سرمایه ساختگی: مفاهیم اساسی، انواع، اشکال

2024 نویسنده: Howard Calhoun | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2024-01-17 18:49

سرمایه موهومی نوعی سرمایه است که وسیله تولید نیست، اما در عین حال درآمد دارد. این شامل ابزارهای مالی مختلفی است: سهام، اوراق قرضه، سپرده های بانکی و اوراق بهادار مشتقه. علیرغم برخی ناهنجاری ها، استفاده از آن برای منافع شخصی غیرقانونی یا غیراخلاقی نیست. بسیاری بدون اینکه بدانند از آن استفاده می کنند.

این چیست؟

سرمایه موهومی قراردادی است که به مالک آن این حق را می دهد که در مقابل قسمت معینی از دارایی یا سهمی از درآمد را مطالبه کند. ممکن است دارای تکیه گاه مادی به شکل بخشی از دارایی، فلز گرانبها و یا عدم حمایت مادی باشد. معاملات با این نوع سرمایه بر اساس اعتماد و قانون است. به عنوان مثال، امروزه پول مانند گذشته پشتوانه طلا ندارد، اما همچنان به عنوان وسیله پرداخت استفاده می شود. ارزش پول نه در هزینه کاغذی که روی آن چاپ می شود، بلکه در قرارداد اجتماعی است. طبق این قرارداد اجتماعی، اسکناس باید مورد قبول همه افراد باشد: سایر افراد، مغازه ها، بازارها، بانک ها و غیره که دریک حالت خاص این تعهد توسط قانون تعیین شده است. فقط بانک مرکزی کشور حق چاپ پول را دارد.

پول در یک کیف پول به صاحب آن حق خرید کالاهای خاصی را می دهد، اما در عین حال آنها به خودی خود ارزشی ندارند. آنها فقط زمانی ارزش پیدا می کنند که با کالاها و خدمات مبادله شوند و برای این منظور طرف مقابل باید مطمئن باشد که می تواند این پول را با کالاها و خدمات دیگر یا حتی با اسکناس کشورهای دیگر مبادله کند. هر چه اعتماد به ارز بیشتر باشد، نرخ آن بالاتر می رود و می توان اقلام بیشتری را خریداری کرد. پول معادل ارزش است. یکی از مشکلات اصلی استفاده از سرمایه موهومی این است که می تواند به سرعت مستهلک شود، زیرا مقدار فیزیکی آن می تواند نامحدود باشد.

چه چیزهایی متعلق به چنین سرمایه ای است

این فقط پول نیست، بلکه سهام، اوراق قرضه و مشتقات آنها نیز هست. هر چیزی که به شما حق کسب درآمد بدهد. سرمایه موهومی و بازار اوراق بهادار به هم مرتبط هستند، زیرا این نوع سرمایه کالای اصلی در بورس است. می توان آن را در قالب اوراق بهادار حقوقی و بدهی و همچنین در قالب قرارداد بیان کرد.

اوراق بهادار

اینها شامل اوراق قرضه و IOU هستند. آنها همچنین سرمایه موهومی هستند، زیرا خرید آنها به معنای تحصیل یک دارایی واقعی نیست. اینها فقط اسنادی هستند که تأیید می کنند این یا آن سازمان باید اوراق بهادار خود را بازخرید یا بدهی را به قیمت توافقی بازپرداخت کند.از جمله بهره، برای یک دوره زمانی معین. در مورد بدهی ها و اوراق بهادار بدهی، سرمایه موهوم دریافتی، تفاوت بین مبلغ داده شده و دریافتی است.

سهام

اوراق بهادار سهام شرکت های سهامی باز و بسته هستند. سهام به خودی خود چیزی تولید نمی کند. آنها به منظور جذب سرمایه از سرمایه گذاران برای توسعه تولید یا پوشش بدهی ها صادر می شوند. آنها به مالک خود حق مطالبه بخشی از سود را به صورت سود سهام و همچنین مشارکت در مدیریت می دهند.

عواید حاصل از فروش اوراق بهادار در شرکت به طور جداگانه از درآمد حاصل از فعالیت های اصلی حساب می شود. اگرچه به طور رسمی به سرمایه گذار این حق را می دهند که در صورت ورشکستگی شرکت، بخشی از دارایی ها را دریافت کند، اما در واقع، کاهش ارزش سهام به معنای از دست دادن سرمایه کامل یا تقریباً کامل برای سرمایه گذار است.

