چه کسی پدیده ولکانیزاسیون لاستیک را کشف کرد و چیست؟

2024 نویسنده: Howard Calhoun | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-17 10:25

چه کسی پدیده ولکانیزاسیون لاستیک را کشف کرد، همه نمی دانند. اگرچه نام این شخص اغلب در پیام های تبلیغاتی ذکر می شود. نام او چارلز نلسون گودیر بود و امروزه لاستیک های یک برند معروف نام او را یدک می کشند. بدون مشارکت او، "لاستیک هندی" (لاستیک)، شاید هرگز به طور گسترده مورد استفاده قرار نمی گرفت، زیرا این فقط یک کنجکاوی بود، زمانی که از آمریکا آورده شده بود. در طول سالها، چارلز آزمایش های متعددی را برای مخلوط کردن لاستیک با اجزای مختلف (از سقز گرفته تا اکسید روی سمی) انجام داد تا اینکه در سال 1839 ترکیب این ماده را با گوگرد کشف کرد.

فرآیند ولکانیزاسیون لاستیک چیست؟ از نقطه نظر شیمی، این اتصال مولکول های لاستیک انعطاف پذیر به یک شبکه سه بعدی به شکل فضایی است، در حالی که پیوندهای شیمیایی متقاطع بسیار نادر است. خاصیت دوم به لاستیک اجازه می دهد تا به اندازه لاستیک طبیعی الاستیک باقی بماند.که ساخته شده است.

هنگام ولکانیزه کردن لاستیک، مش را می توان با قرار گرفتن در معرض دمای بالا یا تشعشع و همچنین با استفاده از یک عامل شیمیایی خاص به دست آورد. به عنوان یک قاعده، واحدهای ویژه ای برای عملیات استفاده می شود، مانند دیگ بخار، ماشین های قالب گیری تزریقی، پرس ها، اتوکلاوها، فرم دهنده های ولکانیزه کننده و حامل های حرارتی (از بخار داغ تا گرمایش الکتریکی).

دمای پخت لاستیک خام بسته به نحوه استفاده از محصول نهایی می تواند کمی متفاوت باشد. محدوده کلاسیک 130 تا 200 درجه سانتیگراد است، اگرچه پوشش های لاستیکی و درزگیرها گاهی اوقات در دمای اتاق پخت می شوند (در دمای 20 درجه، "درمان سرد"). مواد-عوامل برای این فرآیند کاملاً متنوع هستند. بیشتر اوقات، ولکانیزاسیون گوگرد انجام می شود که به دست آوردن لاستیک های داین مورد استفاده در ساخت لاستیک ها و کفش های لاستیکی امکان پذیر است. علاوه بر این، به اصطلاح "شتاب دهنده ها" (برای نوع دوم فرآیند) نقش مهمی ایفا می کنند، اینها عمدتا سولفونامیدها و اینول های جایگزین هستند.

اگر شتاب‌دهنده‌ها در فرآیند شیمیایی دخیل باشند: دی تیوکاربامات‌ها یا زانتات‌ها، ولکانیزاسیون داغ لاستیک را می‌توان در مدت زمان بسیار کوتاهی انجام داد. در این حالت عملیات در دمای حدود 110-125 درجه به سرعت انجام می شود. دماهای پایین تر (بین 20 تا 100 درجه) را می توان برای درمان برخی از چسب ها و ترکیبات لاتکس با استفاده از دی متیل دی تیوکاربامات سدیم استفاده کرد.

مواد اضافی مورد استفاده در ولکانیزاسیون لاستیک (الیگواتراکریلات ها، پراکسیدها، رزین های فنل فرمالدئید و غیره) امکان به دست آوردن محصولاتی با مقاومت حرارتی بالا، استحکام و خواص دی الکتریک بهبود یافته را فراهم می کند. همچنین، نقش مهمی در تشکیل یک محصول خاص (از زیره چکمه گرفته تا جواهرات) توسط آنتی اکسیدان ها (افزایش طول عمر لاستیک) و نرم کننده ها ایفا می کنند که باعث می شود ویسکوزیته ماده در طول فرآوری کاهش یابد. نرخ "پاک کردن".