بررسی ترازو - جنبه های اصلی

2024 نویسنده: Howard Calhoun | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-17 10:25

تأیید یک ابزار اندازه گیری شامل این واقعیت است که اندازه شناسی و سایر مشخصات اقلام خاص و شباهت آنها با داده های گذرنامه بررسی می شود. چنین اقداماتی توسط افراد مشخص شده در یک اتاق مشخص و با استفاده از تجهیزات تخصصی انجام می شود. به این اقدامات می گویند - بررسی ترازو.

انواع تأییدیه

1. تأیید اولیه در زمان رهاسازی فلس از تولید یا پس از تعمیر انجام می شود. همچنین، این روش در هنگام واردات انجام می شود.
2. راستی‌آزمایی دوره‌ای برای آن دسته از ابزارهای راستی‌آزمایی که قبلاً راه‌اندازی شده‌اند اعمال می‌شود. سالی یک بار برگزار می شود.
3. راستی‌آزمایی فوق‌العاده زمانی استفاده می‌شود که آسیب فنی رخ دهد، همچنین اگر موجودی برای مدت طولانی ذخیره شده باشد و سپس مورد استفاده قرار گرفته باشد.
4. تأیید بازرسی در طول نظارت اندازه‌شناسی انجام می‌شود.

راستی‌آزمایی‌های ایالتی حق دارند توسط متخصصان سازمان‌های فدرال انجام شوند،که مشغول هماهنگی فنی و متعلق به معتمدین دولتی هستند. در صورتی که وسایل اندازه گیری کلیه الزامات را داشته باشند، تایید شده تلقی می شود. اگر در نتیجه تأیید، برخی از مشکلات شناسایی شد، به جای گذرنامه، گواهی مبنی بر نامناسب بودن دستگاه برای استفاده صادر می شود. چنین ترازوهایی نیاز به تعمیر یا کالیبراسیون دارند. اگر راستی‌آزمایی موفقیت‌آمیز بود، مالک گواهی مناسب را حفظ می‌کند و نشان نام تجاری در مقیاس تأیید شده باقی می‌ماند.

مراحل تأیید ترازوهای نیمکتی

در مجموع سه مرحله وجود دارد. مرحله اول تأیید بدون اعمال بار است. در این مرحله بررسی می‌شود که ترازوها چقدر درست تنظیم شده‌اند و چگونه به تلاش برای خارج کردن تعادل آنها واکنش نشان می‌دهند. در مرحله دوم، تأیید با استفاده از وزنه ای انجام می شود که جرم آن تقریباً 1/10 بار از بزرگترین حد توزین است. وزن معمولاً در مرکز و در طرفین قرار می گیرد، در حالی که خوانش ها باید برابر با جرم وزن باشد. مرحله سوم با در نظر گرفتن حداکثر بار، دقت کار تعادل را تعیین می کند. در این حالت وزنه فقط در مرکز نصب می شود، حساسیت وزنه بررسی نمی شود.

روشهای بررسی ترازو

بررسی ترازو به دو روش انجام می شود. اولی آماری است. اندازه گیری نیروهای اعمال شده بر حسگرهای مورد آزمایش و نمونه در معرض را فراهم می کند. یعنی این روش هم برای مقیاس های نمونه و هم برای مقیاس های تایید شده کاربرد دارد. عیب این روش تأیید این است که نتایجممکن است قابل اعتماد نباشد یکی دیگر از معایب این روش این است که دستگاه مورد آزمایش در حال کار نیست. یک روش پویا برای تأیید دستگاه‌های نوار نقاله یا دستگاه‌های عملکرد مداوم، توزین یک نمونه کنترل است. عیب این روش این است که این فرآیند بسیار زمان بر است، در حالی که نتیجه تأیید صحت ندارد. محصولاتی که قرار است وزن شوند باید در پناهگاه باشند که از نظر فیزیکی به سادگی غیر واقعی است. وزن نمونه نیز باید وجود داشته باشد که همیشه امکان پذیر نیست. با این روش، ترازنامه طبق برنامه زمانبندی کارمندان عمل نخواهد کرد.

ترازوهای الکترونیکی

بررسی ترازوهای الکترونیکی شامل چندین مرحله از کار است: تحقیق و آزمایش دستگاه، شناسایی پارامترهای اندازه‌شناسی، اندازه‌گیری تغییرپذیری ترازوهایی که تحت بار نیستند. این همچنین شامل تشخیص خطا در قرائت ابزار مورد آزمایش، حساسیت ترازو است. اگر ترازو تأیید مناسب را گذرانده باشد، مجاز به کار نیست.

بررسی مقیاس ها (تکرار این روش یک بار در سال است) مطابق با اسناد قانونی "در مورد اندازه گیری و فعالیت اندازه گیری" انجام می شود. همه ترازوهای در حال کار مشمول تأیید دوره‌ای هستند.

روش تأیید ترازو

اسناد مربوط به عملکرد ترازو حاوی شرایطی است که باید به شدت رعایت شود. هنگام بررسی مقیاس ها، آنها باید به وضوح با نشانگر کار مطابقت داشته باشنددما، رطوبت، فشار اتمسفر. در حین بازرسی خارجی، عدم وجود ترک و خوردگی معمولاً ثابت می شود، کلیه موارد کنترلی باید مطابق با اسناد عملیاتی در محل خود باشند. اگر این یک دستگاه جرثقیل است، پس پاسپورت باید حاوی گواهی آزمایش آن برای استحکام قلاب جرثقیل باشد. در زمان تست ترازوها، باید مشخص شود که چقدر خوب هستند، آیا دستگاه کنترل بیش از حد بارگذاری شده است یا خیر. در هنگام تعیین مرزهای اندازه‌شناسی، تغییرپذیری قرائت‌های ترازو در صورت نداشتن بار بررسی می‌شود. مرزهای اندازه شناسی با ارزیابی وزن های دسته 4 محاسبه می شود. اگر نتایج تأیید مثبت بود ، این در گذرنامه ذکر می شود و نشانی از مارک روی ترازو ایجاد می شود که نشان دهنده مناسب بودن ترازو برای کار است. اگر نتیجه تأیید منفی باشد، مقیاس‌ها اعمال نمی‌شوند.