حلزون انگور: پرورش، شرایط بازداشت. مزرعه حلزون

2024 نویسنده: Howard Calhoun | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-17 10:25

حلزون انگور که 40 سال پیش آغاز شد، از یک صنایع دستی کوچک به یک تولید بزرگ کشاورزی-صنعتی تبدیل شده است.

مزرعه سبز

سالهای زیادی در اروپا، این نوع نرم تنان در زیستگاه طبیعی خود جمع آوری می شد. این منجر به کاهش جمعیت حلزون های وحشی شد، بنابراین جمع آوری آنها ممنوع شد.

با اتخاذ الزامات بهداشتی سختگیرانه برای کیفیت غذا، غذا دیگر منبع غذایی محسوب نمی شود. این به دلیل الزامات محافظت از مصرف کنندگان در برابر گیاهان سمی یا مواد شیمیایی خطرناک است.

پس از چندین سال آزمایش و آزمایش، روشی در ایتالیا برای پرورش حلزون ها در "مراتع" باز ایجاد شده است، که ثابت شده است نسبت به پرورش آنها در داخل خانه یا گلخانه، کار کمتر و مقرون به صرفه تر است.

مزایای اقتصادیپس از نصب اولیه محیط و حصار داخلی اجرا شده است. بازده مالی زودتر از 12-14 ماه پیش بینی نمی شود.

هزینه های جاری این روش (در مقایسه با تولید گلخانه ای یا سرپوشیده) کمتر است و هزینه های اصلی فقط برای بذر، آماده سازی خاک و کاشت سبزیجات است.

حلزون انگور که قیمت آن از 3 تا 3.7 یورو به ازای هر کیلوگرم متغیر است، یک هدف پرورشی سودآور است.

انتخاب مکان و ساختار خاک

مزرعه حلزون در مراتع باز سازماندهی شده است که گیاهان مناسب روی آنها رشد می کنند و به عنوان غذا و پناهگاه برای نرم تنان عمل می کنند. پوشش سایه استفاده نمی شود. هنگام انتخاب مکان برای مزرعه حلزون، جهت باد غالب در نظر گرفته می شود، زیرا بادهای قوی خاک را خشک می کند.

تجزیه و تحلیل و ضد آلودگی خاک برای اطمینان از شرایط مناسب برای رشد سبزیجات سبز برگ و ریشه کن کردن حشرات و آفات گوشتخوار در حال انجام است. خاک سست با اسیدیته 5.8-7.5 pH توصیه می شود. خاک خیلی اسیدی برای تولید حلزون نامناسب است. محتوای کلسیم موجود در آن باید حدود 3-4٪ باشد. بافت خاک متوسط تا سبک است. خاک رسی برای تخم گذاری مناسب نیست، زیرا کندن آن برای حلزون ها بسیار دشوار است و به راحتی غرق در آب می شود.

مهم است که گیاهان و صدف ها در اثر شبنم، باران یا مه کنترل شده مرطوب نگه داشته شوند. حلزون (عکس نشان داده شده در مقاله) وقتی برگ می زند راحت تر حرکت می کندو زمین خیس است آنها بیشتر می خورند و در شرایط محیطی مناسب سریعتر رشد می کنند.

باران و آبیاری کنترل شده برای تولید حلزون ضروری است.

زهکشی خوب خاک برای جلوگیری از جمع شدن آب روی زمین در گودال ها ضروری است.

منطقه پرورش باید عاری از درختان بزرگ باشد زیرا پرندگان شکاری را جذب می کنند، گیاهان را سایه می اندازند و از تشکیل شبنم جلوگیری می کنند.

حلزون انگور را برای پرورش از کجا بخریم؟ کشاورزانی که صدف را از کلکسیونرهای حلزون یا بازار خریداری می کنند باید به دلیل سازگاری ضعیف با سایر غذاها انتظار مرگ و میر بالایی داشته باشند. قابل اعتمادترین منبع مواد اصلاحی تولیدکنندگان معروف یا مؤسسات کشاورزی هستند. چنین حلزون انگوری (قیمت آن بالاتر خواهد بود) بهتر و مطمئن تر است، زیرا از بدو تولد تغذیه مناسبی دریافت کرده و در هنگام جمع آوری و نگهداری آسیبی ندیده است.

