دارایی های قابل فروش سریع (A2) - دارایی هایی که برای تبدیل شدن به پول نقد به زمان معینی نیاز دارند

2024 نویسنده: Howard Calhoun | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-17 10:25

هر بنگاه اقتصادی باید حلال باشد. شما می توانید با تجزیه و تحلیل سطح نقدینگی، توانایی شرکت در بازپرداخت تعهدات را ارزیابی کنید. شاخص تعمیم، کفایت منابع برای تشکیل ذخایر است.

ویژگی های ارزیابی نقدینگی

نیاز به تحقیق ترازنامه در شرایط بازار به دلیل تشدید محدودیت های مالی و نیاز به مطالعه اعتبار شرکت ایجاد می شود.

نقدینگی موجودی نشان دهنده سطح پوشش بدهی ها توسط دارایی ها است که مدت دوره تبدیل آن به پول نقد با دوره بازپرداخت مطابقت دارد. تجزیه و تحلیل شامل مقایسه دارایی های گروه بندی شده بر اساس نقدینگی به ترتیب نزولی با بدهی های گروه بندی شده در بدهی ها بر اساس سررسید به ترتیب صعودی است. با کمک شاخص های مطلق می توان تعیین کرد که کدام منابع و در چه حجمی برای پوشش ذخایر هدایت شده اند.

درجه نقدینگی

تجاری می تواند داشته باشد:

• نقدشونده ترین دارایی ها. اینها وجوهی هستند که مدت تبدیل آنها به پول نقد بیش از 3 ماه نیست. این گروه شاملپول نقد (خط 260 ترازنامه)، و همچنین سرمایه گذاری های کوتاه مدت مالی (خط 250).
• دارایی های پایدار (A2). مدت تبدیل آنها به نقد 3-6 ماه است. حساب‌های دریافتنی، که دریافت‌های آنها در طول سال انتظار می‌رود، دارایی‌های سریع‌السیر هستند (ترازنامه ردیف 240).
• دارایی‌های قابل فروش به آرامی (A3). مدت زمان تبدیل این وجوه به نقد 6 تا 12 ماه است. این گروه شامل موجودی ها و بهای تمام شده (خط 210 + 220) مطالبات می باشد که شرکت انتظار دارد بیش از 12 ماه از آنها کسر شود. پس از تاریخ گزارش (خط 230)، و همچنین سایر دارایی های جاری (خط 270).
• دارایی های سخت به فروش (A4). برای آنها، دوره تبدیل به وجه نقد بیش از 1 سال تعیین شده است. این گروه شامل دارایی های غیرجاری است (خط 190).

مقالات گروه بدهی

بسته به سررسید تعهدات انجام می شود:

• فوری ترین تعهدات. بلوغ آنها تا 3 ماه است. این گروه شامل حساب‌های پرداختنی است (خط 260 ترازنامه).
• تعهدات فوری. بلوغ آنها 3-6 ماه است. این گروه شامل اعتبارات و وام ها (خط 610)، سایر بدهی ها - کوتاه مدت (خط 660) است.
• بدهی های بلند مدت. برای بازپرداخت آنها یک دوره 6-12 ماهه در نظر گرفته شده است. این گروه شامل بدهی‌های بلندمدت (خط 590)، بدهی درآمد مؤسسان (خط 630)، سودهای آتی (خط 640)، ذخایر برای هزینه‌های آتی (خط 650) است.
• بدهی های دائمی (پایدار). آنها شامل ذخایر و سرمایه هستند (خط 490).

نقدینگی شرکت

اگر بدهی‌های کوتاه‌مدت کمتر از دارایی‌های قابل بازار باشد، یک شرکت نقدینگی در نظر گرفته می‌شود. ممکن است کم و بیش اینطور باشد.

شرکتی با سرمایه در گردش متشکل از مطالبات کوتاه مدت و وجوه نقد، نقدشوندگی بیشتری نسبت به شرکتی با سرمایه موجودی بیشتر در نظر گرفته می شود.

موجودی نقدینگی

برای تعیین آن، مقایسه نتایج گروه دارایی و بدهی ضروری است. ترازنامه نقدینگی مطلق را با نسبت های زیر نشان می دهد:

A1 > P1, A2 > P2, A3 > P3, A4 < P4.

در صورت وجود 3 نابرابری اول، چهارمی نیز برآورده می شود. بر این اساس، تنها مقایسه نتایج نهایی 3 گروه اول از اهمیت عملی برخوردار است. آخرین نابرابری یک شخصیت "متعادل" دارد. اما معنای اقتصادی خاصی دارد. اگر برآورده شود، شرکت حداقل شرط را برای به رسمیت شناختن شرکت به عنوان باثبات مالی - در دسترس بودن سرمایه در گردش خود، برآورده می کند.

