P36: انواع، دستگاه، مشخصات فنی و سال‌های استفاده

2024 نویسنده: Howard Calhoun | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-17 10:25

لوکوموتیو بخار معروف، که زمانی به دلیل نوارهای رنگی مشخص در کناره ها، "ژنرال" را دریافت کرد، در دوره 1950 تا 1956 در کارخانه کولومنا تولید شد. قدرت موتور با پیشرفت های سری IS قابل مقایسه بود. آخرین لوکوموتیو بخار P36 ساخته شده مدل P36-0251 بود. بر این اساس، تولید به طور کامل متوقف شد. علاوه بر این، در اتحاد جماهیر شوروی برای کل دوره وجود بعدی آن، هیچ مدل مسافربری لوکوموتیو بخار دیگر تولید نشد.

پیش‌نیازهای ظهور

در دهه 1940، کل ناوگان لوکوموتیو کشور از دو هزار قطعه تجهیزات تشکیل شده بود و بیشتر از مدل های سری سو تشکیل می شد. طراحی و ساخت این لوکوموتیوهای بخار در دهه 1920 انجام شد. با این وجود، آنها به لوکوموتیوهای بسیار قابل اعتماد و اقتصادی شهرت داشتند، اما یک مشکل مهم وجود داشت. به دلیل محدودیت های فنی، راهی برای افزایش وزن قطارهای مسافربری وجود نداشت.

برای حل این مشکل طراحی شده استمهندسان کارخانه کولومنا در سال 1932 بهترین ذهن ها لوکوموتیو مسافربری جدیدی از سری IS طراحی کردند. وزن کشش در مقایسه با مدل های سو از 55 تن به 80 تن و قدرت از 1500 اسب بخار افزایش یافته است. با. تا 3200 لیتر با. (با قدرت عملیاتی 2500 اسب بخار). در نتیجه، سری IS به تولید انبوه نرسید، زیرا قطارها به دلیل بار محوری بالا تا 20.2 تن فوت نمی توانستند در اکثر راه آهن های موجود در آن زمان حرکت کنند. در مجموع 649 لوکوموتیو ساخته شد که تقریباً سه برابر کمتر از ناوگان سری Su است. بنابراین، اولین پیش نیاز برای طراحی لوکوموتیو بخار P36 ظاهر شد.

تاریخچه طراحی

مهندسان محاسبه کرده اند که قطار عظیم جدید نباید بار محوری بیش از 18 tf داشته باشد. بنابراین او می توانست در تمام مسیرها و مسیرهای موجود در قلمرو اتحاد جماهیر شوروی سفر کند. در طرح های پیش نویس اول، چهار مدل اصلی وجود داشت. همه آنها مطابق با یکی از گزینه های بار محور (18 یا 22.5 tf) و یکی از چهار درجه بندی قدرت شامل 1500، 2000، 2500 و 3000 اسب بخار بودند. با. لیست مدل های اصلی در لیست ارائه شده است:

1. معادل قطار سری Su. بار محوری 18 tf در 1500 اسب بخار. با. انواع واقعی 2-3-1 و 1-3-2 هستند.
2. معادل قطارهای سری L. بار محور 18 tf در 2000 اسب بخار. با. انواع واقعی 1-4-1 و 2-3-2 هستند.
3. معادل قطار سری IS. بار محوری 18 tf در 2500 اسب بخار. با. انواع واقعی 2-4-2 و 1-4-2 هستند.
4. معادل قطار سری UU. بار محوری 22.5 tf در 3000 اسب بخار. با. انواع واقعی - 2-4-2و 2-3-2.

تحلیلگران احتمالات بکارگیری پروژه های جدید را بررسی کردند. در نتیجه، آنها به این نتیجه رسیدند که لوکوموتیوهای نوع 2-4-2 با بار محوری 22، 5 و 18 tf با قدرت 3000 و 2500 اسب بخار محبوب ترین خواهند شد. با. به ترتیب. با چنین آرزوهایی بود که کارخانه کولومنا سفارش ساخت اولین مدل لوکوموتیو بخار P36 را به شماره 0001 دریافت کرد.

نمونه اولیه تکمیل شد

تاریخ تکمیل به مارس 1950 برمی گردد. طراحان موفق شدند تمام مهم ترین دستاوردهای صنعت را در مدل P36-0001 مجسم کنند. اولین آزمایشات سنگین لوکوموتیو در راه آهن Oktyabrskaya انجام شد. راننده ای به نام اوشات از این قطار با واگن های باری در مسیر خورینو - لنینگراد - سورتیرووچنی - مسکوفسکی استفاده می کرد. ضمناً برنامه لکوموتیوهای مسافربری رعایت شد. ویژگی های کشش و مهندسی حرارت لوکوموتیو بخار تمام انتظارات طراحان را برآورده کرد. بنابراین، دیگ بخار را تا 70-75 کیلوگرم بر متر مربع مجبور می کنیم. متر در ساعت مجاز به توسعه قدرت تا 2500-2600 لیتر است. با. در همان زمان، حداکثر نشانگر سرعت 86.4 کیلومتر در ساعت در 3077 لیتر بود. s.

