چرا ممکن است روسیه به ناوهای هواپیمابر هسته ای نیاز داشته باشد؟

2024 نویسنده: Howard Calhoun | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-17 10:25

در طول قرن بیستم، ناوهای هواپیمابر نمادی از تجاوز بودند که همیشه به یک درگیری نظامی تبدیل نمی شدند و گاهی اوقات شامل نمایش قدرت می شدند. بنابراین یک سارق خیابانی که یک میله سنگین در دست راست و یک آجر در دست چپ دارد، مودبانه پیشنهاد می کند که دومی را با مبلغی گرد بخرد.

کشورهای فقیر توانایی حفظ نیروی دریایی قدرتمند را ندارند. هزینه یک ناو هواپیمابر امروز با قیمت های قابل مقایسه 10 تا 15 میلیارد دلار است و ساخت آن مستلزم هزینه های بودجه اضافی برای حفظ شرایط فنی و توانایی رزمی است که سالانه قابل مقایسه با این مقدار است. جای تعجب نیست که می گویند بهترین راه برای از بین بردن دشمن این است که یک کشتی جنگی قدرتمند به او بدهید.

انجام موفقیت آمیز عملیات نظامی بدون دستیابی به برتری هوایی بسیار دشوار است. جنگ‌های دهه‌های پس از جنگ (کره، ویتنام، فالکلند) بدون پرواز پایگاه‌های هوایی شناور در نزدیکی مرکز درگیری، امکان حضور صدها هواپیما در حریم هوایی را نداشتند.

اختلافات در مورد میزان مورد نیاز ناوهای هواپیمابر روسی از زمان شوروی ادامه داشته است. مخالفان در آنها به دو گروه اصلی تقسیم می شوند که به طور معمول "کبوتر" و "شاهین" نامیده می شوند. اولین مدافع اصلکفایت، یعنی به حداقل رساندن هزینه های نظامی، و دومی - برای پاسخ مناسب و تقریباً متقارن به هر چالشی.

اقتصاد شوروی در کارایی خود نمی توانست با ظرفیت های تولید رقیب اصلی خود، ایالات متحده رقابت کند، بنابراین ساخت یک دوجین ناو هواپیمابر هسته ای صورت نگرفت. در دهه 1970، هر یک از این ناوهای هواپیمابر حدود یک میلیارد دلار برای مالیات دهندگان آمریکایی هزینه داشت. با این وجود، در طول دهه 80، رزمناوهای سنگین Varyag و تفلیس در نیکولایف مستقر شدند که قادر به دریافت 50 فروند هواپیمای چند منظوره مافوق صوت مدرن در عرشه پرواز خود بودند که از نظر مشخصات فنی کمتر از هورنت و اف-16 نبودند، به غیر از تامکت ها و فانتوم ها.. پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی، این سوال مطرح شد که آیا روسیه به این ناوهای هواپیمابر نیاز دارد و به طور کلی با آنها چه باید کرد.

تصمیم سلیمان گرفته شد. فرماندهی ناوگان دریای سیاه موفق شد کشتی "تفلیس" را که راه اندازی شده بود به ناوگان شمال منتقل کند و در آنجا با موفقیت خدمت نظامی را با نام "دریاسالار کوزنتسوف" انجام دهد و "واریاگ" ناتمام به حالت زنگ زده رها شد. در کارخانه کشتی سازی نیکولایف تا زمانی که به قیمت آهن قراضه به چین فروخته شد.

ویرانی و افول کامل اقتصادی دهه نود به تحلیلگران غربی نشان داد که روسیه دیگر نمی تواند ادعای نقش یک ابرقدرت را داشته باشد. سناریوی تجزیه کشور و تسلط کامل بر آن کاملا محتمل به نظر می رسید. با این حال، در مقطعی، همه چیز طبق برنامه پیش نرفت. چیتماس گرفت، نادیده گرفته شد…

با پرداخت بدهی های خارجی و نتیجه گیری در مورد خطر بی توجهی به امنیت به عنوان مثال سایر کشورها، رهبری کشور بدون نادیده گرفتن نیروی دریایی روسیه شروع به تقویت توان دفاعی کرد. در مرحله اول، قرار نبود ناوهای هواپیمابر ساخته شوند، با تمرکز بر نیروی ضربت اصلی - ناوگان زیردریایی.

در همین حال، دکترین های نظامی بسیاری از ایالت ها به طور قابل توجهی تغییر کرده است. چین و هند - کشورهایی که هیچ کس نمی تواند آنها را به استعمار نو متهم کند - با این وجود، شروع به تلاش برای ایجاد ناوگان تمام عیار خود با پشتیبانی هوایی کردند. ایتالیا و اسپانیا نیز ناوهای هواپیمابر، هرچند کوچک، اما داشتند. فرانسه یک کشتی تمام عیار از این کلاس دارد، علاوه بر این، یک نیروگاه هسته ای نیز دارد. چرا کشورهایی که به دنبال تصرف نظامی سرزمین های خارجی نیستند به چنین سلاح هایی نیاز دارند و آیا می توان به ناوهای هواپیمابر روسیه نیاز داشت؟

سوال نسبتاً بلاغی است. اگر ناوهای هواپیمابر روسی در سواحل آن ظاهر شوند، اعمال فشار نظامی بر یک کشور اتحادیه دور از سواحل ما دشوار است. علاوه بر حفظ برابری نظامی، هر ابرقدرتی دارای منافع اقتصادی است که نیاز به دفاع از آن ممکن است در مناطقی پدید آید که امروزه پورتال های اطلاعاتی به یاد نمی آورند. در اختیار داشتن یک ناوگان تمام عیار که قادر به حل هر گونه ماموریت جنگی در مکان های دوردست باشد، نه تنها از جنبه اعتبار ملی و ضرورت نظامی، بلکه از نظر امکان سنجی اقتصادی است.

ظاهراً ناوهای هواپیمابر جدید نیروی دریایی روسیه دریافت خواهند کرد،با این حال، این رویداد را نباید در دهه آینده انتظار داشت. یک کشتی از این کلاس نه تنها به تنهایی گران است، بلکه نیاز به زیرساخت مناسب دارد. به احتمال زیاد، کشتی های حامل هواپیما با نیروگاه هسته ای، جابجایی بیش از 100000 تن، برد تقریبا نامحدود و استقلال طولانی مدت ساخته خواهند شد. شاید تعداد آنها کمتر از ایالات متحده باشد، اما به اندازه ای است که متحدان روسیه از هیچکس نترسند.