همه چیز درباره قوانین نگهداری غلات

2024 نویسنده: Howard Calhoun | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2024-01-07 20:58

استفاده از فناوری های جدید برای رشد غلات می تواند عملکرد غلات را به میزان قابل توجهی بهبود بخشد. تنها در سال 2016، برداشت ناخالص گندم، جو، جو، چاودار و ذرت در روسیه به 116118 میلیون تن رسید که 13 درصد بیشتر از سال 2015 است. با این حال، نه تنها برداشت خوب غلات مهم است. ما هم باید تلاش کنیم تا سال آینده آن را از دست ندهیم. البته ذخیره غلات باید به درستی انجام شود.

انواع آسانسور

در بیشتر موارد محصول برداشت شده گندم، چاودار، جو و غیره در انبارهای مخصوص نگهداری می شود. به چنین مجتمع هایی آسانسور می گویند. انواع مختلفی از این انبارها وجود دارد:

• آمادگی;
• اصلی;
• حمل و نقل؛
• تولید;
• سهام;
• port;
• مبانی اجرا.

بعد، بیایید بفهمیم که همه این شرکت ها در واقع چه هستندذخیره و پردازش غلات.

تهیه آسانسور

به این گونه انبارها انبار غلات نیز گفته می شود. آنها معمولاً با در نظر گرفتن مجاورت با مجتمع های بزرگ کشاورزی ساخته می شوند. این کار به منظور کاهش هزینه های حمل و نقل محصول انجام می شود. در آسانسورهای این نوع، دانه نه تنها ذخیره می شود، بلکه در معرض پردازش اولیه - خشک کردن، تمیز کردن قرار می گیرد. آنها معمولاً محصول را برای مدتی نه چندان طولانی در نقاط دریافت غلات نگه می دارند. به زودی به مقصد حمل می شود - در حمل و نقل جاده ای، ریلی یا آبی. علاوه بر تمیز کردن و خشک کردن دانه، آماده سازی برای کاشت بذر نیز در آسانسورهای برداشت انجام می شود.

انبارهای غله اولیه

آسانسورهای این نوع، اصلی‌ترین آسانسورها هستند و برای نگهداری محصولات در نظر گرفته شده برای مصرف فعلی استفاده می‌شوند. اینجاست که گندم، چاودار، جو و غیره. معمولا از فروشگاه های غلات می آیند. در آسانسورهای اصلی در طول ذخیره سازی، دانه قبلاً تحت پردازش کامل تری قرار می گیرد. همچنین در چنین انبارهایی به دسته های همگنی که الزامات خاصی را برآورده می کند، طبقه بندی می شود.

آسانسورهای اصلی معمولاً ظرفیت بسیار بالایی دارند. در عین حال مجهز به تجهیزات با کارایی بالا هستند. انبارهای غله از این نوع اغلب در تقاطع راه آهن و آبراه قرار دارند.

آسانسورهای تولیدی

این نوع انبار معمولاً در کنار کارخانه های آرد، کارخانه های خوراک دام، غلات و غیره ساخته می شود. هدف اصلی آنها تامین بی وقفه بنگاه های تبدیلی با گندم، جو و غیره است. چنین آسانسورهایی نه تنها تولید می کنندذخیره سازی، بلکه پردازش غلات مطابق با دستورالعمل داده شده است. ظرفیت انبارهای تولید بستگی به ظرفیت کارخانه فرآوری مواد غذایی مجاور دارد.

آسانسورهای سهام

چنین مجتمع هایی برای ذخیره سازی طولانی مدت غلات - برای 3-4 سال طراحی شده اند. در آسانسورهایی از این نوع است که ذخایر غلات دولتی ذخیره می شود. چنین انبارهایی مانند انبارهای اولیه ظرفیت بسیار بالایی دارند. غلات تنها با بالاترین کیفیت به اینجا آورده می شود. در عین حال فقط به ترتیب به روز رسانی سهام آن را منتشر می کنند. اغلب، غلات از چنین آسانسورهایی با کمبود موقت وارد مناطق خاصی از کشور می شود. بنابراین، انبارهایی از این نوع معمولاً در نزدیکی مسیرهای راه آهن طولانی ساخته می شوند.

