گوجه فرنگی ژاپنی: ویژگی ها، توضیحات، ویژگی های کشت

2024 نویسنده: Howard Calhoun | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-17 10:25

گوجه فرنگی ژاپنی در بین ارقام مقاوم به بیماری های مختلف و همچنین از نظر عملکرد بهترین است. اما یافتن دانه های واریته در قفسه فروشگاه ها دشوار است - آنها توسط آماتورها و کلکسیونرها فروخته می شوند.

منشا واریته ناشناخته است. عقیده ای وجود دارد که گوجه فرنگی ژاپنی متعلق به گونه هایی است که در شهر بوگورودسک رشد کرده اند.

شرح

گونه گوجه فرنگی به بلندی - تا دو متر اشاره دارد. در شرایط گلخانه ای رشد می کند. در مناطق جنوبی به خوبی در زمین های باز رشد می کند.

در روند رشد، بوته ها تشکیل می شوند، گره خورده اند. گوجه‌فرنگی ژاپنی برگ‌هایی با اندازه متوسط دارد، نه پهن. تا ده میوه یا بیشتر روی قلم مو شکل می گیرد.

تنوع میان فصل است. از طریق نهال رشد می کند. اگر بذرها را در ماه مارس بکارید، تا ماه مه می توانید نهال های عالی بگیرید و اولین محصول را در ماه جولای برداشت کنید.

ویژگی های تنوع

کشت گوجه فرنگی ژاپنی حتی برای سبزی کاران مبتدی امکان پذیر است. این گیاه نیستدمدمی مزاج، بازده بالا پایدار می دهد. تنوع عملا هیچ نقصی ندارد. در خط میانی در شرایط گلخانه ای کشت می شود.

طبق توضیحات، گوجه فرنگی ژاپنی دارای ویژگی های مثبت زیر است:

• گیاه مقاوم به بسیاری از بیماری ها؛
• دانه های گوجه فرنگی جوانه های خوب و دوستانه می دهند؛
• میوه هایی با شکل غیرعادی، با طعم روشن و محتوای بالای عناصر کمیاب مفید.

علی رغم مزیت های تنوع، معایبی هم دارد. یکی از اصلی ترین آنها ناتوانی در یافتن بذر در فروشگاه های کشور است. آنها از کلکسیونرهای آماتور خریداری می شوند.

ژاپنی به دلیل عملکرد بالا و توانایی تولید تا اواخر پاییز مشهور است.

شرح میوه ها

میوه هایی با رنگ های صورتی، در نوک یک تاج زرد مایل به زرد به وزن حدود 300 گرم. آنها گوشتی، بزرگ، گرد، با نوک نوک تیز هستند. در زمینه انواع گوجه فرنگی ژاپنی، شبیه یک قلب است.

پوست میوه نازک و لطیف است. طعم گوجه فرنگی، با طعمی شیرین است. این تنوع برای مصرف تازه، تهیه گوجه فرنگی، رب، سس ایده آل است.

ویژگی های کشت

در میان بهترین انواع گوجه فرنگی برای گلخانه های پلی کربنات، پناهگاه های فیلم، کشت در فضای باز، یادداشت های Yaponka. این فرهنگ غیر هیبریدی است و نیاز به مراقبت خاصی ندارد. با این حال، قبلاً اعتقاد بر این بود که گوجه فرنگی فقط در شرایط گلخانه ای رشد می کند، اما بعداً پرورش دهندگان سبزیجات ثابت کردند که این گوجه فرنگی در زمین باز احساس خوبی دارد.

گیاهان به روش گیاهچه ای رشد می کنند. بذر گوجه فرنگی در ماه مارس کاشته می شودژاپنی برای نهال. سپس در اردیبهشت ماه در زمین باز یا در گلخانه کاشته می شود.

روش نهال

برای کاشت، از یک بستر شل که مخصوص گوجه فرنگی طراحی شده است استفاده کنید. شما می توانید خاک را خودتان آماده کنید و به مقدار مساوی ذغال سنگ نارس، خاک گلدار، هوموس مصرف کنید. مخلوط مرطوب شده، با شن و ماسه رودخانه رقیق می شود. حتما یک قاشق خاکستر و سوپر فسفات اضافه کنید. هنگام استفاده از خاک آماده، کود اضافی مورد نیاز نیست.

بذرها بهتر است در جعبه های مخصوص نهال کاشته شوند و سپس در ظروف جداگانه چیده شوند. عمق کاشت حدود یک سانتی متر است. اولین جوانه ها حدود روز پنجم ظاهر می شوند.

به محض ظاهر شدن جوانه ها در بالای سطح خاک، نور و گرمای خوبی برای آنها فراهم می شود. در هوای ابری، روشنایی اضافی سازماندهی شده است.

انتخاب

حدود یک و نیم تا دو هفته بعد، هنگامی که دو برگ واقعی ظاهر می شوند، یک چیدن درست می شود. این شامل پیوند جوانه ها در ظروف عمیق تر است، جایی که فضای بیشتری برای سیستم ریشه قوی تر وجود خواهد داشت.

