نظریه های اعتباری: طبقه بندی نظریه ها، ویژگی ها، توصیف، تاریخچه توسعه و کارکردها

2024 نویسنده: Howard Calhoun | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-17 10:25

در طول تاریخ طولانی اعطای وام، بانک ها به منظور بهبود کارایی مدیریت اعتبار، سیستم های مختلف گروه بندی وام ها را بر اساس معیارهای خاصی ایجاد کرده اند. بر این اساس، مشتری بسته به شرایط و شرایط می تواند به اشکال مختلف وام دریافت کند.

تکامل نظریه های اعتبار

توجیه نظری وام به دو حوزه اصلی منشعب می شود. این طبقه‌بندی توسط نظریه‌های طبیعت‌گرا و سرمایه‌آفرین نشان داده می‌شود.

نظریه طبیعت گرایانه

آغاز تئوری طبیعت گرایانه اعتبار را A. Smith و D. Ricardo گذاشتند که وام را یکی از اشکال گردش سرمایه مولد می دانستند. جنبه های اصلی این نظریه شامل نکات زیر است:

• کالاهای مادی طبیعی به عنوان هدف وام عمل می کنند.
• سرمایه وام با سرمایه مولد شناسایی می شود.
• بانک ها به عنوان واسطه در جابجایی سرمایه عمل می کنند و نقش انفعالی به اعتبار اختصاص می یابد.ارائه گردش سرمایه مولد.
• اعتبار به عنوان یک واحد مالی مستقل ارزش واقعی ایجاد نمی کند.
• نیازهای ناشی از فرآیند گردش سرمایه دامنه توسعه اعتبار را محدود می کند.
• سود ایجاد شده در نتیجه گردش سرمایه مولد منبع بهره وام است - درآمد حاصل از سرمایه سرمایه گذاری شده.

نظریه ایجاد سرمایه

در اواسط قرن نوزدهم، موقعیت پیشرو در اقتصاد توسط نظریه سرمایه خلاق اعتبار به دست آمد که با ایده های زیر مشخص می شود:

• فرایند بازتولید بر اعتبار تأثیر نمی گذارد.
• عامل اصلی توسعه اقتصاد اعتبار است.
• بانک ها ساختارهایی هستند که در "تولید" وام ها نقش دارند.
• اعتبار سرمایه مولد است زیرا به عنوان منبع سود عمل می کند.

ایده های این نظریه اعتبار توسط سرمایه دار و اقتصاددان اسکاتلندی جی لو و اقتصاددان انگلیسی جی. مک لئود تدوین شد. بانکدار آلمانی A. Gan، اقتصاددانان انگلیسی J. M. Keynes و R. Hawtrey، و اقتصاددان آمریکایی E. Hansen در آغاز قرن بیستم به توسعه نظریه اعتبار خلاق سرمایه در آثار خود ادامه دادند. دانشمندان مفاد زیر را در روش شناسی این نظریه وارد کرده اند:

• نقش پیشرو در اقتصاد متعلق به بانک هاست.
• عملیات فعال اساس بانکداری است.
• اعتبار منبع سرمایه بانک است زیرا سپرده ایجاد می کند.
• اعتبار یک عامل رشد اقتصادی استو تولید را گسترش داد، زیرا منبع سرمایه است.

سرمایه پولی که در فرآیند گردش سرمایه تجاری و صنعتی آزاد می شود و پس اندازهای مالی که در فرآیند جابجایی وجوه جمعیت شکل می گیرد، با هم سرمایه وام را تشکیل می دهند. وام دهی فقط بر اساس منابع ذکر شده امکان پذیر است. اعتبار می تواند به عامل تورمی محدود کننده رشد اقتصادی تبدیل شود.

محدودیت اعتبار

در اقتصاد، مقیاس معاملات اعتباری محدود است. بر اساس نظریه کلی پول و اعتبار، مرزهای اعتبار بانکی و تجاری از هم متمایز می شود.

محدودیت اعتبار تجاری

چه چیزی مرزهای وام تجاری را تعیین می کند؟ این شاخص به دلیل تجلی معیارهای زیر است:

• هدف از استفاده از وام، خدمت به گردش و تولید کالا و محصولات است، یعنی تامین نیاز به سرمایه در گردش.
• جهت استفاده - طرفین چنین وامی با روابط اقتصادی مشخص می شوند.
• محدودیت مدت وام تجاری که در یک چرخه تولید عادی قرار می گیرد.
• امکان گسترش وام بر اساس گردش قبض محدودیت های مبلغ را لغو نمی کند.