ویژگی نابرابری ها

مقایسه نتایج نهایی گروه اول دارایی ها و بدهی ها نسبت کسورات و دریافتی های جاری را برای شرکت نشان می دهد.

مقایسه دارایی ها و بدهی های سریع السیر با مدت 3-6 ماه. کاهش یا افزایش نقدینگی را نشان می دهدکوتاه مدت.

مقایسه نتایج نهایی دو گروه آخر نشان دهنده نسبت کسورات و پرداخت ها در آینده دور است.

Nuances

اگر چندین نابرابری دارای علامت مخالف با موارد بالا باشند، نقدینگی به میزان کمتر یا بیشتر با مطلق متفاوت خواهد بود. کسری بودجه یک گروه با مازاد گروه دیگر جبران می شود. اگرچه باید گفت که فقط از نظر ارزش انجام می شود، زیرا در عمل وجوه نقد کمتر نمی تواند جایگزین دارایی های سریع السیر شود.

انواع نقدینگی

تجزیه و تحلیل را می توان برای دوره فعلی یا برای زمان آینده انجام داد. مقایسه فوری ترین بدهی ها و نقدشوندگی ترین دارایی ها راهی برای تعیین نقدینگی جاری است. تجزیه و تحلیل برای آینده با مقایسه وجوه کند حرکت با بدهی های میان مدت و بلندمدت انجام می شود.

نقدینگی جاری، که همچنین می توان آن را با مقایسه همه دارایی های سریع با بدهی های کوتاه مدت تعیین کرد، نشان دهنده توان پرداخت (یا ورشکستگی) شرکت برای نزدیک ترین دوره به لحظه تجزیه و تحلیل است. بر این اساس، نقدینگی آینده‌نگر پیش‌بینی است که بر اساس دریافت‌های آتی شکل می‌گیرد. لازم به ذکر است که آنها در دارایی ها و بدهی های ترازنامه فقط به صورت جزئی ارائه می شوند، بنابراین تجزیه و تحلیل تقریبی خواهد بود.

مثال تحلیل

در هنگام تطبیق وضعیت را در نظر بگیریدنتایج نهایی گروه ها به نابرابری های زیر منجر شد:

A1 P2، A3 P4.

نتایج زیر را می توان از آنها گرفت:

• شرکت در مورد فوری ترین تعهدات (جاری) با سررسید حداکثر تا 3 ماه ورشکسته است.
• شرکت در قبال بدهی با مدت 3-6 ماه توانمند است، زیرا دارایی های قابل فروش کافی دارد.
• در آینده دور (6-12 ماه) شرکت قادر به بازپرداخت تعهدات خود نخواهد بود.

آخرین نابرابری نشان می دهد که شرکت از نظر مالی ناپایدار است. این به این معنی است که در شرایط بحرانی، منابع شخصی ممکن است کافی نباشد، بنابراین، شرکت باید از وجوه اعتباری استفاده کند.

نشانگرهای اضافی

هنگام مقایسه دارایی ها و بدهی های نقدی، می توانید نسبت نقدینگی کلی را تعیین کنید. این به شما امکان می دهد یک ایده کلی از پرداخت بدهی شرکت به دست آورید. این نسبت نشان می‌دهد که شرکت می‌تواند چه سهمی از تمام مدت، نیمی از بدهی‌های کوتاه‌مدت و 1/3 از بدهی‌های بلندمدت را به قیمت نقدشوندگی‌ترین، نیمی از دارایی‌های سریع‌فروش و 1/3 از وجوه آهسته بازپرداخت کند..

مقدار ضریب پرداخت بدهی مطلق باید مساوی یا بزرگتر از یک باشد.

در طول تحلیل می توان شاخص نقدینگی مطلق را تعیین کرد. با استفاده از این نسبت، می توانید تعیین کنید که شرکت چه نسبتی از فوری ترین و کوتاه مدت ترین بدهی ها را می تواند در آینده نزدیک با نقدینگی بازپرداخت کند.مقدار معتبر 0، 2-0، 7 است.

نسبت مهم دیگر، شاخص نقدینگی فوری یا به اصطلاح «ارزیابی بحرانی» است. می توان از آن برای تعیین اینکه یک شرکت می تواند چه نسبتی از بدهی های کوتاه مدت را از وجوه نگهداری شده در حساب های مختلف، در اوراق بهادار (کوتاه مدت)، دریافتی از تسویه حساب با مشتریان، مصرف کنندگان بپردازد، استفاده کرد. این نسبت نشان‌دهنده توانایی‌های مالی مورد انتظار شرکت برای دوره‌ای برابر با میانگین مدت یک گردش مالی مطالبات کوتاه‌مدت با تسویه به موقع با بدهکاران است.