کشاورزی: هفته پنکیک. محصولات نفتی در روسیه

2024 نویسنده: Howard Calhoun | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-17 10:25

روغن و غلات از جایگاه ویژه ای در کشاورزی در قلمرو فدراسیون روسیه برخوردار است. چربی هایی که از دانه ها و میوه های آنها به دست می آید از ارزش خاصی برخوردار است.

محصولات روغنی: فهرست گیاهان

نباتات مورد استفاده در صنایع غذایی به عنوان یکی از مواد اولیه اصلی تولیدات کشاورزی عمل می کنند. رایج ترین محصولات دانه های روغنی در روسیه عبارتند از کلزا، خردل، سویا، لوبیا کرچک و آفتابگردان. این لیست همچنین شامل پریلا، لالمانسی، کنجد، گلرنگ، بادام زمینی و بسیاری دیگر است. فرآوری محصولات روغنی یکی از جهات اصلی صنعت مواد خام است.

آفتابگردان

او در صدر فهرست محصولات مزرعه دانه های روغنی قرار دارد. کشت آفتابگردان در قلمرو داخلی از اواسط قرن 18 شروع شد. از زمان مشخص شده، این فرهنگ شرووتید در سراسر مناطق کوبان، ساراتوف و ورونژ گسترش یافته است. با آغاز جنگ جهانی دوم، آفتابگردان حدود 3 میلیون هکتار را اشغال کرد. توسعه قابل توجه این گیاه در بلغارستان، مجارستان و رومانی قابل ذکر است.

آماریداده RF

عملکرد بالقوه آفتابگردان حدود 5-4 سانتی متر در هکتار است. در سال 2011، در منطقه جنوبی، این ارقام 14.5 سی در هکتار و در منطقه ولگا - 10.7 سی در هکتار بود. مزارع حدود 27 درصد محصول را تولید می کنند. دلایل اصلی کم بازدهی، نقض تناوب زراعی و روش‌های زراعی کشت است. در عین حال، اثرات انگل ها، بیماری ها و آفات کم اهمیت ترین نیستند. با این وجود، آفتابگردان مقرون به صرفه ترین و سودآورترین محصول دانه های روغنی است. برای سال 2006-2010، سهم محصولات آن حدود 12٪ بود. در میان شاخص های کل تولید محصولات روغنی، آفتابگردان 80 درصد را به خود اختصاص داده است. در دوره شوروی اعتقاد بر این بود که کامل ترین گرده افشانی یک هکتار با مشارکت 0.5-1 خانواده زنبور عسل به دست می آید. در آغاز دهه 1970، بهره وری عسل 16.3-3.5 کیلوگرم در هکتار برآورد شد. از آن زمان، فهرست هیبریدها و گونه های آفتابگردان رشد یافته در روسیه به طور قابل توجهی افزایش یافته است.

ارزش غذایی آفتابگردان

روغن محصول اصلی فرآوری محصولات زراعی است. علاوه بر آن، انواع فرآورده های جانبی از آفتابگردان به دست می آید. به عنوان مثال استفاده از ساقه گیاهان در صنعت خمیر کاغذ از اهمیت ویژه ای برخوردار است. آنها حاوی حدود 40-48٪ سلولز هستند. علاوه بر این، از ساقه های آفتابگردان در تولید تخته های فیبر استفاده می شود. این گیاه به طور گسترده در کشاورزی توزیع می شود - از آن به عنوان یک محصول علوفه استفاده می شود. در زمان خشک در پایان تابستان، زمانی که کلش از آن کاشته می شودتوده سبز بدست آورید این به نوبه خود در تهیه سیلو استفاده می شود.

Shrovetide Flax

به طور عمده در مناطق خشک و گرم پراکنده است. به طور خاص، این فرهنگ در غرب، آسیای مرکزی و جنوبی، جنوب، شمال و آمریکای مرکزی رشد می کند. اخیراً آزمایش های مختلفی برای تعیین امکان سنجی کشت آن در اروپای مرکزی انجام شده است. کتان شرووتاید یک گیاه کم شاخه است. تا 50-80 سانتی متر رشد می کند بسته به شکل کاشت تعداد شاخه ها از 2 تا 10 یا بیشتر متغیر است. از روغن بذر کتان در صنایع غذایی استفاده می شود. علاوه بر این، به عنوان ماده اولیه برای صنایع رنگ و لاک و چرم و کفش عمل می کند. کیک بذر کتان ارزش غذایی بالایی دارد و در تهیه خوراک غلیظ گاوهای شیری استفاده می شود. حاوی پروتئین، فیبر و روغن است. کیک بذر کتان به راحتی توسط گاو هضم می شود. با توجه به مواد مغذی موجود در آن، تولید شیر افزایش می یابد، درصد چربی شیر افزایش می یابد. از نی کتان می توان در تولید کاغذ تحریر استفاده کرد. همچنین از این محصول روغنی در صنعت داروسازی استفاده می شود.

