اتصالات دائمی: فرآیند فناوری و طبقه بندی

2024 نویسنده: Howard Calhoun | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-17 10:25

اتصال عناصر و سازه ها را می توان به دو گروه اصلی تقسیم کرد: اتصالات جداشدنی و دائمی. اولین موارد شامل مواردی است که می توانند بدون نقض یکپارچگی عناصر چفت و بست جدا شوند. اینها اتصالات با مهره، پیچ و مهره، ناودانی، پیچ، همه اتصالات با و بدون رزوه هستند. یک تکه آنهایی هستند که هنگام جداسازی قطعات باید بست ها را بشکنند.

اینها عبارتند از: جوش داده شده، چسب، پرچ، دوخت و لحیم کاری. اتصالات جداشدنی و غیرقابل جدا شدن به طور گسترده در صنایع خاصی استفاده می شود. در زیر هر یک از گونه ها را با جزئیات بیشتری در نظر خواهیم گرفت.

وصل اتصالات

اجرای آنها شامل سوراخ کردن سوراخ هایی با قطر کمی بزرگتر از بست (پیچ یا پیچ) است. این کار به گونه ای انجام می شود که سوراخ های دقیقی در هر دو قسمت بسته شده وجود داشته باشد. خطای کسری از میلی متر جبران می شود، به ویژه برای عناصری که تعداد زیادی اتصال دهنده دارند. هنگام استفاده از پیچ و مهره برای اتصال قابل اعتماد روی آنهامهره و واشر را بپوشید.

اولی برای بی حرکتی اتصال زیر دومی قرار می گیرد، اجازه چرخش قطعات را نمی دهد. یک حلقه فنری نیز وجود دارد که دو دندان تیز دارد. با آنها روی قطعه کار و قطعه قرار می گیرد و در نتیجه از باز شدن خود به خود مهره جلوگیری می کند.

پیچ ها با بریدن نخ ها به خودی خود قطعات را محکم می کنند. هنگام استفاده از آنها، به آجیل و واشر نیازی نیست. اگر دیگری به یک قسمت عظیم وصل شده باشد از گل میخ استفاده می شود. در هر دو انتها یک نخ دارد، زیر آن سوراخی در قطعه کار بیشتر از طول نخ گل میخ ایجاد شده است.

اتصالات دائمی

آنها وارد می شوند:

• جوش داده شده;
• پرچ؛
• brazed;
• چسبنده.

این گونه اتصالات یک تکه در مناطق خاصی از تولید کاربرد پیدا کرده اند. بیایید هر یک از آنها را جداگانه در نظر بگیریم.

جوش

اتصالی که توسط پیوندهای بین اتمی بین قطعات در هنگام گرم شدن ایجاد می شود، جوش داده می شود.

اتصالات دائمی، به درستی جوش داده شده، به استحکام لازم، صرفه جویی در هزینه و وزن قطعه می رسد.

منابع گرمایش المنت می تواند:

• سرباره مذاب؛
• شعله گاز؛
• قوس الکتریکی؛
• پلاسما;
• پرتو لیزر.

فلزی که باید جوش داده شود، فلز پایه نامیده می شود. و یکی از مورد استفاده در حمام فیلر است.

بخشی که به این روش چسبانده شود جوش نامیده می شود.

دستیابی به اتصالات دائمی از این طریق می تواند از انواع زیر باشد:

• جوشکاری تماسی;
• راهنمای قوس الکتریکی؛
• قوس زیردریایی خودکار و نیمه اتوماتیک؛
• arc.

درز نیز به زیر تقسیم می شود:

• butt;
• lapped;
• زاویه ای;
• تی.

هر یک از آنها می تواند یک طرفه یا دو طرفه باشد.

به ناپیوسته و پیوسته تقسیم می شوند. در شکل مقطع نیز تفاوت هایی وجود دارد: درز معمولی، محدب یا مقعر.

مزایا:

1. هزینه پایین برای چنین اتصالات یک تکه، به دلیل سادگی درز و شدت کار کم.
2. وزن نسبتاً سبک در مقایسه با سایر روش‌های کار.
3. نیازی به ایجاد سوراخ در قسمت نیست که باعث استحکام بخش آن می شود.
4. اتوماسیون فرآیند جوشکاری مستلزم سفتی آن است.