محدودیت اعتبار بانکی

طبق تئوری مالی و اعتباری، حدود وام بانکی با معیارهای زیر تعیین می شود:

• مبنای منابع هر وام بر اساس بدهی است که از آن استبستگی به حداکثر مبلغ وام دارد.
• پرتفوی وام یک سازمان بانکی باید با اصول نقدینگی مطابقت داشته باشد که اعطای وام به دسته خاصی از وام گیرندگان را غیرممکن می کند. سیستم مقررات اقتصادی مسئول چنین مقرراتی است.
• نیازهای تجاری حداکثر نیاز به وام را محدود می کند.

طبقه بندی واحدهای علمی پژوهشی

عامل اساسی در مطالعه نظام مند نظریه های اعتبار، طبقه بندی مدارس علمی است که به فعالیت آموزشی و تربیتی خاصی وابسته نیستند. چهار مکتب علمی اصلی با در نظر گرفتن پارادایم اعتبار وجود دارد - یک مدل خاص برای طرح مشکلات و راه حل های آنها که بر اهمیت اجتماعی-اقتصادی اعتبار تأثیر می گذارد:

1. نیهیلیستی. اعتبار سیستم اجتماعی-اقتصادی را فاسد می کند و تأثیر منفی بر آن می گذارد.
2. سرمایه آفرین. اعتبار تاثیر مثبتی بر سیستم اقتصادی-اجتماعی دارد و رشد اقتصادی نامحدود و مستمر را تضمین می‌کند.
3. طبیعی یا خنثی. اعتبار نسبت به سیستم خنثی است، زیرا منابع موجود را مجدداً توزیع می کند.
4. سرمایه گذاری و مالی. بر اساس این نظریه، اعتبار بخشی جدایی ناپذیر از شکل گیری جریان تامین مالی سرمایه گذاری در سیستم اقتصادی است.

نظریه های مدرن

در نظریه اعتبار قبل از بحران اقتصادی 1929-1933سالها، نمایندگی های زیر به عنوان اصلی ترین آنها در نظر گرفته شد:

• توسعه اعتباری سیستم بانکی. این کار با کاهش هزینه اعتبار انجام می شود، شرایط آن را ساده می کند، باعث تحریک می شود و به شما امکان می دهد از رشد صنعت حمایت کنید.
• میزان عرضه پول در ایالت انبساط اعتباری بانک ها را از نظر مبادله اسکناس با طلا محدود می کند.

روش توسعه ادواری اقتصاد بازار برخلاف مفاد فوق بوده است، زیرا در مراحل خاصی از چرخه ماهیت تورمی وام دهی نامحدود تأثیر منفی بر بحران دارد و آن را تشدید می کند.

مفاد نظریه سرمایه آفرینی اعتبار در شرایط مدرن، نقش مبنای روش شناختی مفاهیم تنظیم پولی اقتصاد - پول گرایی و نئوکینزیسم را ایفا می کند که بر گسترش اعتبار و محدودیت اعتباری به عنوان ضد اعتبار دلالت دارد. -اقدامات بحران بر اساس نظریه سرمایه آفرینی، مفهوم ضریب اعتبار یا سپرده ایجاد شده است که به طور گسترده در سیاست مالی و اعتباری بانک های مرکزی استفاده می شود. انعکاس رویه بانکی واقعی و امکان تشکیل مجموعه ای از سپرده ها بر اساس مبلغ مشابه در جریان یک عملیات اعتباری، مدل سپرده های چند برابری است.

اقتصاددانان غربی در کار تحقیقاتی خود در حال حاضر نه بر ویژگی های روابط اعتباری، بلکه بر ویژگی های عملکرد آنها در عمل تمرکز می کنند، به ترتیب، فعالیت های آنها ماهیت کاربردی دارد.

تا دهه 90 قرن بیستم دراقتصاد داخلی تنها نظریه اعتباری کارل مارکس را بر اساس مفاد زیر پذیرفت:

• سرمایه واقعی فقط در فرآیند تولید شکل می گیرد، اما با اعتبار ایجاد نمی شود.
• پس انداز نقدی شهروندان و دولت و همچنین سرمایه پولی موقتاً رایگان و از پیش بسیج شده به عنوان منابع سرمایه وام عمل می کند.
• نرخ رشد سرمایه واقعی کمتر از نرخ رشد سرمایه وام است. این به دلیل افزایش درآمدهای بخش دولتی و خصوصی، توسعه مداوم سیستم اعتباری و سایر عوامل است.
• در فرآیند اعطای وام، بانک ها با اعطای وام به مشتریان با افتتاح سپرده بدون جمع آوری وجوه اولیه، سرمایه پولی را تشکیل می دهند. این امر برای اطمینان از گردش سرمایه تجاری و صنعتی لازم است. تقاضاهای فرآیند بازیابی سرمایه واقعی، توانایی مؤسسات بانکی را برای تشکیل سپرده و انباشت سرمایه نقدی محدود می کند.

مطالعات ذکر شده در بالا در آثار اقتصاددانان غربی و داخلی، که بر نظریه اعتبار تأثیر می‌گذارند، امروزه عمدتاً ماهیت دارند.