکری خود را ایجاد کرد - گلایدر OKA-1 "Dove". چنین شروع خوش بینانه، همراه با حافظه و دانش عالی، به اولگ (در آن زمان دانشجوی مؤسسه پلی تکنیک لنینگراد) کمک کرد تا گلایدرهای OKA-3، Standard-1، Standard-2، OKA-7، OKA-8 را ایجاد کند.

اولین قطره

تست های "Dove" در کریمه نتیجه مطلوب را برای آنتونوف به ارمغان نیاورد - ماشین هرگز بلند نشد. اما خلبانی که وظیفه مدیریت آن را بر عهده داشت، خوش بینی را به طراح جوان القا کرد. و نگذاشت ناامید شوم. اگرچه اولگ وظیفه تعیین شده را برای خود حل نکرد ، اما هنوز چیزی دریافت کرد که با هیچ پولی نمی توان آن را خرید: آشنایی با بچه های حاضر در این تجمع با نام های پیشنوف ، ایلیوشین ، تیخونراوف ، که امروزه از قبل شخصیت های تاریخی هوانوردی مدرن هستند.

قرار ملاقات برای پست

بیوگرافی اولگ آنتونوف می گوید که در سال 1930 از این موسسه فارغ التحصیل شد. و سه سال بعد او طراح ارشد دفتر طراحی کارخانه گلایدر واقع در پایتخت شد. مدیریت برای او وظیفه تعیین کرد:برای توسعه وسایل نقلیه مختلف بال سبک و قرار دادن آنها به تولید انبوه در کارخانه توشینو. اما در حالی که شرکت در حال ساخت بود، متخصصان به همراه گروهی از کارگران واکنشی به رهبری سرگئی کورولف در زیرزمین مستقر شدند.

کار در طول جنگ بزرگ میهنی

اولگ آنتونوف که عکس او در این مقاله نشان داده شده است، با شروع خصومت ها، دستور تولید گلایدر حمل و نقل هوایی چند سرنشین A-7 را که توسط وی در سال 1940 ساخته شده بود، از دولت دریافت کرد. پس از مدتی کارخانه به سیبری تخلیه شد. در آنجا طراح یک مدل انحصاری از یک گلایدر برای حمل تانک های سبک ایجاد می کند. اما کاربرد عملی آن نشان داد که کار مشترک با بمب افکن TB-3 بی مصلحت و بی نتیجه بود. در سال 1943، اولگ به یاکولف بازگشت و معاون او شد. اما در عین حال، آنتونوف همچنان به رویای ساختن هواپیمایی برای آسمانی آرام ادامه می‌دهد.

زندگی پس از جنگ

در نیمه دوم سال 1945، مهندس آنتونوف اولگ کنستانتینوویچ رئیس شعبه دفتر طراحی Yakovlev در نووسیبیرسک در کارخانه Chkalov شد. در اینجا کار بر روی ایجاد هواپیماهای کشاورزی آغاز شد. دولت نیاز مبرمی به ماشین‌هایی داشت که بتوانند هم از میدان هوایی و هم از میدان هوایی بلند شوند. آنتونوف فارغ التحصیلان دانشکده فنی هوانوردی محلی را برای همکاری با یکدیگر برد. و ارباب خود را ناامید نکردند. در تابستان 1947، اولین An-2 قبلاً در کارگاه مونتاژ بود. ماشین عالی عمل کرد لذا پذیرفته شدتصمیم برای ساخت آن در اوکراین.

انتقال به کیف

طراح هواپیما بلافاصله شهر درختان شاه بلوط را دوست داشت. آنتونوف اولگ کنستانتینوویچ، که خانواده اش در آن زمان نیز از حرکت بی پایان در سراسر کشور بسیار خسته شده بودند، حتی از نظر فیزیکی در کیف احساس بهتری داشت. اما مشکلاتی نیز پیش آمد: ما مجبور شدیم تیم و پایه مواد دفتر طراحی را دوباره تشکیل دهیم. یک سال بعد (در سال 1953) این دفتر دستور ایجاد یک هواپیمای حمل و نقل مجهز به دو موتور توربوپراپ را دریافت کرد. این کار در دو سال به پایان رسید. و در سال 1958 به تولید انبوه رسید و نام An-8 را دریافت کرد.