عیوب:

1. ظاهر تغییر شکل و تاب برداشتن پس از کار انجام شده و همچنین بروز تنش های پسماند.
2. در برابر لرزش و ضربه خفیف مقاومت می کند.
3. مشکل در کنترل کیفیت.
4. کارگرانی که اتصالات دائمی قطعات را با جوشکاری انجام می دهند باید آموزش دیده و صلاحیت خود را تأیید کنند.

لحیم کاری

قطعات در روش لحیم کاری با مقدمه به هم متصل می شوندفلز لحیم اضافی.علاوه بر این، دمای ذوب لحیم باید کمتر از قطعاتی باشد که باید به هم وصل شوند. با توجه به این معیار، لحیم کاری ها متمایز می شوند:

• به خصوص قابل ذوب. نقطه ذوب مورد نیاز آنها فقط 145 درجه است؛
• نرم یا گداز پذیر. دمای کار نه بیشتر از 450 درجه سانتیگراد؛
• ذوب سخت یا متوسط. نقطه ذوب آنها از 450 تا 600 درجه متغیر است؛
• درجه حرارت بالا یا ذوب بالا. چنین فلزاتی در دمای بالاتر از 600 درجه سانتیگراد ذوب می شوند.

لحیمکاری

بسته به مؤلفه، آنها به: تقسیم می شوند

• قلع سرب (PIC);
• tin (PO);
• روی (PC);
• نقره (PSr);
• مس-روی (PMC، برنج).

بیشتر کارهای لحیم کاری با مواد قلع سرب درجه POS انجام می شود. به عنوان یک قاعده، آنها به شکل سیم، روبان یا شاخه تولید می شوند.

قبل از لحیم کاری، سطوح به خوبی تمیز می شوند. برای اینکه اکسید نشوند، از شار لحیم کاری مخصوص استفاده می شود. این ماده از تشکیل اکسیدها جلوگیری می کند و سطوح قطعات را از آنها تمیز می کند و به پخش بهتر لحیم کمک می کند. نوع خاصی از شار برای یک دمای خاص مناسب است، که بالاتر از آن کار نمی کند و می سوزد.

پرچین

اینها اتصالاتی هستند که با استفاده از یک بخش ویژه - یک پرچ ایجاد می شوند. ساقه و سر دارد. فرآیند به دست آوردن مفاصل دائمی به دلیل تشکیل رخ می دهدسر دیگر قسمت سر بسته، با فشرده سازی انتهای میله به دست می آید. چنین طرحی کاملاً بی حرکت و در عین حال یک تکه است. توانایی جابجایی قطعات نسبت به یکدیگر را ندارد.

از این بست برای قطعاتی با ضخامت کم، عمدتاً مواد ورق، یا در جاهایی که استفاده از دمای بالا به دلیل تغییر شکل احتمالی قطعات غیرقابل قبول است، استفاده کنید. وقتی پرچ ها کنار هم قرار می گیرند، یک درز پرچ را تشکیل می دهند.

مواد المان ها باید با مواد قطعات چفت شده مطابقت داشته باشد، در غیر این صورت ممکن است به دلیل تفاوت در ضرایب انبساط حرارتی، خوردگی الکتروشیمیایی رخ دهد. سر پرچ ها گرد، فرو رفته، نیمه فرو رفته و مسطح هستند.

طرفداران

مزایای این ترکیب:

1. قابلیت تحمل بارهای ارتعاشی و ضربه ای بالا که از توان جوشکاری خارج است.
2. استفاده در موادی که قابل جوش نیستند یا فرآیند بسیار طولانی است امکان پذیر است.
3. بدون اعمال دماهای بالا هنگام اتصال.

معایب

از جمله آنها نکات زیر است:

1. مصرف فلز بالا برای کار انجام شده.
2. افزایش وزن سازه.
3. شدت زایمان بالا.
4. قابلیت ساخت این فرآیند کم است.

چسب

برای به دست آوردن اتصالات یک تکه قوی کافی است قطعات را با چسب به هم وصل کنید. این عمل با تشکیل پیوندهایی در سطح بین مولکولی سطح قسمت پیوند خورده و فیلم رخ می دهد.چسب.

