NPP لنینگراد: تاریخچه. قدرت NPP لنینگراد

2024 نویسنده: Howard Calhoun | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-17 10:25

تامین برق بدون وقفه تمام شهرک ها یکی از مهمترین اولویت های اداره کشور است. در این راستا، در سراسر قلمرو فدراسیون روسیه، ایستگاه های مختلفی که برق تولید می کنند به طور سیستماتیک ساخته شده است. یکی از آنها NPP لنینگراد است. تاریخچه ایجاد و توسعه آن در این مقاله مورد بحث قرار خواهد گرفت.

سفر به گذشته

ایده ساخت نیروگاه در اواسط دهه 1960 مطرح شد. در 15 آوریل 1966 ، قطعنامه ای تصویب شد که ایجاد پروژه ای را موظف کرد که بر اساس آن NPP لنینگراد زندگی خود را روی کاغذ آغاز کرد. در عرض پنج ماه، تمام مدارک مورد نیاز آماده شد.

و در حال حاضر در ماه نوامبر، شورای وزیران اتحاد جماهیر شوروی تصمیم به شروع ساخت مرحله اول ایستگاه گرفت و کل ساختار سازمانی و کار شرکت های شخص ثالث را برای اجرای این طرح در عمل تعیین کرد.

بناسازی

ساخت ایستگاه با حفر گودال پایه آغاز شد. اولین سطل خاک در 6 جولای 1976 برداشته شد. بنابراین ، می توان گفت NPP لنینگراد "زندگی" خود را آغاز کرد. متخصصان برجسته در جوشکاری، نصب و راه اندازی در کار بودند.سازه های فلزی، سازندگان و سایر کارگران مهندسی.

راه اندازی اولین و دومین پاوریونیت

در 23 دسامبر 1973، یک کمیسیون دولتی ویژه اولین واحد نیرو را پذیرفت. در نتیجه، NPP لنینگراد توانست کار تمام عیار خود را آغاز کند. در سال 1354 بلوک دوم راه اندازی شد و نصب مرحله دوم تاسیسات صنعتی آغاز شد. این عملیات از 19 اردیبهشت 1354 آغاز شد. ساخت تاسیسات جدید دو برابر کمتر از مرحله اول زمان برد.

در طول طراحی این مجموعه، اشتباهات قبلی در نظر گرفته شد، پیشرفت های علمی جدید معرفی شد، مونتاژ سازه ها افزایش یافت، که در نهایت منجر به شکل گیری طرح جدیدی از واحدهای نیروگاه NPP در منطقه لنینگراد شد.. ترکیب سیستم ها و ساختارها نیز تغییر کرد.

ویژگی های ساخت مجتمع جدید

به لطف تعامل واضح خدمات و سازمان های مختلف، افزایش کیفیت عملیات نصب تضمین شد. خطوط لوله جدیدی به محل تحویل داده شد که جوشکاری آنها به زمان کمتری نیاز داشت. جرثقیل ها نیز بازسازی شده اند. آنها همچنین طراحی چادرهای گلخانه ای را تغییر دادند، به همین دلیل حتی در مرحله مونتاژ راکتور امکان نصب قطعات دیگر به صورت موازی با یکدیگر فراهم شد، که قبلاً به صورت فله ارسال می شد، که باعث هدر رفتن زمان گران قیمت دستگاه شد و کل فناوری را به طول انجامید. فرآیند.

سومین واحد قدرت

شروع ساخت این مجموعه به اول بهمن ۱۳۵۶ برمی گردد. هزینه هالازم به ذکر است که اسکلت ساختمان در زمان رکوردی مونتاژ شد و خیلی سریع تکمیل شد. سرعت ساخت 1560 تن در ماه بود. این رقم حتی در زمان ما بسیار بزرگ است.

نتایج عالی نیز در فرآیند اتصال سیستم های اصلی راکتور مشاهده شد. به طور خاص، کانال های فناوری و مسیرهای توسعه تنها در 78 روز ساخته شدند. برای مقایسه: در بلوک اول، این رقم 169 روز بود و در دوم - 118.

در نتیجه، NPP لنینگراد، که عکس آن در این مقاله نشان داده شده است، واحد سوم را دو سال و نیم سریعتر دریافت کرد.

یونیت چهارم

با نگاهی به آینده، متذکر می شویم که شرایط ساخت آن در مقایسه با "برادران" قبلی کمترین است.

ماه های اول سال 1980 صرف بزرگ شدن ساختارهای راکتور واحد 4 در سایت های مونتاژ ویژه شد. همزمان آماده سازی فعال طرح حمل و نقل برای عرضه مستقیم محصولات به دست آمده به شفت راکتور در حال انجام بود. برای این منظور از یک قفسه حمل و نقل با تیرهای جرثقیل نصب شده بر روی آن به مقدار دو قطعه استفاده شد. ظرفیت حمل هر یک از آنها حدود 300 تن بود.

مهلت نصب کنندگان فقط هشت ماه بود. این بسیار کوچک بود، زیرا انجام چنین کاری تا 29 ماه طول می‌کشید.