پروژه جدید

پس از بازدید از دفتر طراحی خروشچف در سال 1955، ایجاد یک ماشین جدید آغاز شد. آنتونوف اولگ کنستانتینوویچ، که عکس او سپس توسط تمام نشریات روزنامه چاپ شد، به دبیرکل پیشنهاد کرد که یک هواپیمای چهار موتوره ایجاد کند. این کشتی، طبق ایده او، می تواند در دو نسخه باشد: باری و مسافری. در نتیجه، An-10 ساخته شد که قادر به پرواز سریع، فرود و بلند شدن از یک نوار برفی بود. در سال 1962، آنتونوف از پایان نامه خود در موسسه هوانوردی مسکو دفاع کرد و عنوان دکترای علوم فنی را دریافت کرد. در همان دوره، او عضو متناظر آکادمی علوم اوکراین شد.

ایجاد "زنبور"

مهندس اولگ آنتونوف متخصص خوبی بود. عکس های طراح ارائه شده در مقاله نشان دهنده دستاوردهای بزرگ او در زمینه حمل و نقل هوایی است. به عنوان یک حرفه ای، او همیشه می دانست که کشور بزرگی مانند اتحاد جماهیر شوروی به یک کشور کوچک نیاز مبرم داردهواپیمایی که می تواند به آسمان برود به شرطی که باند فرودگاه نباشد. این فکر در نهایت منجر به ایجاد ماشینی به نام زنبور شد. او متعاقباً تغییراتی داشت: An-14 و An-28. هواپیما فقط 11 صندلی داشت.

گامی جدید در ساخت هواپیما

زاده فکر بعدی دفتر طراحی Antonov An-22 Antey بود. این هواپیما بود که در آن زمان به اولین هواپیمای پهن پیکر جهان تبدیل شد. از نظر ابعاد، به طور قابل توجهی از هر چیزی که در آن زمان در این سیاره ایجاد شده بود، فراتر رفت. بنابراین، ایجاد آن مستلزم معرفی راه‌حل‌های خلاقانه فن‌آوری و طراحی و همچنین اجرای تعداد زیادی آزمایش بود.

کار تیم شوروی در نمایشگاه بین المللی پاریس مورد قدردانی قرار گرفت و آن را یک حس در صنعت هواپیماسازی جهان نامید. اولین پروازهای جدید انحصاری بودن آن را تایید کردند. این کشتی بارها منحصر به فرد بودن خود را ثابت کرده است و به راحتی تجهیزات مختلف صنعت نفت و گاز را به شمال دور تحویل می دهد. نظامیان نیز راضی بودند: آنها یک هواپیمای قدرتمند دریافت کردند که به حل بسیاری از مشکلات و سؤالات آنها کمک می کند. آخرین توسعه عمر آنتونوف An-124 Ruslan بود. بیش از 30 رکورد جهانی روی این دستگاه به ثبت رسیده است. در مجموع، دفتر طراحی بیش از 500 بار دستاوردهای جهانی در صنعت هواپیماسازی را شکست داد.

زندگی خصوصی

آنتونوف اولگ کنستانتینوویچ، که همسرش امید و پشتیبان او بود، زنان همیشه دوست داشتند. طراح هواپیما هرگز به خود اجازه نمی داد نامرتب به نظر برسدبه شدت باهوش و مؤدب با اعضای جنس مخالف بود، سبک زندگی سالمی داشت و در قلب جوان بود. تا حد زیادی به این دلیل، او سه ازدواج پشت سر خود داشت. همه آنها بچه گذاشتند. در کمال تعجب، او بدون هیچ مشکلی توانسته بود روابط دوستانه و گرمی با همه همسرانش برقرار کند و وارثان او هرگز رابطه خود را با یکدیگر مرتب نکردند. به هر حال، یک واقعیت قابل توجه: همسر سوم او، الویرا پاولونا، 31 سال از او کوچکتر بود.

مهندس افسانه ای در ۴ آوریل ۱۹۸۴ درگذشت. تشییع جنازه در روز 6 برگزار شد. تعداد زیادی از مردم عادی آمدند تا مرد افسانه ای را در آخرین سفر خود رهبری کنند. آنها آنتونوف را در قبرستان بایکوف دفن کردند.