نهادهای حاکم بر یک شرکت سهامی: ویژگی ها، الزامات و توضیحات

2024 نویسنده: Howard Calhoun | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-17 10:25

چارچوب نظارتی در حال حاضر در روسیه که سیستم مدیریت شرکت های سهامی را تنظیم می کند، بر اساس قوانین غربی شکل گرفت. البته، استانداردهای داخلی ویژگی های سیستم اقتصادی فدراسیون روسیه را در نظر می گیرند.

در حال حاضر، شرکت های سهامی از سیستم حاکمیت شرکتی استفاده می کنند. مبتنی بر مجموعه ای از اقدامات اقتصادی، قانونی و سازمانی است. اجازه دهید بیشتر در نظر بگیریم که چه نهادهای مدیریتی می توانند در یک شرکت سهامی عام باشند.

بازدید

طبق مقررات جاری، نهادهای حاکم بر شرکت سهامی عبارتند از:

• مجمع عمومی سهامداران.
• هیئت نظارت (هیئت مدیره).
• تنها هیئت حاکمه. در یک شرکت سهامی، مدیر کل به عنوان آن عمل می کند.
• هیئت همگانی (هیئت مدیره، مدیریت اجرایی).
• کمیسیون تجدید نظر.

انتخاب ساختار اداری

ساختار کنترل بسته به ترکیبی از کنترل های فوق در شکل می گیردشرکت سهامی.

انتخاب یک ساختار اداری خاص یکی از مهمترین مراحل در ایجاد یک واحد اقتصادی تلقی می شود. اتخاذ تصمیم درست احتمال تضاد بین مدیران و سهامداران را به حداقل می رساند و کارایی مدیریت را بهبود می بخشد.

باید گفت که بنیانگذاران یک شرکت نسبت به سهامداران مزایای خاصی دارند. با انتخاب ساختار مدیریتی مورد نیاز خود، با تلفیق ماهرانه بدنه های مدیریتی یک شرکت سهامی، می توانند از فعالیت های بنگاه اقتصادی سود فراوانی کسب کنند. با این حال، هیچ ساختاری نمی تواند برای همیشه وجود داشته باشد. سهامداران حق دارند در صورت وجود دلایل مناسب آن را تغییر دهند. در هر صورت، فعالیت ها و اختیارات نهادهای حاکم بر یک شرکت سهامی باید با مقیاس شرکت مطابقت داشته باشد.

به لطف امکانی که قانون برای ترکیب بخش های مختلف سیستم اداری ایجاد کرده است، سهامداران می توانند با در نظر گرفتن اندازه شرکت، ساختار سرمایه و وظایف خاص تعیین شده، مناسب ترین مدل را برای خود انتخاب کنند. کسب و کار.

گزینه‌های کنترل

در عمل از مدل های اداری مختلفی استفاده می شود. اما در هر یک از آنها حضور 2 هیئت عالی حاکمیتی یک شرکت سهامی الزامی است: مجمع عمومی و هیئت منفرد.

علاوه بر این، یک ساختار کنترلی در همه طرح‌ها گنجانده شده است. کمیته حسابرسی است. وظیفه اصلی آن کنترل مالی و اقتصادی استعملیات انجام شده در شرکت در این راستا معمولاً کمیسیون حسابرسی به عنوان نهاد مدیریت مستقیم یک شرکت سهامی محسوب نمی شود. با این حال، کارایی سیستم اداری را نمی توان بدون کنترل قابل اعتماد تضمین کرد.

تفاوت بین مدل های حکمرانی ترکیبی از ساختار دانشگاهی و انفرادی است.

طرح سه مرحله ای

می تواند کامل یا مخفف باشد. با این مدل، عالی ترین مرجع حاکم بر یک شرکت سهامی، مجمع سهامداران است. طرح کامل سه مرحله ای را می توان در هر AO استفاده کرد. این مدل امکان تشدید کنترل سهامداران بر فعالیت‌های مدیران را فراهم می‌کند.

در سطح بعدی هیئت نظارت قرار دارد. او کار اعضای انحصاری و دانشگاهی را کنترل می کند.

همانطور که توسط قانون فدرال "در مورد شرکت های سهامی" تعیین شده است، اعضای ساختار مدیریت دانشگاهی نمی توانند بیش از 1/4 هیئت مدیره باشند. در عین حال، نهادی که به عنوان مدیر کل فعالیت می کند نمی تواند به سمت رئیس هیئت مدیره منصوب شود.

طرح کامل سه مرحله ای برای شرکت های اعتباری که در قالب JSC تاسیس شده اند اجباری است.

مدل کوتاه سه مرحله ای

این طرح در هر شرکت سهامی نیز قابل استفاده است. تفاوت آن با مدلی که در بالا توضیح داده شد، عدم وجود یک هیئت حاکمه دانشگاهی است. بنابراین با این مدل محدودیتی برای تعداد و وضعیت اعضای هیئت مدیره وجود ندارد.