بدون وارد شدن به جزئیات همه کارها، فرض کنیم که راکتور واحد چهارم در پنج ماه و نیم ساخته شده است. آی تیدر 26 دسامبر 1980 اجازه داده شد تا واحد را به صورت فیزیکی راه اندازی کند و در فوریه 1981 آن را تحت بار مورد نیاز قرار دهد.

نشانگرهای فنی ایستگاه

ظرفیت کل نیروگاه هسته ای در منطقه لنینگراد به راحتی محاسبه می شود: هر یک از چهار واحد نیرو 1000 مگاوات انرژی تولید می کند. علاوه بر این، ما تولید سالانه طراحی انرژی الکتریکی را نشان می دهیم. معادل 28 میلیارد کیلووات ساعت است. از 8 تا 8.5 درصد از برق خود صرف حفظ عملکرد عادی می شود.

قابلیت های ایستگاه

ظرفیت نیروگاه هسته ای در منطقه لنینگراد به آن اجازه می دهد نیمی از انرژی لازم برای زندگی عادی منطقه را به شبکه برق برساند. با ارقام مشخص، تاسیسات هسته ای در ابتدای سال 2012 حدود 846 میلیارد کیلووات ساعت برق با تمام واحدهای برق خود تولید کرد.

مدرنیزاسیون

در آگوست 2007، کار بر روی بهبود جداکننده‌های سوپرهیتر آغاز شد. همچنین دو شیر دروازه ای مخصوص روی خط فشار پمپ های سیرکولاسیون واقع در کارگاه راکتور تعویض شد. در پایان این عملیات، در 1 اکتبر 2007، واحد دوباره کار تمام عیار خود را آغاز کرد.

سومین واحد نیرو نیز در سال 2007 دستخوش تغییرات فنی شد. توجه زیادی به خنک‌سازی اضطراری راکتور کرد، کانال‌های فناوری را جایگزین کرد، که در نهایت امکان افزایش عمر تاسیسات را تا بیست سال فراهم کرد.

اورژانس

کاملاً هر حادثه ایدر NPP لنینگراد بسیار خطرناک است، زیرا می تواند منجر به عواقب و تلفات جبران ناپذیری در بین پرسنل و ساکنان منطقه شود. متأسفانه چنین اتفاقاتی رخ داده است و باید آنها را جداگانه به یاد آورد.

بنابراین، برای مثال، در ژانویه 1974 یک انفجار هیدروژن در مخزن گاز ایستگاه رخ داد. به معنای واقعی کلمه یک ماه بعد، آب شروع به جوشیدن کرد، که منجر به وقوع چکش های آبی بسیار خطرناک شد که مدار میانی واحد اول را از بین برد. در نتیجه، سه نفر جان خود را از دست دادند، و همچنین نشت آب بسیار فعال و بسیار مضر.

در آخرین روز نوامبر 1975، کانال سوخت فروریخت (به طور دقیق تر، ذوب شد). این حادثه منجر به انتشار یک و نیم میلیون Ki (مخلوطی از مواد رادیواکتیو) شد. تا به امروز، بسیاری از کارشناسان این حادثه را پیشرو فاجعه چرنوبیل می دانند.

مارس 1992 - تخریب دیگری از کانال سوخت، اما در حال حاضر در واحد قدرت سوم. این حادثه در مقیاس بین‌المللی رویداد هسته‌ای رتبه ۲ را کسب کرد.

در ژانویه 1996، یک نشتی از ذخیره سازی SNF شماره 428 کشف شد. تا حدی تعمیر شد.

در 20 می 2004، واحد 4 به دلیل انتشار بخار رادیواکتیو تعطیل شد. این وضعیت غیرعادی به دلیل فشردن تصادفی دکمه اورژانس در اتاق عمل رخ داده است. خوشبختانه هیچ یک از افراد آسیب ندیده اند. ابر بخار به مدت دو ساعت در جهت سکونتگاه کپوریه حرکت کرد.

۲۷ آذر ۱۳۹۴ حدود ساعت ۲ بعدازظهر، یکپارچگی لوله واحد هواگیر در فروشگاه توربین شکسته شد. بخاربه محوطه فنی نفوذ کرد. تعدادی از کارمندان به خانه فرستاده شدند. راکتور واحد دوم خاموش شد. به کسی آسیب نرسیده است، خسارتی وارد نشده است. با این حال، همانطور که کارشناسان اطمینان دادند، با این واقعیت که باد آن روز به سمت خلیج فنلاند می‌وزید، وضعیت نجات یافت.

این جالب است

NPP لنینگراد، که آدرس آن امروزه به راحتی در منابع مختلف اطلاعاتی یافت می شود، واقع شده است: روسیه، منطقه لنینگراد، شهر Sosnovy Bor. پس از راه اندازی واحد 4 در سال 1981، این تاسیسات از نظر ظرفیت، جایگاه سوم را به خود اختصاص داد و تنها کمی پس از ایستگاه بوژه در فرانسه و فوکوشیما-1 ژاپنی قرار گرفت.

NPP لنینگراد، که در Sosnovy Bor مستقر است، از سال 2002 متعلق به شرکت سهامی باز "نگرانی روسیه برای تولید انرژی الکتریکی و حرارتی در نیروگاه های هسته ای" Rosenergoatom "است. نوع راکتورهای نصب شده در ایستگاه، راکتورهای نوترونی حرارتی کانال گرافیت آب است.