نایلون یک ماده خاص است، نه جایگزینی برای پارچه های طبیعی

2024 نویسنده: Howard Calhoun | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-17 10:25

امروزه، زمانی که بیشتر مصرف‌کنندگان لباس‌های ساخته شده از پارچه‌های طبیعی را ترجیح می‌دهند، شوق مواد مصنوعی که در اواخر دهه پنجاه و اوایل قرن بیستم جهان و جامعه شوروی را فراگرفته بود، شگفت‌آور است. در آن زمان، پیراهن‌ها و جوراب‌های روشن که «از بالای تپه» آورده می‌شد، بسیار شیک بودند، افراد برای آنها پول زیادی می‌پرداختند و علاوه بر لذت زیبایی‌شناختی، مزیت‌های دیگری نیز در قالب کیفیت بالای مصرف‌کننده پیدا می‌کردند..

این چیزها به راحتی قابل شست و شو بودند، فوق العاده سریع خشک می شدند، عملاً نیازی به اتو کردن نداشتند و علاوه بر این، نمی ریختند. به نظر می رسید که نایلون نمادی از پیشرفت علمی و فناوری است، آینده در پشت آن است، زمان بسیار کمی می گذرد و تمام جهان از این مواد لباس می پوشند.

جنبه های شیمیایی

در واقع، در دهه پنجاه دیگر جدید نبود. اگر از یک شیمیدان آلی توضیح بخواهید، او پاسخ خواهد داد که در اصل، نایلون یک پلی آمید است.

بدون پرداختن به ظرافت های علمی، هرکسی که یک دوره مدرسه را گذرانده است، می تواند زنجیره ای از مولکول ها را تصور کند که طول آنها کشیده و از حلقه های یکسان تشکیل شده است. برای دادن مواد کمیخواص ویژه ساختار پلیمر حجیم را می توان با افزودن شاخه ها و درج ها تغییر داد، اما به طور کلی، ترکیب شیمیایی نایلون بسیار ساده است، از سه ماده کاملا طبیعی: هوا، زغال سنگ و آب سنتز می شود. مونومر، یعنی آمید، با مولکول‌های مشابه خود ترکیب می‌شود و پلیمری را تشکیل می‌دهد که بسیار بادوام و مقاوم در برابر بیشتر انواع تأثیرات تهاجمی است.

وقتی نایلون ها لوکس بودند

برای اولین بار، واکنش پلیمریزاسیون آمید توسط متخصصان شرکت آمریکایی DuPont در سال 1930 انجام شد. تقریباً یک دهه بعد، همین شرکت شروع به تولید جوراب های زنانه کرد که نام خود را جاودانه کرد و به لطف آن به طرز شگفت انگیزی غنی شد. این قطعه شیک از کمد لباس زنانه به زودی کاری را انجام داد که مهیب ترین دیکتاتورهای قرن بیستم نتوانستند انجام دهند. جوراب‌های نایلونی دنیا را طوفان کرده است.

در سالهای اولیه انحصار بازار جدید دوپونت، این محصولات خوش طعم گران بودند، قانون سرمایه داری چنین است. سپس رقبا ظاهر شدند و جوراب‌های ساق بلند برای ساکنان کشورهایی که در آن تولید می‌شدند به یک لوکس ارزان‌تر تبدیل شد. با این وجود، آنها در اروپای پس از جنگ و در اتحاد جماهیر شوروی گمانه زنی شدند.

انتظارات نایلون و قبل از جنگ

در همان زمان، زمانی که جوراب‌های پلیمری آمریکایی روی سیاره راه می‌رفتند، رویدادهای بسیار خوشایند و زیبای دیگری در سیاست جهانی رخ می‌داد. بشر در آستانه یک قتل عام بزرگ جهانی ایستاد. جنگ آتی به منابع بسیار متنوعی نیاز داشت. تولید ده ها و صدها میلیون تن ضروری بودمحصولات نظامی، از جمله آنهایی که به اجزای طبیعی و گران قیمت به عنوان مواد اولیه نیاز دارند. در طول جنگ جهانی اول، چتر نجات از ابریشم طبیعی و لاستیک خودرو و هواپیما از لاستیک ساخته می شد. ماشین ها و هواپیماهای کمی وجود داشت و کشورهای متخاصم می توانستند چنین تجملی را بپردازند. در پایان دهه سی، حجم تولید تجهیزات نظامی به طرز چشمگیری افزایش یافت. و سپس معلوم شد که نایلون فقط ماده ای برای جوراب نیست.

مواد استراتژیک

کاربردهای نظامی این پلیمر بسیار گسترده است. در طول جنگ جهانی دوم و جنگ های بعدی، از چیزهای زیادی ساخته شد که نیاز به الیاف قوی دارند. شکل خاص نایلون DuPont کولار نام دارد و این واقعیت که پنج برابر استحکام آن از فولاد است، آن را برای زره بدنی که سربازان آمریکایی در نیمه دوم جنگ ویتنام می پوشیدند، مناسب کرد.

لاستیک طبیعی از سال 1939 به یک کالای استراتژیک تبدیل شده است و تحویل آن از مستعمرات بریتانیا بسیار دشوار بود. در تولید قطعات تجهیزاتی که قبلاً از این پلیمر طبیعی ساخته شده بود، نایلون شروع به استفاده کرد. با این کار مشکل آج، کفی چکمه سربازان و بسیاری مشکلات دیگر حل شد.

در قرن بیست و یکم، ابزارهای فنی زیادی ظاهر شده اند که نسل های قبلی حتی خواب هم نمی دیدند. پس از اختراع رادارهای فشرده نصب شده بر روی هواپیماها، کشتی ها و موشک ها، این سوال مطرح شد که رادوم های شفاف رادیویی ایجاد شود. فلز، به دلایل واضح، برای این منظور مناسب نیست، از سیگنال محافظت می کند. معمولا در این مواردپلی استر یا نایلون استفاده می شود.

و لباس های بیشتر

مقاومت در برابر آب هم مزیت و هم ضرر لباس های ساخته شده از پارچه های پلیمری است. ناتوانی این ماده در "نفس کشیدن" ناراحتی زیادی ایجاد می کند، چیزها "معروف می شوند". با این حال، فن‌آوران یاد گرفته‌اند که با ایجاد غشاء و مواد سوراخ‌دار با این مشکل مقابله کنند. نایلون مدرن پارچه ای با تکنولوژی بالا است که گاهی اوقات قادر به رسانش یک طرفه مولکول های آب است و (برخلاف نمونه های آنالوگ دهه 60-40) در برابر اشعه ماوراء بنفش و گرما مقاوم است.

اما هنگام شستن لباس های ساخته شده از این ماده، باید به خاطر داشت که نایلون اثرات کلر موجود در بسیاری از پودرها را به خوبی تحمل نمی کند. در اتوکشی باید بسیار مراقب باشید. با این حال، این کاستی ها ممکن است به زودی با تلاش فناوران شیمی شاغل در شرکت های سازنده این مواد برطرف شود.