مرواری، نژاد اسب: مشخصات و عکس

2024 نویسنده: Howard Calhoun | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-17 10:25

جنس این اسب ها در منطقه مروار (جادپور کنونی) که در هند قرار دارد، پرورش یافته است. به همین دلیل این نژاد اسب را مرواری می نامند. گاهی اوقات ممکن است به آنها مالانی گفته شود.

این تیره مدتها پیش پرورش یافته بود، به گفته یکی از کاهنان اعظم صومعه، آنها در آن زمان ظهور کردند، "وقتی اقیانوس از شهد خدایان کف می کرد … زمان هایی که اسب ها باد بودند. " در این مطلب با نژاد هندی اسب مارواری آشنا می شویم، ویژگی ها، خصوصیات و عکس هایی از این دست را بررسی می کنیم.

افسانه چگونگی پیدایش این نژاد

افسانه های زیادی درباره چگونگی و زمان پیدایش این اسب ها وجود دارد. به گفته محبوب ترین آنها، روزی روزگاری در نزدیکی سواحل هند یک کشتی عربی غرق شد. اسب‌های عرب به داخل کشتی منتقل شدند، تنها هفت اسب از همه موفق به فرار شدند. توانستنددر شهرستان کوچ در ساحل بروید. مدتی بعد، این حیوانات توسط ساکنان محلی منطقه مروار به دام افتادند. اسب های عرب با اسب های قوی و قوی هندی تلاقی داشتند. اعتقاد بر این است که در اسب های مالانی خون اقوام مغولی وجود دارد. این نژاد توسط چندین نسل از ماهاراجاها که در بیابان های راجستان مزاج شده بودند، پرورش داده شد. در نتیجه اسب های بسیار زیبا، مقاوم و بی تکلف از نژاد مرواری به دست آوردیم. او یک نژاد سلطنتی، مرموز و کمتر مطالعه شده است.

منشا

قبیله راجپوت راتور در قرن دوازدهم شروع به تولید مثل کردند، در قرون وسطی آنها کاست غالب در شمال هند بودند. Rakhtors برای پرورش فقط حیوانات اصیل و سرسخت را می گرفتند. آنها موفق به ایجاد یک نژاد نظامی ایده آل برای نبرد در صحرا شدند. ویژگی‌های اسب‌های عرب مانند هوش، زیبایی، استقامت فوق‌العاده و ارادت خاص حیوانات محلی به عنوان مبنا در نظر گرفته شد. با ورود مغول ها به سرزمین هند، اسب های استپی کوتاه قد و اسب های اصیل ترکمن در اینجا ظاهر شدند که بعدها به اصلاح نژاد مرواری کمک کردند. برای چندین قرن، پرورش دهندگان این نژاد را بهبود بخشیده اند، انتخاب بر اساس معیارهای بسیار دقیق انجام شد.

راتورها اسب های مرواری بسیار مقاومی را پرورش داده اند که شیوه زندگی آنها در سرزمین های بد می گذرد. آنها با تغذیه از پوشش گیاهی کم بیابان، به خوبی با شرایط آب و هوایی سازگار می شوند و برای مدت طولانی بدون آب کار می کنند. این اسب ها قادرند مسافت های طولانی را برای مدت طولانی طی کنند.سرعت. یکی از ویژگی های شگفت انگیز اسب های مالانی ساختار شانه ها است: آنها نسبت به پاها در زاویه بسیار کمتری قرار دارند. این ساختار جلوی حیوان را بسیار سبک‌تر می‌کند که به آن اجازه می‌دهد به خوبی روی ماسه‌ها حرکت کند.

در آستانه انقراض

برای چندین قرن از اسب ها به عنوان سواره نظام استفاده می شد، اما فقط افرادی که دارای موقعیت اجتماعی بالایی بودند می توانستند آنها را مالک شوند. در قرن نوزدهم، هند به کشوری استعماری متعلق به انگلستان تبدیل شد. مالکان جدید سعی کردند تمام آداب و رسوم این کشور را از بین ببرند. اسب هایی با منشاء انگلیسی و اروپایی به هند آورده شدند و بیشتر نژاد مرواری برای گوشت استفاده می شد. در دهه سی قرن گذشته، جمعیت حیوانات به طور قابل توجهی کاهش یافته بود.

از سال 1950، کار اصلاح نژاد برای بازسازی نژاد مرواری بازسازی شد. همچنین ممنوعیت صادرات این حیوانات به کشورهای دیگر در نظر گرفته شد. در سال 2000، به عنوان یک استثنا، فرانچسکا کلی، یک آمریکایی، اجازه یافت چندین اسب از این نژاد را از هند خارج کند - فقط به این دلیل که او بود که جامعه ای را برای حفظ این نژاد ارزشمند سازمان داد.