ویژگی سهام به عنوان سرمایه موهوم این است که ارزش آنها همیشه منعکس کننده وضعیت مالی واقعی شرکت نیست. به عنوان مثال، سهام یک شرکت در حال رشد است، اما در عین حال، طبق داده های گزارش، در دو سه سال اخیر متحمل ضرر شده است. تحریف اطلاعات مالی، جدایی آن از وضعیت واقعی امور وجود دارد. هنگامی که یک سهام در بازار سهام عرضه می شود، عوامل بازار شروع به تأثیرگذاری بر آن می کنند. تقاضا وجود دارد - سهام افزایش می یابد، اگر تقاضا نباشد - قیمت آنها کاهش می یابد. در تاریخ بشریت بیش از یک بار مواردی وجود داشته که اختلاف ارزش بازار سهام و ارزش دفتری شرکت به رقمی دو رقمی رسیده و سپس به شدت کاهش یافته است.سرمایه گذاران را بدون سرمایه گذاری و با انبوهی از بدهی ها رها می کند. سرمایه موهوم، برخلاف سرمایه واقعی، که در ساختمان‌ها، سازه‌ها، ماشین‌ابزارها، مصالح بیان می‌شود، همیشه وابسته به رفتار افرادی بوده است که اغلب در بورس اوراق بهادار رفتار غیرمنطقی داشته‌اند.

قرارداد

شکل دیگری از سرمایه موهومی، ابزارهای مشتقه مختلف - قراردادها هستند. این ابزارها عبارتند از: قراردادهای آتی، اختیار معامله، قراردادهای آتی، بارنامه. تفاوت آنها در این است که چه شرایطی برای نقل و انتقال دارایی در آنها مقرر شده است. در مجموع، آنها به صاحب خود حق مطالبه درآمد به صورت سود یا سود سهام را نمی دهند، اما فرصتی برای کسب درآمد از طریق فروش یک قرارداد سودآور یا اجرای آن فراهم می کنند.

چقدر سرمایه موهوم ظاهر شد

این مفهوم به خودی خود با مفهوم سرمایه وام و ارزش اضافی پیوند ناگسستنی دارد. این اصطلاح را کارل مارکس در کتاب سرمایه خود معرفی کرد. او در آن بحث کرد که چگونه وام و سرمایه بهره بر درآمد تولیدکنندگان، قیمت‌ها و رشد شدت نیروی کار تأثیر می‌گذارد.

کارل مارکس در کتاب خود سرمایه موهومی را به عنوان وجوهی تعریف می کند که در گذشته خرج شده اند و درآمد فقط در آینده انتظار می رود. یعنی یا قبلاً مصرف شده یا هنوز وجود ندارد. در عین حال، در چندین شرکت به طور همزمان در نظر گرفته می شود که منجر به ارقام متورم چندین برابر می شود. به عنوان مثال، یک بانک به یک شرکت وام به مبلغ یک میلیون روبل صادر کرد. این مبلغ هم در شرکت و هم در بانک به صورت واقعی در نظر گرفته می شود. به این معنا کههمان یک میلیون روبل در ترازنامه بانک و در ترازنامه شرکت که در حال حاضر بالغ بر دو میلیون روبل است. شاید این وام خیلی وقت پیش خرج شده باشد اما طبق اسناد این پول وجود دارد. در مورد سهام و اوراق قرضه و مشتقات آنها نیز همینطور است. به طور رسمی، صاحب آنها یک فرد ثروتمند است، اما وقتی قیمت آنها کاهش یابد چه اتفاقی می افتد؟ به هر حال، به طور کلی، با وعده ها یا تقاضای زیاد برای آنها عمل می شود.

انتقاد

در طول تاریخ خود (و بسیار طولانی تر از خود مفهوم وجود دارد) سرمایه ساختگی دائما مورد انتقاد قرار گرفته است. ربا خواری و معاملات سهام از مشاغل حقیر محسوب می شد. با توسعه مناسبات سرمایه داری و تولید صنعتی، که در آن سرمایه های قرض الحسنه و موهوم نقش ویژه ای داشتند، انتقادها تنها تشدید شد. اعتبار منجر به بروز پدیده هایی مانند چرخه و بحران در اقتصاد شد و همچنین یکی از دلایل افزایش نابرابری ثروت شد. این باعث شد که صنعت گران و دلالان حرفه ای سهام سریعتر از بقیه مردم ثروتمند شوند. علیرغم بهبودهایی که پیشرفت به همراه داشته است، توزیع ناهنجار ثروت در جامعه به افزایش بی ثباتی اجتماعی منجر شده است.