آسانسورهای حمل و نقل

انبارهای این نوع عمدتاً برای بارگیری مجدد غلات از یک روش حمل و نقل به دیگری استفاده می شود. گاهی اوقات محصولات زراعی و مزارع مجاور به اینجا آورده می شود. آسانسورهایی از این نوع همیشه در محل اتصال خطوط راه آهن به یکدیگر یا مسیرهای آبی ساخته می شوند. در برخی موارد، مجتمع های حمل و نقل را می توان برای ذخیره سازی طولانی مدت غلات نیز استفاده کرد.

امکانات بندری

غلات معمولاً از حمل و نقل یا انبارهای اولیه به این نوع آسانسورها آورده می شود. در اینجا برداشت اغلب برای صادرات آماده می شود. سپس دانه به کشتی های دریایی حمل می شود. همچنین آسانسورهایی از این نوع می توانند گندم، چاودار و … را از کشورهای دیگر دریافت کنند. سپس چنین دانه ای برای مصرف کنندگان داخلی روسیه حمل می شود. ظرفیتآسانسورهای بندری معمولاً بزرگ هستند. در چنین مجتمع هایی فقط از تجهیزات پیشرفته استفاده می شود.

مبانی اجرایی

ذخیره غلات در گیاهانی از این نوع معمولاً فقط برای مدت نه چندان طولانی امکان پذیر است. چنین مجتمع هایی در درجه اول برای تامین غلات و محصولات فرآوری آن به مصرف کنندگان طراحی شده اند. گاهی اوقات پایگاه های فروش نیز محصولات اهداکنندگان نان را می پذیرند.

تکنیک های اساسی ذخیره سازی

محصول گندم، چاودار، جو، ذرت و … را می توان به این روش در انواع آسانسور نگهداری کرد. فن آوری های ذخیره سازی غلات نیز متفاوت است. در حال حاضر، از حالت های ذخیره سازی زیر استفاده می شود:

• خشک;
• سرد؛
• بدون دسترسی هوایی.

در روسیه، دو فناوری اول انبارداری عمدتاً استفاده می شود.

قوانین ذخیره سازی انبوه

این حالت مناسب ترین حالت برای نگهداری طولانی مدت محصول در نظر گرفته می شود. اغلب، هنگام استفاده از فناوری خشک، غلات به صورت فله ذخیره می شود. یعنی به سادگی در توده های بزرگ ریخته می شود. در مقایسه با روش نگهداری غلات در کیسه ها و ظروف، این فناوری مزایای بی قید و شرطی دارد:

• استفاده منطقی تر از انبار غله؛
• ساده کردن حرکت توده ها با وسایل مکانیکی؛
• تسهیل مبارزه با آفات احتمالی؛

• سهولت سازماندهیمشاهدات انبوه؛

• صرفه جویی در هزینه های بسته بندی.

غلات را می توان به صورت عمده هم در مناطق باز و هم در انبارها نگهداری کرد. تارا با تکنولوژی خشک عمدتاً فقط برای مواد دانه طبقه بندی شده استفاده می شود. در مناطق باز، غلات در انبوهی از برزنت پوشیده شده ذخیره می شود.

روش خشک

این حالت ذخیره سازی در درجه اول بر اساس اصل xeroanabiosis است. هنگام خشک کردن دسته‌های غلات، همه میکروارگانیسم‌های مضر موجود در آن در حالت انیمیشن معلق قرار می‌گیرند. بنابراین، در آینده، محصول ذخیره شده باید فقط در برابر حشرات محافظت شود. برای نگهداری طولانی مدت محصول بهتر است از حالت خشک استفاده کنید. این فناوری است که به همین دلیل است که بیشتر در آسانسورهای پایه و انبار استفاده می شود.

روش های فرآوری در حین ذخیره سازی غلات با توجه به این تکنیک می تواند متفاوت اجرا شود. با این حال، تمام روش های خشک کردن به طور مشروط به دو گروه اصلی تقسیم می شوند:

• بدون استفاده از گرما؛
• با کاربرد آن.

رایج ترین راه های خشک کردن دانه در این مورد پر کردن آن در دستگاه های مخصوص و هوای خورشیدی است.

ذخیره‌سازی بدون دسترسی هوا

این روش اول از همه خوب است، زیرا به شما اجازه می دهد تا تمام خصوصیات مفید غلات - آرد زنی و پخت را حفظ کنید. در غیاب هوا، از جمله، میکروارگانیسم ها و حشرات مضر مختلف می میرند یا توانایی تولید مثل را از دست می دهند. دربا استفاده از این فناوری، جرم، به دلیل انباشته شدن دی اکسید کربن، از جمله موارد دیگر، خود حفظ می شود. ذخیره و فرآوری غلات با استفاده از روشی مشابه، به عنوان مثال، در آسانسورهای صنعتی مفید است.