چیدن با احتیاط انجام می شود و جوانه را به همراه یک توده خاکی کوچک انتقال می دهیم. گیاهان به ظروف جداگانه منتقل می شوند. نهال حدود 50 روز در آن می ماند. تا این زمان، قسمت رویشی و سیستم ریشه به خوبی توسعه یافته است. با این حال، حتی نهال های خوب نیز می توانند بمیرند، اگر سفت نشوند.

پیاده شدن

بهترین انواع گوجه فرنگی برای گلخانه های ساخته شده از پلی کربنات و زمین باز آسان تر از سایرین قابل تحمل هستند.پیوند، نکته اصلی پیروی از چند قانون ساده است:

1. خاکی که گیاهان در آن کاشته می شوند باید به خوبی گرم شود. شما نمی توانید گوجه فرنگی را در زمین سرد بکارید، زیرا سیستم ریشه در آن پوسیده می شود، بوته ها بدتر ریشه می گیرند. دمای مطلوب زمین 15+ درجه است.
2. شما نمی توانید بوته ها را خیلی عمیق بکارید تا ساقه ها با خاک پاشیده نشوند. در غیر این صورت، ریشه های جدید روی آنها شروع به رشد می کنند و قسمت رویشی رشد نمی کند.
3. شما نمی توانید به گیاهان کودهای نیتروژن دار زیادی بدهید. گوجه فرنگی به خوبی به آنها پاسخ می دهد و به شدت توده سبز خود را به ضرر میوه دهی افزایش می دهد. برخی از باغداران کود تازه و اوره را به سوراخ ها اضافه می کنند. در نتیجه، به جای عملکرد بالا، توده سبز بزرگی به دست می‌آیند.
4. قبل از کاشت، بازرسی کامل نهال ها انجام می شود. تمام برگ های زرد شده حذف می شوند. برگ های لپه را حتما جدا کنید.
5. کاشت نهال در عصر یا در روزهای ابری بهتر است. برای ضد عفونی، می توانید چاه ها را با محلول ضعیف پرمنگنات پتاسیم بریزید. این روش شب قبل، قبل از روز کاشت انجام می شود.

گوجه فرنگی ژاپنی بر اساس طرح 70×70 سانتی متر کاشته می شود و بلافاصله در زمان کاشت از گیاه حمایت می شود.

مراقبت

کلید یک برداشت خوب مراقبت از گیاه است. برای شروع، ارزش سازماندهی صحیح آبیاری را دارد. طبق بررسی ها، گوجه فرنگی ژاپنی در روزهای اول پس از کاشت آبیاری نمی شود. اولین آبیاری فقط در روز دهم انجام می شود. در این مورد از آب 22-23 درجه استفاده می شود. معمولی در هر متر مربعپنج لیتر آب مصرف می شود و در طول گلدهی - ده لیتر. در گلخانه توصیه می شود که گوجه فرنگی را در صبح و زمانی که تراکم وجود ندارد از زیر ریشه آبیاری کنید.

هنگام کاشت گوجه فرنگی در شرایط گلخانه ای، انجام تهویه ضروری است. گوجه فرنگی از جمله سبزیجاتی است که از پیش نویس نمی ترسد، به همین دلیل است که تهویه را می توان با هر روشی انجام داد. حتما دو ساعت بعد از آبیاری هوا را تهویه کنید.

ژاپنی گونه ای نامشخص است که نیاز به جوراب دارد. سه روز پس از کاشت نهال انجام می شود. این روش ضروری است تا گیاهان در روند رشد خود شکسته نشوند. در شرایط گلخانه ای، بستن بوته ها به قاب یا نرده های خطی راحت تر است.

در طول رشد، فرهنگ لزوما شکل می گیرد و همه فرزندان ناتنی را حذف می کند. اینها فرآیندهای جانبی هستند که از زیر بغل برگها رشد می کنند. فرزندان ناتنی به انشعاب بوته ها کمک می کنند. اگر آنها برداشته نشوند، فرهنگ می تواند بیمار شود، قسمت پایینی نور کافی دریافت نمی کند، دوره ریختن و رسیدن میوه ها افزایش می یابد. استپ زدن صبح ها انجام می شود تا زخم زمان التیام و خشک شدن داشته باشد.

تغذیه گیاهی

اولین بار برای کود دهی باید در روز دهم پس از کاشت نهال در محل دائمی باشد. برای انجام این کار، از محلول کودهای موللین، فسفات استفاده کنید. برای تهیه محصول، یک قاشق غذاخوری کود معدنی فسفاته و نیم لیتر مالون را در یک سطل آب رقیق می کنند. زیر هر بوته یک لیتر کود داده می شود.

بعد از ده روز دیگر، دومین پانسمان بالا انجام می شود. برای آن، یک راه حل استفاده می شود،تهیه شده از یک قاشق غذاخوری نیتروژن و یک قاشق غذاخوری پتاسیم رقیق شده در 10 لیتر آب.

بعد از ده روز، پانسمان دیگری انجام می شود و کودهای پیچیده ساخته می شود. این کار را می توان روی برگ انجام داد یا گیاه را در زیر ریشه آبیاری کرد. برای این نوع پانسمان بالا، از هر کود معدنی یا آلی پیچیده استفاده می شود و آن را کاملاً طبق دستورالعمل رقیق می کند.

در طول دوره ریختن میوه، کوددهی انجام نمی شود. با این حال، اگر گیاه فاقد مواد مغذی باشد، بوته تغذیه می شود.