نشانه ها

ویژگی های اصلی سرمایه موهومی که با آن می توان آن را از سایر انواع سرمایه متمایز کرد، عبارتند از:

• شکل نامشهود. این سندی است که حق مالکیت یا دریافت دارایی را تأیید می کند.
• دریافت یا دادن پولوجوه یا دارایی ها در زمان حال نیستند. اگر سرمایه‌گذاری اوراق قرضه را برای مدت سه سال خریداری کرده باشد، پس از سه سال می‌تواند پول سرمایه‌گذاری شده را با بهره برگرداند. او می تواند اوراق قرضه را قبل از این زمان بفروشد، اما در این صورت، سرمایه گذار در خطر از دست دادن بخشی از درآمد است.
• بدون تضمین. طلبکار نمی تواند کاملاً مطمئن باشد که بدهکار بدهی را بازپرداخت خواهد کرد. به همین ترتیب، سرمایه‌گذاری که در یک سهام سرمایه‌گذاری می‌کند، نمی‌تواند مطمئن باشد که سود سهام آن را دریافت می‌کند یا ارزش آن کاهش نمی‌یابد.
• ارزش واقعی کمتر از ارزش اسمی است. پول کاغذی به خودی خود ارزش کمی دارد، اما اگر اسکناس یک هزار روبل باشد، می توان آن را با کالاهایی به ارزش حداکثر هزار روبل مبادله کرد.

سرمایه موهومی همیشه به شکل قرارداد است. باید برای شخص خاصی مستند باشد. برای یک طرف تعهد و برای طرف دیگر حق مطالبه انجام این تعهد است.

تفاوت بین وام و سرمایه موهوم

سرمایه وام در واقع ساختگی است. کارل مارکس زمانی که ماهیت سرمایه واقعی و ساختگی را مطالعه کرد در این باره نوشت. این یکی از اولین اشکال سرمایه است که با توسعه روابط اقتصادی از بین نرفت، بلکه گسترش بیشتری یافت. امروزه از وام و اعتبار نه تنها برای خرید وسایل تولید، بلکه برای گسترش فروش کالاهای گران قیمت استفاده می شود.

سرمایه موهومی مفهوم و کاربرد وسیع تری نسبت به سرمایه وام دارد. بر خلاف وام، اشیایی مانندسهام، اوراق قرضه، قراردادها را می توان چندین بار فروخت و به افراد دیگر فروخت. و اگرچه قرارداد وام می تواند فروخته شود، فقط شرکت های خاصی حق خرید آن را دارند و فقط در موارد خاص.

تفاوت سرمایه موهومی و واقعی

تفاوت‌های اصلی که به راحتی در جدول ارائه می‌شوند کدامند.

سرمایه موهوم	سرمایه واقعی
شکل مادی ندارد.	فقط شکل مادی دارد (ماشین آلات، تجهیزات، ساختمان).
به بدهی ها اشاره دارد. سهم سرمایه موهوم بنگاه ها در ساختار دارایی ها اندک است. عمدتاً به عنوان حساب های دریافتنی بیان می شود.	مربوط به دارایی ها.
در تولید دخالتی ندارم.	وسیله تولید است.
در بازار مالی معامله شد.	در بازار کالا معامله شد.
برای جمع آوری سرمایه استفاده می شود.	برای تولید کالاها، خدمات و فروش بیشتر آنها استفاده می شود.
درآمد به عنوان درصدی از مبلغ سرمایه گذاری شده یا به دلیل تفاوت بین قیمت خرید و فروش.	درآمد به شکل تفاوت بین هزینه ها و درآمد فروش.

علیرغم اینکه تفاوت زیادی بین آنها وجود دارد، هر دو نوع سرمایه درکار شرکت در وام های دریافتی از بانک، کارآفرین سرمایه واقعی به دست می آورد که از آن برای ایجاد درآمد و بازپرداخت آن استفاده می کند. سرمایه موهوم به ایجاد ظرفیت تولید، توسعه تولید و پیشرفت تکنولوژیک کمک می کند. به گفته مارکس، گسترش تولید منجر به افزایش استثمار کارگران توسط صاحبان کارخانه شد. چنانکه تاریخ نشان داده است، چنین نگرش یک جانبه ای نسبت به سرمایه های ساختگی و کار انسانی صحیح نیست. گسترش تولید و خرید تجهیزات جدید امکان تولید بیشتر، ارزان‌تر و نیاز به نیروی کار کمتر را فراهم می‌کند.