سکه چین برای یک سکه شناس ارزش ویژه ای دارد

2024 نویسنده: Howard Calhoun | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-17 10:25

اولین سکه چینی طبق برخی منابع در اوایل قرن هشتم قبل از میلاد ظاهر شد. در آن زمان، ساکنان امپراتوری آسمانی از پوسته های کاوری به عنوان وسیله ای برای گردش پول استفاده می کردند. علاوه بر این، این هدایای تزئینی دریا به عنوان تزئین عمل می کردند.

قدیمی‌ترین سکه چینی که باستان‌شناسان موفق به یافتن آن شدند به شکل یک صفحه موسیقی بود و در برنز ریخته‌گری شد. به عنوان یک قاعده، چنین پولی برای ارزش و وزن آنها با هیروگلیف مشخص می شد. هر یک از پادشاهی‌ها یا خانواده‌های چینی نوع خاص خود را برای گردش پول داشتند. با گذشت زمان، وزن و اندازه چنین پول غیرعادی کاهش یافت. سرانجام در قرن اول ق. ه. آنها بیشتر از خود زندگی کرده اند. یک سکه کلاسیک چین ظاهر شده است که شکل آن احتمالاً برای بسیاری آشناست - گرد، با یک سوراخ مربع در وسط.

قالب‌های پولی که چینی‌ها استفاده می‌کردند، در اصل از صفحات ساخته شده از ماسه فشرده ساخته می‌شدند. اما چنین ماتریس هایی شکننده بودند و برای مدت طولانی مورد استفاده قرار نگرفتند. بنابراین، سنگ آهک جایگزین آنها شد. سپس ماتریس دو طرفه آمد. یک صفحه با دقت روی دیگری قرار داده شد، فلز از طریق کانال های مخصوص به خلاء حاصل ریخته شد. مازاد آن ریخته شد.

سکه ها سوراخ هایی داشتند که با گذراندن یک طناب در آنها، می شد آنها را بست. به این ترتیب جابجایی مقدار زیادی پول بسیار راحت بود. آنها اغلب به‌جای سکه‌های تکی به صورت بسته‌بندی پرداخت می‌کردند.

در پادشاهی میانه باستان، اصلاحات پولی غیر معمول نبود - به عنوان مثال، حذف تمام سکه ها از گردش توسط نمایندگان سلسله جدید. از گذشته حاکمان میراثی متفاوت به ارث برده اند. سکه ها به شکل ها و عیارهای مختلف بودند. و پس از برداشت آنها، یک استاندارد واحد پول معرفی شد.

سکه چین عمدتاً از برنز ریخته شد. پول آهن خیلی کمتر استفاده می شد، هزینه آنها بسیار کمتر بود. علاوه بر این، شمش های نقره یا طلا مورد استفاده قرار می گرفت. ترکیب برنز مورد استفاده برای پول درآوردن بسته به دوران تاریخی تغییر کرده است. بیشترین درصد مس موجود در آن به سلطنت چندین سلسله - وانگ مانگ، مینگ، تانگ رسید. در دوران خورشید، میزان مس سکه ها به 64 درصد کاهش یافت. در زمان سلسله مانچو چینگ، این علامت به 50 درصد کاهش یافت. این فلز ارزشمند اغلب برای تولید سکه کافی نبود. یکی از حاکمان به همین دلیل صادرات پول به کشورهای دیگر را ممنوع کرد.

زمانی که امپراتوری آسمانی به تصرف مغولان درآمد، انتشار سکه به طور جدی کاهش یافت. از یادداشت های کاغذی استفاده شد که به دستور حاکمان سلسله یوان جدید ساخته شد. با این حال، سکه برنز گرد مرسوم چین با سوراخ مستطیلی در وسط، از بین نرفته است. کتیبه های روی چنین پولی هنوز به زبان هان ساخته می شد.

فاتحان بعدی، مانچوها، با تسخیر امپراتوری آسمانی که در اثر قیام های مداوم در سال 1644 ضعیف شده بود، اصلاحاتی را انجام دادند. آنها سکه هایی با امضای زبان خود منتشر کردند. پول جدید نه تنها برنز، بلکه نقره نیز بود. در اواسط قرن نوزدهم، ضرابخانه های امپراتوری آسمانی، برای صرفه جویی در مسی که از ژاپن وارد می شد، شروع به استفاده از برنج کردند. نقره وارداتی نیز به صورت پزو اسپانیایی استفاده می شد.

سکه های مدرن چینی یوان و همچنین جیائو و فن هستند. از دومی ها بسیار کم استفاده می شود، زیرا قدرت خرید آنها بسیار پایین است. یوان از ده جیائو تشکیل شده است که به نوبه خود به 10 فن تقسیم می شود. سکه های مدرن چین به هیچ وجه شبیه به اسلاف برنزی "نشتی" خود نیستند. عکس بالا ایده ای از آنها می دهد.