کاربرد این روش را می توان در سازه های ساخته شده از مواد مختلف یافت. بست بر پایه چسب حتی در پل سازی و حمل و نقل هوایی نیز استفاده می شود. دوام چنین اتصالی و کیفیت آن بستگی به آماده سازی سطوح قطعات و نوع باری خواهد داشت که بر آنها تأثیر می گذارد. لازم است سطوح را از زنگ زدگی و لکه های چربی تمیز کرده سپس محل را با سمباده تمیز کنید.

نیازی به چسباندن قطعاتی که در معرض بار برشی یا چرخشی قرار می‌گیرند، با ناحیه اتصال کوچک نیست. این منجر به از دست دادن قدرت می شود. بهتر است آن قسمت هایی که در معرض جابجایی نسبت به یکدیگر یا بار کششی هستند چسب بزنید.

مزایای روش چسب:

1. می‌توانید هر صفحه و سازه‌ای را بدون در نظر گرفتن شکل، وزن یا مواد به این روش به هم وصل کنید.
2. مقاومت در برابر خوردگی بالا.
3. Tightness، که به شما امکان می دهد با خطوط لوله کار کنید.
4. باعث تغییر شکل قطعات نمی شود.
5. هیچ تمرکز استرس ایجاد نمی شود.
6. عملکرد قابل اعتماد تحت بارهای ارتعاشی.
7. مواد مصرفی کم هزینه.
8. اتصالات یک تکه چسبنده ساختار را سنگین تر نمی کند.

معایب:

1. استحکام کم، به ویژه در زیر بار کشش.
2. شکننده، برخی از چسب‌ها ممکن است کهنه شوند.
3. ظرفیت بار حرارتی کم.
4. بسیاری از ترکیبات باید قبل از استفاده در معرض قرار گرفتن طولانی مدت قرار گیرند.
5. رعایت تدابیر امنیتی اجباری.

اتصال دائمی پلی اتیلن-فولاد

اتصال پلی اتیلن-فولاد یک تکه به طور گسترده برای اتصال لوله های فولادی و پلی اتیلن مدرن استفاده می شود.

به شما این امکان را می دهد که لوله های پلاستیکی و فلزی را محکم به هم بچسبانید و همچنین اتصالات لازم برای یبوست را نصب کنید. برای ساخت یک ساختار جدا نشدنی از لوله های پلی اتیلن ساخته شده بر اساس استاندارد خاصی استفاده می شود.

اتصال فولادی یک تکه (آداپتور PE-steel) با جوشکاری لوله شاخه ای از یک بخش فلزی با یک پلی اتیلن به دست می آید. این روش می تواند به عنوان دوشاخه در خطوط لوله گاز و آب شبکه های اصلی استفاده شود.

اینگونه اتصالات لوله دائمی به خطوط لوله گاز ساختمانهای مسکونی نصب می شود. شما اغلب می توانید آنها را در کارخانه های دیگ بخار پیدا کنید. استفاده از خطوط لوله فولادی در زمان ما به طور فزاینده ای با آنالوگ پلی اتیلن جایگزین می شود. این به دلیل مزیت آشکار لوله های پلاستیکی نسبت به لوله های فلزی است. بنابراین استفاده از آنها بیشتر و بیشتر می شود. اتصال یک تکه پلی اتیلن-فولاد آنقدر قابل اعتماد است که نیازی به نگهداری زیادی ندارد.

مستقیماً بدون استفاده از چاه در زمین نصب می شود. نصب با استفاده از جوش لب به لب یا ترمیستور انجام می شود. اتصال یک تکه پلی اتیلن فولاد می تواند با یا بدون آستین تقویت کننده باشد. این قسمت به آداپتور توانایی تحمل فشار بالا و بار مداوم 1 مگاپاسکال را می دهد. آداپتور بدون کلاچ می تواند بار بیش از 0.6 را تحمل کندMPa اتصال فلز با پلی اتیلن می تواند با استفاده از رزوه ها یا با استفاده از فلنج های مختلف انجام شود.

بنابراین، انواع اصلی اتصالات، مزایا و معایب آنها را در نظر گرفتیم.