اندازه قطعه

مزارع حلزون بسته به اینکه چه کسی آنها را اداره می کند، اندازه آنها متفاوت است. طرفدارانی که صدف را در مقادیر کم پرورش می دهند از مساحتی بین 10 تا 20 هکتار استفاده می کنند. کشاورزانی که این کار را به عنوان جایگزینی برای فعالیت های دیگر انجام می دهند به طور متوسط 30 هکتار تا 1 هکتار را اشغال می کنند. پرورش دهندگان تجاری بزرگ معمولاً با 2 هکتار شروع می کنند و می توانند با رشد تجارت از 30 هکتار استفاده کنند. مناطق زراعی اضافی خارج از مناطقی که برای حلزون ها در نظر گرفته شده است توسط محصولات ثانویه اشغال شده است.آفتابگردان.

آماده سازی سایت

منطقه با استفاده از علف کش تماسی از علف و علف های هرز پاکسازی می شود. سپس خاک با کولتیواتور چرخشی کشت می شود و حصاری در اطراف آن نصب می شود. کودها به خاک وارد می شوند، کنترل شیمیایی آفات از حشرات و حیوانات انجام می شود. سپس سایت به بخش هایی برای تولید سال اول تقسیم می شود و پایه های چوبی برای پشتیبانی از نرده های داخلی نصب می شود.

خاک دوباره با شل کردن چرخشی بعدی آماده می شود و در صورت نیاز، آهک اضافه می شود و آبیاری انجام می شود. کاشت پس از تسطیح سطح و نصب حصارهای داخلی انجام می شود. در نهایت، خطوط دوباره با یک علف‌کش تماسی درمان می‌شوند تا نگهداری را تسهیل کند.

غذا

حلزون های انگور را با چه چیزی تغذیه کنیم؟ از آنجایی که این نرم تنان گیاهخوار هستند، عاشق انواع سبزیجات و غلات هستند. با این حال، تغذیه در سیستم‌های «تولید مرتع» معمولاً فقط شامل گیاهانی با برگ‌های سبز گوشتی می‌شود که حاوی نمک‌های معدنی، نیترات‌ها، سولفات‌ها و کربنات‌هایی هستند که به تشکیل پوسته کمک می‌کنند.

در تولید کارآمد حلزون، گیاهان دو وظیفه را انجام می دهند. آنها غذا هستند و از آفتاب، باران و تگرگ محافظت می کنند. از این قبیل گیاهان می توان به بیدمشک، چنار، ترشک، گیلاس و آفتابگردان اشاره کرد. در ایتالیا چغندر، کلم مزرعه، کاسنی، کنگر فرنگی، تربچه و آفتابگردان کاشته می شود.

کاشت با دست برای اطمینان از پوشش متراکم خاک و نوع کاشتبستگی به فصل (محصولات زمستانه و تابستانه) دارد. زمان کاشت از اهمیت زیادی برخوردار است - باید پوشش گیاهی کافی وجود داشته باشد تا دائماً چیزی برای تغذیه حلزون ها وجود داشته باشد. برای دستیابی به حداکثر عملکرد و تولید صدف، تناوب سطح زیر کشت ضروری است.

بعد از ظاهر شدن گیاهان، یک حلزون (عکس در مقاله آورده شده است) برای بچه دار شدن انتخاب می شود و در پشت حصار به میزان 25 Helix aspera یا 20 Helix pomatia در هر متر مربع قرار می گیرد.

زمان کاشت محصولات تابستانی و زمستانی ممکن است و همچنین نوع آنها متفاوت باشد.

حصار بیرونی

محیط بیرونی با ورق های آهن گالوانیزه محافظت می شود. آنها را تا عمق 30-40 سانتی متر دفن می کنند و با پایه های چوبی یا آهنی تقویت می شوند. هدف اصلی محیط جلوگیری از ورود شکارچیان به ویژه آنهایی است که قادر به نقب زدن هستند. بین محیط و حصار داخلی باید یک منطقه خالی وجود داشته باشد. اگر هر یک از حلزون ها از حصارهای داخلی عبور کند، راهرو و حصار بیرونی مانع از پیشروی بیشتر آن می شود.

افزودن مش سیم و سیم برقی بر روی ورق های گالوانیزه ایمنی بهتری برای تولید صدف ایجاد می کند.