برداشت محصول با استفاده از این فناوری در پناهگاه های هرمتیک مخصوص نگهداری می شود. در برخی موارد، برای تسریع در حفظ خود، دی اکسید کربن عمداً به چنین انبارهایی وارد می شود یا بریکت های یخ خشک قرار می دهند.

نگهداری در یخچال

این روش پس از ذخیره سازی خشک از نظر محبوبیت در رتبه دوم قرار دارد. در این صورت تلفات نیز به حداقل می رسد. با این حال، یک روش ذخیره سازی صرفاً مشابه از نظر اقتصادی تا حدودی نسبت به روش خشک پایین تر است. بنابراین، معمولاً فقط مستقیماً در خود مزارع یا در آسانسورهای کوچک استفاده می شود.

در دمای پایین در توده دانه و همچنین در هنگام خشک شدن، فعالیت انواع میکروارگانیسم ها به شدت کند می شود. دانه با این روش نگهداری تا دمای 5-10 درجه سانتیگراد یا کمتر سرد می شود. برای ایجاد چنین شرایطی معمولا از تکنیک های غیرفعال استفاده می شود. یعنی به سادگی تهویه عرضه و خروجی در انبار را تجهیز می کنند. در فصل سرد، دومی همیشه در انبارها کار می کند. در تابستان، نصب‌ها معمولاً فقط در شب روشن می‌شوند.

گاهی اوقات توده دانه با کمک نوار نقاله یا فن های جداگانه خنک می شود. همچنین ممکن است از روش اختلاط استفاده شود. با این حال، روش خنک‌سازی اخیر به دلیل پیچیدگی به ندرت مورد استفاده قرار می‌گیرد.

قوانیننگهداری کیسه

همانطور که قبلاً ذکر شد، دانه های گندم، چاودار و غیره معمولاً به این روش ذخیره می شوند. اغلب مواد کاشت نخبه یا اولین تولید مثل در ظروف نگهداری می شود. دانه های معمولی به صورت فله ای نگهداری می شوند. تنها استثنا مواد کاشت انواع با پوسته نازک دانه است. همچنین در بیشتر موارد بذرهای مدرج را در کیسه ها قرار می دهند. یعنی به این ترتیب مواد کاشت را که ارزش خاصی دارد یا در معرض آسیب است ذخیره می کنند.

کیسه های چنین دانه ای باید فقط از پارچه های متراکم و درشت ساخته شده باشند. اغلب از نایلون یا پلی پروپیلن در انبارها استفاده می شود. گاهی اوقات دانه را در کیسه های کاغذی مخصوص با آستر پارچه ای می ریزند. همچنین یک ظرف کارفت از انواع مشابه بسیار محبوب است. در هر صورت استفاده از کیسه های محکم یکی از شرایط اجباری نگهداری غلات با استفاده از این فناوری است.

در واقع، خود ظرف بذر قرار است روی عرشه یا نعلبکی چوبی چیده شود. در این حالت معمولاً از روش ذخیره سازی سه تکه یا پنج تکه استفاده می شود. فاصله بین پشته ها طبق مقررات نباید کمتر از 0.7 متر باشد و همینطور تورفتگی ها از دیوارهای انبار باید باشد. ارتفاع پشته ها با چیدن دستی معمولاً 6-8 کیسه است، با مکانیزه - 10-12.

شرایط لازم برای انبار غله

در نظر گرفته شده برای نگهداری گندم، جو یا جو، مجتمع هایی البته باید بر این اساس مجهز شوند. علاوه بر این، خود فن آوری های ذخیره سازی، پذیرش و تحویل باید در آسانسورها به شدت رعایت شود.دانه.

طرح قرار دادن معمولاً بر اساس مواد سالهای گذشته است. این شامل اطلاعات مربوط به کیفیت و کمیت غلاتی است که باید به دولت تحویل داده شود و همچنین واردات و صادرات برنامه ریزی شده دومی.

ظرفیت ذخیره سازی باید تا حد امکان منطقی استفاده شود. در صورت لزوم، محل آسانسور و محل قبل از دانه گذاری ضد عفونی می شود. البته دیوارها و سقف طاق نباید نشتی داشته باشد.

