کارخانه تراکتورسازی پاولودار: داستان غم انگیز یک غول تولیدی

2024 نویسنده: Howard Calhoun | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-17 10:25

بیش از 25 سال پیش، یک قدرت جهانی قدرتمند، اتحاد جماهیر شوروی، فروپاشید، و هنوز بسیاری از کارخانه ها و کارخانه ها در قلمرو فضای پس از شوروی به فعالیت خود ادامه می دهند. متأسفانه، همه سازمان‌های اتحادیه جمهوری‌های سوسیالیستی سابق قرار نبودند که «سرپا بمانند». سرنوشتی غیرقابل رشک برای کارخانه تراکتورسازی پاولودار، که زمانی یکی از بزرگترین مراکز ماشین سازی بود، رقم خورد.

PTZ در سال 1966 به عنوان شرکتی با تمرکز بر تولید ابزارهای ویژه و تجهیزات تکنولوژیکی تأسیس شد و دو سال بعد به یک کارخانه مستقل و متخصص در تولید عظیم ترین تراکتورهای دیزلی تبدیل شد. چه اتفاقی برای او افتاد؟

شروع سفر

در اواسط دهه 60 قرن گذشته، زمین های بکر استپ های قزاقستان به طور فعال توسعه یافتند. دولت متوجه شد که تنها با استفاده از فناوری مدرن (در آن زمان) می توان به موفقیت های جدی در این مسیر دست یافت. بنابراین، درکارخانه ای در قلمرو شهرستان پاولودار تأسیس شد. وظیفه اصلی که کارخانه تراکتورسازی پاولودار باید با آن کنار می آمد، تولید وسایل نقلیه ردیابی DT-75 بود.

در آن زمان، تولید DT-75 امتیاز انحصاری کارخانه تراکتورسازی ولگوگراد بود. تصمیم برای ایجاد یک پایگاه جدید به دلیل نیاز به فراهم کردن زمین های بکر با تعداد زیادی تجهیزات قدرتمند و ارزان دیکته شد. بنابراین، از سال 1967، قطعات انتقال برای تراکتورهای DT-75 در کارگاه های کارخانه تولید شد و تا سال 1968، تولید خود آنها در قلمرو شرکت راه اندازی شد. علاوه بر این، خودروهای تولید شده در اینجا DT-75M "قزاقستان" نامیده می شدند.

خیز و سقوط

به محض اینکه کارخانه تراکتورسازی پاولودار به طور کامل بر تولید ماشین آلات کشاورزی جدید تسلط یافت، تولید تمام تراکتورهای DT-75 به طور کامل بر روی شانه های شرکت افتاد. این مدل بدون تغییر زیاد تا دهه 80 قرن بیستم دوام آورد. تراکتور به دلیل رنگ مشخص آن - بدن آبی و سقف سفید - قابل تشخیص بود. در کنار کاپوت می توان کتیبه "قزاقستان" را خواند. اما متأسفانه اکنون فقط می توانید مدل های مقیاس این تراکتور را پیدا کنید.

شکوفایی این شرکت در سال 1984 به اوج خود رسید، زمانی که بیش از 55 هزار قطعه تجهیزات تولید شد. متعاقباً ، مهندسان کارخانه چندین اصلاح از تراکتور ایجاد کردند - DT-75ML ، DT-90P (برای کار در بخش صنعتی) و DT-75T (برای نیازهای کشاورزی). پس از آن، کارخانه تراکتورسازی پاولودار شروع به از دست دادن زمین کرد.

تا سال 1997، تولید کمتر از 2000 خودرو در سال بود. دلیل اصلی کاهش تولید، فروپاشی شوروی و شکل گیری اقتصاد بازار بود. در نتیجه، در سال 1998، کارخانه که قادر به تحمل شرایط سخت‌تر رقابت نبود، ورشکستگی خود را پذیرفت.

سرنوشت بیشتر

مدیریت جدید شرکت - Porshen JSC از آلماتی - در ابتدا می خواست تولید تراکتورهای DT-75 را از سر بگیرد. کارخانه تراکتورسازی پاولودار قرار بود به مرکز توسعه ماشین آلات کشاورزی در قزاقستان تبدیل شود تا با کارخانه خودروسازی مینسک تعامل کند و تولید ماشین آلات کشاورزی مدرن را راه اندازی کند.

اما همه برنامه های بزرگ ناگهان با تغییر مجدد رهبری سقوط کردند. این تا حدودی به دلیل بی سود بودن مغازه های تولیدی بود. در حال حاضر ظرفیت های این کارخانه به شرکت های خصوصی واگذار شده است. موفق ترین آنها Casting LLP (محصولات فولادی) و KSP Steel LLP (تولید محصولات لوله) بودند. اینگونه بود که تراکتورهای کارخانه تراکتورسازی پاولودار (بعضی از آنها هنوز در حال فعالیت هستند) از کارگاه هایی که خودشان در آنجا ایجاد شدند جان سالم به در بردند.