نرده داخلی

حصارهای داخلی برای جداسازی مناطق پرورش و پرواربندی استفاده می شود. نرده ها از پلی اتیلن هلیتکس مشکی بادوام ساخته شده اند. دارای دو فلپ رو به پایین در فاصله 40 سانتی متری و 70 سانتی متری از زمین برای جلوگیری از پخش شدن حلزون ها. پایه های چوبی برای حمایت از پلی اتیلندر فاصله 3-4 متری تنظیم شود. آنها حداقل در عمق 10 سانتی متری در زمین دفن می شوند. این منطقه معمولاً 20-45 متر طول و 2-4 متر عرض دارد.

هنگامی که حلزون های تازه متولد شده در محل پرورش از تخم بیرون می آیند، می توان نرده ها را جابجا کرد.

آفات

حیوانات و حشراتی که می توانند در تولید حلزون مشکل ایجاد کنند بسیارند.

اینها شامل سوسک های گوشتخواری مانند کارابیدی، کالوسومیدی، لامپیریدی و به ویژه استالینیدها هستند که به جوانان حمله می کنند و آنها را می کشند. سوسک ها در خاک زندگی می کنند و مانند حلزون ها عاشق محیط های مرطوب هستند. استافیلینیدها بزرگترین تهدید هستند. در طول آماده سازی سایت، کنترل شیمیایی آفات عمدتاً برای از بین بردن این آفات استفاده می شود.

کلاغ ها و زاغی ها پرندگانی هستند که رژیم غذایی آنها شامل حلزون انگور نیز می شود. پوسته توسط منقار شکسته شده و محتویات آن خورده می شود. برفک‌ها صدف‌ها را به سنگ‌ها می‌کوبند تا از پوسته خلاص شوند.

برای مارمولک‌ها، مارها و وزغ‌ها، حلزون‌ها غذای لذیذی هستند، مخصوصاً در جوانی، بنابراین برای جلوگیری از ورود این شکارچیان، حصار بیرونی باید در زمین فرو برود. موش‌ها همچنین از حلزون‌ها تغذیه می‌کنند، مخصوصاً در فصل زمستان که منابع غذایی محدود است. خرگوش‌ها، خرگوش‌ها و خال‌ها نیز مشکل‌ساز هستند، زیرا آنها محصولات زراعی را می‌خورند و با زیر پا گذاشتن آنها به حلزون‌ها آسیب می‌رسانند.

حلزون انگور: پرورش

در اوایل بهار، حلزون های پرورش دهنده برای تولید مثل انتخاب می شوند و در محیطی جدید قرار می گیرند. آنها از نظر اندازه و کیفیت انتخاب می شوند و به بخش پرورش تعیین شده منتقل می شوندبرگ های رشد یافته.

در سال اول در هر متر مربع بیش از 25 هلیکس آسپرسا در مناطق پرورشی قرار داده نمی شود. ازدحام بیش از حد باعث کوتولگی، وزن کم و مرگ و میر ناشی از لجن روی زمین می شود.

حلزون‌های انتخاب‌شده در چند روز اول به دقت زیر نظر می‌گیرند زیرا سعی در فرار دارند و ممکن است از استرس محیطی رنج ببرند.

محصولات کشت شده در منطقه تولید مثل نباید از 50 سانتی متر تجاوز کند. در سال دوم، با کاهش میزان مرگ و میر، تراکم به 15 حلزون در هر متر مربع کاهش می یابد. صدف‌ها به صورت محلی پرورش داده می‌شوند، بنابراین بهتر با محیط سازگار می‌شوند و استرس کمتری را تجربه می‌کنند.

حلزون انگور: مراقبت، نگهداری

بعد از تولد، حلزون های جوان اجازه دارند تا حدود سه ماه قبل از اینکه در مناطق تغذیه با محصول تازه قرار گیرند، رشد کنند. مهم است که محصولات به صورت متراکم رشد کنند و از آفتاب تابستان محافظت کنند. محصولات نباید بیش از 25 سانتی متر بلند شوند و همچنین برای تشویق رشد برگ های جدید و گردش هوا هرس می شوند. در طول فصل رشد، زمانی که کاشت تمام می شود، لازم است رژیم غذایی با گیاهان بریده شده و غذای خشک تکمیل شود.