فناوری ذخیره سازی دانه: الزامات اساسی

در آسانسورهای انواع اصلی، دانه ها باید بر اساس نوع، زیرنوع، درجه رطوبت، آلودگی، درجه بندی طبقه بندی شوند. مخلوط کردن ممنوع است. بر اساس رطوبت، دانه ها معمولاً به ترتیب زیر طبقه بندی می شوند:

• خام تا 22%؛
• خام بیش از 22%.

با توجه به درجه آلودگی، دانه به تعداد زیادی توزیع می شود:

• تمیز;
• متوسط تمیز؛
• weedy;
• علف هرز بیش از شرایط محدودکننده.

غلات به شدت آلوده در آسانسورها معمولاً قبل از نگهداری تمیز می شوند.

به طور جداگانه روی آسانسورها دانه دانه، یخ زدگی، متاثر از کنه، آلوده به حشره، با مخلوطی از ارگوت را قرار دهید. توده هایی که بذرهای جوانه زده زیادی دارند نیز جدا می شوند.

مخلوط کردن دانه محصول جدید با سال گذشته در آسانسور مجاز نیست. ارتفاع خاکریز بسته به درجه رطوبت توده و آلودگی آن تعیین می شود:

• برای غلات خشک، این شاخص فقط با ارتفاع سقف های انبار محدود می شود؛
• برای جرم مرطوب - حداکثر 2 متر؛
• در طول نگهداری موقت (قبل از خشک شدن) دانه خام با رطوبت تا 19٪ - 1.5 متر، از 19٪ - 1 متر.

خود تپه باید هرمی یا مستطیلی باشد. سطوح آن باید صاف باشد. از لحظه دریافت دانه تا زمان ارسال، جرم باید به دقت کنترل شود.

پارامترهای ذخیره‌سازی

برای نظارت بر وضعیت توده ذخیره شده، سطح هر خاکریز به طور مشروط به بخش های 100 متری هر کدام تقسیم می شود2. هر یک از آنها متعاقباً با توجه به شاخص های مختلف نظارت می شوند. اما اصلی ترین آنها دما و میزان آلودگی به آفت است. در حالت اول از میله های حرارتی مخصوص برای کنترل استفاده می شود. این دستگاه ها دماسنج های معمولی هستند که در جعبه های فلزی محصور شده اند.

در خاکریزهایی با ارتفاع بیش از 1.5 متر، اندازه گیری ها در سه لایه - در قسمت بالایی (30-50 سانتی متر)، میانی و پایینی انجام می شود. بعد از هر اندازه گیری، هالتر به فاصله 2 متری منتقل می شود.

دانه از نظر میزان آلودگی به آفت بسته به دمای توده بررسی می شود:

• در دمای بالای 10 درجه سانتیگراد - یک بار در هفته؛
• در دمای زیر +10 درجه سانتیگراد - هر دو هفته یک بار؛
• در t زیر صفر درجه - یک بار در ماه.

بذرهای ذخیره شده در کیسه ها در زمستان هر ماه یکبار و در تابستان هر دو هفته یکبار بررسی می شوند.

اقدامات نگهداری آفات

دانه های موجود در آسانسور ممکن است آسیب ببینند:

• weevils;
• گیره;
• moth;
• آتش آسیاب.

هر نوع آفت معمولاً لایه خاصی از توده دانه را اشغال می کند. در زمستان، این حشرات تولید مثل نمی کنند. طغیان فعالیت آفات تنها زمانی مشاهده می شود که دانه به خودی خود گرم می شود. در طول ماه‌های تابستان، حشرات می‌توانند به شدت به صورت توده‌ای تکثیر شوند.

اقدامات زیر برای کنترل آفات در انبار غلات انجام می شود:

• کاربرد شیمیایی گیاهان هنوز در مزرعه - قبل از برداشت؛
• فرآوری در آماده سازی برای ذخیره سازی مستقیماً در آسانسور؛
• نظافت کامل محوطه انبارهای کوچک؛
• استفاده از الک برای از بین بردن آفات کوچک؛
• تطابق دقیق با رژیم در مورد میزان رطوبت دانه ذخیره شده.