Bدر طرح اختصاری، نفوذ مدیرعامل بسیار بیشتر است. در واقع، او به تنهایی امور جاری شرکت را مدیریت می کند.

این مدل در شرکت های سهامی کاملا متداول است. این محبوبیت به این دلیل است که به شما امکان می دهد بین فعالیت های ساختارهای اجرایی و کنترلی تعادل برقرار کنید.

گزینه های دیگر

در برخی از شرکت ها، اساسنامه حق تشکیل دستگاه های اجرایی را برای هیئت مدیره تعیین می کند. این مدل بیشتر برای سهامداران بزرگی که دارای سهام کنترلی هستند مناسب است. شورا به مقام عالی مدیریت شرکت سهامی تبدیل می شود و مستقیماً در امور جاری شرکت شرکت نمی کند.

مدل دیگر یک سیستم اداری دو لایه کاهش یافته است. می توان از آن در شرکت هایی با کمتر از 50 سهامدار استفاده کرد. این مدل برای شرکت های کوچکی است که در آن مدیر عامل نیز سهامدار اصلی است.

ویژگی های ساختارهای اجرایی

دستگاه اجرائی به نهاد کنترل مستقیم گفته می شود که با تصمیم هیئت مدیره یا مجمع صاحبان سهام تشکیل می شود. وظایف آن در قانون یا اساسنامه جامعه تعریف شده است.

مسئولیت هیأت های مدیریتی شرکت سهامی در صورت وارد آمدن زیان به مؤسسه به دلیل اعمال یا عدم اقدام غیرقانونی است.

ساختار اجرایی می تواند انفرادی یا گروهی باشد. در بسیاری از جوامع، هر دو نوع هیئت حاکمه به طور همزمان عمل می کنند. در عین حال در اساسنامه چنینشرکت ها، صلاحیت این ساختارها به وضوح مشخص شده است.

نهادی که وظایف تنها بدنه مدیریتی را انجام می دهد به عنوان رئیس ساختار دانشگاهی نیز عمل می کند.

ایجاد و خاتمه اجسام

تشکیل ساختارهای اداری در شرکت سهامی بر اساس تصمیم مجمع عمومی انجام می شود. با این حال، قانون اجازه می دهد تا این اختیارات به هیئت مدیره منتقل شود.

شورا یا مجمع عمومی حق دارد در هر زمان در مورد انحلال یا تعلیق زودهنگام فعالیت دستگاه های اجرایی تصمیم گیری کند. در عین حال، باید یک ساختار مدیریتی موقت ایجاد شود. برای حل این مسائل یک جلسه فوق‌العاده تشکیل می‌شود.

تشکیل یک ساختار اجرایی موقت ممکن است به دلیل عدم امکان اجرای بیشتر وظایف آن توسط هیئت حاکمه فعلی باشد.

صلاحیت مدیرعامل

تنها نهاد حاکم از طرف شرکت بدون وکالتنامه عمل می کند. قدرت های او عبارتند از:

• اجرای تصمیمات اتخاذ شده توسط مجمع عمومی.
• مدیریت عملیاتی فعالیتهای جاری شرکت.
• برنامه ریزی کار.
• تأیید کارمندان.
• استخدام و اخراج کارمندان.
• صدور سفارشات، سفارشات.
• انعقاد قراردادها،قراردادها،قراردادها، افتتاح حساب، صدور وکالتنامه، انجام تراکنش های مالی به مبلغ بیش از 25%ارزش دارایی های شرکت.
• پرداخت ادعاها، شرکت در دعاوی از طرف شرکت.

البته این لیست هنوز کامل نیست. اختیارات مدیرعامل باید در اساسنامه شرکت ذکر شده باشد.

انتخاب/انتصاب مدیرعامل

تنها هیئت می تواند توسط مجمع عمومی یا هیئت مدیره منصوب/انتخاب شود. در حالت اول، موقعیت مدیر عامل پایدارتر خواهد بود. مدت تصدی برای انتصاب/انتخاب یک هیئت منفرد ممکن است 5 سال باشد.

نامزدی می تواند توسط سهامدارانی که حداقل 2٪ از سهام دارای حق رای را در اختیار دارند، ارائه شود. همچنین اساسنامه ممکن است شرایط دیگری را برای شرکت در تصمیم گیری در مورد انتخاب/انتصاب مدیر کل پیش بینی کند. فقط یک نامزد باید در یک درخواست مشخص شود.

هیئت

این نهاد دانشگاهی شرکت اقتصادی را همتراز مدیر کل مدیریت می کند. مدت تصدی هیئت مدیره 1 سال می باشد. معمولاً شامل افراد در پست های کلیدی می شود: مدیر عامل، Ch. مهندس، رئیس اقتصاددان و غیره.