"داس و چکش" را بکارید. کارخانه چکش و داس، مسکو

2024 نویسنده: Howard Calhoun | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-17 10:25

متالورژی تقریباً همیشه رکن اصلی کشور ما بوده و مواد اولیه مورد نیاز برای تولید ماشین آلات برای اقتصاد ملی، ارتش و علم را تامین می کند. البته، رشد او مراحل دشوار زیادی را پشت سر گذاشت، زیرا همه چیز در زمان های نسبتاً تاریکی شروع شد…

یکی از برجسته ترین نمایندگان صنعت متالورژی، کارخانه چکش و داسی است.

همه چیز چگونه شروع شد

در سال 1883، تاجر مبتکر Goujon یک شرکت کوچک ذوب فولاد در مسکو ساخت. هفت سال بعد، اولین کوره روباز شروع به کار کرد که در آن روزها سوخت آن از نفت کوره تامین می شد. در سال 1913، تقریباً 90 هزار تن فولاد ذوب شد و تا آن زمان هفت کوره در حال حاضر فعال بود. این کارخانه عمدتاً در تولید فولاد نه چندان مرغوب، پرچ، سیم و پیچ و مهره مشغول بود.

پس از انقلاب

در سال 1918، شرکت ملی شد. کارخانه، که عملا تمام پرسنل واجد شرایط را از دست داده است، بسیار دشوار استمیراث. در مقایسه با سال 1913، تولید بلافاصله 50 برابر کاهش یافت. در سال 1921 ، I. R. Burdachev که خود در گذشته به عنوان کارگر فلز کار می کرد ، به سمت مدیر این شرکت منصوب شد. از بسیاری جهات، به لطف او بود که تولید به طور کامل بازسازی و مدرن شد.

در همان سال، گیاه چکش و داسی ظاهر شد. در سال 1925 ، P. F. Stepanov مدیر شد ، که تا سال 1928 هنوز هم توانست میزان فولاد تولید شده را به سطح 1913 برساند. تا سال 1931، این کارخانه به یکی از شرکت های پیشرو انجمن Spetsstal تبدیل شد که مواد اولیه با کیفیت بالا را برای تولید در اختیار کشور قرار داد.

حکومت نظامی

از سال 1938، تولید توسط G. M. Ilyin اداره می شد. با نام این رهبر با استعداد است که افزایش شدید میزان تولید فولاد همراه است. قبلاً در سال 1939 به او نشان لنین اعطا شد که در آن سالها مبلغ زیادی پول و به رسمیت شناخته شد.

در طول جنگ حتی یک دقیقه هم تولید متوقف نشد. علیرغم این واقعیت که کارمندان شرکت مشمول خدمت اجباری به جبهه نبودند، صدها فولادکار و متالوژیست با استعداد هنوز کارخانه را برای مبارزه با مهاجمان ترک کردند. تمام بار کار بر دوش کارگران و زنان جوان افتاد. همانطور که از گزارش های آن سال ها بر می آید، گیاه چکش و داس نقش بسزایی در شکست دشمنان داشت.

اما برای کارگران او سخت بود: در آرشیو آن سالها اطلاعات زیادی در مورد اینکه چگونه متالورژها به سادگی در نزدیکی کوره های گرسنگی غش کردند وجود دارد. فقط می توان از شجاعت آنها شگفت زده شد: این کار سختحتی مردان از نظر فیزیکی قوی را خسته می کند، چه رسد به نوجوانان نیمه گرسنه!

دوره پس از جنگ

علی رغم شدیدترین ویرانی های پس از جنگ، در سال های پس از جنگ، این شرکت به سرعت نرخ تولید را افزایش داد، بر روش های جدید ذوب فولاد با کیفیت بالا مسلط شد. بنابراین، در سال 1949، تیم کارخانه جایزه دولتی را برای فناوری استفاده از اکسیژن در ذوب فلز در کوره اجاق باز دریافت کرد. به زودی، این فرآیند فناوری نه تنها در کارخانه های داخلی، بلکه در کارخانه های خارجی نیز به طور گسترده مورد استفاده قرار گرفت.

علاوه بر این، یک سال بعد، جایزه مشابهی به فولادسازانی اعطا شد که توانستند زمان صرف شده برای ذوب فلز را به شدت کاهش دهند. افزایش قابل توجهی در کیفیت و فرهنگ تولید تقریباً همزمان با تغییر کوره ها از نفت کوره به گاز حاصل شد. از سال 1945 تا 1971، تعداد محصولات نورد تولید شده دو برابر شد.

فناوری های جدید ذوب

از سال 1963، برنامه ای برای انتقال تمام تولیدات به برق آغاز شده است. بنابراین، در آن سالها بود که فناوری ذوب الکتروسرباره (ESM) ایجاد و بهبود یافت. قبلاً در سال 1978، رایانه های داخلی وارد تولید شدند.