خواب زمستانی

در ماه های دسامبر و ژانویه، فعالیت حلزون ها متوقف می شود و آنها برای خواب زمستانی در پوسته خود بسته می شوند. در آب و هوای سرد، در پاییز، صدف ها با یک لایه نازک از مواد پوشانده می شوند که آنها را از هیپوترمی محافظت می کند. به همین دلیل، درجه حرارتخاک 5-10 درجه افزایش می یابد. در پایان پاییز، پرچین برداشته می شود، مزارع باقی مانده در آن شخم زده می شود و خاک برای یک محصول تابستانی جدید آماده می شود.

مشکلات تولید

دلایل شکست اغلب عبارتند از:

• مدیریت بد.
• مشکلات تولید مثل به دلیل زیست شناسی پیچیده حلزون ها.
• بودجه ناکافی.
• آماده سازی ضعیف خاک.
• انتخاب اشتباه محصولات.
• چرخش ناکافی.
• تولید بیش از حد.
• وجود شکارچیان و کمبود آب کافی برای گیاهان و صدف‌ها.

جمع آوری و آماده سازی برای فروش

حلزون ها پس از رسیدن به بلوغ برداشت می شوند. این زمانی اتفاق می افتد که لبه کفی سفت شود - صدف ها رسیده اند و دیگر رشد نخواهند کرد. حلزون ها به صورت هفتگی یا به راحتی کشاورز، معمولاً در پاییز و بهار برداشت می شوند و به مدت 7 روز به قفس منتقل می شوند تا دستگاه گوارش آنها از خاک و بقایای مواد غذایی پاک شود. نرم تنان را در جای خنک و بدون آب و غذا در قفس هایی از مش یا سیم قرار می دهند. در طول دوره پاکسازی، حلزون ها 20 درصد وزن خود را از دست می دهند و در پوسته پنهان می شوند، اما اگر در جای خنک با دمای حدود 4 تا 6 درجه سانتی گراد نگهداری شوند، می توانند به مدت دو ماه در این حالت باقی بمانند.

پس وقت فروش است. حلزون ها در کیسه های توری (مانند پیاز)، جعبه های مقوایی موم شده یا اگر تعدادشان زیاد است در جعبه های چوبی بسته بندی می شوند.

صدف ها در فروشگاه های مواد غذایی فروخته می شوند و توسط رستوران ها خریداری می شوند. به عنوان مثال، در ایتالیا، جشنواره های آشپزی به طور منظم برگزار می شود، واستفاده از حلزون ها اغلب ویژگی متمایز آنهاست. 60 درصد از حلزون های زنده از طریق بخش ماهی فروشگاه ها توزیع می شوند.

CV

تحقیق در مورد روش‌های پرورش حلزون در ۴۰ سال گذشته امکان منطقی‌سازی و ساختار بهتر همه روش‌ها را فراهم کرده است. نیاز به ساده سازی این ماهیگیری با افزایش مصرف این نوع نرم تنان در سراسر جهان بوجود آمد. سازماندهی بهتر سیستم کشاورزی منجر به روش کارآمدتری برای پرورش حلزون - "تولید آزاد" شده است.

حلزون که در محیط باز پرورش داده می شود، گوشت باکیفیت زیادی تولید می کند، اندازه آن بزرگتر و خوشمزه تر از صدف هایی است که در داخل خانه یا گلخانه ها رشد می کنند.

موفقیت به توانایی کشاورز بالقوه برای اعمال این روش تولید در شرایط اقلیمی و طبیعی بستگی دارد. مطالعات انجام شده در ایتالیا نشان داده است که تعداد حلزون های قابل فروش که هر فرد برای پرورش انتخاب می شود به طور متوسط 20 عدد است. نرم تنان برای رسیدن به اندازه مورد نیاز به 10 تا 12 ماه زمان نیاز دارند. تولید انبوه حلزون تا زمانی امکان پذیر است که در حین پرواربندی مشکل اساسی وجود نداشته باشد یا فضای کافی وجود داشته باشد.

حلزونحلزون که به محیطی مناسب، کشت برخی محصولات خاص، تناوب زراعی مستمر و غلظت کم صدف نیاز دارد، با فرزندان فراوان و رشد سریع پاداش خواهد داد. همراه با مراقبت مناسب و محافظت در برابر شکارچیان، فقط حلزون هااز تکمیل یک چرخه بیولوژیکی کامل در شرایط طبیعی بهره مند می شوند که باید به کیفیت بالای آنها منجر شود.