از ویژگی های لوکوموتیو بخار P36 می توان موارد زیر را تشخیص داد:

• کاربرد دیگ تمام جوش;
• درایو معکوس هوا؛
• در دسترس بودن آبگرمکن؛
• سنگفرش زغال سنگ مکانیکی;
• قاب میله ای در ساخت و ساز.

علاوه بر این، تمام جعبه های محور قطار و مناقصه شامل بلبرینگ غلتکی بودند. وزن کوپلینگ لوکوموتیو برابر با 75 تن بود. وزن کل در کارشرایط در همان زمان به 135 تن رسید.

مدل های تولیدی

موفقیت اولین لوکوموتیو P36 به زودی باعث شد تا تولید انبوه آغاز شود. در سال 1935، لوکوموتیوهای بخار با شماره 0002-0005 ساخته شد و قطار بعدی به شماره 0006 آمد، در مورد تغییرات نسبت به نمونه اولیه، چندین مورد به طور همزمان وجود دارد. به عنوان مثال، تکیه گاه جلوی جعبه آتش کشویی شد، جعبه های محور روی مجموعه چرخ ها تقویت شدند، و گوه های جعبه اکسل خود تنظیم شدند. به جای فن، یک دستگاه مخروط مخصوص نصب شد. بنابراین، کاهش وزن کلی لوکوموتیو امکان پذیر بود، اگرچه تغییر بسیار جزئی بود. علاوه بر این، تریم تزئینی تا حدودی ساده شده است و تجهیزات ترمز در چرخ دستی حذف شده است.

تغییرات زیر قبلاً در سال 1954 رخ داده است. وزن لوکوموتیوهای 0007-0036 به 72.4 تن کاهش یافته است. در بین مدل های کاری آن سری فقط لوکوموتیوهای بخار P36-0031 و P36-0032 باقی ماندند. اولین مورد در سال 2012 به ایستگاه Krasny B altiets منتقل شد و دومی هنوز در انبار لوکوموتیو Petersburg-Sortirovochny-Moskovsky است. با توجه به موفقیت آخرین تکرار، تصمیم به شروع تولید انبوه گرفته شد. از آن زمان، این مدل نام فعلی خود را P36 به دست آورد. در دو سال اول، 215 لوکوموتیو مشابه دیگر متولد شد. در همان زمان، طراحان به بهبود قطار با هر مدل جدید ادامه دادند.

دستگاه زیرانداز

در قلب کالسکه اصلی هستندقاب و یک جفت چرخ دستی. هر کدام از آنها دارای دو محور شامل دونده و ساپورت هستند. در سمت عقب قاب یک جعبه کراوات قرار دارد که لوکوموتیو را به مناقصه متصل می کند. یک پرتو بافر در جلو برای نصب یک جفت کننده اتوماتیک از نوع SA-3 ثابت شده است. هر محور قطار مجهز به بلبرینگ غلتکی است.

چرخ های محرک از نظر طراحی شبیه به مدل های Su و IS هستند. محور محرک دوم محور اصلی است، یعنی روی آن است که نیروی موتور بخار اعمال می شود. چرخ ها دارای مراکز دیسکی هستند و قطر آنها 1850 میلی متر است. در این حالت گاری های عقب و جلو قادر به انحراف هستند. این تصمیم طراحی برای جا دادن بهتر لوکوموتیوهای بخار سری P36 در منحنی ها گرفته شد. سیستم تعلیق فنری مبتنی بر فنرهای برگ است، اما از فنرهای مارپیچ مخصوص در بوژی جلو استفاده شده است.

دستگاه دیگ بخار

عملکرد این گره، در بیشتر موارد، حتی اضافی است. هنگام کار با حداکثر توان در طول آزمایش، کاهش قابل توجهی از میزان بخار ممکن نبود. مجموعه دیگ های تمام جوش در P36 مشابه آنچه در قطارهای سری L استفاده می شود.

در عین حال، طراحی سوپرهیتر از زمان عرضه نمونه اولیه P34 تاکنون هیچ تغییری نکرده است. تعداد لوله های آتش و شعله در لوکوموتیو بخار P36 به ترتیب 66 و 50 عدد می باشد. قطر آنها نیز نسبت به لوکوموتیو P34 تغییری نکرده است.