به لطف همه این فعالیت ها، تنها در پنج سال، تولید فولاد ضد زنگ با کیفیت بالا بلافاصله 21٪ افزایش یافته است. علیرغم این واقعیت که در سال 1973 یک بازسازی گسترده در کارخانه انجام شد، ذوب فولاد برای یک روز متوقف نشد. تنها در سال 1976 آخرین مورد در اروپا متوقف شدکوره اجاق باز: ذوب فلز بیشتر با فناوری های بسیار پیشرفته تر ادامه یافت.

تمام زمان‌های بعدی، تا زمان فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی، مقدار مواد خام تولیدی پیوسته در حال افزایش بود. نیازهای کشاورزی و ارتش افزایش یافت، مقدار زیادی فلز برای تقویت سریع نیروی دریایی مورد نیاز بود، نیروگاه های برق آبی و نیروگاه های هسته ای در سراسر کشور ساخته شدند که ساخت آنها نیز به مقادیر زیادی فلز نیاز داشت.

بیشتر نیازهای بخش اروپایی کشور توسط کارخانه "داس و چکش" مسکو تامین شد.

دهه 90

همانطور که برای بسیاری از بنگاه های اقتصادی کشور، این بار با تغییرات سنگینی در زندگی کشور همراه بود. تعداد سفارشات دولتی به صفر رسید، وضعیت دردناک در حد تولید فولاد نبود. در سال 1990، تولید در واقع به طور کامل متوقف شد.

تا دهه 2000، کارخانه چکش و داسی به تولید دوره ای محصولاتی مشغول بود که اغلب ربطی به مشخصات اصلی شرکت نداشت.

زمان جدید

زمانی که در اوایل دهه 2000 حلقه سوم حمل و نقل از طریق یک کارخانه تقریباً متروکه کشیده شد، ده ها پیشنهاد برای امیدوارکننده ترین پروژه های توسعه مطرح شد. طبق معمول ده ها وزارتخانه با یکدیگر دشمنی داشتند و به همین دلیل در آن زمان امکان توافق وجود نداشت.

تا سال 2007، با این حال، تصمیم گرفته شد که قلمرو وسیع متروکه کارخانه چکش و داسی برای ساخت یک مرکز تجاری دیگر استفاده شود.

در ماه دسامبر، برنامه ها تا حدودی تغییر کرده بودند: قرار بود نه تنها مغازه ها، بلکه املاک تجاری و مسکونی نیز ساخته شوند. معلوم نیست چرا، اما حتی یک پایه برای سال 2012 گذاشته نشد. منابع مستقل حاکی از آن است که موضوع مربوط به آن 52 درصد از سهام این کارخانه است که متعلق به دولت منطقه است و به همین دلیل اخذ پروانه ساختمانی چندان آسان نبوده است.

چشم انداز توسعه

قلمرویی که امروزه گیاه چکش و داس در آن قرار دارد به چه چیزی تبدیل خواهد شد؟ مسکو معتقد است که مناطق تجاری جدید باید در این سایت ظاهر شوند. علاوه بر این، ساخت مراکز تفریحی، پارک آبی و سایر تأسیسات زیرساخت اجتماعی مستثنی نیست.

متاسفانه امروز حتی یک اشاره وجود ندارد که بتوان یک کارخانه متالورژی Hammer and Sickle که در گذشته نزدیک نیازهای ایالت به فولاد با کیفیت را تامین می کرد، راه اندازی مجدد کرد. با این حال، بسیاری از سازمان های سیاسی و زیست محیطی می گویند که این کاملاً موجه است: حجم عظیمی از انتشارات خطرناک در جو و حتی در مرکز یک کلانشهر پرجمعیت، بدیهی است که سلامتی را به شهروندان اضافه نکرده است.

علاوه بر این، مصلحت راه اندازی یک کارخانه بزرگ متالورژی که موضوعی استراتژیک است، نه چندان دور از مرزهای غربی نیز مورد تردید است. بسیاری از کارشناسان موافقند که بهتر است آن را در قلمرو سیبری قرار دهیم.

سایر مشاغل

گیاه چکش و داسی کجاست؟ ساراتوف همچنین دارای شرکتی به همین نام است که در ذوب فولاد نیز مشغول است. برخلاف "همکار" مسکو، این شرکت در حال حاضر مشغول کار اصلی خود است. بازسازی و نوسازی جهانی آن در حال انجام است.

در کازان نیز گیاهی به همین نام وجود دارد. فعال در تولید محصولات برای صنایع مهندسی و ساخت ابزار.