ضد عفونی غلات قبل از ذخیره سازی می تواند به روش های مختلفی انجام شود. متداول ترین روش آئروسل یا گاز مورد استفاده است. اولین فناوری معمولاً برای پردازش خود انبارها و مناطق مجاور آنها استفاده می شود. درمان آئروسل اغلب با استفاده از حشره‌کش‌های ارگانوفسفره یا پیرتروئید انجام می‌شود.

ضد عفونی کردن آئروسل می تواند کاملاً مؤثر باشد. با این حال، اغلب در آسانسورها، از فناوری پردازش گاز ارزان‌تر استفاده می‌شود. در این مورد می توان از موارد زیر به عنوان بخور استفاده کرد:مواد: قرص اتیل بروماید، آلومینیوم یا منیزیم فسفید. هر دو نوع پردازش را فقط می توان توسط تیم های ویژه ای که مجوز این نوع فعالیت ها را دارند انجام داد.

در برابر انواع مختلف پوسته پوسته، علاوه بر آئروسل یا گاز، می توان از فناوری های پردازش معمولی نیز استفاده کرد. در این مورد بیشتر از تله های فرمونی و آماده سازی میکروبیولوژیکی استفاده می شود. برای کنترل جوندگان در انبارها از طعمه های سمی (معمولاً بر پایه روی فسفید) استفاده می شود.

راههای جایگزین

بنابراین، غلات اغلب در آسانسورها ذخیره می شوند. با این حال، روش های دیگری برای نگهداری محصولات گندم، چاودار یا جو وجود دارد. به عنوان مثال، اغلب کشاورزان از آستین های پلاستیکی برای ذخیره غلات استفاده می کنند. مزیت اصلی این فناوری صرفه جویی در مصرف منابع و برق است. در واقع، در این مورد، نیازی به ترتیب خاصی برای ذخیره سازی نیست.

کشاورز با این روش انبارداری فقط برای خرید بیگر باید پول خرج کند. این نام دستگاه ویژه ای است که برای پر کردن کیسه های غلات طراحی شده است. آستین برای نگهداری محصول گندم یا جو از پلاستیک الاستیک چند لایه ساخته شده است. ظرفیت آنها 200-300 تن است.

کشاورزان کوچک و متوسط نیز باید انبارهایی برای ذخیره غلات بسازند. در صورت تمایل، چنین ساختاری را می توان با دستان خود برپا کرد. بهتر است یک انبار غله خانگی از چوب و تخته بسازید. فضای درونانبار باید به سطل و سطل تقسیم شود. دومی نوعی جعبه هستند.

انبارهایی برای ذخیره غلات اغلب بر روی پایه ستونی بسازید. این طرح ارزان تر است. علاوه بر این، در یک انبار روی چنین پایه ای، دانه ها متعاقباً تهویه بهتری خواهند داشت.

شما می توانید چنین ساختاری را نه از چوب، بلکه از مواد مدرن تر بسازید. این می تواند به عنوان مثال، بتن هوادهی، بتن فوم سازه های فلزی با روکش، و غیره باشد. اما در این مورد، همچنین لازم است محفظه هایی در انبار برای ذخیره دانه برای دانه ها، برای مصرف فعلی، گرفتگی، لکه دار شدن فاسد تجهیز شود. و غیره

از بین رفتن ماندگاری

بنابراین، حداکثر کاهش تلفات محصول در آسانسور تنها در صورت رعایت دقیق فناوری ذخیره سازی آن حاصل می شود. استانداردها، از جمله موارد دیگر، هنجارهایی را برای از دست دادن طبیعی دانه در طول ذخیره سازی تعیین می کنند.

در واقع از فرمول های خاصی برای خود محاسبات استفاده می شود. این امر طول عمر محصول را در نظر می گیرد. به عنوان مثال، هنگام ذخیره برای بیش از 3 ماه، از فرمول زیر استفاده می شود: x=a + b>c / d، که در آن:

• a - کاهش برای دوره ذخیره سازی قبلی،
• b - تفاوت بین هنجار خط ذخیره سازی فعلی و قبلی؛
• v - تفاوت بین میانگین نرخ ذخیره سازی و قبلی؛
• r - تعداد ماه‌های ذخیره‌سازی.

از دست دادن طبیعی دانه در حین ذخیره سازی می تواند در نتیجه کاهش رطوبت در حین خشک شدن، به دلیل گرفتگی، رسوب ناخالصی های معدنی روی آن رخ دهد.جنسیت و غیره.