رنده 6.75 متر مربع مساحت داشت. متر، و همچنین یک درایو پنوماتیک. در این راستا، کوره دیگ بخار برای آن بسیار پیشرفته در نظر گرفته شدزمان. در داخل چهار لوله برای گردش هوا و یک فن وجود داشت که کشش را افزایش می داد. با این حال، دومی باید به زودی با یک دستگاه مخروطی پیشرفته تر جایگزین می شد. فن اغلب اوقات از کار می افتاد و بنابراین نمی توانست بخشی از مدل های سریال لوکوموتیوهای بخار این سری شود.

ماشین و مناقصه

نسخه نصب شده دستگاه کاملاً ساده و استاندارد در نظر گرفته می شود. دارای کورس پیستون 800 میلی متر و سیلندرهای بلوک با قطر 575 میلی متر است. در لوکوموتیوهای بخار P36-0120 و مدل های بعدی، مکانیسم توزیع بخار مطابق با سیستم گیزینگر نیز مورد استفاده قرار گرفت. از جمله مزایای اصلی آن، قابلیت اطمینان در عملیات و پیچیدگی کم برای متخصصان در حین کار تعمیر ذکر شد. سیلندرها به صورت نیمه بلوک ریخته شده و با ساختارهای تکیه گاه دیگ بخار و محفظه های قرقره ترکیب شدند. اتصال با پیچ کردن پیچ های معمولی و نصب روی قاب اصلی انجام شد.

در حال حاضر از تکرار دوم لوکوموتیو، مناقصه اعمال شده تغییر کرده است. این بر اساس شش محور از نوع P58 بود. مناقصه مشابهی به زودی در سری LV لوکوموتیوهای بخار جای گرفت. طراحی زیرشاخه دو بوژی با سه محور و چرخ با قطر 1050 میلی متر را در نظر گرفته است. فیدر مکانیکی زغال سنگ C-3 در پایین جعبه زغال سنگ قرار داشت و مکانیسم آن بر اساس یک نوار نقاله با سه پیچ کار بود. عملکردهای درایو توسط یک موتور بخار پرسرعت انجام شد.

ویژگی های عملکرد

مسیرهای لکوموتیو P36 بسیار بودمتنوع. آنها برای حرکت در راه آهن شمالی، بلاروس، اکتبر، کویبیشف، استالین، کراسنویارسک و کالینین فرستاده شدند. به زودی این سری تمام قطارهای نوع سو را از مسیرهای اصلی جابجا کرد. دلیل این امر نه تنها دو برابر شدن قدرت و افزایش وزن لوکوموتیوهای جدید، بلکه افزایش سرعت عملکرد آنها نیز بود. به عنوان مثال می توان به بزرگراه مسکو-لنینگراد اشاره کرد که مسافت آن را P36 در 9 ساعت و 30 دقیقه طی کرد. این رکورد رکورد قبلی را با 1 ساعت و 45 دقیقه پشت سر گذاشت. از آن زمان، هیچ قطار بخاری نتوانسته به این نتیجه برسد.

بعد از یک دوره معین در کشور انتقال گسترده ای به لوکوموتیوهای دیزلی و لکوموتیوهای برقی صورت گرفت. با تصمیم مدیریت، لوکوموتیوهای بخار از مسیرهای اصلی خارج و به مسیرهای دورافتاده یا کمتر پرتردد منتقل شدند. آخرین سال بهره برداری سال 1974 در نظر گرفته شده است. آخرین نمایندگان در انبار موگوچا و بلوگورسک قرار داشتند. عکسی از لوکوموتیو بخار سری P36 در زیر آمده است.

تداوم فرهنگی

در فیلاتالی راه آهن، این مدل یک موضوع کاملاً محبوب بود. تصویر او بر روی تمبرهای پستی سوراخ دار و بدون سوراخ منتشر شده است. کشورهای مختلف نیز تصاویر قطار خود را ساخته اند. در زمان‌های مختلف، چنین تمبرهای پستی را می‌توان در مغولستان، یمن، بوتان، گرانادا، پالائو و کشورهای دیگر یافت.

برخی از مدل ها مانند لوکوموتیو بخار P36-0110 به نوعی بنای تاریخی در مناطق خاصی از روسیه مدرن تبدیل شده اند. به طور خاص، این قطاردر روستای موگزون واقع شده است که در قلمرو ترانس بایکال واقع شده است.

واقعیت جالب

روی پایه تمام لوکوموتیوهای بخار این سری یک ستاره قرمز وجود داشت که روی آن تصویر نقش برجسته ای از استالین و لنین به کار رفته بود. پس از کنگره XX CPSU، این عنصر در اکثر لوکوموتیوها لغو شد. در عوض، تصویری از نشان رسمی اتحاد جماهیر شوروی ظاهر شد.