اسب های مرواری: خصوصیات

این نژاد شکل بدنی بسیار زیبایی دارد. اسب های مالانی بدنی لاغر، سر کوچک با نیمرخ مستقیم و پوزه پهن دارند. حیوانات چشمان زیبای بزرگ، دهانی کوچک و آرواره های رشد یافته دارند. گردن آنها دارای طول متوسط است، ضخیم نیست، سر با زاویه 45 درجه به گردن متصل است. قفسه سینه به اندازه کافی عمیق استپژمرده های پهن و برجسته و پاهای برازنده بلند. سم ها بسیار سخت هستند، این اسب ها تقریباً هرگز نعل نمی شوند. اسب‌های مرواری گوش‌های خاصی دارند که هیچ نژاد دیگری ندارد: آنها در بالا و نزدیک به هم هستند. طول می تواند از 9 تا 15 سانتی متر باشد، با لمس نوک ها، آنها یک قلب را تشکیل می دهند. گوش ها قابلیت چرخش 180 درجه را دارند. اعتقاد بر این است که به لطف چنین گوش هایی، حیوانات شنوایی خوبی دارند.

اسب ها آرام و مطیع هستند، آنها می دانند چگونه در فضا به خوبی حرکت کنند. شاخص های پارامتریک: قد در قسمت پژمرده از 152 تا 163 سانتی متر است، در برخی استان ها افراد با قد 142 تا 173 سانتی متر وجود دارد.

رنگ

رنگ نژاد اسب مارواری می تواند به شرح زیر باشد: سرخابی، سفید، خاکستری، قرمز، سیاه، پیبالد.

اسب های کت و شلوار سفید بسیار مورد احترام هستند. آنها فقط در مناسک و مناسک مقدس شرکت می کنند.

حیوانات خاکستری و سایه های مشابه بیشترین محبوبیت را در میان پرورش دهندگان اسب دارند.

سیاه‌ها یا سیاه‌پوستان یک نقص نژادی محسوب می‌شوند. برای هندوها، سیاه نماد مرگ و تاریکی است.

نژاد اسب مرواری: عکس ها، حقایق جالب

از تاریخ مشخص است که نمایندگان این نژاد در نبردهای بزرگی که در قلمرو هند رخ داد شرکت کردند. اسب‌های مرواری دارای ویژگی‌های رزمی استثنایی بودند که به آنها اجازه می‌داد در نبردی نابرابر با فیل‌گردان شرکت کنند. غالباً راجوپتاها به دلیل حیله گری و نبوغ خود پیروز شدند. به عنوان مثال، در قرون وسطی، قبل از نبرد، جنگجویان اسب های خود را که مخصوص ساخته شده بودند می پوشیدندتنه های تقلبی فیل های جنگی متعلق به دشمن آنها را با فیل های کوچک اشتباه گرفت و حمله نکرد. در این هنگام، اسب‌هایی از نژاد مرواری که مخصوصاً آموزش دیده بودند، با پاهای جلویی خود بر روی پیشانی فیل ایستادند و سوارکار با نیزه به راننده ضربه زد.

در قرون وسطی، یک ارتش آموزش دیده متشکل از پنجاه هزار سوار بود. اسب های این نژاد به صاحب خود بسیار وفادار و وفادار هستند. اعتقاد بر این است که اسب هرگز صاحب زخمی را ترک نمی کند، اما با دقت از او محافظت می کند و دشمنان را دور می کند. در صورتی که صاحبش گم شود، به لطف یک غریزه خاص، حیوان همیشه راه خود را به خانه پیدا می کند.

تولید مثل و طول عمر

در سال 2007، یک مطالعه ژنتیکی انجام شد، که از طریق آن رابطه نزدیک اسب های ماروار با شش نژاد دیگر هندی، با اسب های سوارکار عرب و یک پونی تبتی مشخص شد. اسب های مرواری را نمی توان در طبیعت یافت. آنها فقط توسط نوادگان قبایل ویژه جنگجو در منطقه مروار پرورش داده می شوند. پرورش و حفاظت از این نژاد در سطح ایالتی حمایت می شود. در حال حاضر، تعداد این حیوانات منحصر به فرد به طور مداوم افزایش یافته است که البته طرفداران پرورش اسب را خوشحال می کند. امید به زندگی این اسب های سلطنتی با مراقبت خوب و مناسب حدود 30 سال است.

مارواری در روسیه

در میان پرورش دهندگان اسب شایعاتی مبنی بر حضور دو اسب مرواری در اصطبل شخصی افراد بسیار ثروتمند وجود دارد. اما چگونه آنها به روسیه رسیدند، فقط صاحبان وخود اسبها.

محل استفاده از این نژاد

در ارتش هند و اکنون یک واحد سواره نظام وجود دارد. اما، با وجود تمام ویژگی های برجسته اسب های مالانی، به ندرت از آنها برای کارکنان ارتش استفاده می شود. این به دلیل این واقعیت است که بخش عمده ای از دام ها برای احیای جمعیت استفاده می شود.

اسب های مروار در هدف خود جهانی هستند. از آنها برای سواری یا حمل و نقل کالا استفاده کنید. نمایندگان این نژاد اغلب به کالسکه ها مهار می شوند. در روستاها برای کارهای کشاورزی استفاده می شود. بهترین افراد با نژادهای سوارکاری اصیل تلاقی می کنند تا اسبی همه کاره تر داشته باشند. از اسب های مرواری برای بازی واترپلو استفاده می شود، آنها در جشنواره ها، عروسی ها و رقص های هندی مختلف شرکت می کنند.