ویژگی های پرورش کتان

در دوران پیش از انقلاب در روسیه، پردازش این فرهنگ کاملاً ابتدایی بود. تنها در سالهای شوروی، مزارع دولتی و دسته جمعی موفق به افزایش محصول شدند. این امر با استفاده از مکانیزاسیون به دست آمد. کشت شده استگیاهان غالباً متوسط هستند که در پایه منشعب نیستند، اما دارای شاخه هایی از وسط ساقه هستند. در سال های اخیر از الیاف کتان برای تولید کاغذ یا پنبه سازی استفاده می شود. این تولید در آمریکا بسیار رایج است. کتان Shrovetide نسبت به کتان ریسی قوی‌تر است و فیبر کمتری دارد.

خردل سفید

این فرهنگ شرووتید از کشورهای مدیترانه، هند شرقی و اروپای غربی آمده است. از زمان های قدیم خردل به عنوان یک گیاه دارویی و ادویه استفاده می شده است. به عنوان یک فرهنگ پنکیک، نسبتاً اخیراً شروع به استفاده از آن کرد. علیرغم اینکه جزء بهاره ها طبقه بندی می شود، پراکنش محدودی دارد. در دهه های گذشته، خردل به عنوان یک محصول علوفه ای واسطه عمل کرده است.

لوبیای سویا

این علف سالانه از خانواده حبوبات است. ریشه سویا حاوی باکتری های خاصی است که به دلیل آن تبدیل نیتروژن موجود در محیط انجام می شود. سویا سرشار از پروتئین (40-45%)، چربی (20%)، کربوهیدرات (30%) است. همچنین حاوی عناصر معدنی مختلف (حدود 5-6٪) است. از نظر ترکیب پروتئین و محتوای اسید آمینه، سویا نزدیک ترین آنالوگ غذای حیوانی در نظر گرفته می شود. تولیدات گیاهی به طور مداوم در حال افزایش است. بنابراین از سال 1998 تا کنون در سطح 156.5 میلیون تن بوده است که این رقم 30% از داده های سال 1991-1995 بیشتر است.

مناطق کشت سویا

در روسیه امروزه حدود 280 تن لوبیا در سال دریافت می کنند. بیشتر آنها در خوراک استفاده می شونداهداف مناطق اصلی کشت سویا:

1. قفقاز شمالی، منطقه روستوف، منطقه کراسنودار آدیگه، کاباردینو-بالکاریا، اینگوشتیا. حدود 9.6 درصد محصولات در اینجا قرار دارد و بیش از 13 درصد از برداشت ناخالص انجام می شود.
2. خاور دور (منطقه آمور، خاباروفسک و مناطق پریمورسکی). بیش از 88 درصد محصولات زراعی در این منطقه وجود دارد. سهم مجموعه ناخالص در خاور دور 86 درصد از کل کشور است.
3. مناطق سیبری شرقی و غربی، اورال و ولگا. حدود 1.5٪ محصولات در اینجا واقع شده است و حدود 1٪ از برداشت ناخالص انجام می شود.

بادام زمینی

این محصول دانه روغنی در سال 1792 از ترکیه آورده شد. در سال 1825، اولین تلاش ها برای سازگاری با بادام زمینی در اودسا انجام شد. امروزه در مناطق کوچک این گیاه در جمهوری های ماوراء قفقاز و آسیای مرکزی رشد می کند. بادام زمینی برای روغن نباتی خوراکی از دانه های آن کشت می شود. این محصول حدود 53 درصد از حجم کل را به خود اختصاص داده است. در مورد سطح پروتئین موجود در بادام زمینی، آن کمتر از یک سویا است. از یک تن بذر پوسته شده به طور متوسط از 226 تا 317 کیلوگرم روغن بدست می آید. این محصول ابتدا در صنایع شیرینی پزی و کنسرو سازی کاربرد دارد. دانه های بادام زمینی آسیاب شده به عنوان یک افزودنی در فرآیند ساخت شکلات استفاده می شود. رویه و کیک به خوراک حیوانات می رود. یونجه حاوی 11 درصد پروتئین است. از نظر ارزش غذایی، رویه ها دست کمی از شبدر و یونجه ندارند. انواع خاصی برای صنایع غذایی رشد می کند. طعم لوبیا ندارند. دانه های برشته شدهانواع خوراکی برای غذا استفاده می شود، خرد شده به عنوان افزودنی در شیرینی پزی استفاده می شود.